tag:blogger.com,1999:blog-11987727556924017172024-03-10T20:20:48.974-07:00Άρθρα του Στέλιου ΚοντέαΣτέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.comBlogger99125tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-31165105271249359232020-08-19T23:46:00.009-07:002020-08-24T22:01:27.189-07:00Γιατί η Γιάννα έχει δίκιο<div style="text-align: justify;"><i>Αυτόν τον μήνα συμπληρώνονται 16 χρόνια από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Η επικεφαλής της ανάληψης και της διοργάνωσής τους εξακολουθεί να βρίσκεται στο στόχαστρο. Μάλλον από αδαείς που αγνοούν την πραγματικότητα. Η Γιάννα όμως έχει δίκιο. Ας είμαστε καλύτερα λακωνικοί και ουσιώδεις στο «γιατί». </i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>χρησιμοποίησε όλα τα χρήματα που είχε εξοικονομήσει για την προεκλογική της καμπάνια στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 για να στηρίξει τη Νέα Δημοκρατία, παρά το ότι το κόμμα της δεν τη συμπεριέλαβε τελικά στους συνδυασμούς του. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b> παραιτήθηκε από τη βουλευτική της έδρα το 1990, όταν μετοίκησε στο εξωτερικό ακολουθώντας τον σύζυγό της. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b> ήταν η πρώτη γυναίκα που τέθηκε ποτέ επικεφαλής Επιτροπής Διεκδίκησης Ολυμπιακών Αγώνων. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>το τέλος συμμετοχής που έπρεπε να καταβάλει η Ελλάδα στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να διεκδικήσει τους Αγώνες (100.000 δολάρια) πληρώθηκε από τον τραπεζικό λογαριασμό του συζύγου της και όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>εκείνη με τον σύζυγό της ξόδεψαν περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια από δικά τους χρήματα για την καμπάνια διεκδίκησης των Αγώνων. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b>, ταξιδεύοντας περίπου 12 φορές την περιφέρεια της Γης προκειμένου να προσελκύσει υποστηρικτές για την Αθήνα, ανέτρεψε τα προγνωστικά που ήθελαν τη Ρώμη να διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>αποδέχθηκε την πρόταση να αναλάβει πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής μόλις 4 χρόνια και 3 μήνες πριν από την Τελετή Έναρξης των Αγώνων, υπό τη δαμόκλειο σπάθη οι Αγώνες να αφαιρεθούν από την Αθήνα (αφού τα απαιτούμενα έργα δεν προχωρούσαν). </div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b> η οικογένειά της δεν είχε καμία επιχειρηματική δράση στην Ελλάδα την περίοδο της προετοιμασίας των Αγώνων. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>είναι μύθος ότι πληρώθηκαν υπερβολικά τα αξιόλογα στελέχη που εγκατέλειψαν την καριέρα τους για να συνεισφέρουν στην προετοιμασία των Αγώνων. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>η Οργανωτική Επιτροπή «Αθήνα 2004» εμφάνισε πλεόνασμα που παρέδωσε στην κυβέρνηση μετά τη λήξη των Αγώνων (123,5 εκατομμύρια ευρώ σ’ έναν συνολικό προϋπολογισμό 1,9 δισεκατομμυρίων ευρώ). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b>, σύμφωνα με <a href="http://iobe.gr/docs/research/RES_05_F_15012015_REP.pdf">έρευνα</a> του ΙΟΒΕ, οι Αγώνες κόστισαν μόνο 9,2 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 2,9 επέστρεψαν στα ταμεία του κράτους με τη μορφή φορολογικών εισπράξεων και εργοδοτικών εισφορών. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b>, σύμφωνα με <a href="https://eureka.sbs.ox.ac.uk/6195/1/2016-20.pdf">μελέτη</a> του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, οι θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 είχαν το τρίτο μικρότερο κόστος μεταξύ όλων των θερινών Ολυμπιακών από το 1972 (“φθηνότεροι” ήταν μόνο του 1972 στο Μόναχο και του 1984 στο Λος Άντζελες). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEircv9S7uvZtWdYVRgqcnSKMWi6HobfmtUmdvF3GZWojnvP3h_YbD46E-nZxr2hFia99XP2bWpziaNIGrcOlJJ2Gor2bgIuc0wb7HGtPZ9yUwY5epQBaP_gxX1BZsbJHcXfGRoZ0W71r-6J/s1195/%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259F%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="766" data-original-width="1195" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEircv9S7uvZtWdYVRgqcnSKMWi6HobfmtUmdvF3GZWojnvP3h_YbD46E-nZxr2hFia99XP2bWpziaNIGrcOlJJ2Gor2bgIuc0wb7HGtPZ9yUwY5epQBaP_gxX1BZsbJHcXfGRoZ0W71r-6J/w320-h205/%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259F%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b> οι Αγώνες ήταν «αξέχαστοι» και «ονειρεμένοι», όπως παραδέχθηκε ο τότε πρόεδρος της ΔΟΕ <b>Ζακ Ρογκ</b>. </div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b>, στον επίσημο λόγο της στην Τελετή Λήξης, δεν δίστασε να παραμερίσει το πρωτόκολλο προκειμένου να ευχαριστήσει και τον πρώην πρωθυπουργό <b>Κώστα Σημίτη</b> για τον σημαντικό του ρόλο. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b>, παρά τις λειτουργικές προτάσεις που κατέθεσε, τα ολυμπιακά ακίνητα αφέθηκαν να ρημάξουν με υπαιτιότητα των πολιτικών που διαδέχθηκαν εκείνους που την εμπιστεύτηκαν. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>με την άρτια διοργάνωση του 2004 συνεισέφερε το πιο ισχυρό επιχείρημα για την πραγμάτωση ενός από τα ανεκπλήρωτα οράματα του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b>: Τη <a href="http://konteas.blogspot.com/2017/05/blog-post_7.html">μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα</a>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί</b> αρνήθηκε την υψηλή αντιμισθία που συνόδευε την τιμητική διάκριση της Πρέσβεως Προσωπικοτήτων. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>· Γιατί </b>με τον σύζυγό της πραγματοποίησε πάνω από 40 εκατομμύρια δολάρια δωρεές σε 8 χιλιάδες διαφορετικούς αποδέκτες.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><u>Υποσημειώσεις</u>:</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">1. Ενδεικτική της έλλειψης προόδου στα απαιτούμενα ολυμπιακά έργα στην Αθήνα ήταν η δήλωση του <b>Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ </b>τον Απρίλιο του 2000. Ο τότε πρόεδρος της ΔΟΕ είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση ως τη χειρότερη οργανωτική κρίση που είχε αντιμετωπίσει από το 1980 που βρέθηκε στο πηδάλιο της ΔΟΕ.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">2. Η τελική ψηφοφορία είχε δώσει στην Αθήνα 66 ψήφους έναντι 41 της Ρώμης. Ήταν η μεγαλύτερη διαφορά ψήφων μέσα σε εβδομήντα σχεδόν χρόνια.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">3. Αποτιμώντας το κόστος των Αγώνων του 2004, εκτός των άλλων, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη ότι η Αθήνα, λόγω του τρομοκρατικού χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους το 2001, υποχρεώθηκε να δαπανήσει κάπου 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ μόνο για την ασφάλεια, δηλαδή ποσό εξαπλάσιο από όσο είχε δαπανήσει για τον ίδιο λόγο το Σίδνεϊ το 2000.</div>Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-73812890138119864112019-12-17T23:49:00.000-08:002019-12-22T18:18:43.145-08:00Θέτοντας τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<b>ΑΝ αψηφήσουμε:</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Ότι το δημόσιο χρέος αυξήθηκε την εξαετία που κυβέρνησε ο <b>Κώστας Καραμανλής</b> με διπλάσιους ρυθμούς από ό,τι είχε αυξηθεί την οκταετία του <b>Κώστα Σημίτη</b> (περίπου 20 αντί 10 δισεκατομμύρια ευρώ κατά μέσο όρο τον χρόνο, <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHMJP5I1CuZQkxbtOGMZp3XaBrpw1w4Awgcq4ddmJGB74PTi1usyQ-4RBChXAIKVDCnYx-faZ0Kv9a7cBpyl4AH6NABZ0MYN7dufzo_USdtmAxe8tYp8O46FZ0Pi1hBqqBvD0hofxCSC3S/s1600/2%25CE%25B2.+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2595%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg">σύμφωνα</a> με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Ότι, όταν ο <b>Κώστας Καραμανλής</b> αναλάμβανε τα ηνία της χώρας, η Ελλάδα ήταν το νεότερο μέλος της Ευρωζώνης και η οικονομία της, <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjbJ9nxRP4fq9tOHVO6W5C0pyYTZh4zxyUAGcLRqMUUfVyYLlaGfeKv5NIns4aD2PBQq6eTJ6YS3TbM5jx1tlwoqfDAruaiB8ROUOeQ8pKVvzOfnfJvewstiRfEqTOHdCLAP2NdDNauZFK/s1600/1.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%259F%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC.jpg">κατατασσόμενη</a> στις 35 πιο ανταγωνιστικές του κόσμου (από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ), αναπτυσσόταν με έναν ρυθμό που είχε να αναπτυχθεί από εποχής <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> και δεν έχει αναπτυχθεί ποτέ ξανά από τότε (σχεδόν 6% το 2003, <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM56eSthWpQO5RvhQwn5xpk31OmqyJHtjU27RDBJM4NoTrUBssk8HN0t5Eqf2GIOl8qeQmwqT4zzKv1FXbeqoerNwXqFNnNBE40TCms2DeLkvlvu8l7zCm9nY-tZBiNmN36PBrJakS74dp/s1600/1.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF.jpg">σύμφωνα</a> με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας).<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Ότι ήταν έτοιμη να κάνει Ολυμπιακούς Αγώνες (η <a href="http://konteas.blogspot.com/2017/05/blog-post_7.html">μόνιμη τέλεση</a> των οποίων στη χώρα μας παρέμεινε ένα από τα ανεκπλήρωτα οράματα του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b>) και ότι, μετά την άρτια διοργάνωσή τους, τα ολυμπιακά έργα αφέθηκαν να ρημάξουν αντί να ιδιωτικοποιηθούν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Ότι, όταν ο <b>Κώστας Καραμανλής</b> αποφάσισε να αποδράσει από την εξουσία, για να μην πιει επτά μήνες μετά το πικρό ποτήρι της χρεοκοπίας (στην οποία είχε συντελέσει καταλυτικά αφήνοντας «για αργότερα» κάθε δυσάρεστο μέτρο), η ελληνική οικονομία, <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjbJ9nxRP4fq9tOHVO6W5C0pyYTZh4zxyUAGcLRqMUUfVyYLlaGfeKv5NIns4aD2PBQq6eTJ6YS3TbM5jx1tlwoqfDAruaiB8ROUOeQ8pKVvzOfnfJvewstiRfEqTOHdCLAP2NdDNauZFK/s1600/1.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%259F%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC.jpg">κατατασσόμενη</a> πλέον ούτε καν στις 70 πιο ανταγωνιστικές του κόσμου, είχε ήδη βυθιστεί στην ύφεση (με <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx6CJaGtQul9j-feN6HLCj5XDJIbI25NeSuMmB9KKsgN_X8F0Q5XrS7qr7xdWJf39Vaum2a75o7UPILtsXeSRZlZ-1mxOf3PW_xPRzFYMoV_MWxczFk26czGvugX0pN06A4HQJv6O3wDl8/s1600/3.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582.jpg">αποτέλεσμα</a> το 2009 το ΑΕΠ της να μειωθεί περισσότερο από 4%).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και εστιάσουμε στη Σύνοδο Κορυφής που έγινε στο Ελσίνκι το 1999 (η οποία σύμφωνα με τον <b>Κωνσταντίνο Μητσοτάκη</b> ήταν «μια αδιαμφισβήτητη ελληνική επιτυχία»).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και, συγκεκριμένα, όχι στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση (πάγιο αίτημα του ελληνισμού) <b>χωρίς</b> την επίλυση του δυσεπίλυτου πολιτικού της προβλήματος (που δικαιολογούσε το απόλυτο της εκτίμησης του αείμνηστου πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά στα τότε συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που παρότρυνε <i>«τα υποψήφια μέλη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων</i><i><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">»</span></i><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<i> </i>διαφορετικά, θα έπρεπε<i> «να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς
Δικαστηρίου εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΤΟΤΕ, μήπως οφείλουμε να θυμηθούμε ότι αυτή ήταν και η θέση που είχε διαμορφώσει ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας και θείος του Κώστα Καραμανλή από τις αρχές του 1975; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αλλά ότι ο ανιψιός απεμπόλησε τη μεγάλη ευκαιρία να την εφαρμόσει;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Έστω κι αν η εφαρμογή της ήταν ήδη δρομολογημένη από τον προκάτοχό του;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αφήνοντάς την κι αυτή «για αργότερα»;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;"><i>«Τρεις τρόποι υπάρχουν για να λυθούν οι διεθνείς διαφορές: ο διάλογος, η διαιτησία και ο πόλεμος. Ο τρίτος μπορεί να αποφευχθεί μόνο με τη χρήση των δύο πρώτων»</i>, Κωνσταντίνος Καραμανλής.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Δημοσιεύτηκε στο «European Business Review» στις 18 Δεκεμβρίου 2019:</i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=5831"></a><a href="https://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=5831"><b><i>https://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=5831</i></b></a></div>
</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-38580836986109718792019-06-11T15:14:00.006-07:002020-09-09T03:34:40.602-07:00Τα λάθη των Ιμίων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><i>Έχει χυθεί πολύ μελάνι για την κρίση των Ιμίων. Για το τι έγινε τα μοιραία εικοσιτετράωρα και για το τι έπρεπε να γίνει. Χωρίς αμφιβολία, υπήρξαν λάθη. Αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ευθύνες μπαίνουν στον ανεμιστήρα… </i><br /><br />– Η ανάρτηση της ελληνικής σημαίας στη βραχονησίδα.<br /><i>Πραγματοποιήθηκε από τον δήμαρχο Καλύμνου. </i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><i><span style="color: #2b00fe;">«Μη αρμόδια πρόσωπα μπορούν εύκολα, ασκώντας ιδιωτική διπλωματία, να σύρουν μια χώρα σχεδόν στα πρόθυρα του πολέμου. Κάτι που θα πρέπει αυστηρά να αποφεύγεται στο μέλλον» </span></i></span><span style="font-family: inherit;">(βλέπε υποσημείωση 1).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br />– Η μη φύλαξη της δυτικής Ίμιας από τον ελληνικό στρατό.<br /><i>Δεν πραγματοποιήθηκε από τη στρατιωτική ηγεσία παρά τη σαφή εντολή που είχε λάβει από την πολιτική. </i><br /><br />– Η αποστολή του ελικοπτέρου υπό άσχημες καιρικές συνθήκες, που κατέληξε στον θάνατο τριών αθώων ανθρώπων κατά την άσκηση του καθήκοντος.<br /><i>Κι αυτή η μοιραία απόφαση πάρθηκε από τη στρατιωτική ηγεσία. </i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><span style="color: #2b00fe;"><i>«Σαν χειριστής κι εγώ, ένιωσα πίκρα, και μάλιστα και λίγο αγανάκτηση. Διότι εγώ δεν θα διέταζα ποτέ το ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού να σηκωθεί. Κι αν το διέταζα, θα του έδινα άλλη αποστολή, να πάει αλλού. Και όχι να πάει να ψάχνει με τον προβολέα αναμμένο, εκείνη την ώρα, με τέτοιες καιρικές συνθήκες, για τούρκους κομάντος πάνω στο νησί. Διότι, αν μη τι άλλο, δεν ξέρετε τι είναι να πετάτε με ελικόπτερο με άσχημες καιρικές συνθήκες και να ανάψετε προβολέα ή να κοιτάτε έξω»</i></span> (βλέπε υποσημείωση 2).<br /><br />– Η πραγματοποίηση της πολιτικής σύσκεψης στη Βουλή και όχι στο Πεντάγωνο.<br /><i>Προφανώς, οι αποφάσεις θα ήταν ορθότερο να λαμβάνονται στο κέντρο επιχειρήσεων. Αν, όμως, αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα για μήνες μέχρι την κρίση των Ιμίων δεν είχε πρωθυπουργό (γιατί ο ετοιμοθάνατος δεν παραιτείτο), ο τόπος λήψης των αποφάσεων μοιάζει παρωνυχίδα... </i><br /><br />– Η παρουσία του υπουργού Εξωτερικών σε τηλεοπτική εκπομπή κατά την κορύφωση της κρίσης.<br /><i>Καθότι προγραμματισμένη, κρίθηκε πως η ματαίωσή της θα προκαλούσε πανικό στην κοινή γνώμη. </i><br /><br />– Οι δημόσιες ευχαριστίες του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη βοήθειά της στην επίλυση της κρίσεως.<br /><i>Αν και σίγουρα προκάλεσαν το δημόσιο αίσθημα σε ένα ευερέθιστο υπερπατριωτικό ακροατήριο, το αποτέλεσμα των εκλογών που ακολούθησαν (λίγους μήνες μετά) κατέδειξε πως ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, είχε ωριμότερη κρίση. Γι’ αυτό και η αξιωματική αντιπολίτευση, που έκανε το λάθος να πολιτικοποιήσει το θέμα, είδε τα εκλογικά της ποσοστά –παρότι βρισκόταν στην αντιπολίτευση– να μειώνονται… </i><br /><br />Προ Ιμίων, οι υπερπατριώτες οδήγησαν την Ελλάδα σε καταστροφές όπως η μικρασιατική και τραγωδίες όπως η κυπριακή. Στα Ίμια, η Ελλάδα απέφυγε την εμπλοκή της σε έναν πόλεμο με την Τουρκία, που είναι βέβαιο ότι θα είχε καταστροφικές συνέπειες και θα τη γυρνούσε χρόνια πίσω. Όπως επίσης, απέφυγε να συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την άλλη πλευρά του Αιγαίου, που αμφισβητεί –μόνιμα αλλά αδικαιολόγητα– το νομικό του καθεστώς. Αποδέχτηκε μόνο τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την επίλυση του θέματος της υφαλοκρηπίδας. Θέμα για το οποίο η Τουρκία δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα (βλέπε υποσημείωση 3)</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13pt; line-height: 107%;">... </span><br />
<span style="text-align: left;"><br /></span>
<span style="text-align: left;"><br /></span><span style="text-align: left;"><i><b>Με τίτλο «Τα Ίμια και η πραγματικότητά τους» δημοσιεύτηκε στο «European Business Review» στις 18 Ιουνίου 2019:</b></i></span></div>
<div>
<a href="https://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=5179"><i><b>https://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=5179</b></i></a><span style="font-family: inherit;"></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /><u style="font-family: inherit;">Υποσημειώσεις</u><span style="font-family: inherit;">:</span></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
1. Τη δήλωση αυτή είχε κάνει στην τηλεοπτική εκπομπή <a href="https://www.youtube.com/watch?v=n2bGIyAbDoE">«Οι Φάκελοι»</a> ο κύριος <b><span>Θάνος Ντόκος</span></b>, Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων & Στρατηγικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Cambridge, νυν Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">2. Τη δήλωση αυτή είχε κάνει στην τηλεοπτική εκπομπή <a href="https://www.youtube.com/watch?v=n2bGIyAbDoE">«Οι Φάκελοι»</a> ο αντιστράτηγος <b><span>Δημήτριος Σπυρίδων</span></b>, Επίτιμος Διοικητής 1ης Στρατιάς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Σύμφωνα με τις διατάξεις της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει ακόμα αυτή τη σύμβαση.</div>
</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-21599554938036255442019-02-18T11:44:00.000-08:002019-02-26T12:54:42.355-08:00Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2020<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Σπανίως από τη συγκεκριμένη στήλη λαμβάνουμε κομματικές θέσεις. Και συνειδητά. Γιατί δουλειά των οικονομολόγων είναι να παραθέτουμε τα στοιχεία της οικονομίας χωρίς να μεροληπτούμε υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος ή πολιτικού ταγού. Αυτή τη φορά θα κάνουμε μια εξαίρεση… </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έστω κι αν φαίνεται δευτερεύον ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όχι μόνο λόγω της αποψίλωσης των αρμοδιοτήτων του από τη συνταγματική αναθεώρηση του 1986. Αλλά και εξαιτίας των εκφυλιστικών φαινομένων που λαμβάνουν χώρα σ’ αυτή τη δημοκρατία (παρουσία Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, δημοψηφίσματα για το θεαθήναι, κόμματα χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα κ.ά.). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από αυτό το αξίωμα πέρασαν ο <b>Κωνσταντίνος Τσάτσος</b>, ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής</b>, ο <b>Κωστής Στεφανόπουλος</b>. Εν ολίγοις, άνθρωποι με κύρος που όχι μόνο τίμησαν τον θεσμό, αλλά και τα προηγούμενα αξιώματα που τους εμπιστεύθηκε ο ελληνικός λαός, παράγοντας πανθομολογούμενο έργο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε λίγους μήνες το αν θα συνεχίσει ο <b>Προκόπης Παυλόπουλος</b> τη θητεία του στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού ή θα αντικατασταθεί θα τεθεί επί τάπητος. Ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, <b>Κυριάκος Μητσοτάκης</b>, το 2015, ως βουλευτής, δεν συμμετείχε στην εκλογή του. <i>«Δεν αντιστάθηκε στις “σειρήνες” του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας, τον Δεκέμβριο του 2008, και τέλος δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στη ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα»</i> ανέφερε μεταξύ άλλων στην τότε δήλωσή του. Επομένως, η υπερψήφισή του το 2020 θα αποτελούσε μια τεράστια κυβίστηση… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Λογικά, το πρόσωπο θα είναι άλλο, αφού όλα δείχνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εννοεί αυτά που λέει και τότε θα έχει το πάνω χέρι ως πρωθυπουργός. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είθισται να προέρχεται από την αντίπαλη παράταξη για να συμβολίζει τη συναίνεση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του Τόπου. Ακόμα κι αν συμπεριλάβουμε τις ανανεωτικές στην αντίπαλη, δύσκολα θα βρούμε μια προσωπικότητα με εμβέλεια στον Συνασπισμό. Ο <b>Λεωνίδας Κύρκος </b>δεν ζει πια… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν το πρόσωπο είμαι αμιγώς πολιτικό, στο πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ΚΙΝΑΛ –που με τις ψήφους του το 2020 μπορεί να δώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών για την εκλογή– ξεχωρίζει ένας πρώην πρωθυπουργός με κύρος στο εξωτερικό και αδιαμφισβήτητο έργο, εν συγκρίσει με όσους προηγήθηκαν και –κυρίως– όσους ακολούθησαν. Που αξίζει να προταθεί από τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο γιατί έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη ως δωδέκατο πλήρες μέλος, αποτρέποντας την άτακτη χρεοκοπία της (που θα έφερνε μετά βεβαιότητας η ύφεση από τη μεταολυμπιακή αδράνεια και ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός του τέλους της νεοκαραμανλικής διακυβέρνησης). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο γιατί στην οκταετία που διακυβέρνησε το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε σχεδόν κατά 40% σε σταθερές τιμές, απόρροια μεγάλων έργων υποδομής όπως η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», το μετρό της Αθήνας, η Αττική Οδός κ.ά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο γιατί επέτυχε την ανάληψη και άρτια διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (δίνοντας ένα ισχυρό επιχείρημα στο εθνικό όραμα μόνιμης τέλεσής τους στην Ελλάδα). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο γιατί έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς την επίλυση του δυσεπίλυτου πολιτικού της προβλήματος (που παραμένει άλυτο από την καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο γιατί επί των ημερών του εξαρθρώθηκε η μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση που έδρασε στη χώρα, με αποτέλεσμα ο αρχηγός και η σπείρα της να βρίσκονται σήμερα στη φυλακή (έστω κι αν οι σημερινοί κυβερνώντες δίνουν άδεια σε καταδικασθέντες σε 11 φορές ισόβια, ενισχύοντας τα φαιδρά επιχειρήματα περί πολιτικών δολοφονιών). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο για έδωσε οριστική λύση στο χρονίζον θέμα της βασιλικής περιουσίας, ελαχιστοποιώντας τη ζημιά από τη “φυσική καταστροφή”. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο γιατί απέτρεψε την εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν πόλεμο με την Τουρκία (από καλοθελητές που ανέβαζαν αυθαιρέτως σημαίες σε βραχονησίδες και έφερναν με το έτσι θέλω στην ενδοχώρα –εκ των πραγμάτων αδύνατον να προστατευθούν– αλλοεθνείς ηγέτες). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Όχι μόνο γιατί τα φαινόμενα διαφθοράς που του χρεώνονται δεν αφορούσαν σε καμία περίπτωση τον ίδιο. Αλλά αμιγώς εσωκομματικούς του αντιπάλους ή πρώην συνεργάτες του που απομάκρυνε αμέσως. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά κυρίως γιατί πρέπει επιτέλους ο πρώτος πολίτης της χώρας να έχει να παρουσιάσει έργο στην ενεργό πολιτική. Αντί ρητορικής δεινότητας που επικαλύπτει την απουσία του…<br />
<br />
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του «European Business Review» στις 19 Φεβρουαρίου 2019:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=4819">http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=4819</a></i></b></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-82710259121471226642018-07-20T02:38:00.006-07:002022-02-12T19:52:23.150-08:00Το τρένο της ανάπτυξης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i style="text-align: left;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;">«</span></i><i>Η χώρα μας φαίνεται σαν να κατέβηκε από το τρένο της
ανάπτυξης στα τέλη της δεκαετίας του 1970, να ανέβηκε εκ νέου μετά τα μέσα της
δεκαετίας του 1990, αλλά να ξανακατέβηκε στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Κι
ακόμα να μην έχει καταφέρει να ξανανέβει». Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγαμε σε <a href="http://konteas.blogspot.com/2017/06/blog-post.html">προηγούμενη</a>
ανάλυσή μας εξετάζοντας το αναπτυξιακό παρελθόν της ελληνικής οικονομίας. </i><br />
<i><br /></i>
<i>Σήμερα επανερχόμαστε διαχωρίζοντας </i><i>τη μεταπολιτευτική περίοδο σε υ</i><i>ποπεριόδους, με κόμβους τα χρονικά σημεία των κυβερνητικών αλλαγών.
Έτσι ώστε να φανεί διαυγέστερα ποιοι πολιτικοί ταγοί μάς ανέβασαν και ποιοι μας
κατέβασαν από την αμαξοστοιχία…</i></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM56eSthWpQO5RvhQwn5xpk31OmqyJHtjU27RDBJM4NoTrUBssk8HN0t5Eqf2GIOl8qeQmwqT4zzKv1FXbeqoerNwXqFNnNBE40TCms2DeLkvlvu8l7zCm9nY-tZBiNmN36PBrJakS74dp/s1600/1.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="753" data-original-width="1444" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM56eSthWpQO5RvhQwn5xpk31OmqyJHtjU27RDBJM4NoTrUBssk8HN0t5Eqf2GIOl8qeQmwqT4zzKv1FXbeqoerNwXqFNnNBE40TCms2DeLkvlvu8l7zCm9nY-tZBiNmN36PBrJakS74dp/s400/1.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, η ελληνική
οικονομία:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την περίοδο 2008-2016 ήταν βυθισμένη στην ύφεση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με εξαίρεση μια ισχνή αναλαμπή το 2014.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
– Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου 1994-2007 αναπτυσσόταν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με ετήσιο ρυθμό που πλησίασε ακόμα και το 6% (το 2003 και το 2006).</i></div>
<div style="text-align: justify;">
– Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου 1975-1980 αναπτυσσόταν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με ετήσιο ρυθμό που ξεπέρασε ακόμα και το 7% (το 1978).</i></div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην ενδιάμεση των δύο προηγουμένων, δηλαδή την περίοδο 1981-1993, δεν κατάφερε να χαράξει μια σταθερή αναπτυξιακή τροχιά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Αφού χρονιές ύφεσης (1981-1983, 1987, 1993) προηγήθηκαν ή (και) ακολούθησαν άλλες ανάπτυξης (1984-1986, 1988-1989, 1991-1992).</i></div>
<div class="MsoBodyText">
<br />
<br />
<b><u>Εν συγκρίσει με τον ΟΟΣΑ</u></b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Π<span style="text-align: justify;">ροσπαθώντας να διασταυρώσουμε πότε η ελληνική οικονομία προπορευόταν και πότε υπολειπόταν των αναπτυγμένων οικονομιών, αφαιρέσαμε από τον ρυθμό ανάπτυξής της
τον αντίστοιχο μέσο στις οικονομίες των κρατών-μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και
Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).</span></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxMiI5RA_w0t2vVc23uTLC6CUb6TPn-LObT2-14fft6K8lRWpBW9_rfIHQJdJxv_s-7nv71OizLXRm3-5VDGwKFLoxe6wPvDeXsv7waemb_Zmdvlj2ByGQg8Y6fgNXOypkh9OORTWMYrBA/s1600/2.+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="764" data-original-width="1456" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxMiI5RA_w0t2vVc23uTLC6CUb6TPn-LObT2-14fft6K8lRWpBW9_rfIHQJdJxv_s-7nv71OizLXRm3-5VDGwKFLoxe6wPvDeXsv7waemb_Zmdvlj2ByGQg8Y6fgNXOypkh9OORTWMYrBA/s400/2.+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Όπως μπορούμε να δούμε ανάγλυφα στο ανανεωμένο γράφημα, η
ελληνική οικονομία δεν κατάφερε να αναπτυχθεί με υψηλότερο ρυθμό:</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– Καμία χρονιά από το 2008 έως το 2016.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– Καμία χρονιά από όσες κυβέρνησε ο <b>Ανδρέας Παπανδρέου</b>
(1982-1989, 1994-1995).</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Τουναντίον, τα κατάφερε:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Σχεδόν όλη την οκταετία του <b>Κώστα Σημίτη </b>(1996-2003). </div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Δεδομένου ότι ο ρυθμός της ήταν οριακά χαμηλότερος μόνο τρεις χρονιές (1996, 1999-2000).</i></div>
<div style="text-align: justify;">
– Τρεις χρονιές της πενταετίας του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> (1975-1979).<br />
<i><i>Και με τον ρυθμό της να υπολείπεται του ΟΟΣΑ λιγότερο από μία ποσοστιαία μονάδα στις δύο άλλες (1977, 1979)</i></i>. <br />
– Τρεις χρονιές της εξαετίας του <b>Κώστα Καραμανλή</b> (2004-2009).</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Έστω κι αν στην τρίτη εξ αυτών (2007) η θετική διαφορά ήταν μικρότερη της μίας ποσοστιαίας μονάδας.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
– Μόνο μία χρονιά της τετραετίας του <b>Κωνσταντίνου Μητσοτάκη</b> (1990-1993). </div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Στην οποία (1991) όμως η θετική διαφορά δεν ήταν καθόλου αμελητέα (σχεδόν δύο ποσοστιαίες μονάδες).</i></div>
<div class="MsoBodyText">
<br />
<br />
<div class="MsoBodyText">
<b><u>Μια πανοραμική εικόνα<o:p></o:p></u></b></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Εξετάζοντας αυτό καθ’ αυτό το ΑΕΠ της χώρας μας σε
σταθερές τιμές αντί της ποσοστιαίας μεταβολής του από χρονιά σε χρονιά,
μπορούμε να σχηματίσουμε μια πανοραμική εικόνα για τη μεταπολιτευτική
περίοδο.</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjehjGUoHUojQ6PG1xuVWsDIL2hp06r_kNPcV1MiD-tGMzip54JGPok5P_tYSFLRzkl5pHid439aKja_w4YugX-tuhBK_thZ8axE55eUe9vo02GufoqOmDpa_zIvmeCuvDCMiZ5-Rh1iwVF/s1600/3.+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582+2010.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="551" data-original-width="979" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjehjGUoHUojQ6PG1xuVWsDIL2hp06r_kNPcV1MiD-tGMzip54JGPok5P_tYSFLRzkl5pHid439aKja_w4YugX-tuhBK_thZ8axE55eUe9vo02GufoqOmDpa_zIvmeCuvDCMiZ5-Rh1iwVF/s400/3.+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582+2010.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Στην οποία είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού πως μόνο σε δύο περιόδους διακυβέρνησης, εκείνες του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> και του <b>Κώστα Σημίτη</b>, το ΑΕΠ σε σταθερές τιμές ακολούθησε γραμμική αύξηση. </div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSL23f6RlnsR1U48dZBvg2PUnCQuybe6m5Xmm8ZHV3v8GHBeWqO9PH_kOEfQKrsYflAnZ98JzYjhhSRHaUFIp0Hq-WG9Otcv5uJo4GYhnn8oYZgSKAGC-JWUCVYRDscdpt096qeF52N-25/s1600/4.+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%2528%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582+2010%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="581" data-original-width="1056" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSL23f6RlnsR1U48dZBvg2PUnCQuybe6m5Xmm8ZHV3v8GHBeWqO9PH_kOEfQKrsYflAnZ98JzYjhhSRHaUFIp0Hq-WG9Otcv5uJo4GYhnn8oYZgSKAGC-JWUCVYRDscdpt096qeF52N-25/s400/4.+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%2528%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582+2010%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<o:p></o:p></div>
<br />
<div>
<div style="text-align: justify;">
Με αποτέλεσμα να αυξηθεί σωρευτικά σχεδόν 30% την πενταετία 1975-1979 και κάτι λιγότερο από 40% την οκταετία 1996-2003.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Μάλιστα, στην εύλογη σύγκριση περιόδων που ήταν ισόχρονες (ή σχεδόν ισόχρονες), διαπιστώνουμε ότι η ποσοστιαία αύξηση του εκφρασμένου σε σταθερές τιμές ελληνικού ΑΕΠ ήταν:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Πάνω από τέσσερις φορές μεγαλύτερη την οκταετία <b>Σημίτη </b>(1996-2003) από ό,τι την πρώτη οκταετία του <b>Ανδρέα Παπανδρέου </b>(1982-1989).<br />
– Σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερη την πενταετία του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή </b>(1975-1979) από ό,τι την εξαετία του ανιψιού του (2004-2009).</div>
</div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ<br /><br />Είναι αναμενόμενο οι ρυθμοί μεταβολής του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος να διαφοροποιούνται από χρονιά σε χρονιά. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος υποπεριόδους άνθησης ή μαρασμού μιας εθνικής οικονομίας σε μια μακρά χρονική περίοδο, όπως η λεγόμενη μεταπολιτευτική για τη χώρα μας.<br /><br />Εν προκειμένω, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περίοδοι
1975-1980 και 1994-2007 ήταν περίοδοι ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία, εν
αντιθέσει με την ενδιάμεσή τους (1981-1993), στην οποία η οικονομία μας παλινδρομούσε από την ανάπτυξη στην ύφεση. Και ακόμα περισσότερο με την πιο πρόσφατη (2008-2016), στην οποία βυθίστηκε στην ύφεση.</b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b>Ειδικότερα, με μέτρο σύγκρισης τον μέσο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης στα κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ, ξεχωρίζουν η οκταετία του Κώστα
Σημίτη (1996-2003) και η πενταετία του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1975-1979). Με
τη μελαγχολική διαπίστωση ότι καμία χρονιά του Ανδρέα Παπανδρέου
(1982-1989,1994-1995) η Ελλάδα δεν κατάφερε να προπορευθεί…<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b>Βέβαια, το αμείλικτο των αριθμών μιας οικονομικής
ανάλυσης όπως η παρούσα δεν έχει στόχο να διεγείρει τα πολιτικά πάθη. Όσο να
στρέψει τη συζήτηση στους παράγοντες που διαμόρφωσαν τα φωτεινά
διαλείμματα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας...<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<b><span style="color: #cc0000;"><u>Ερώτηση</u>:</span></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποιες ήταν οι οικονομικές πολιτικές που ακολούθησαν ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Σημίτης; Είναι δυνατόν </b><b>αυτές </b><b>να εφαρμοστούν</b><b> αποτελεσματικά </b><b>στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον; </b><b>Εάν ο αναπτυξιακός ρόλος του κράτους
ατόνησε με το άνοιγμα των διεθνών αγορών, και η μεγέθυνση συνεπεία ελλειμμάτων </b><b>–ελλείψει πρόθυμου χρηματοδότη– αποτελεί παρελθόν, ποιο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης πρέπει να θεωρήσουμε σήμερα ως πρότυπο; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b>
<span style="color: #38761d;"><b style="color: #38761d;"><br /></b>
<b><span style="color: #6aa84f;"><u>Απάντηση</u>:</span></b></span><br />
<b><br /></b></div>
<div style="font-weight: bold; text-align: justify;">
<b>Εν έτει 2018, το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να αποτελέσει το άλογο που θα τραβήξει το κάρο της ανάπτυξης όπως τη δεκαετία του 1970. Όχι μόνο γιατί αντί πόρων έχει χρέη. Αλλά και γιατί απεδείχθη διαχρονικά ότι αποτελεί τον χειρότερο επιχειρηματία.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;">Ούτε πρόκειται, βέβαια, κανείς να το ξαναδανείσει αφειδώς όπως οι αγορές τη δεκαετία του 2000. Μόνο και μόνο για να καταναλώνουν οι πολίτες του περισσότερα από όσα παράγουν και να διογκώνεται πλασματικά το εθνικό προϊόν.</span><br />
<span style="font-weight: bold;"><br /></span><span style="font-weight: bold;">Μένουν πλέον μόνο οι επενδύσεις. Κυρίως οι ιδιωτικές παρά οι δημόσιες. Κυρίως εκείνες σε διεθνώς εμπορεύσιμα παρά εκείνες σε μη διεθνώς εμπορεύσιμα. Αν θέλουμε η ανάπτυξη να είναι βιώσιμη. Καθιστώντας αναγκαία κάθε μεταρρύθμιση που θα κάνει τον τόπο φιλικότερο για το επιχειρείν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: bold;"><br /></span>
<span style="font-weight: bold;">Ένα πολύ μεγάλο επενδυτικό σοκ, σαν αυτό που θα προκαλούσε η μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα κάθε τετραετία, θα έσωζε την Ελλάδα. Υπάρχει σήμερα ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής για να πείσει τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής όπως εκείνος τους ευρωπαίους ηγέτες για την πλήρη και ισότιμη ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια – κατ’ εξαίρεση, πριν από όλους όσοι περίμεναν στην ουρά;</span><br />
<span style="font-weight: bold;"><br /></span>
<span style="font-weight: bold;"><br /></span>
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 8 Οκτωβρίου 2018:</i></b><br />
<b><i><a href="https://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/366100-Mathhmata-Anaptyxhs">https://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/366100-Mathhmata-Anaptyxhs</a></i></b><br />
<br /></div>
<span style="font-weight: bold;"></span></div>
<br />
<u>Υποσημείωση</u>:<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">1. Για να γίνει αντιληπτό πόσο βαθιά ήταν η ύφεση της ελληνικής οικονομίας μετά το 2008, αρκεί να ληφθεί υπόψη ότι η μείωση του ΑΕΠ το 2009 (4,3%) και το 2010 (5,5%) ήταν πολλαπλάσια όλων των προηγούμενων μεταπολιτευτικών μειώσεων (μεταξύ 1,1% και 2,3% τα έτη 1981-1983, 1987 και 1993), ενώ το 2011 (9,1%) και το 2012 (7,3%) ξεπέρασε ακόμα κι εκείνη του 1974 (6,4%), όπου υπήρχε ο κίνδυνος εμπόλεμης σύρραξης με την Τουρκία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">2. Αν στην πενταετία του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> (1975-1979) προστεθεί και το 1980, τους περισσότερους μήνες τού οποίου ήταν πρωθυπουργός ο <b>Γεώργιος Ράλλης</b>, η ποσοστιαία σωρευτική αύξηση του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές 2010 φτάνει το 30,5%, δηλαδή είναι πάνω από τρεις φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη (10%) της εξαετίας του <b>Κώστα Καραμανλή</b> (2004-2009), επιτείνοντας το αναπτυξιακό χάσμα των δύο περιόδων διακυβέρνησης.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-88286468961512449352018-06-03T23:31:00.000-07:002018-06-08T18:32:35.896-07:00Κυβέρνηση χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Η δημοσκόπηση της RASS που δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ δέκα ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τη Νέα Δημοκρατία δεν προκαλεί πλέον έκπληξη. Οδηγεί απλώς στη διαπίστωση ότι έχει παγιωθεί μια διψήφια διαφορά. Έτσι που κανένας –είτε το παραδέχεται δημοσίως είτε όχι– να μην αμφιβάλλει για το ποιο θα είναι το πρώτο κόμμα στις προσεχείς εκλογές (όποτε κι αν διεξαχθούν). </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν και, άπαντες θα έπρεπε να γνωρίζουν πως αυτή η κυβέρνηση έχει κολοβή λαϊκή νομιμοποίηση από την επομένη κιόλας των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο λόγος; Η ιστορικά υψηλή αποχή από τις κάλπες (πάνω από το 40% επί των εγγεγραμμένων) σε συνδυασμό με την ιστορικά χαμηλή κυβερνητική πλειοψηφία (κάτω από το 40% επί των εγκύρων).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ιστορικά τουλάχιστον για τη μεταπολιτευτική περίοδο, όπως μπορούμε να δούμε παραστατικά στα σχετικά γραφήματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSUa1xhgtBTMLOsMXCW-yJVaYAauMKxR487d32eqXw8whW6cuQedurEfdLOGl6hM-0SK92xim1FYhOe8OggRqNMqv7zoBLUsjegweKCyD3LpE2jmt-FdyMsO9FDM5X1fjEgQ7sJNljh2k0/s1600/1.+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C+%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="610" data-original-width="1251" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSUa1xhgtBTMLOsMXCW-yJVaYAauMKxR487d32eqXw8whW6cuQedurEfdLOGl6hM-0SK92xim1FYhOe8OggRqNMqv7zoBLUsjegweKCyD3LpE2jmt-FdyMsO9FDM5X1fjEgQ7sJNljh2k0/s400/1.+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C+%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDaBSSczUnc5ca1RHtY2rMCVhETV9w-pC8FGIy30tL2DhPlPbHqW-X-B42TV_L7FVsg_P3nI6CudAAgIn8UboBlNXXq8jwxhqmFoQNhZtUibDvKnILaezgHIysEbXliDgBQi_MxNc0ykIn/s1600/2.+%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="544" data-original-width="1226" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDaBSSczUnc5ca1RHtY2rMCVhETV9w-pC8FGIy30tL2DhPlPbHqW-X-B42TV_L7FVsg_P3nI6CudAAgIn8UboBlNXXq8jwxhqmFoQNhZtUibDvKnILaezgHIysEbXliDgBQi_MxNc0ykIn/s400/2.+%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AC+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επομένως, ακόμα κι αν αγνοήσουμε τελείως το φαινομενικά (γιατί στον άξονα του λαϊκισμού κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι) παρά φύσιν της σύμπραξης ενός αμιγώς αριστερού με ένα αμιγώς δεξιό κόμμα, η κυβέρνηση αυτή στέκει έχοντας από τότε λιγότερο από το 40% όχι απλώς των ελλήνων πολιτών που επέλεξαν άλλο από άκυρο ή λευκό στην κάλπη – κάτι που ούτως ή άλλως δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Αλλά όσων συμμετείχαν μ' αυτόν τον τρόπο σε μια εκλογική διαδικασία από την οποία απείχαν οι περισσότεροι αναλογικά με τους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους από κάθε άλλη στο παρελθόν!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ως αποτέλεσμα, ο απόλυτος αριθμός
όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ για να κυβερνήσουν τον Τόπο είναι ο μικρότερος
μεταξύ όλων εκείνων που –μετά την πτώση της δικτατορίας, σε δημοκρατικές
εκλογές– οδήγησαν στον σχηματισμό κυβερνητικών σχημάτων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsMdl-EBHYsCd98lZrad0VWKhy582m8NKZlP_q_M-MqFXO7vX7IhYJ6fy1dAuqBPDhKhyphenhypheno2R-y0VvtLx85JZtaIVkN_TAJCDhYt8_XysA76uG6McM6YXSWlGNO_89Yux0SHu2VxcAIOgxJ/s1600/3.+%25CE%25A8%25CE%25AE%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="613" data-original-width="1336" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsMdl-EBHYsCd98lZrad0VWKhy582m8NKZlP_q_M-MqFXO7vX7IhYJ6fy1dAuqBPDhKhyphenhypheno2R-y0VvtLx85JZtaIVkN_TAJCDhYt8_XysA76uG6McM6YXSWlGNO_89Yux0SHu2VxcAIOgxJ/s400/3.+%25CE%25A8%25CE%25AE%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αισθητά μικρότερος και από τον αριθμό όσων ψήφισαν τον πατέρα του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη μεγάλη ήττα του 1993. Λίγο πριν αυτός υποχρεωθεί σε παραίτηση και από την ηγεσία του κόμματός του...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFfvN0I7-JGP7PbPcUY_9MOL84os3uU4A96Sll7JE_Oolcoq8gAe6ie2Zrf5rwaR41NYqBhLrJn5a3pbVe1laL0-cI6Y4n3qmmqEBZDcv0YGcXD1SDWETtETt0QKjs8usnIpKrwV9pfQmA/s1600/4.+%25CE%2591%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2591%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B8%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25A8%25CE%25AE%25CF%2586%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584-2015+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25B5%25CF%258D%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259A%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+1993.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="454" data-original-width="791" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFfvN0I7-JGP7PbPcUY_9MOL84os3uU4A96Sll7JE_Oolcoq8gAe6ie2Zrf5rwaR41NYqBhLrJn5a3pbVe1laL0-cI6Y4n3qmmqEBZDcv0YGcXD1SDWETtETt0QKjs8usnIpKrwV9pfQmA/s400/4.+%25CE%2591%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2591%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B8%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25A8%25CE%25AE%25CF%2586%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584-2015+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25B5%25CF%258D%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%259A%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+1993.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπό το πρίσμα αυτό και λαμβάνοντας υπόψη και τα ευρήματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων, πόσο παράλογο είναι σήμερα το αίτημα για άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 4 Ιουνίου 2018:</i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><b><i><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/355334-Kybernhsh-chwris-laikh-nomimopoihsh">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/355334-Kybernhsh-chwris-laikh-nomimopoihsh</a></i></b></b><br />
<u><br /></u>
<u><br /></u>
<u>Υποσημειώσεις</u>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
1. Η δημοσκόπηση της RASS <a href="http://rass.gr/surveys/s18_05_Action24_report_SEDEA.pdf">διενεργήθηκε</a> από τις 6 έως τις 8 Μαρτίου για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού «ACTION 24» και της εκπομπής <a href="https://www.youtube.com/watch?v=WQAxK-ONHXI">«Evening Report»</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Τα εκλογικά ποσοστά υπολογίζονται ως προς τον αριθμό των εγκύρων ψηφοδελτίων. Έγκυρα θεωρούνται όσα δεν είναι άκυρα ή λευκά. Αθροιστικά, τα έγκυρα, τα άκυρα και τα λευκά προσδιορίζουν τον αριθμό όσων ψήφισαν. Η διαφορά του τελευταίου από τον αριθμό των εγγεγραμμένων δίνει την αποχή, η οποία συνήθως εκφράζεται ως ποσοστό επί των εγγεγραμμένων.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
3. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ ψηφίστηκαν από 2,13 εκατομμύρια πολίτες στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015. Περισσότεροι είχαν ψηφίσει ακόμα και τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977. Συγκεκριμένα, 2,15 εκατομμύρια πολίτες, οι οποίοι συνιστούν τον δεύτερο χαμηλότερο αριθμό απόλυτων ψήφων που οδήγησαν σε σχηματισμό κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
4. Η Νέα Δημοκρατία υπό τον <b>Κωνσταντίνο Μητσοτάκη</b>, αν και ηττημένη (σχεδόν 8 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από το πρώτο κόμμα), είχε συγκεντρώσει μεγαλύτερο ποσοστό (39,3%) στις εκλογές του 1993 από ό,τι αθροιστικά ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ (39,15%) στις τελευταίες. Και πάνω από μισό εκατομμύριο (585.410) περισσότερες ψήφους…</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><span style="color: #990000;">«Κύριε Τσίπρα, ο πατέρας μου, αν και είχε ανατραπεί λίγο πριν το πρόγραμμά του αποδώσει καρπούς, παραιτήθηκε ακόμα και από την αρχηγία του κόμματός του, παρότι έλαβε πάνω από μισό εκατομμύριο περισσότερες ψήφους από όσες εσείς αθροίσατε με ένα ακροδεξιό μόρφωμα για να σχηματίσετε κυβέρνηση. Ποιο λαϊκό έρεισμα διαθέτετε πλέον για παραμένετε στην εξουσία; Και με ποιο δικαίωμα, για να γαντζωθείτε σε αυτήν, επαναφέρετε τον εφιάλτη της ακυβερνησίας με την ψήφιση της απλής αναλογικής;»</span></b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Όχι, η συγκεκριμένη αποστροφή δεν έχει ειπωθεί ποτέ από τα χείλη του Κυριάκου Μητσοτάκη! Αν και θα είχε κάθε δικαίωμα να την εκστομίσει, ακόμα και από το βήμα της Βουλής, αν αξιολογούνταν αμερόληπτα τα αποτελέσματα των μεταπολιτευτικών εκλογών και τα ευρήματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων.</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-64188063950797465082018-04-21T16:26:00.007-07:002022-02-08T20:57:22.282-08:00Εις το όνομα του Καραμανλή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Έχουν περάσει είκοσι ολόκληρα χρόνια από τον θάνατο του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b>. Κι όμως, ακόμα και σήμερα κάποιοι εξακολουθούν να καπηλεύονται την παρακαταθήκη του για να δικαιολογήσουν τον τοξικό κρατισμό που έφερε την Ελλάδα το 2010 στα πρόθυρα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Μήπως –ηθελημένα ή αθέλητα– αγνοούν τα λαμπρά αποτελέσματα των πολιτικών του για την ελληνική οικονομία;
</i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Σε ό,τι αφορά την προδικτατορική του θητεία, μάλλον δεν
υπάρχουν αμφισβητίες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να υπάρχουν, όταν η Ελλάδα στην
οκταετία που αντιστοιχεί σ’ αυτήν (1956-63) –και παρά τη λήξη του Σχεδίου
Μάρσαλ από το 1952– είχε έναν από τους τρεις υψηλότερους ρυθμούς οικονομικής
ανάπτυξης στον κόσμο (πάνω από 6% σε μέση ετήσια βάση), με αποτέλεσμα το ΑΕΠ
της να διπλασιαστεί;</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεταπολιτευτική του
θητεία, στην οποία κατηγορήθηκε μέχρι και για «σοσιαλμανία». Τι κι αν εκείνος
άφησε την Ελλάδα το 1980 με ένα χρέος μικρότερο του 25% του ΑΕΠ και ένα
δημοσιονομικό έλλειμμα κοντά στο 3% του ΑΕΠ, δηλαδή σύμφωνο με τις επιταγές της
μεταγενέστερης Συνθήκης του Μάαστριχτ;</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Τα ευρήματα που προκύπτουν από τη σύγκριση της εξαετίας
1975-1980 με την εξαετία 2004-2009, περιόδους που αντιστοιχούν στη διακυβέρνηση
της χώρας από τον <b>Κωνσταντίνο Καραμανλή</b> και τον ανιψιό του, είναι
εντυπωσιακά.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVqYqXkRXMwA4Y8egvDTeJ53o2kR0B6ZVqdQXF8F2bNIC2cYSIKfB-VTowhFEDOxqKByiOchPXkC0-x0cBStu0Q9wA90azdap5oSLVDQvzv8xTFNJIO_xXTcPHB_xKetLhnrmGDY5PUolT/s1600/1.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="624" data-original-width="1180" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVqYqXkRXMwA4Y8egvDTeJ53o2kR0B6ZVqdQXF8F2bNIC2cYSIKfB-VTowhFEDOxqKByiOchPXkC0-x0cBStu0Q9wA90azdap5oSLVDQvzv8xTFNJIO_xXTcPHB_xKetLhnrmGDY5PUolT/s400/1.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Όπως φαίνεται χαρακτηριστικά στο γράφημα που δημιουργήσαμε
αξιοποιώντας στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το δημοσιονομικό έλλειμμα της
Ελλάδας κινήθηκε πέριξ του 3% του ΑΕΠ όλες τις χρονιές της εξαετίας 1975-1980
(υπερβαίνοντάς το ανεπαίσθητα μόνο το 1977 και το 1980). Αντιθέτως, ήταν
υπερδιπλάσιο του συγκεκριμένου ορίου την εξαετία 2004-2009 (με εξαίρεση το
2006, που και τότε όμως ήταν οριακά κάτω από το 6% του ΑΕΠ). Μάλιστα, ξέφυγε
εντελώς, σε διψήφια ποσοστά, τη διετία 2008-2009, με συνέπεια η Ελλάδα να
αποκλειστεί από τις αγορές δανειακών κεφαλαίων την αμέσως επόμενη χρονιά.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b><span style="color: red;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUCXGYDm-padgA2_-Z1cHRJ41MausaJc6ax0JdokaSNZuuFhI9qZ5d676tk56TCjFw1u9EY9wQQY3kGBFzw8b6PlvKQwu_RBeXBe3jv8qEESq8x7xLJIWV_cohvP_kFOEOTijMXmuHA9Qi/s1600/2.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="1159" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUCXGYDm-padgA2_-Z1cHRJ41MausaJc6ax0JdokaSNZuuFhI9qZ5d676tk56TCjFw1u9EY9wQQY3kGBFzw8b6PlvKQwu_RBeXBe3jv8qEESq8x7xLJIWV_cohvP_kFOEOTijMXmuHA9Qi/s400/2.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Σε ό,τι αφορά τον ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ, όπως μπορούμε
να δούμε στο γράφημα με στοιχεία που αντλήσαμε από το Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο (ΔΝΤ), καμία χρονιά της εξαετίας 1975-1980 δεν είχαμε ύφεση. Ακόμα και
το 1980, τη χρονιά δηλαδή που ακολούθησε την πετρελαϊκή κρίση του 1979, είχαμε
ανάπτυξη, έστω και ισχνή.<br />
<br />
Μάλιστα, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, χάρη στην
επιστροφή του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> στην Ελλάδα στα μέσα του 1974, η
οικονομία της έκανε στροφή 180 μοιρών, από μία ύφεση 6,4% σε μια ακριβώς
ισοποσοστιαία ανάπτυξη την αμέσως επόμενη χρονιά. Σε αντιστοιχία με τη μετάβαση όχι μόνο από την πολιτειακή ανωμαλία στη δημοκρατική ομαλότητα, αλλά κυρίως από τον κίνδυνο μιας γενικευμένης εμπόλεμης σύρραξης με την Τουρκία στην ασφάλεια της ειρήνης – συνεπεία και της προδιαγραφόμενης ταύτισης των ελληνοτουρκικών συνόρων με εκείνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (της τότε ΕΟΚ).</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Την περίοδο 2004-2009, υπήρχαν μεν χρονιές ισχυρής ανάπτυξης,
αλλά αυτές ήταν κυρίως το πρώτο μισό της εξαετίας (το 2004 και το 2006), καθώς
το τέλος της σημαδεύτηκε από την ύφεση, οριακή το 2008 και βαθιά το 2009. </div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Είναι εύλογες, προφανώς, οι ενστάσεις που θα διατυπωθούν
για το διεθνές περιβάλλον, το οποίο δεν είναι ίδιο από χρονιά σε χρονιά, πολλώ
δε μάλλον μεταξύ δύο εξαετιών που απέχουν μεταξύ τους τρεις δεκαετίες. Υπό το
πρίσμα αυτό, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί τι συνέβαινε στον
υπόλοιπο κόσμο σε μια τέτοια σύγκριση. Εν προκειμένω, οι πετρελαϊκές κρίσεις
του 1973 και 1979 στην πρώτη εξαετία ή η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008
στη δεύτερη. </div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggAsbqbceg0XGlyQPbpHffQHAwN16dDtGxwDEicoP20eBS2RXVFQA4O_gDpELm1spB_pSVkBmRojo2UFTf5ZUfQNn-P3OJnVVHO2UMl3neKWTfcTxqm1SaFClzfnJ0Ibr-yX4Q-zJtJTMu/s1600/3.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%2528%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%259F%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="662" data-original-width="1153" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggAsbqbceg0XGlyQPbpHffQHAwN16dDtGxwDEicoP20eBS2RXVFQA4O_gDpELm1spB_pSVkBmRojo2UFTf5ZUfQNn-P3OJnVVHO2UMl3neKWTfcTxqm1SaFClzfnJ0Ibr-yX4Q-zJtJTMu/s400/3.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%2528%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%259F%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Προσπαθώντας να λάβουμε υπόψη αυτήν την πολύ ισχυρή
παράμετρο, δημιουργήσαμε ξανά το γράφημα αφαιρώντας από τον ρυθμό ανάπτυξης της
ελληνικής οικονομίας τον μέσο αντίστοιχο των αναπτυγμένων οικονομιών (όπως
αυτός προκύπτει από τη βάση δεδομένων του ΔΝΤ).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Η παρέμβαση αυτή φαίνεται να εξισορροπεί κάπως τη διαφορά
στις αναπτυξιακές επιδόσεις μεταξύ των δύο περιόδων, δεδομένου ότι δείχνει πως
η ελληνική οικονομία έτρεχε, έστω και οριακά, με μικρότερο ρυθμό από τις
αναπτυγμένες το 1977, το 1979 και το 1980. Αλλά κυρίως διότι δείχνει ότι το
«οριακά» περιγράφει και το 2008-2009, που οι ρυθμοί ήταν αρνητικοί.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkEEqX3c3OjrtCj4E9tZBTP_ArvRqlt5cKOFFBdZ_H_hpn2wBP6KFGQIHBP53m5yz16oy4A3OE9jornUJ6FShSPVGEvF0yR-tFtVQDVoKZuNnBXbswPcBbzerg7iz95k82PSr51agjod_q/s1600/4.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%2528%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%2595.%25CE%2595.%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="647" data-original-width="1196" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkEEqX3c3OjrtCj4E9tZBTP_ArvRqlt5cKOFFBdZ_H_hpn2wBP6KFGQIHBP53m5yz16oy4A3OE9jornUJ6FShSPVGEvF0yR-tFtVQDVoKZuNnBXbswPcBbzerg7iz95k82PSr51agjod_q/s400/4.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%2528%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25AC+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%2595.%25CE%2595.%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Με την ίδια λογική, αφαιρέσαμε από το αποτέλεσμά μας στο
δημοσιονομικό ισοζύγιο το μέσο αντίστοιχο αποτέλεσμα στα κράτη-μέλη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης (όπως αυτό προκύπτει από τη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας
Τράπεζας), για να λάβουμε υπόψη τόσο τον τρόπο που ο οικονομικός κύκλος επηρέασε
τα υπόλοιπα μέλη, όσο και τον βαθμό της δημοσιονομικής πειθαρχίας τους.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Εδώ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, καθώς δείχνουν πως η
Ελλάδα απέκλινε αισθητά από το μέσο ευρωπαϊκό δημοσιονομικό αποτέλεσμα την
περίοδο 2004-2009, με την απόκλιση να αυξάνεται γραμμικά από το 2005 έως το
τέλος της εξαετίας, από 4 έως σχεδόν 10 ποσοστιαίες μονάδες. Τουναντίον, την
περίοδο 1975-1980, η Ελλάδα δεν απέκλινε ποτέ περισσότερο από 2 ποσοστιαίες
μονάδες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Μάλιστα, το 1975 και το 1979 είχε καλύτερα
αποτελέσματα, έστω και οριακά.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b>Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ενέταξε μόνο την
Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως πλήρες και ισότιμο μέλος – μέγα επίτευγμα που
δεν αμφισβητείται πλέον από κανέναν. Αλλά πήρε και την οικονομία της από τη βαθιά
ύφεση του 1974 για να την οδηγήσει σε μια ανάπτυξη τόσο ισχυρή, που παρέμεινε
ανάπτυξη έως το τέλος της θητείας του, το 1980, παρά την εμφάνιση μιας ακόμη
πετρελαϊκής κρίσης την αμέσως προηγούμενη χρονιά. Σε αντιδιαστολή, ο ανιψιός
του παρέλαβε την ελληνική οικονομία ισχυρώς αναπτυσσόμενη το 2004 και την
οδήγησε στην ύφεση ήδη από το 2008, με τη συνέχεια να αποδεικνύεται οδυνηρή…</b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b>Περισσότερο, είναι επιεικώς απαράδεκτες οι προσπάθειες που
γίνονται εις το όνομα του Καραμανλή να δικαιολογηθεί εν γένει ο τοξικός
κρατισμός που χρεοκόπησε τη χώρα. Όχι μόνο γιατί, πριν από την έλευση του Ανδρέα
Παπανδρέου στην εξουσία, το δημόσιο χρέος ήταν ανύπαρκτο ως πρόβλημα. Αλλά
και γιατί το δημοσιονομικό έλλειμμα που ο Καραμανλής παρέδιδε το 1980
ήταν στα όρια της μεταγενέστερης Συνθήκης του Μάαστριχτ – παρά την
πανθομολογούμενη τροχιά αποχώρησης από την εξουσία στην οποία βρισκόταν τόσο ο
ίδιος, όσο και το κόμμα του…</b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b>Εν κατακλείδι, δεν αποτελεί λογοπαίγνιο αλλά σκληρή
αλήθεια πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή
Ένωση, ενώ ο ανιψιός του αδρανώντας την άφησε να αποκλίνει αδικαιολόγητα από τη
δημοσιονομική ευστάθεια που επιβάλλεται για τα μέλη της. Ιδιαίτερα γι’ αυτά
που έχουν υιοθετήσει το κοινό της νόμισμα…</b></div>
<div class="MsoBodyText" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoBodyText2">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 22 Απριλίου 2018:</b></i><br />
<b><i><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/351565-Eis-to-onoma-toy-Karamanlh">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/351565-Eis-to-onoma-toy-Karamanlh</a></i></b></div>
<i><o:p></o:p></i><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<u>Υποσημειώσεις</u>:</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
1. Ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής</b> απεβίωσε στις 23 Απριλίου 1998.<br />
<br />
2. Είχε γίνει για πρώτη φορά
πρωθυπουργός στις 6 Οκτωβρίου 1955. Μετά από διαφωνία του με τα Ανάκτορα,
παραιτήθηκε στις 11 Ιουνίου 1963. Επανήλθε στην πρωθυπουργία στις 24 Ιουλίου
1974, από την οποία παραιτήθηκε στις 6 Μαΐου 1980, για να μεταβεί στην Προεδρία
της Δημοκρατίας. Επομένως, θα ήταν λάθος να του χρεωθεί η οικονομική διαχείριση
του 1955, του 1974 ή του 1980. Αφού κυβέρνησε μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες
του 1955, τους τελευταίους πέντε μήνες του 1974 και τους πρώτους τέσσερις μήνες
του 1980. Δηλαδή, σαφώς λιγότερους από τους μισούς έκαστου. Το 1963, όμως, πέραν του ότι κυβέρνησε σχεδόν το πρώτο ήμισυ του χρόνου, τον διαδέχθηκαν υπηρεσιακοί –μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου– πρωθυπουργοί με πολύ μικρότερη από εκείνον θητεία ο καθένας. Υπό το πρίσμα αυτό,
εστιάζουμε την ανάλυσή μας στην εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών την οκταετία
1956-1963 και την πενταετία 1975-1979. Αν και για τη δεύτερη περίοδο δίνουμε
τις οικονομικές μεταβλητές και για το 1980, για να μην αγνοηθούν ούτε κατ’ ελάχιστον
τα ακριβή τους μεγέθη, όταν εκείνος αποχωρούσε από την ενεργό πολιτική.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
3. Από τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για
τον ετήσιο ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ, προκύπτει ότι ο μέσος όρος της οκταετίας
1956-1963 ήταν 9,1% για την Ιαπωνία, 7,1% για τον Παναμά και 6,3% για την
Ελλάδα.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
4. Σύμφωνα με στοιχεία του
Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε ονομαστικές τιμές το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν
72,1 δισ. δραχμές το 1955 και 140,8 δισ. δραχμές το 1963. Δηλαδή, επί της
ουσίας διπλασιάστηκε από το 1955 στο 1963.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
5. Το 1976, οι επίσημοι εκπρόσωποι των βιομηχάνων
κατηγόρησαν την κυβέρνηση για «σοσιαλμανία». Αφορμή ήταν η απόφασή της να
επιβάλει έκτακτη φορολογική εισφορά στα μεγάλα εισοδήματα, επικαλούμενη τις
εξοπλιστικές δαπάνες, αλλά και η αναθεώρηση σειράς χαριστικών συμβάσεων που
είχαν υπογραφεί επί δικτατορίας μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και γνωστών εταιρειών
(Ρενώ-Πεζώ, Κόκα-Κόλα, Μότορ Όιλ, Κρις-Κρις, Νεστλέ, Αθηναϊκή Χαρτοποιία,
Στάγιερ) και ομίλων (<b>Ανδρεάδη</b>, <b>Λάτση</b>, <b>Νιάρχου</b> και <b>Βρανά</b>).</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
6. Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,
το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν 22,5% του ΑΕΠ το 1979, όπως και το 1980.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
7. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ (που
θα υπογραφόταν στις 7 Φεβρουαρίου 1992 και θα ετίθετο σε ισχύ από την 1η
Νοεμβρίου 1993) θα έθετε στο 3% του ΑΕΠ το όριο για το δημοσιονομικό έλλειμμα
κάθε χώρας που θα επιθυμούσε να ενταχθεί στην Ευρωζώνη.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">8. Για την ακρίβεια, η μεταπολιτευτική θητεία του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> διήρκησε 5 χρόνια και 9,5 μήνες (από τις 24-7-1974 έως τις 10-5-1980) και του <b>Κώστα Καραμανλή</b> 5 χρόνια και 7 μήνες (από τις 10-3-2004 έως τις 6-10-2009).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
9. Η αίτηση της Ελλάδας για πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) υποβλήθηκε στις 12 Ιουνίου 1975.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-54313607422508610902018-03-05T17:27:00.000-08:002018-03-05T17:32:01.010-08:00Ένα προφητικό κείμενο –από τον Ιούλιο του 2014– για τον Φώτη Κουβέλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Η Δημοκρατική Αριστερά, εν τη γενέσει της, αποτέλεσε το πιο σοβαρό εγχείρημα να ξεπεραστεί η χρόνια αντίθεση που εμφιλοχωρούσε στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου μεταξύ ανανεωτικών και αριστερού ρεύματος. Η αντίθεση είχε μετατραπεί σε ένα χρονικό αποχωρήσεων, με σημαντικότερους σταθμούς τη <b>Μαρία Δαμανάκη</b> (πρώην πρόεδρο του κόμματος), τον <b>Νίκο Μπίστη</b> και –τελευταίον– τον <b>Φώτη Κουβέλη</b>. Οι αποχωρήσαντες κατηγορούνταν για τυχοδιωκτισμό, εξουσιομανία και προδοσία των αρχών του Σοσιαλισμού. Ήταν όμως έτσι; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην πραγματικότητα, οι διαφορές ήταν βαθύτατα ιδεολογικές. Το αριστερό ρεύμα –ανέκαθεν κυρίαρχο στον Συνασπισμό– έμενε δογματικά προσηλωμένο στην προσπάθεια να συνεχιστεί ο αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού, αγνοώντας την αντικειμενικά αδύναμη θέση μιας μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα, να επηρεάσει τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις. Οι πολιτικές διαφορές του με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ήταν μάλλον οριακές. Οι ανανεωτικοί υπογράμμιζαν την ανάγκη ο πολιτικός λόγος της Αριστεράς να ανανεωθεί με αξιόπιστες και εφαρμόσιμες προτάσεις στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίκαιρη μέχρι σήμερα παραμένει η αντίθεση των δύο χώρων στις πολιτικές που σχετίζονται με τον ελληνικής κοπής κρατισμό και την πολύπαθη επιχειρηματικότητα… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για πολλά χρόνια, ο αγώνας για την κοινοβουλευτική επιβίωση του Συνασπισμού συμβίβαζε τις αντιθέσεις. Τον Ιούνιο του 2010, έναν μόλις μήνα μετά την υπογραφή του Μνημονίου, ο <b>Φώτης Κουβέλης </b>αποφάσισε να διαβεί τον Ρουβίκωνα, αποχωρώντας από τον Συνασπισμό και ιδρύοντας τη Δημοκρατική Αριστερά. Τότε, πολλές ελπίδες γεννήθηκαν για την αυτόνομη πορεία μιας πολιτικής τάσης που είχε κερδίσει τον σεβασμό και από άλλους πολιτικούς χώρους για τη σοβαρότητα, τον ρεαλισμό και την αξιοπιστία των προτάσεών της, έχοντας ως σημείο αναφοράς την προσωπικότητα του <b>Λεωνίδα Κύρκου</b>. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κόμπος έφτασε πολύ γρήγορα στο χτένι, τον Μάιο του 2012, όταν οι βεβιασμένες εθνικές κάλπες οδήγησαν σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που δεν έδινε εύκολα βιώσιμη κυβέρνηση. Η πολιτική σταθερότητα της χώρας κρινόταν πλέον από τις αποφάσεις του <b>Φώτη Κουβέλη</b> και το εγχείρημα της «Αριστεράς της ευθύνης» βουτούσε στα δύσκολα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η κομβική απόφαση για τη συμμετοχή σε ένα κυβερνητικό σχήμα καθυστέρησε αδικαιολόγητα προκαλώντας νέα εκλογική αναμέτρηση, με ανήκεστο βλάβη για την εθνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, ο Φώτης Κουβέλης πήρε τελικά τη μεγάλη απόφαση να συγκυβερνήσει. Τα αποτελέσματα, όμως, έμελλε να ήταν μάλλον απογοητευτικά… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αποφάσεις με μεγάλο πολιτικό κόστος αλλά αναμφίβολα αναγκαίες, όπως οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, δεν πάρθηκαν αμέσως αλλά ούτε καθυστερημένα. Οι ελπίδες που δικαιολογημένα γεννούσε η συμμετοχή ενός αριστερού κόμματος στο κυβερνητικό σχήμα, για την εξασφάλιση της συναίνεσης στην εφαρμογή γενναίων πολιτικών, γρήγορα διαψεύστηκαν. Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό σχήμα, έναν χρόνο μόλις μετά την προσχώρησή της σε αυτό, με αφορμή τους χειρισμούς του <b>Αντώνη Σαμαρά </b>στη δημόσια τηλεόραση, ήταν καταφανώς προσχηματική. Η αδυναμία παραγωγής κυβερνητικού έργου είχε διαφανεί νωρίτερα… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο <b>Φώτης Κουβέλης</b> προσπάθησε να πατήσει σε δύο βάρκες και, όπως αναμενόταν, βρέθηκε στο νερό. Απέτυχε να υπερασπιστεί τη συμμετοχή του στο κυβερνητικό σχήμα, η οποία του έδινε ψήφους στους εχέφρονες πολίτες, που αντιλαμβάνονταν την αναγκαιότητα η χώρα να κυβερνηθεί. Ενώ, όταν βρέθηκε εκτός, δεν μπόρεσε να αποσαφηνίσει την «άλλη πολιτική», τη διαφορετική από την κυβερνητική, που θα ωφελούσε τον Τόπο. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να εμπνεύσει αξιοπιστία για την εφαρμογή της, ακόμα κι αν την καθιστούσε ευδιάκριτη, όταν η απόπειρα να κυβερνήσει στο πρόσφατο παρελθόν είχε διά γυμνού οφθαλμού αποτύχει; Η εκλογική συντριβή των ευρωεκλογών ήταν φυσικό επακόλουθο… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η διαφαινόμενη απόφαση του <b>Φώτη Κουβέλη</b> να στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, με απώτερο στόχο να αποτελέσει κυβερνητικό εταίρο του <b>Αλέξη Τσίπρα</b>, στην περίπτωση που ο τελευταίος δεν καταφέρει να κερδίσει την αυτοδυναμία, είναι έωλη και αμφιλεγόμενη. Κατ’ αρχάς, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η ΔΗΜΑΡ θα μπορέσει να ανακάμψει από το 1,2% στο 3%, ώστε να εξασφαλίσει την παρουσία της στη Βουλή, όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές. Αλλά και στην περίπτωση αυτή, ο πρότερος βίος του κόμματος και η απίσχνασή του από τα μεταρρυθμιστικά στελέχη δεν παρέχει τα εχέγγυα ότι θα μπορέσει να αποτελέσει ισχυρό αντίβαρο στο νεοκομμουνισμό της Αριστερής Πλατφόρμας και τον περιρρέοντα λαϊκισμό στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αποτελεί ειρωνεία της τύχης ότι ο τελευταίος αποχωρήσασας από τον πάλαι ποτέ Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου ζητά να επιστρέψει, ως εξωτερικός συνεργάτης, για να στηρίξει αυτούς με τους οποίους διαφώνησε για έλλειψη ρεαλισμού, στην προσπάθεια των τελευταίων να κυβερνήσουν ρεαλιστικά…</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><br /></b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><br /></b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Δημοσιεύτηκε στις 2 Μαρτίου 2018 στο «European Business Review»: </b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><a href="http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=3839">http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=3839</a> </b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><br /></b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Με τον τίτλο «Το μετέωρο βήμα της Δημοκρατικής Αριστεράς», είχε δημοσιευτεί στις 14 Ιουλίου 2014 στο Reporter.gr: </b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/item/244484-To-metewro-bhma-ths-Dhmokratikhs-Aristeras">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/item/244484-To-metewro-bhma-ths-Dhmokratikhs-Aristeras</a></b></i></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-87303737520156738572018-02-13T01:11:00.002-08:002021-07-02T17:06:49.927-07:00Υποσημειώσεις για τη Μακεδονία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Τώρα που η σκόνη από τα συλλαλητήρια φαίνεται να έχει κατακαθίσει, να θυμηθούμε μερικές αλήθειες που ηθελημένα ή αθέλητα μάς διαφεύγουν;</i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– </i>Σύμφωνα με τον γεωγραφικό χάρτη, μόνο το 53% των εδαφών της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας ανήκει στην ελληνική επικράτεια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Το ότι όποιος το αρνείται σημαίνει αυτόματα ότι δεν σέβεται τις συνθήκες ειρήνης φαίνεται να μη μας απασχολεί. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι επαναλαμβάνουμε αψήφιστα το σλόγκαν: «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική»;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– </i>Από το τέλος των πολέμων, τα δύο τμήματα της Μακεδονίας που δεν ανήκουν στην Ελλάδα αναγράφονταν σε εγκυκλοπαίδειες με ονομασίες που περιείχαν τον όρο «Μακεδονία» («Νοτιοσλαβική Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Βαρδάρη», «Βουλγαρική Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Πιρίν»).</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Για δεκαετίες, όμως, κανείς μας δεν είχε ενοχληθεί…</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– </i>Το 1992, η πορτογαλική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μάς προσέφερε μία συμβιβαστική λύση σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων, την οποία απορρίψαμε παρότι υποχρέωνε το γειτονικό μας κρατίδιο να απαλείψει και αναφορές από το Σύνταγμά του που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος μας.<i> </i></div><div style="text-align: justify;"><i>Προς τιμήν του, έστω και εκ των υστέρων, ο τότε πρωθυπουργός <b>Κωνσταντίνος Μητσοτάκης</b> θα παραδεχόταν ότι η απόρριψη του περίφημου «πακέτου Πινέιρο» ήταν επιζήμια για τα ελληνικά συμφέροντα. Δυστυχώς, όμως, το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών είχε καταλήξει τότε στο οξύμωρο να υιοθετήσει επί της ουσίας την αδιέξοδη θέση του υπουργού Εξωτερικών που θα απομακρυνόταν από τη σύσκεψη και την κυβέρνηση...</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– </i>Το 1993, ο τότε διαμεσολαβητής του ΟΗΕ μάς πρότεινε την ονομασία «Νέα Μακεδονία», που επίσης απορρίψαμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– </i>Το 1995, με την Ενδιάμεση Συμφωνία, αναγνωρίσαμε τα Σκόπια με μία προσωρινή ονομασία η οποία περιείχε τον όρο «Μακεδονία».</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>«Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά πάντως «της Μακεδονίας»!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– </i>Στα χρόνια που ακολούθησαν, 133 από τα 193 κράτη του ΟΗΕ αναγνώρισαν τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα, δηλαδή «Δημοκρατία της Μακεδονίας».</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Εμείς, όμως, με εξαίρεση την αναλαμπή του 2008, εξακολουθούμε να φαντασιωνόμαστε ότι μπορούμε να επιβάλουμε την –παράλογη– θέση μας σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Το 2008, επισήμως, δηλώσαμε ότι αποδεχόμαστε τη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για τα Σκόπια, εφόσον αυτή θα αφορούσε όλες τις χρήσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με τη διαφορά ότι δεν την αποδέχονταν πλέον εκείνα, ακόμα κι αν τους εξασφάλιζε την απρόσκοπτη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, είναι προφανές ότι το πολυσυζητημένο δημόσιο δάκρυ του μακεδονικής καταγωγής εθνάρχη, το 1992, –που κάποιοι εξακολουθούν ανερυθρίαστα να καπηλεύονται– απευθυνόταν κυρίως στη διεθνή κοινότητα. Στη δεύτερη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το θέμα άλλωστε, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε γίνει έξαλλος με τον νεαρό υπουργό Εξωτερικών και τις επιπόλαιες θέσεις που διετύπωνε (επιβεβαιώνεται στα Αρχεία του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b>). Ενώ εξαρχής (σύμφωνα με μαρτυρία του τότε πρωθυπουργού) ήταν κάθετα αντίθετος με την πραγματοποίηση συλλαλητηρίων.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxlgip-wnITcxh3Jf8V0z1NGyv9t8MBSiul-7LR2zgEY4_grls9bVG7trbfYja9Hx1np8V0GiFv9a9WaTeYxQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εις το όνομα των Σκοπίων, η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να δρέψει τους καρπούς ενός πολύ επώδυνου σταθεροποιητικού προγράμματος της οικονομίας της (καθώς η τότε κυβέρνηση ανετράπη πριν ολοκληρώσει το έργο της), σπατάλησε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο και εν τέλει απομονώθηκε πλήρως… στον κόσμο της!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπό το πρίσμα αυτό, έστω κι αν δεν το διαλαλούμε, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες είμαστε περήφανοι που απουσιάζαμε από τα συλλαλητήρια. Όχι μόνο γιατί δεν επιθυμούσαμε να συγχρωτιστούμε κατά κανέναν τρόπο με γραφικούς ακροδεξιούς και λαϊκιστές από όλο το πολιτικό φάσμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά κυρίως γιατί δεν μπορούσαμε, δεν μπορούμε, για ακόμη μία φορά, ένα τέταρτο του αιώνα μετά, να αγνοήσουμε αλήθειες με τρόπο που η αγνόησή τους θα επιβεβαίωνε τη ρήση του εθνάρχη. Ότι κατοικούμε σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο…<br />
<br />
<br />
<i><b>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 13 Φεβρουαρίου 2018:</b></i><br />
<i><b><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/345292-Yposhmeiwseis-gia-th-Makedonia">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/345292-Yposhmeiwseis-gia-th-Makedonia</a></b></i><br />
<br /></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-67709491350730917202017-11-14T05:41:00.001-08:002017-11-17T08:51:52.436-08:00Ένα flashback στις ιδεολογίες των κομμάτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Οι εκλογές για την ανάδειξη του επικεφαλής του νέου φορέα της κεντροαριστεράς είναι μια πολύ καλή αφορμή για να ανατρέξουμε στην ιστορία των ιδεολογικών συγκρούσεων στο εσωτερικό των μακροβιότερων πολιτικών σχηματισμών της μεταπολίτευσης.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το δίπολο Αριστερά-Δεξιά δεν απώλεσε την προδικτατορική του ισχύ με την πτώση της δικτατορίας το 1974. Τουναντίον, όπως αποδείχτηκε, επέστρεψε δριμύτερο στην ιδεολογική κονίστρα, θέτοντας τις βάσεις για το δικομματικό σύστημα, στο οποίο το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κεντροαριστερά και η Νέα Δημοκρατία τον αντίστοιχο στην κεντροδεξιά. Χρονολογικά, το σημαντικότερο σημείο καμπής αποτέλεσε το 1981, όταν συνέπεσαν η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και η εθνική συμφιλίωση από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Για να ακολουθήσουν, όμως, η υπερχρέωση της χώρας από τον άφρονα δανεισμό, η πτώση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και, διεθνώς, η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εξελίξεις με καταλυτική σημασία στη διαμόρφωση μιας νέας ιδεολογικής διαίρεσης, αυτήν τη φορά στο εσωτερικό έκαστου κόμματος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ειδικότερα, στον βασικότερο εκφραστή της κεντροαριστεράς ήρθαν σε σύγκρουση το λεγόμενο και «βαθύ» ή «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» με τους εκσυγχρονιστές. Τα ιστορικά στελέχη του βαθέος ΠΑΣΟΚ προέτασσαν λαϊκιστικά τη διατήρηση της εξουσίας μέσω της συνέχισης της ανορθολογικής πολιτικής των δανεικών. Αντιθέτως, οι εκσυγχρονιστές υποστήριζαν την προσαρμογή της χώρας στα νέα δεδομένα της παγκοσμιοποίησης με την αναδιάρθρωση των οικονομικών και κοινωνικών δομών της χώρας στα πρότυπα των αναπτυγμένων κρατών της Δύσης. Κατ’ αναλογία, στον πάλαι ποτέ Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου συνυπήρξαν, όχι πάντοτε ανέφελα, δύο αντιτιθέμενες τάσεις: το αριστερό ρεύμα, που –με ελάχιστες διαφορές από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος– υποστήριζε τη συνέχιση του αγώνα για την πτώση του καπιταλισμού, και οι ανανεωτικοί, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν ότι ο αριστερός πολιτικός λόγος θα έπρεπε να ανανεωθεί με αξιόπιστες και εφαρμόσιμες προτάσεις στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς, και της αδιαπραγμάτευτης συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στη Νέα Δημοκρατία, τέλος, έγιναν διακριτά δύο ιδεολογικά ρεύματα: η λαϊκή Δεξιά και οι φιλελεύθεροι. Η λαϊκή Δεξιά, με αφετηρία το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια (σ.σ.: το τρίπτυχο αυτό ταυτίζεται στην Πολιτική Επιστήμη με τον όρο «Δεξιά»), έθετε ως στόχο την εκλογική απήχηση του κόμματος στα μικροαστικά και αγροτικά στρώματα με έναν μάλλον ασαφή προγραμματικό λόγο για την οικονομία, που τον χαρακτήριζαν κυρίως παρωχημένες κρατικιστικές αντιλήψεις. Από την πλευρά τους, οι φιλελεύθεροι υπογράμμιζαν την ανάγκη να συρρικνωθεί ο αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας και να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς, η οποία θα απελευθέρωνε τις παραγωγικές δυνάμεις του Τόπου από τα δεσμά του κρατισμού.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ως αποτέλεσμα, με ορόσημο το 1985, όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του πρώτου σταθεροποιητικού προγράμματος της ελληνικής οικονομίας (το οποίο, δυστυχώς, εγκαταλείφθηκε πρόωρα με το αλήστου μνήμης «<b>Τσοβόλα</b>, δώσ’ τα όλα!»), η οριζόντια διαίρεση των πολιτικών κομμάτων στον άξονα Αριστερά-Δεξιά άρχισε να χάνει τη σημασία της, αφού κατέστη ορατή διά γυμνού οφθαλμού μια κάθετη στο εσωτερικό τους με βάση τη ροπή ή όχι προς το λαϊκισμό.<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDBAhHmSdooMkbrCQdPFw7d6tvpDql_cFY8rYcEThvs-YaxcmZ1yWGZl4hWM_DSOjzV0OytzHxcWh17wOqdWEGmw4npyVrGVqejGQDM9KllfpQza2vnXaR1EfQblSSc3s6fT6Zy2LxLCqP/s1600/%25CE%2599%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%2526+%25CE%259B%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="686" data-original-width="639" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDBAhHmSdooMkbrCQdPFw7d6tvpDql_cFY8rYcEThvs-YaxcmZ1yWGZl4hWM_DSOjzV0OytzHxcWh17wOqdWEGmw4npyVrGVqejGQDM9KllfpQza2vnXaR1EfQblSSc3s6fT6Zy2LxLCqP/s400/%25CE%2599%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%2526+%25CE%259B%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582_3.jpg" width="372" /></a></div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε επίπεδο κυβερνήσεων, η φιλελεύθερη του <b>Κωνσταντίνου Μητσοτάκη</b> (1990-1993) επιχείρησε πράγματι να αλλάξει άρδην την πολιτική ατζέντα και να επαναφέρει τη χώρα στην ευρωπαϊκή τροχιά της προόδου. Τα περισσότερα μέτρα όμως που προσπάθησε να εφαρμόσει, εφαρμόστηκαν με μεγαλύτερο κόστος από τις επόμενες κυβερνήσεις, καθώς εκείνη αντιμετώπισε σφοδρές αντιδράσεις από τις συντεχνίες, την αξιωματική, αλλά και την εσωκομματική αντιπολίτευση, με αποκορύφωμα την πρόωρη διακοπή της θητείας της το 1993. Οι εκσυγχρονιστικές του <b>Κώστα Σημίτη</b> (1996-2004) κατόρθωσαν, ευτυχώς, να εντάξουν εν τέλει την Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ευρώπης, τιθασεύοντας τα ελλείμματα και σταθεροποιώντας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, μέσω της επίτευξης πολύ υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης. Την ίδια περίοδο, ανανεωτικοί πολιτικοί από το όμορο κόμμα του Συνασπισμού (<b>Νίκος Μπίστης</b>, <b>Μαρία Δαμανάκη</b>, <b>Μιχάλης Παπαγιαννάκης </b>κ.ά.) αρνήθηκαν να συμπαραταχθούν με τον στείρο νεοκομμουνιστικό λόγο του επίσημου κόμματός τους, στηρίζοντας πολιτικές για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επανερχόμενοι στη (μετα)μνημονιακή Ελλάδα του σήμερα, η διαφαινόμενη ανάδειξη του <b>Κυριάκου Μητσοτάκη</b> στην πρωθυπουργία –μετά και την απρόσμενη νίκη του στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας– ίσως να είναι η τελευταία, χρυσή ευκαιρία να συναντηθούν επιτέλους στο κέντρο του πολιτικού φάσματος οι φιλελεύθερες, εκσυγχρονιστικές και ανανεωτικές δυνάμεις. Σε μια κυβέρνηση εθνικής… υπευθυνότητας που δεν θα διστάσει να εφαρμόσει απαρέγκλιτα τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις για μια επενδυτική άνθηση. Αναγορεύοντας, παράλληλα, τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα σε εθνικό στόχο…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 14 Νοεμβρίου 2017:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/337849-Ena-flashback-stis-ideologies-twn-kommatwn">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/337849-Ena-flashback-stis-ideologies-twn-kommatwn</a></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-23955717320284376302017-06-27T10:58:00.000-07:002018-06-25T20:41:29.042-07:00Ανάπτυξης ιστορία…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει μακροπρόθεσμο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας 1% – γι’ αυτό και θεωρεί το δημόσιο χρέος της Ελλάδας μη βιώσιμο. Ποιες ήταν, όμως, οι αναπτυξιακές επιδόσεις της οικονομίας αυτής στο παρελθόν; Δικαιολογούν την απαισιόδοξη προβολή για το μέλλον;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αντλώντας στοιχεία από τη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία φτάνει πίσω στον χρόνο μέχρι το 1961, δημιουργήσαμε το κάτωθι διάγραμμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNzcGcw0LkgvFjgFnl1X7NLZGaDIBZ9RHwxzv4YRpVo6iupHBF9fiG2pam5xc3WhHgljPWR8hcG2MaLCurvl7bGGpwVsSbn8F3l0h5GVG7SFrz3lOXvpV1FEh2fnCzN06ao5auLcyArgOy/s1600/1.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="507" data-original-width="1010" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNzcGcw0LkgvFjgFnl1X7NLZGaDIBZ9RHwxzv4YRpVo6iupHBF9fiG2pam5xc3WhHgljPWR8hcG2MaLCurvl7bGGpwVsSbn8F3l0h5GVG7SFrz3lOXvpV1FEh2fnCzN06ao5auLcyArgOy/s400/1.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1_.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
· Ο μέσος όρος της 55ετίας 1961-2015 ήταν 2,8%, δηλαδή αισθητά πάνω από το προβλεπόμενο 1% από το ΔΝΤ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
· Το μέγιστο σημειώθηκε το 1961 (ανάπτυξη πάνω από 11%) και το ελάχιστο το 2011 (ύφεση πάνω από 9%). Δηλαδή, κατ’ αντιστοιχία στην αρχή και στο τέλος περίπου της περιόδου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
· Ύφεση καταγράφηκε 13 από τις 55 χρονιές (1974, 1981-1983, 1987, 1993, 2008-2013, 2015). Ανάπτυξη, τις υπόλοιπες (με εξαίρεση το 1990, που είχαμε στασιμότητα).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Από δεκαετία σε δεκαετία</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συγκρίνοντας τον μέσο όρο μεταξύ των δεκαετιών, μπορούμε να δούμε ότι:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Υψηλότερος ήταν τη δεκαετία του 1960 (πάνω από 7,5%).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Χαμηλότερος, αν εξαιρέσουμε τη μη ολοκληρωμένη τρέχουσα, τη δεκαετία του 1980 (κάτω από 1%).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5DRj75TmgWzlaKOHEZ2eP49-f3XyN0GNmv9BdQComsoKJLpNXH54Lol2RTAP61tw5-SphIXBs6iryfOops3byuvxJMJkPsAs8v37u5SCiwn5WJQQpI1t_MXTjoY973LdjInz7ao8y-hXk/s1600/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="572" data-original-width="612" height="373" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5DRj75TmgWzlaKOHEZ2eP49-f3XyN0GNmv9BdQComsoKJLpNXH54Lol2RTAP61tw5-SphIXBs6iryfOops3byuvxJMJkPsAs8v37u5SCiwn5WJQQpI1t_MXTjoY973LdjInz7ao8y-hXk/s400/%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Ο παππούς και ο εγγονός…</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συγκρίνοντας τον μέσο όρο των κυβερνήσεων, θα έρθουμε αντιμέτωποι με τα παιχνίδια της μοίρας: Ο Γέρος της Δημοκρατίας, <b>Γεώργιος Παπανδρέου</b>, είχε τον υψηλότερο (σχεδόν 8% αν συμπεριληφθούν οι κυβερνήσεις των αποστατών) και ο συνονόματος εγγονός του τον χαμηλότερο ( –7 και %). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια, και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν βάσιμες ενστάσεις: Στην περίπτωση του παππού (1964-1966), η ελληνική οικονομία ακολούθησε τη φόρα που είχε από την οκταετία του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> (1956-1963). Στην περίπτωση του εγγονού (2010-2011), το ξεφούσκωμα από τη διακυβέρνηση του ανιψιού του προηγουμένου (2004-2009) και τις επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH9YsY2t2IJ34tGa89fb3mD6cwLACBq9J1jie4U5cxR6fgk2sYW7rRYcHyta6W7vgAA4rZ7C-cmdNApgm6utQuQQDmNvfK3A7zdVr28J_n-4nIBasDqyQcEkAMTX0urux4ebwKYeGtk1vk/s1600/%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="684" data-original-width="492" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH9YsY2t2IJ34tGa89fb3mD6cwLACBq9J1jie4U5cxR6fgk2sYW7rRYcHyta6W7vgAA4rZ7C-cmdNApgm6utQuQQDmNvfK3A7zdVr28J_n-4nIBasDqyQcEkAMTX0urux4ebwKYeGtk1vk/s400/%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.jpg" width="287" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εάν χωρίσουμε την 55ετία σε τρεις μεγάλες υποπεριόδους με κόμβους τη Μεταπολίτευση (1974) και τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τις αγορές (2010), θα δούμε ότι:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην πρώτη περίοδο (1961-1974), σημαντική ανάπτυξη είχαμε ακόμα και επί δικτατορίας (1967-1974, πάνω από 6%). </div>
<div style="text-align: justify;">
– Κατά τη δεύτερη περίοδο (1975-2009), ισχνούς ρυθμούς ανάπτυξης την πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ (1982-1989, περίπου 1%), όπως και την τετραετία του <b>Κωνσταντίνου Μητσοτάκη </b>(1990-1993, περίπου 0,5%). Και υψηλούς (πάνω από 3,5%), στις πρώτες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας (1975-1981) και στη δεύτερη περίοδο του ΠΑΣΟΚ (1994-2003).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Μια σύγκριση με τον αναπτυγμένο κόσμο</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναζητήσαμε τον μέσο όρο των κρατών-μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στην ίδια βάση δεδομένων, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατ’ αρχάς, όπως φαίνεται και στο διάγραμμα, μόνο μία χρονιά (το 2009) στην περίοδο που εξετάζουμε ο ΟΟΣΑ είδε ύφεση. Ο μέσος όρος της 55ετίας για τα μέλη του ήταν ανάπτυξη της τάξεως του 3,1%.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp1PgDRgf2NdxQyBaKZ43QUYG-r1nfdZUI0xrDcULbX7J4U8Dwsxco1K4zDf2-llvoLySowlqiZslVLKZHTNadN-d-LRHskjqQlSjehfVAMMxh_Rp8gxJVp61uwB7dB6x8puVaRs5DZk3L/s1600/2.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="508" data-original-width="1021" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp1PgDRgf2NdxQyBaKZ43QUYG-r1nfdZUI0xrDcULbX7J4U8Dwsxco1K4zDf2-llvoLySowlqiZslVLKZHTNadN-d-LRHskjqQlSjehfVAMMxh_Rp8gxJVp61uwB7dB6x8puVaRs5DZk3L/s400/2.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591_.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα, συγκριτικά, η Ελλάδα είχε ρυθμούς ανάπτυξης:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Υψηλότερους του ΟΟΣΑ την περίοδο 1961-1978 εξαιρώντας τρεις χρονιές (το 1962, το 1974 και το 1977· τυπικά και το 1966, που είχε ακριβώς τους ίδιους).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Χαμηλότερους του ΟΟΣΑ την περίοδο 1979-1996, εξαιρώντας μόνο μία χρονιά (το 1991).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Υψηλότερους του ΟΟΣΑ την περίοδο 1997-2007 εξαιρώντας τρεις χρονιές (τη διετία 1999-2000, που είχε οριακά χαμηλότερους, και το 2005).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Χαμηλότερους του ΟΟΣΑ όλη την περίοδο 2008-2015.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLU55HT7v-nKREPXqj643_nHYrNxnW7m183hs_qfp1dtxyCkOo3pfLyphuOOFKj0hZ56FBAzbBSEiVyp2tbmXuIkSSNF30wsPTeKoOYLk8S1MND7a3xGHb1qTpClRirOyBvT0VJ8SkqVs_/s1600/3.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="1020" height="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLU55HT7v-nKREPXqj643_nHYrNxnW7m183hs_qfp1dtxyCkOo3pfLyphuOOFKj0hZ56FBAzbBSEiVyp2tbmXuIkSSNF30wsPTeKoOYLk8S1MND7a3xGHb1qTpClRirOyBvT0VJ8SkqVs_/s400/3.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2591.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συνολικά, κατά τη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου (1961-2015), 23 χρονιές είχε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, 31 χαμηλότερους και 1 ακριβώς τους ίδιους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μέγιστη απόκλισή της προς τα πάνω καταγράφηκε στην αρχή της 55ετίας, το 1961 (σχεδόν 6,5 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης) και, πριν φτάσει στον αποκλεισμό της από τις αγορές, η μέγιστη προς τα κάτω το 1974 (7,5 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερους). Την τριετία 2010-2012 ξεπέρασε κι αυτό το αρνητικό ρεκόρ από την κατάρρευση της Χούντας, καθώς είχε μεταξύ 8,5 και 11 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από τον ΟΟΣΑ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η μέση απόκλιση της Ελλάδας ήταν μόλις 0,3 ποσοστιαίες μονάδες, αλλά –όπως είδαμε– υπήρχαν δύο σαφώς θετικές περίοδοι (1961-1978 και 1997-2007) και δύο σαφώς αρνητικές (1979-1996 και 2008-2015) εν συγκρίσει με τον ΟΟΣΑ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Με μια φράση, η χώρα μας φαίνεται σαν να κατέβηκε από το τρένο στα τέλη της δεκαετίας του 1970, να ανέβηκε εκ νέου μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990, αλλά να ξανακατέβηκε στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Κι ακόμα να μην έχει καταφέρει να ξανανέβει…</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τόσο τη δεκαετία του 1990, όσο κι εκείνη του 2000, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας ήταν πάνω από 2%. Είναι, επομένως, εύλογο το ερώτημα: Αφού η Ελλάδα πέτυχε αυτήν την επίδοση τις δύο δεκαετίες που προηγήθηκαν την τρέχουσα, γιατί δεν μπορεί να πράξει αναλόγως και τις επόμενες; Προϋπόθεση, βέβαια, η επιστροφή της στις αγορές και η πραγματοποίηση επενδύσεων.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα θα εξασφάλιζε το αναγκαίο επενδυτικό σοκ. Αλλά ο πολιτικός κόσμος της χώρας κωφεύει και αδρανεί. Δεν έχει καν αναγορεύσει τον στόχο αυτό σε εθνικό. Παρότι πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού δήλωσε ότι η ιδέα είναι εξαιρετική. Έστω κι αν τους Αγώνες του 2024 διεκδικούν πλέον μόνο δύο –φίλα προσκείμενες– πόλεις (Παρίσι, Λος Άντζελες), αφού αποσύρθηκαν τρεις υποψήφιες (Αμβούργο, Ρώμη, Βουδαπέστη).</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ποιοι θα είναι οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, αν κάθε τετραετία, ξεκινώντας από το 2024, η Ελλάδα φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες;</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ» στις 27 Ιουνίου 2017:</i></b></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><a href="http://www.naftemporiki.gr/story/1252643/anaptuksis-istoria">http://www.naftemporiki.gr/story/1252643/anaptuksis-istoria</a></i></b></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Υποσημειώσεις</u>: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Η Ένωση Κέντρου πήρε τη διακυβέρνηση με τις εκλογές τις 16ης Φεβρουαρίου 1964. Στην περίοδο της συμπεριλαμβάνουμε και τις τρεις κυβερνήσεις των αποστατών της (<b>Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα</b>, <b>Ηλία Τσιριμώκου</b> και <b>Στέφανου Στεφανόπουλου</b>), που σχηματίστηκαν μεταξύ του Ιουλίου του 1965 και του Δεκεμβρίου του 1966. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Δεδομένου ότι η δικτατορία εκδηλώθηκε τους πρώτους μήνες του 1967 (την 21η Απριλίου), το συγκεκριμένο οικονομικό έτος χρεώνεται σε εκείνη. Αντιστρόφως, καθώς έμεινε στην εξουσία μέχρι τα τέλη Ιουλίου 1974, της χρεώνεται κι εκείνο. Με την ίδια λογική, αφού οι εκλογές του 1981 έγιναν στις 18 Οκτωβρίου, το οικονομικό έτος 1981 χρεώνεται στη Νέα Δημοκρατία. Μεταξύ των εκλογών της 18ης Ιουνίου 1989 και των εκλογών της 8ης Απριλίου 1990, υπήρξαν κυβερνήσεις συνεργασίας. Αλλά, λόγω αυτών των ημερομηνιών, χρεώνουμε το οικονομικό έτος 1989 στο ΠΑΣΟΚ και το οικονομικό έτος 1990 στη Νέα Δημοκρατία, που κυβέρνησαν σχεδόν τους μισούς ή περισσότερους από τους μισούς μήνες έκαστου. Παρομοίως, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κυβερνητικές εναλλαγές έγιναν στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, της 4ης Οκτωβρίου 2009, της 17ης Ιουνίου 2012 και της 25ης Ιανουαρίου 2015, χρεώνουμε τα οικονομικά έτη 2004, 2009 και 2012 στη Νέα Δημοκρατία και το οικονομικό έτος 2015 στον ΣΥΡΙΖΑ. Το διάστημα Νοεμβρίου 2011 – Μαΐου 2012, υπήρχε κυβέρνηση συνεργασίας (με πρωθυπουργό τον <b>Λουκά Παπαδήμο</b>). Αλλά, επειδή σχηματίστηκε στο τέλος του 2011 και τερμάτισε στις αρχές του 2012, δεν της χρεώνεται κανένα από τα δύο αυτά έτη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Τον Ιούνιο του 2016, η <b>Κριστίν Λαγκάρντ</b>, <a href="https://www.imf.org/en/News/Articles/2016/07/06/18/14/TR062616-Transcript-of-Aspen-Ideas-Festival-Conversation-with-Christine-Lagarde">μιλώντας</a> στο Φεστιβάλ Ιδεών Άσπεν, στο Κολοράντο των ΗΠΑ, είχε πει μεταξύ άλλων: «Νομίζω ότι είναι μια εξαιρετική ιδέα. Στο βαθμό που πρόκειται να δημιουργήσει ζήτηση, η οποία είναι ό,τι απολύτως χρειάζεται αυτή η οικονομία, θα ήταν εξαιρετική». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
4. Τον Δεκέμβριο του 2015, το Αμβούργο απέσυρε την υποψηφιότητά του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Τον Σεπτέμβριο του 2016, η Ρώμη. Και τον Φεβρουάριο του 2017, η Βουδαπέστη.<br />
<br /></div>
</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-88727738558597342802017-05-30T04:15:00.002-07:002019-02-06T05:27:50.688-08:00«Γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε;»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i>Σαν χτες θυμάμαι τη βραδιά των
εκλογών του Οκτωβρίου του ’93. Κι ας ήμουν μικρό παιδί. Ήταν εμφανής ο
προβληματισμός για το τι μέλλει γενέσθαι στην Ελλάδα. Ένα ακόμα σταθεροποιητικό
πρόγραμμα της ελληνικής οικονομίας διακοπτόταν πριν ολοκληρωθεί. Και η
διακυβέρνηση της χώρας περνούσε σ’ έναν βαριά άρρωστο πρωθυπουργό και το
αμφιβόλου ποιότητας περιβάλλον του… </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η πτώση της κυβέρνησης του <b>Κωνσταντίνου
Μητσοτάκη</b> έχει περάσει από τότε στη σφαίρα του πολιτικού μύθου. Υπήρχαν οικονομικά
συμφέροντα που χρημάτισαν τους αποστάτες; Κι αν δεν ήταν τίποτα μεμπτό, το
Σκοπιανό δικαιολογούσε αυτό το πισωγύρισμα λίγα μέτρα πριν απ’ τον τερματισμό;
Ασφαλώς και όχι. Τώρα που όλος ο κόσμος αποκαλεί «Μακεδονία» τα Σκόπια,
καταλαβαίνουμε πόσο λάθος είχαμε επιμένοντας στην άκαμπτη θέση «κανένα όνομα ή
παραγωγό του». Εκείνος μάς είχε επανειλημμένα προειδοποιήσει, αλλά κανείς μας
δεν ήθελε να τον ακούσει μέσα στη δίνη του εθνικιστικού παροξυσμού…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο <b>Μητσοτάκης</b> είπε σκληρές
αλήθειες και δέχτηκε αμέτρητη λάσπη. Ποιος θυμάται
σήμερα τα φαιδρά περί αρχαιοκαπηλίας και… εξωσυζυγικών σχέσεων; Ήταν όλα
αποκυήματα της φαντασίας των πολιτικών του εχθρών. Το νερό του χρόνου
εξαφάνισε τη βρωμιά της συκοφαντίας…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Από τον Μάη του 1994, <a href="https://www.youtube.com/watch?v=V5NrRzu_U8Q">προειδοποιούσε</a> από το
βήμα της Βουλής ότι <i>«δεν είναι μακριά η στιγμή που η Ελλάδα δεν θα μπορεί
καν να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο»</i>.
Ο… <i>«πιο σοβαρός και ο πιο υπεύθυνος από το ΠΑΣΟΚ»</i>, όπως έλεγε
χαρακτηριστικά στις συνεντεύξεις του, αναλαμβάνοντας πρωθυπουργός, θα ανέβαλε
το μοιραίο, προτού <a href="https://www.youtube.com/watch?v=cfINEK_uDhg">προβλέψει</a> κι εκείνος, ως τέως, ακριβώς το ίδιο, πάλι από το
βήμα της Βουλής, τον Δεκέμβρη του 2008…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι άσπονδοι φίλοι του Μητσοτάκη τον χαρακτήριζαν «γκαντέμη». Σίγουρα, ο εκλιπών ήταν πολύ άτυχος. Από πού να ξεκινήσουμε;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
– Στιγματίστηκε ως αποστάτης στα
Ιουλιανά του ’65. Αδίκως, γιατί δεν έκανε σε καμία περίπτωση ότι ο <b>Σαμαράς </b>σ’
εκείνον<b> </b>το ’93. Δεν τράβηξε βουλευτές, δεν έριξε την κυβέρνηση. Ο <b>Γεώργιος
Παπανδρέου</b>, με δική του πρωτοβουλία, παραιτήθηκε, αφού δεν μπορούσε να
συμφωνήσει με τον νεαρό βασιλιά για το ποιος θα είναι Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Εκ των υστέρων, ο <b>Μητσοτάκης </b>όντως συμμετείχε στην κυβέρνηση που
σχηματίστηκε με εντολή των Ανακτόρων. Αλλά, ακόμα κι αν ήταν μοιραίο λάθος για
τον ίδιο, αυτό δεν αποτέλεσε σε καμία περίπτωση την αιτία για την κυβερνητική
κρίση με την οποία ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τη δικτατορία. Μια
ιστορική αλήθεια που διαστρεβλώθηκε άγρια από τους κατήγορούς του…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
– Αντιμετωπιζόταν πάντα ως «ξένο
σώμα» στη Νέα Δημοκρατία. Βέβαια, πράγματι δεν υπήρξε ποτέ ιδρυτικό της
στέλεχος. Το χειρότερο για τους μνήμονες οπαδούς της, ήταν ο ιθύνων νους του
Ανένδοτου Αγώνα της Ένωσης Κέντρου εναντίον του πρόδρομου κόμματος, της ΕΡΕ.
Θεωρείτο, μάλιστα, ως ο εν δυνάμει διάδοχος του <b>Γεώργιου Παπανδρέου </b>στην
ηγεσία της (τουλάχιστον μέχρι την έλευση του γιου του τελευταίου στην Αθήνα).
Στη Νέα Δημοκρατία κατέληξε το 1978, όταν εκείνη διευρύνθηκε προς το κέντρο.
Για να μαζευτούν τα “κουκιά”, ώστε ο ιδρυτής της να εκλεγεί Πρόεδρος της
Δημοκρατίας, λένε οι κακές γλώσσες. Εξίσου κακές όταν θα ερμήνευαν αργότερα και
την εκλογή του στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας ως μια κυνική επιλογή των
βουλευτών της. Για να αντιμετωπιστεί ο <b>Αντρέας</b>, ακόμα και από το «ξένο
σώμα» τους…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην πραγματικότητα, ο <b>Μητσοτάκης</b>
ήταν πολιτικός της σχολής του θείου του, του <b>Ελευθερίου Βενιζέλου</b>.
Δεν είναι τυχαίο ότι πριν προσχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία είχε ιδρύσει το 1977
το «Κόμμα Νεοφιλελευθέρων» (με το οποίο είχε κατέλθει στις εκλογές του ίδιου
έτους). Γεννήθηκε και πέθανε φιλελεύθερος σε μια χώρα που οι πάντες χωρίζονται
σε δεξιούς και αριστερούς, μην αφήνοντας χώρο σε όσους εναντιώνονται στην αιτία
που τελικά τη χρεοκόπησε. Τον κρατισμό…<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
– Όταν ο ελληνικός λαός τού έδινε
καθαρή εντολή για την πρωθυπουργία, με ποσοστά από 44% έως 47% (!), βρέθηκε
αντιμέτωπος με έναν απαράδεκτο εκλογικό νόμο (εμπνεύσεως <b>Μέ</b>ν<b>ιου Κουτσόγιωργα
</b>και εκτελέσεως <b>Άκη Τσοχατζόπουλου</b>), με τον οποίον δεν μπορούσε να
αποκτήσει αυτοδυναμία. Χρειάστηκαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε διάστημα
μικρότερο των δέκα μηνών, για να σχηματιστεί τελικά κυβέρνηση με 151 βουλευτές
(εκ των οποίων ο ένας ήταν δανεικός).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
– Ανέλαβε τα ηνία μιας χώρας
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yiqCxIspN-s">ουσιαστικά</a> χρεοκοπημένης από την άφρονα <a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/04/blog-post_6.html">δημοσιονομική διαχείριση</a> της δεκαετίας
που είχε προηγηθεί. Με δημοσιονομικό έλλειμμα σχεδόν στο 20% του ΑΕΠ και ένα
δημόσιο χρέος μη βιώσιμο. Τυπικά, κοντά στο 75% του ΑΕΠ. Ουσιαστικά, πάνω από
το 100% του, λόγω των εγγυήσεων που είχε δώσει το Ελληνικό Δημόσιο και
αναπόφευκτα θα κατέπιπταν. Προς ατυχή σύμπτωση, την περίοδο διακυβέρνησής του,
έτσι ώστε να μην είναι εφικτή ούτε σήμερα μια νηφάλια αποτίμηση των
αποτελεσμάτων της οικονομικής του πολιτικής. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
– Δέσμιος και θύμα της οριακής
κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρώσει το έργο του.
Στιγματίστηκε για την άγρια λιτότητα της τριετίας 1990-1993, χωρίς να δρέψει
τους καρπούς της. Αφορμή, το Σκοπιανό και ένας νέος πολιτικός στον οποίο είχε
αναθέσει το Υπουργείο Εξωτερικών... </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
– Διπλά άτυχος, γιατί δεν έκανε
πράξη την αρχική του σκέψη να προσφύγει εκ νέου στις κάλπες με τον ορθολογικότερο εκλογικό νόμο που είχε ψηφίσει, για να αποκτήσει άνετη
πλειοψηφία, ώστε να μην κινδυνεύει από αποσκιρτήσεις βουλευτών. Εκ των υστέρων,
θα ομολογήσει την αντίθεση του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b>, τον οποίον είχε εν
τω μεταξύ επαναφέρει<b> </b>στο Προεδρικό Μέγαρο. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι σχέσεις τους ήταν <i>«για
διάφορους λόγους, ψυχρές μέχρι δυσάρεστες»</i>, όπως ομολογεί ο εθνάρχης στα
αρχεία του. Στα οποία, όμως, αναδημοσιεύει κι ένα κείμενο από βιβλίο του <b>Θεόδωρου
Σκυλακάκη</b> για το Σκοπιανό, σύμφωνα με το οποίο είχε γίνει κι αυτός έξαλλος
με τον νεαρό υπουργό Εξωτερικών και τα λεγόμενά του κατά τη διάρκεια της
σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών για το θέμα…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με
ακρίβεια τι θα είχε συμβεί στην Ελλάδα, αν ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε
εκθέσει δημοσίως τη θέση του εναντίον του πολιτικού που ενθάρρυνε τα
συλλαλητήρια. Ποια θα ήταν η εξέλιξη της κυβέρνησης <b>Μητσοτάκη</b>, αν θα
ιδρυόταν ποτέ η Πολιτική Άνοιξη και τι ποσοστό θα έπαιρνε. Κι αν οι <a href="https://www.youtube.com/watch?v=Qpz6ssy-Jg0">φωνάζοντες</a> «αλήτη,
προδότη <b>Σαμαρά</b>» θα εξέλεγαν μετά από πολλά χρόνια αρχηγό της Νέας
Δημοκρατίας τον τότε υπουργό Εξωτερικών και όχι την κόρη του εκλιπόντα…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όπως και να έχει, αν εξαιρέσουμε το λάθος της παραπομπής του <b>Ανδρέα Παπανδρέου </b>στο Ειδικό Δικαστήριο και κάποια χατίρια στους ψηφοφόρους της ακροδεξιάς (“ριφιφί” στο Τατόι, αποφυλάκιση πραξικοπηματιών), ο «Ψηλός» ήταν μπροστά από την εποχή του σχεδόν σε όλα όσα έλεγε, έκανε ή προσπάθησε να κάνει.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σήμερα θα πάει να βρει την αγαπημένη του, <b>Μαρίκα</b>. Περισσότερο πλήρης ημερών απ’ τον καθένα μας. Πλήρως δικαιωμένος από την ιστορία. Έχοντας προλάβει να δει αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και εν δυνάμει πρωθυπουργό τον <b>Κυριάκο</b>. Όλα δείχνουν ότι την τελευταία χαρά θα τη ζήσει σύντομα από τους ουρανούς… </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Υ.Γ. Θα επιτραπεί, άραγε, στον γιο του να διορθώσει τα κακώς κείμενα της Ελλάδας; Να ολοκληρώσει, δηλαδή, το έργο που εκείνος ξεκίνησε στις αρχές τις δεκαετίας του 1990, αλλά δεν τον άφησαν ποτέ να φέρει εις πέρας;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><b>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 29 Μαΐου 2017:</b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><b><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/324814-%C2%ABGiati-na-to-krypswmen,-allwste-%C2%BB">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/324814-%C2%ABGiati-na-to-krypswmen,-allwste-%C2%BB</a></b></i></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-86211697700339246702017-05-28T18:06:00.673-07:002024-03-10T16:18:33.085-07:00Γιατί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι εθνάρχης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Σαν σήμερα, το 1979, ο </i><b style="font-style: italic;">Κωνσταντίνος Καραμανλής </b><i><u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=cBPJNVXFx8w">υπέγραφε</a></u></i><i> στο Ζάππειο την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Οι ενστάσεις για το «εθνάρχης», που χρησιμοποίησα σε προηγούμενα άρθρα, με παρακίνησαν να συνοψίσω –εξ αφορμής και της επετείου–</i><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;"> </span><i>τους λόγους για τους οποίους δικαιούται πλήρως τον τίτλο…</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><i><br /></i></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1U3bC4wGzNpZhc_ZCiABeZ_HkGrjnmx457zlaa3WSil0wWZw3PfmYV6Lf-8hHAzUw9LzNyVEurVt-gvcS_ZQr2ACzlfP1oXlWxS-MEtnsd4UnhKZyw8x8xowrgGWmcVP8dCkbqZLWVmH/s1600/1956n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1U3bC4wGzNpZhc_ZCiABeZ_HkGrjnmx457zlaa3WSil0wWZw3PfmYV6Lf-8hHAzUw9LzNyVEurVt-gvcS_ZQr2ACzlfP1oXlWxS-MEtnsd4UnhKZyw8x8xowrgGWmcVP8dCkbqZLWVmH/s1600/1956n.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><i><br /></i></i>
<br />
<b>Σίγουρα, δεν είναι εθνάρχης μόνο επειδή <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=VEGmvFNEBus&index=4&list=PL9pAzeClAfpyxUix19xFXWgh8FtSvIOog">κυβέρνησε</a></u> την Ελλάδα για περισσότερο από 13 ολόκληρα χρόνια ως πρωθυπουργός. Κατέχοντας μέχρι σήμερα το ρεκόρ πρωθυπουργικής θητείας όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρη τη μεταπολεμική Ευρώπη.</b><br />
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Ούτε μόνο</u>:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, την πρώτη οκταετία της διακυβέρνησής του, η Ελλάδα –παρά τη λήξη του Σχεδίου Μάρσαλ– είχε έναν από τους τρεις υψηλότερους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο (πάνω από 6% σε μέση ετήσια βάση), με αποτέλεσμα το ΑΕΠ της, από το 1955 στο 1963, να διπλασιαστεί (χωρίς κρατικά ελλείμματα και με αμελητέο πληθωρισμό). </div>
<div>
<i>Οι μεγάλοι εθνικοί δρόμοι, ο εξηλεκτρισμός της χώρας, τα περισσότερα υδροηλεκτρικά και αρδευτικά έργα, η εξασφάλιση επαρκούς ύδρευσης της πρωτεύουσας από την Υλίκη και το Μόρνο, το Ανατολικό Αεροδρόμιο Ελληνικού, η Ολυμπιακή Αεροπορία, η εκβιομηχάνιση της Θεσσαλονίκης, τα διυλιστήρια πετρελαίου, τα εργοστάσια ζάχαρης και λιπασμάτων, η βιομηχανία αλουμινίου, η βιομηχανική εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, οι βιομηχανικές ζώνες, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οι υψικάμινοι της Χαλυβουργικής, </i><i>τα ξενοδοχεία «Ξενία», </i><i>το </i><i>«Χίλτον», το Μον Παρνές, το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών και ένα σωρό άλλες υποδομές οφείλονται στην τότε πρωθυπουργία του.</i></div><div><i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="color: blue;">«Το έργο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είναι αξιοθαύμαστο»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«The Times», 24-10-1961.</b></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Δεν γνωρίζω τι πέτυχα και δεν πέτυχα στη σταδιοδρομία μου. Γνωρίζω, όμως, ότι ανέτρεψα την καθιερωμένη από χρόνια αντίληψη ότι η αθλιότητα αποτελεί αμετακίνητη μοίρα της Ελλάδας. Διότι απέδειξα έμπρακτα ότι μπορεί ο λαός μας, αν θέλει, να ευημερήσει»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, αν είχε στηριχθεί από την αντιπολίτευση η πρότασή του, τον Φλεβάρη του 1963, για αναθεώρηση του Συντάγματος του 1952 προς την κατεύθυνση περιορισμού των υπερεξουσιών του Στέμματος (η αποκαλούμενη «βαθιά τομή»), ίσως να μην είχαμε οδηγηθεί ποτέ στην επτάχρονη δικτατορία.<br />
<i>Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έμελλε να τις βρει μπροστά του ως πρωθυπουργός, όταν ο νεαρός βασιλιάς θα του απαγόρευε να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η θρυαλλίδα για την παρατεταμένη πολική αστάθεια που κατέληξε στο πραξικόπημα…</i></div>
<span style="color: blue;"><br /><i>«Την επιχείρησα και απέτυχα. Και ίσως απέτυχα διότι την επιχείρησα». </i><br /><b>Κ.Κ. για τη «βαθιά τομή».</b></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Εάν οι αντίπαλοί μου δεν συνασπίζονταν για να αποτύχει αυτό το σχέδιο, δεν θα ήταν σήμερα στη φυλακή και ούτε οι συνταγματάρχες θα ήταν στην εξουσία». </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Κ.Κ., «Le Monde», 29-11-1967.</b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί </b>τον Ιούλη του 1974 <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=i1XiN6_Bhl0&t=44s">επέστρεψε</a></u> στην πατρίδα του, που τον ζητούσε, αψηφώντας τον κίνδυνο για τη ζωή του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<i>Τα εναπομένοντα “σταγονίδια” της Χούντας αναζητούσαν ευκαιρία να τον σκοτώσουν για να διατηρηθούν στην εξουσία. Σύμφωνα με μαρτυρίες, προετοιμάστηκαν δύο απόπειρες χουντικών κινημάτων, με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και την εξόντωσή του. </i><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><i><u><a href="https://www.kathimerini.gr/society/1059773/kon-karamanlis-boys-pray-for-me/" target="_blank">«Παιδιά, προσευχηθείτε για εμένα…» </a></u></i><br /><b> Κ.Κ., ξεκινώντας το ταξίδι της επιστροφής.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b> τη «λύση Καραμανλή» επέβαλε ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της χώρας, υπό το βάρος των τραγικών εξελίξεων στην Κύπρο και της επακόλουθης κατάρρευσης του δικτατορικού καθεστώτος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><u><a href="https://www.kathimerini.gr/opinion/561485257/karamanlis-i-tanks-2/" target="_blank">«Καραμανλής ή τανκς!»</a></u></i>, <b>Μίκης Θεοδωράκης</b>.</span><br />
<span style="color: blue;"><br /><i>«Ποτέ δεν ήθελα να έρθω κάτω από αυτές τις συνθήκες»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, μέσα σε λίγες μόλις μέρες, <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=6BtvovYH7Lg">κατόρθωσε</a></u> το ακατόρθωτο: την αναίμακτη μετάβαση από την πολιτική ανωμαλία στην πολιτική ομαλότητα.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα τους τελευταίους δύο μήνες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα πολιτικό θαύμα»</i>, <b>«The Times», 24-9-1974.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div><b>· Γιατί</b>, με το δημοψήφισμα για το πολιτειακό, <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=yCM-M7jVI6U">κατάφερε</a></u> να απαλλάξει μια για πάντα τη χώρα μας από τη βασιλεία. </div><div><i>Ξεριζώνοντας, με άψογο δημοκρατικό τρόπο, έναν τοξικό θεσμό με ιστορία 142 χρόνων στη νεότερη Ελλάδα.</i></div><div><span style="color: blue;"><br /></span></div><div><span style="color: blue;"><i>«Ένα καρκίνωμα αποκόπηκε σήμερα από το σώμα του έθνους»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br /><span style="color: blue;"><i><br /></i></span><span style="color: blue;"><i>«Όλες οι κακοδαιμονίες στην Ελλάδα προέρχονται από τα λάθη του Θρόνου»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div></div>
<div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, με το Σύνταγμα του 1975, <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=lOUIXkKOHM0&list=PL9pAzeClAfpyxUix19xFXWgh8FtSvIOog&index=59">εγκαθίδρυσε</a></u> την πιο στέρεη κοινοβουλευτική δημοκρατία που γνώρισε ποτέ ο Τόπος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Αν υπήρχε Βραβείο Νόμπελ Δημοκρατίας, εκείνος που θα έπρεπε να το πάρει είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».</i> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Τζέιμς Χάρολντ Ουίλσον</b>,<b> πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου (1974-1976).</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i>«Η πρόσφατη μετάβαση της Ελλάδας από στρατιωτική δικτατορία σε κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα και απροσδόκητα επεισόδια στην ιστορία της»</i><span style="color: blue;">, </span><b>«The Economist», 20-9-1975.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;"><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, νομιμοποιώντας το κομμουνιστικό κόμμα και μετατρέποντας τις θανατικές ποινές των πραξικοπηματιών σε ισόβια δεσμά, άνοιξε τον δρόμο για την εθνική συμφιλίωση.<br />
<div class="MsoBodyText2" style="margin-left: 17pt; text-indent: -17pt;">
<o:p></o:p></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>«Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br /><br /><i>«</i><span style="color: blue;"><i style="text-align: left;">Στην Ευρώπη δεν μπαίνουμε με αίμα»</i><span style="text-align: left;">, </span></span><b><span style="color: blue;">Κ.Κ.</span></b></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdqf-E8_cCsPTYKkbzTcaE_qui-v2Gi_kgpAVONP0_pswc5XLH_aW674tiFijctH4krYnl9IDMcxyLJfQhxpd1gi9VXB5EaX3EQlI3R1bxwvHLwCfpE1rV9C5yz3LiVE3ATigBNG49XITH/s1600/entaksi+stin+EOK.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdqf-E8_cCsPTYKkbzTcaE_qui-v2Gi_kgpAVONP0_pswc5XLH_aW674tiFijctH4krYnl9IDMcxyLJfQhxpd1gi9VXB5EaX3EQlI3R1bxwvHLwCfpE1rV9C5yz3LiVE3ATigBNG49XITH/s400/entaksi+stin+EOK.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<b><u>Αλλά κυρίως</u>: </b><br />
<b><br /></b>
<b>Γιατί <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=GJ9LcY4xhNk" target="_blank">επέτυχε</a></u> την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Με την ιδιότητα του ισότιμου και πλήρους μέλους.</b><br />
<br /><i style="color: blue;">«Δεν καταλαβαίνω γιατί, όταν έχουμε το μείζον όπως είναι η ένταξη, πρέπει να επιδιώξουμε το έλασσον όπως είναι η ειδική σχέση»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b><br /><br />
<b>· Πέντε ολόκληρα χρόνια πριν από την κοινή προσχώρηση Πορτογαλίας και Ισπανίας.</b><br />
<i>Έστω κι αν αμφότερες είχαν καταθέσει αίτηση δύο μόλις χρόνια μετά την Ελλάδα. Αφού <u><a href="https://archive.ert.gr/37621/">κατάφερε</a></u> να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις σε λιγότερο απ' τον μισό χρόνο από εκείνες.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Στη μοναδική, μέχρι την πιο πρόσφατη, διεύρυνση στην ιστορία της Κοινότητας που έγινε για την ένταξη ενός μόνο κράτους-μέλους. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Στη διεύρυνση του 2013, η Κροατία έγινε το 28ο μέλος</i>. <br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Αν συνδυαζόταν η αίτηση της Ελλάδας με τις αιτήσεις άλλων υποψήφιων χωρών, όχι μόνο υπήρχε κίνδυνος να παραταθεί επ’ άπειρον αυτή η εκκρεμότητα, αλλά ίσως τελικά και να ματαιωνόταν η ένταξη…»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Παρά την έλλειψη κοινών συνόρων με τα τότε μέλη της.</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i>Μια ματιά στον χάρτη αρκούσε για να απορριφθεί <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=Ixvnvt-JffY">η αίτηση της Ελλάδας</a></u> ως γεωγραφικά απομακρυσμένης.</i></i><br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Η Ελλάς είναι ο ακρίτας των ευρωπαϊκών συνόρων και ο μεσογειακός εξώστης της Κοινής Αγοράς»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<div>
<br /></div>
<span style="color: blue;"><i>«Γεωγραφικά, η Ελλάς ανήκει στη Βαλκανική. Πολιτιστικά, όχι μόνο ανήκει στην Ευρώπη, αλλά είναι και η πηγή του ευρωπαϊκού πολιτισμού»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><i>«Η Ευρώπη, με το ελληνικό της όνομα, της είναι οικείος χώρος, αφού ο πολιτισμός της είναι σύνθεση του ελληνικού, του ρωμαϊκού και του χριστιανικού πνεύματος. Μια σύνθεση στην οποία το ελληνικό πνεύμα εισέφερε την ιδέα της Ελευθερίας, της Αλήθειας και της Ομορφιάς. Το ρωμαϊκό πνεύμα, την ιδέα του Κράτους και του Δικαίου. Και ο χριστιανισμός, την Πίστη και την Αγάπη»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><b style="color: black;">· </b></span><b>Μ' ένα κατά κεφαλήν εισόδημα μεγαλύτερο μόνο του αντίστοιχου της Ιρλανδίας.</b><br />
<span style="color: blue;"><br /><i>«Αν η Ελλάδα δεν ενταχθεί στην ΕΟΚ, η μοίρα του Τόπου μας δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ποτέ»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><br /><i>«Όποιος άγγιζε την Ελλάδα, θα άγγιζε τότε την ίδια την Ευρώπη»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<br />
<b>· Παρά την επί της ουσίας αρνητική γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.</b><br />
<i>Στη μοναδική ένταξη που έγινε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της.</i><br />
<i><br /></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<b>· Κάμπτοντας τις αντιρρήσεις των ευρωπαίων ηγετών που δεν σκέφτονταν ούτε κατά διάνοια ένα τέτοιο ενδεχόμενο. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με αμέτρητες επιστολές και περισσότερα από 40 ταξίδια του </i><i>στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.</i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Για να μπει η Ελλάδα </i></span><i style="color: blue;">στην Ευρώπη</i><i style="color: blue;">, θα πρέπει να περάσει πάνω από το πτώμα μου…»</i><span style="color: blue;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Χέλμουτ Σμιτ, τότε καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, μιλώντας σε συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b><br /><i><br />«Η Γερμανία, που αιματοκύλησε τον κόσμο δύο φορές, έχει το δικαίωμα να είναι στην Ευρώπη και η Ελλάδα, που σας έδωσε τα φώτα, δεν το έχει; </i></span><i><span style="color: blue;">Αυτό θα βγω έξω και θα πω στους δημοσιογράφους που περιμένουν».</span></i><br />
<span style="color: blue;"><b><u><a href="https://www.lifo.gr/culture/vivlio/konstantinos-karamanlis-pros-germanoys-eseis-poy-ehete-aimatokylisei-tin-eyropi-dyo" target="_blank">Από ιδιωτική συνομιλία του Κ.Κ. με τον Χέλμουτ Σμιτ</a></u>.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Ήμουν αντίθετος στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Όταν όμως γνώρισα τον Καραμανλή, διέκρινα σ’ αυτόν έναν φλογερό Ευρωπαίο, έναν ηγέτη που πίστευε με πάθος στην ευρωπαϊκή ιδέα. Και είπα μέσα μου: </i>“Αυτός ο άνθρωπος θα μεταμορφώσει τους Έλληνες σε Ευρωπαίους. Αξίζει λοιπόν να τον στηρίξω”<i>. Πρέπει να το αντιληφθείτε εσείς οι Έλληνες. Δεν μπήκε η Ελλάδα στην Ευρώπη. Ο Καραμανλής μπήκε στην Ευρώπη».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Από </b></span><b style="color: blue;">ιδιωτική συνομιλία του Χέλμουτ Σμιτ με τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη.</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span>
<span style="color: blue;"><i>«Δεν ήταν η Ελλάδα που εντάχθηκε στην Κοινότητα αλλά ο Καραμανλής».</i> </span></div>
<div>
<span style="color: blue;"><b>Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν, τότε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.</b></span><br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Παρά τις λυσσαλέες <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=FC-aezynrKM&list=PLuiKYmV6Mk3xgwHI-MVxKSUd-3pY1fcT2&index=4">αντιδράσεις</a></u> της μείζονος αντιπολίτευσης, που πρότεινε δημοψήφισμα ή ειδική σχέση (αντί της πλήρους ένταξης). </b></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφάσισε να απουσιάσει όχι μόνο από τη συζήτηση στη Βουλή για την επικύρωση της συνθήκης ένταξης, αλλά και από την επίσημη τελετή υπογραφής της. Παρά την παρουσία πρωθυπουργών των κρατών-μελών, που είχαν έρθει στην Ελλάδα για να την τιμήσουν. Καθώς –κατ’ εξαίρεση του πρωτοκόλλου της ΕΟΚ– δεν ήταν οι Βρυξέλλες αλλά η Αθήνα ο τόπος διεξαγωγής της.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: blue;">«</span></i><i style="color: blue;">Από την αρχή, το ΠΑΣΟΚ τάχθηκε σαφώς και ανεπιφύλακτα ενάντια στην ένταξη. Κι έχει αναλάβει την υποχρέωση, όταν έρθει στην εξουσία, να προχωρήσει σε δημοψήφισμα...» </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="color: blue;"><b>Ανδρέας Παπανδρέου, τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.</b></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Σε πλήρη <span id="goog_1336840203"></span>αντίθεση<span id="goog_1336840204"></span> και με τη λαϊκή βούληση. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Αν διεξαγόταν δημοψήφισμα (όπως σ' όλες τις χώρες της πρώτης διεύρυνσης), είναι βέβαιον ότι ο ελληνικός λαός θα καταψήφιζε την πρόταση λόγω αντιδυτικών αισθημάτων. Τα οποία θα διέγειρε πριν από τις κάλπες και η λαϊκιστική προπαγάνδα («ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο»).</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Θα τους ρίξω στη θάλασσα με τη βεβαιότητα ότι, για να μην πνιγούν, θα μάθουν να κολυμπούν»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<span style="color: blue;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Έβαλα τους Έλληνες στην Ευρώπη παρά τη θέλησή τους»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<span style="color: blue;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· <u><a href="https://archive.ert.gr/47575/">Ολοκληρώνοντας</a></u> προσπάθειες δύο δεκαετιών, που είχαν ξεκινήσει από την προδικτατορική πρωθυπουργική του θητεία. </b><br />
<i>Με δική του πρωτοβουλία, η Ελλάδα <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=IfPMYPDPJEI">είχε γίνει</a></u> </i><i>το 1962 </i><i>το πρώτο συνδεδεμένο μέλος με την ΕΟΚ. Αντί </i><i>(όπως η Πορτογαλία) </i><i>ένα πλήρες μέλος </i><i>στην, υπό το Λονδίνο, Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ).</i></div><div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i style="color: blue;">«Η ΕΟΚ έχει δυναμική, θα προχωρήσει. Η ΕΖΕΣ θα μείνει στάσιμη»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Καθώς μόνο εκείνος είχε διαβλέψει έγκαιρα ότι η ΕΟΚ των «6» –και όχι η ΕΖΕΣ των «7»</b><b>– </b><b>θα αποτελούσε το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.</b></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="color: blue;"><span style="color: black;"><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></span></span>
<span style="color: blue;"><span style="color: black;"><span style="color: blue;">Για τη συνεισφορά του στην Ευρωπαϊκή Ιδέα </span></span><span style="color: black;"><span style="color: blue;">έγινε ο πρώτος και ο μοναδικός μέχρι σήμερα Έλληνας που </span></span><span style="color: black;"><span style="color: blue;"><u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=KgtJTysElHw&list=PLyH5vmTkFFvbXXYvQKi1Wa7Wgpo2bVaoJ&index=12">τιμήθηκε</a></u> με το διεθνές βραβείο </span></span></span><span style="color: blue;"><u><a href="http://www.karlspreis.de/en/laureates/konstantin-karamanlis-1978/biography">«Καρλομάγνος»</a></u>.</span><br />
<span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></span></div><div><span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>«</i></span><i style="color: black;"><span style="color: blue;">Είναι ένας από τους σημαντικούς πολιτικούς άνδρες της Ευρώπης. Για να πω την αλήθεια, θα έπρεπε να πω πως τον θεωρώ τον πιο σημαντικό από όλους…» </span></i><br style="color: black;" /><div style="color: black; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: blue;">Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι</span><span style="color: blue;">, πρόεδρος των ΗΠΑ (1961-1963).</span></b></div></div></span>
<span style="color: blue;"><i><div><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>«Ο Νέστωρ της Ευρώπης…» </i><br /><b> Χέλμουτ Σμιτ, καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας (1974-1982).</b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><i style="color: blue;">«Είναι ο καλύτερος εκφραστής της ευρωπαϊκής ιδέας».</i><br style="color: blue;" /><b style="color: blue;">Χέλμουτ Κολ, καγκελάριος της Γερμανίας (1982-1998).</b><span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><br /><i>«Τι κρίμα που η Ευρώπη δεν έχει προχωρήσει στην πολιτική της ένωση. Θα μπορούσε να έχει εσάς πρόεδρό της...»</i><br /><b>Μποντουέν ο Α΄, Βασιλιάς του Βελγίου (1951-1993).</b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: blue;"><i style="color: black;"><span style="color: blue;"><div style="color: black; font-style: normal;"><i style="color: blue;">«Το υψηλό κύρος του ως διεθνούς πολιτικού ανδρός και η μακρά του πείρα αποτελούν ανεκτίμητη συμβολή σε κάθε κρίσιμη περίσταση».</i></div><b style="font-style: normal;">Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου (1979-1990).</b></span></i></span></div><div><br /></div><div>
<b>Η</b><span style="color: blue;"><b style="color: black;"><b> Ελλάδα, ως μέλος της ΕΟΚ από την 1η Ιανουαρίου 1981, θ</b></b></span><b>α εισέπραττε σωρευτικά μέχρι σήμερα, </b><b>σε καθαρές εισροές, περίπου </b><b>ένα σημερινό ΑΕΠ της.</b><br />
<span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><span style="color: black;"><b><br /></b></span></span></span><span style="color: blue;"><i>«Επεδίωξα να συνδέσω οργανικά την Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, για να διασφαλίσω το μέλλον της, βγάζοντάς την από την αιώνια μοναξιά της»</i>, <b>Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.Κ</span>.</b></div><div><b><br /></b></div><div><span style="color: blue;"><i>«Η ένταξή μας τερματίζει την απομόνωση που διήρκησε πάνω από 3.000 χρόνια. Εάν η Ελλάδα κατακτήθηκε κατά καιρούς από Ρωμαίους, Γότθους ή Τούρκους, αυτό συνέβη γιατί ήμασταν πάντα μόνοι»</i>, <b>Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.Κ</span>.</b></div><div><b><br /></b></div><div><b><br /></b></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dz5-f5OcrDRKwBlOiKWYi3RxvcWvzOmAwuodjtb4uUOR0oab7GwaXOexJ4IfbYALIekrXXkh0t2AvnYhQ73xw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><i style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><br /></span></i></div><div><i style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><br /></span></i></div><div><i style="text-align: center;"><span style="color: blue;">«</span><span style="color: #2b00fe;">Μετά την επίσημη υπογραφή της Συνθήκης Εντάξεως της Ελλάδος στην ΕΟΚ, </span></i><i style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe;">ο πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής προσποιήθηκε ότι σκούπισε το φρύδι του, </span></i><i style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe;">αλλά στην πραγματικότητα ο 72 ετών ηγέτης σκούπισε ένα δάκρυ, </span></i><i style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe;">έκδηλα συγκινημένος τη στιγμή θριάμβου του ευρωπαϊκού του οράματος</span></i><i style="color: blue; text-align: center;">», </i><b style="color: blue;">«The Economist», 1-6-1979.</b></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div></div></div></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div><div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY2tai56DjaBb0avudQwRWY8mWI7u6VWEmVo6jIUovUathdvXbgAwtqCCBoydiHDr5uDZQ7baDk3fiPCH0hoCZvgfXE5PGGeKbrEduyOP7cUB24n_woUuFnThNPOibHX5WICqRAQtkto7A/s1600/proeklogiki+omilia%252C+patra%252C+noemvrios+1974.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="459" data-original-width="612" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY2tai56DjaBb0avudQwRWY8mWI7u6VWEmVo6jIUovUathdvXbgAwtqCCBoydiHDr5uDZQ7baDk3fiPCH0hoCZvgfXE5PGGeKbrEduyOP7cUB24n_woUuFnThNPOibHX5WICqRAQtkto7A/s400/proeklogiki+omilia%252C+patra%252C+noemvrios+1974.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<b><u>Και διατηρεί ακέραιο τον τίτλο</u>:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>· Γιατί</b>, πριν ασχοληθεί με την πολιτική, εργάστηκε ως ασφαλιστής παράλληλα με τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών· και, εν συνεχεία, ως δικηγόρος ανοίγοντας δικηγορικό γραφείο με χρήματα που είχε δανειστεί.<br />
<i> Για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, να εξοφλήσει τα οικογενειακά χρέη μετά τον θάνατο του πατέρα του και να στηρίξει οικονομικά τις τρεις μικρότερες αδερφές και τα τρία μικρότερα αδέρφια του. </i><br />
<br /><i style="color: blue;">«Κυβερνούσα μια οικογένεια πριν κυβερνήσω μια χώρα»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b><br /><br />
<i style="color: blue;">«Διένυα το δεύτερο έτος του πανεπιστημίου, όταν ο πατέρας μου μού έγραψε ότι αδυνατεί να χρηματοδοτήσει περαιτέρω τις σπουδές μου. [...] Τότε βρέθηκα στην ανάγκη να εργαστώ για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Ανέλαβα την αντιπροσωπεία μιας ασφαλιστικής εταιρείας και περιερχόμουν στα χωριά της Μακεδονίας, κάνοντας ασφαλιστικά συμβόλαια. [...] Υπό τις συνθήκες αυτές τέλειωσα τις σπουδές μου, χωρίς τακτική φοίτηση στο πανεπιστήμιο»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, ως νεαρός βουλευτής, απάντησε αρνητικά στην πρόταση του δικτάτορα <b>Μεταξά</b> για μία υπουργική θέση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Όλες οι δικτατορίες εμπεριέχουν τους σπόρους του θανάτου τους. Είναι από την αρχή καταδικασμένες, όπως θα είναι και η δική σας»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b style="color: black;">· Γιατί</b><span style="color: black;">,</span></span> την επόμενη της 28ης Οκτωβρίου 1940, έσπευσε να καταταγεί στον ελληνικό στρατό, τον οποίο είχε προηγουμένως υπηρετήσει.<br />
<i>Άλλο αν οι αρμόδιες αρχές τον έκριναν ως ακατάλληλο, εξαιτίας του σοβαρού προβλήματος βαρηκοΐας που είχε εμφανιστεί μετά τη στρατιωτική του θητεία.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b style="color: black;">· Γιατί</b><span style="color: black;">, </span></span>κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις του γερμανικού καθεστώτος για δημόσιο αξίωμα.</div><div style="text-align: justify;"><i>Παρά τις αυξημένες οικονομικές υποχρεώσεις για τη συντήρηση των αδερφών του σε μια περίοδο που η πείνα και η φτώχεια μάστιζαν την Αθήνα.</i><br />
<br />
<span style="color: blue;"><b style="color: black;">· Γιατί<span style="font-family: symbol;"> </span></b></span>οι κατηγορίες του «χασάπη της Θεσσαλονίκης», <b>Μαξ Μέρτεν</b>, ήταν αυταπόδεικτα ψευδείς.<br />
<i>Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ουδέποτε βρέθηκε στη συμπρωτεύουσα στο διάστημα της Κατοχής.</i></div>
<div class="MsoBodyText2" style="margin-left: 17pt; text-indent: -17pt;">
<o:p></o:p></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><span style="color: black;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b style="color: black;">· Γιατί</b><span style="color: black;">, </span></span>μετά την Απελευθέρωση, δήλωσε σαφώς στον πρωθυπουργό <b>Κωνσταντίνο Τσαλδάρη </b>ότι θα αποσυρθεί από την πολιτική αν δεν λυθεί το πρόβλημα βαρηκοΐας του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Εάν η εγχείρηση μού αποδώσει την ακοή, είμαι στη διάθεσή σας. Εάν δεν μου την αποδώσει, θα παραιτηθώ και από βουλευτής και από δικηγόρος και θα πάω στο σπίτι μου»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>· Γιατί</b>, πριν γίνει πρωθυπουργός, είχε περάσει από έξι διαφορετικά υπουργεία την περίοδο 1946-1955, αφήνοντας πανθομολογούμενο έργο.<br />
<i>Συγκεκριμένα, από τα υπουργεία Εργασίας, Μεταφορών, Κοινωνικής Πρόνοιας, Εθνικής Άμυνας, Δημοσίων Έργων και Συγκοινωνιών.</i><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><i>«Ένας άξιος υπουργός. </i>[...] <i>Ό,τι ήταν στην περιοχή του ονείρου, ο Καραμανλής το κάνει ωραία πραγματικότητα»</i>, <b>«Η Καθημερινή»</b> (26-7-1953).<br /><br /><i>«Ανέπτυξε υπερβολική δραστηριότητα που επιτρέπει στους οδηγούς, τουλάχιστον, των αυτοκινήτων να ισχυρίζονται ότι ο μόνος που εργάζεται από την κυβέρνηση είναι ο υπουργός των Δημοσίων Έργων»</i>, <b>«Ελευθερία» </b>(6-10-1953).<br /><br /><i>«Ο Καραμανλής δεν ομιλεί ο ίδιος για το έργον του, αλλά αφήνει τα έργα του να ομιλούν γι’ αυτόν»</i>, <b>«Το Βήμα» </b>(11-12-1953).<br /><br /><i>«Η σπάνια δραστηριότητα του υπουργού Δημοσίων Έργων πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση»</i>, <b>«Η Καθημερινή» </b>(18-8-1954).<br /><br /><i>«Ο άνθρωπος των γοργών και ορθών αποφάσεων»</i>, <b>«Το Βήμα» </b>(2-9-1954).<br /><br /><i> «Δεν έκανα παρά το καθήκον μου»</i>, <b>Κ.Κ.</b> (10-4-1955).</span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div>
<b>· Γιατί</b>, παρότι ήταν τελείως σύννομη με το Σύνταγμα η ανάθεση της πρωθυπουργίας από τον βασιλέα<b> Παύλο</b> τον Οκτώβρη του 1955, προκάλεσε σύντομα εκλογές για να αναβαπτιστεί στο αξίωμα μέσα από τη λαϊκή ψήφο.<br />
<i>Την οποία ζήτησε ως επικεφαλής ενός νέου, διευρυμένου κόμματος. Από ένα διπλασιασμένο εκλογικό σώμα από τη συμμετοχή των γυναικών στην ψηφοφορία (για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές)</i>.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Φυσικά, θα προχωρήσω στην ίδρυση νέου κόμματος. Αλλά υπό έναν όρο: Τη διεύρυνση. Δεν μπορώ να μένω καθηλωμένος στη μία πλευρά του οδοφράγματος που διαχωρίζει βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς σαν επιβεβαίωση του παλαιού διχασμού».</i><br /><b>Από ιδιωτική συνομιλία του Κ.Κ. με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, ηγετικό στέλεχος των Φιλελευθέρων.</b></span><br />
<div>
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<span style="color: blue;"><i>«Οι αντίπαλοί μου με θεωρούσαν εύκολη λεία. Τους εξέπληξα όμως. Διότι σχημάτισα κυβέρνηση αστραπιαία την επομένη της ανάθεσης της εντολής, προχώρησα σε ίδρυση κόμματος, ψήφισα νέο εκλογικό νόμο μέσα σε τρεις μήνες, και μέσα σε πέντε μήνες έκανα εκλογές. Κανείς δεν πίστευε ότι θα έκανα τόσο πολλά μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><i>«Δεν ανέχομαι εκκρεμότητες· οι εκκρεμότητες με αρρωσταίνουν»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<b>· Γιατί</b><span style="text-indent: -17pt;"> </span>και με το προηγούμενο εκλογικό σύστημα το νεοϊδρυθέν κόμμα του θα εξασφάλιζε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία τον Φλεβάρη του 1956.<br />
<i>Η τελευταία, λόγω του λεγόμενου «τριφασικού», </i><i>κατέληξε να είναι απλώς άνετη. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-size: 16px;"><i><br /></i></span></span><b>· Γιατί</b>, παρότι του προσφέρθηκε δύο φορές ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σωτήρος από τον βασιλέα <b>Παύλο</b>,<b> </b>και τις δύο απέρριψε την ύψιστη τιμητική διάκριση.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Τη μεν πρώτη φορά, τον αρνήθηκα με το επιχείρημα ότι δεν ολοκλήρωσα ακόμη το έργο μου. Ενώ τη δεύτερη, με τη δήλωση ότι δεν τον δέχομαι, γιατί συνήθως ο Μεγαλόσταυρος απονέμεται προς παρηγορία σε πρωθυπουργούς αποπεμπομένους»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, ως πρωθυπουργός, δεν επέτρεψε να γίνει ούτε μία εκτέλεση από τις πολλές που εκκρεμούσαν εις βάρος καταδικασθέντων κομμουνιστών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ήταν όρος του προς τον βασιλέα <b>Παύλο </b>για να αποδεχθεί την πρωθυπουργία τον Οκτώβρη του 1955.</i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, στο τέλος της πρώτης οκταετίας του, “παρέδιδε” το 20% των πολιτικών κρατουμένων που είχε “παραλάβει” στην αρχή της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· </b><b>Γιατί</b>, στις λεγόμενες εκλογές «βίας και νοθείας», του 1961, ακόμα κι αν υπήρξαν παρατυπίες, η διαφορά υπέρ του κόμματός του ήταν συντριπτική (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση: 50,8%, Ένωση Κέντρου: 33,6%).<br />
<i>Πέραν του ότι οι εκλογές διεξήχθησαν από υπηρεσιακή κυβέρνηση επιλογής των Ανακτόρων.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div><i><span style="color: blue;">«</span><span style="color: #2b00fe;">Οι επιδόσεις του στις ελληνικές γενικές εκλογές της περασμένης Κυριακής θα έκαναν πολλούς πολιτικούς στη Δύση πράσινους από ζήλια· ύστερα από έξι χρόνια στην εξουσία αύξησε το ποσοστό του στη λαϊκή ψήφο από λιγότερο από 42% (στις τελευταίες εκλογές, του 1958) σε πάνω από 50%</span></i><i style="color: blue;">»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«The Economist», 4-11-1961.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i style="color: blue;">«Τη βία και τη νοθεία την έκαναν τα Ανάκτορα. Και την έκαναν με συνενοχή της Ένωσης Κέντρου</i><i>».</i><br /><b>Κ</b><b>ωνσταντίνος Μητσοτάκης, τότε πρωταγωνιστής του «Ανένδοτου Αγώνα».</b></span><br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Τα σχέδια για την περίφημη βία και νοθεία, τα γνώριζαν οι αντίπαλοί μου και τα αγνοούσα εγώ»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b> δεν είχε απολύτως καμία ανάμειξη στη δολοφονία του <b>Γρηγόρη Λαμπράκη</b>.<br />
<i>Τον βουλευτή της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς τραυμάτισαν θανατηφόρα παρακρατικοί στη Θεσσαλονίκη, στα τέλη Μαΐου 1963, λίγες μέρες πριν εξωθηθεί σε παραίτηση (μεταξύ άλλων και λόγω αυτού του τραγικού γεγονότος).</i><br />
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i style="color: blue;"><i style="color: blue;">«Ποιος, επιτέλους, κυβερνά αυτόν τον Τόπο;»</i><span style="color: blue; font-style: normal;">, </span><b style="font-style: normal;">Κ.Κ.</b></i>
<i style="color: blue;"><br /></i><br />
<i style="color: blue;">«Η ηθική αυτουργία ξεκινούσε από τη βασιλομήτορα, τη Φρειδερίκη».</i><br />
<b style="color: blue;">Μίκης Θεοδωράκης</b><br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, διαφωνώντας με τα Ανάκτορα, δεν δίστασε να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία (τον Ιούνη του 1963) και, εν συνεχεία, να αποχωρήσει από την πολιτική και την Ελλάδα (τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div>
<span style="color: blue;"><i>«Όταν ένας πολιτικός γνωρίζει τι πρέπει να γίνει στη χώρα του και δεν δύναται να το πραγματοποιήσει, διότι του αρνούνται τις αναγκαίες προϋποθέσεις, οφείλει, αντί να συμβιβάζεται με τη συνείδησή του, να αποχωρεί. Αλλιώς, η παραμονή του στην ενεργό πολιτική όχι μόνο καθίσταται αμφιβόλου χρησιμότητας, αλλά είναι δυνατόν, σε ορισμένες περιπτώσεις, να αποβαίνει και επιβλαβής»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Μέσα στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί, που με έσπρωχναν είτε σε ανοιχτό αγώνα κατά του Στέμματος είτε σε εκτροπή από τη νομιμότητα – με μοιραίο επακόλουθο αμφοτέρων την επανάληψη του Εθνικού Διχασμού, η παραίτηση και αποχώρησή μου από την πολιτική ζωή δεν ήταν απλώς απαραίτητη: ήταν η τρανότερη απόδειξη της αφοσίωσής μου στη δημοκρατία. Εγκατέλειψα, τελικά, την πολιτική για να μη βρεθώ στην ανάγκη να προκαλέσω εθνικό διχασμό»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><b style="color: black;">· Γιατί</b><span style="color: black;">, </span></span></span>λίγους μήνες πριν απ’ την εκδήλωση του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, απέρριψε πρόταση του βασιλιά <b>Κωνσταντίνου</b> να επιστρέψει στην Ελλάδα για να σχηματίσει κυβέρνηση, αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο αναστολής της ισχύος του Συντάγματος.<br />
<span style="color: blue;"><br /><i>«Η δικτατορία αποτελεί επικίνδυνο πείραμα. Γι’ αυτό και δεν τη δέχθηκα, μολονότι μου προσφέρετο και από τον Στρατό, και από το Στέμμα»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b style="color: black;">· Γιατί</b><span style="color: black;">,</span></span> με βαρυσήμαντες δηλώσεις του στον Τύπο, καταδίκασε επανειλημμένα το πραξικόπημα· και, με επιστολές του στον βασιλιά <b>Κωνσταντίνο</b> και τον αμερικανό πρόεδρο <b>Ρίτσαρντ Νίξον</b>, πρότεινε συγκεκριμένες ενέργειες για την επάνοδο της χώρας στη δημοκρατία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Δεν θα έλυνα τη σιωπή μου, εάν δεν πίστευα ότι η χώρα δύναται ακινδύνως να επανέλθει στην ομαλότητα και εάν δεν ήμουν διατεθειμένος να συμβάλω εν ανάγκη προς τούτο και προσωπικώς»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b> οι ευθύνες που του αναλογούν για την πυκνή και άναρχη δόμηση της πρωτεύουσας και άλλων πόλεων της Ελλάδος δεν είναι αυτές που του αποδίδονται.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τις επιτακτικές ανάγκες στέγασης που προκάλεσε το εκρηκτικό κύμα της αστυφιλίας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των απογραφών, μεταξύ 1951 και 1971, ο πληθυσμός στην περιφέρεια της Αθήνας αυξήθηκε κατά περίπου 85%.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Υπό το πρίσμα αυτό, η αντιπαροχή ανταποκρίθηκε στο αίτημα γρήγορης ανοικοδόμησης και παροχής φθηνής στέγης στα νοικοκυριά.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Εξάλλου, αυτή είχε θεσμοθετηθεί με νόμο της κυβέρνησης <b>Πλαστήρα </b>και όχι της κυβέρνησης <b>Παπάγου,</b> στην οποία διετέλεσε υπουργός Δημοσίων Έργων. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Δυστυχώς, το πρώτο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αθήνα, που επιμελήθηκε ως πρωθυπουργός το 1962, δεν αξιοποιήθηκε ποτέ από τις επόμενες κυβερνήσεις.</i></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Ακόμα χειρότερα, το 1968, η δικτατορία αύξησε τους συντελεστές δόμησης στις πόλεις κατά 20%.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<i style="text-align: left;">– Γι' αυτό, </i><i>οι περισσότερες πολυκατοικίες που βλέπουμε γύρω μας χτίστηκαν μετά το 1963 και κυρίως επί χούντας.</i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Μεταπολιτευτικά, εκείνος ξεκίνησε την πρώτη προσπάθεια δημιουργίας δασικών χαρτών και </i><i>ίδρυσε αυτόνομο </i><i>–</i><i>αποσυνδεδεμένο από τα δημόσια έργα</i><i>–</i><i> </i><i>Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος (το οποίο ανέθεσε στον <b>Στέφανο Μάνο</b>).</i></div><div style="text-align: justify;"><i>– Τέλος, </i><i>ακόμα και από πολιτικούς του αντιπάλους αναγνωρίζεται η αξία </i><i>του άρθρου</i><i> 24 που ενέταξε στο Σύνταγμα του 1975, με το οποίο καθιερώθηκε ρητώς η υποχρέωση του Κράτους να προστατεύει το περιβάλλον</i><i>.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i>«Είναι γνωστό ότι από 30 και πλέον ετών συζητείται χωρίς αποτέλεσμα το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας. Το 1962, η τότε κυβέρνησή μου, παράλληλα με τα έργα που επιτέλεσε στην Αθήνα, συνέταξε επιτέλους ένα σχέδιο, το οποίο όμως παρέμεινε έκτοτε στα αρχεία. Και όλα αυτά, γιατί στον τόπο μας έχουμε τη συνήθεια να συζητούμε πολύ και να μην παίρνουμε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες. Πάντως, συνέπεια αυτού του αβδηριτισμού είναι το σημερινό χάος της Αθήνας, που, αν δεν δαμάσουμε εγκαίρως, σε λίγα χρόνια η ωραία αυτή πόλη θα γίνει ακατοίκητη</i><i>».</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><b>Κ.Κ.</b>,<b> μιλώντας </b></span><b style="color: blue;">τον Απρίλιο του 1979</b><span style="color: blue;"><b>, </b></span><b style="color: blue;">μετά την πρώτη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξίας και Περιβάλλοντος υπό την προεδρία του, </b><b style="color: blue;">σε ευρεία σύσκεψη για το μέλλον της πρωτεύουσας.</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b> είναι ο μοναδικός πολιτικός που κατάφερε να λύσει το Κυπριακό, το πιο δυσεπίλυτο διεθνές πρόβλημα.</div>
<div style="text-align: justify;"><i>Αφού προηγουμένως απέρριψε συμβιβασμούς που δεν ανταποκρίνονταν σε κοινές θέσεις Αθήνας και Λευκωσίας (προτάσεις Χάρντινγκ, Σύνταγμα Ράντκλιφ, Σχέδιο Μακμίλαν), υπέγραψε το 1959 τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με τις οποίες ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i style="color: blue;">«Όταν υπογράψαμε τις συμφωνίες </i><i style="color: blue;">–</i><i style="color: blue;">και τις υπογράψαμε με τη σύμφωνη γνώμη του <b>Μακαρίου</b><i>–</i> γνωρίζαμε τις ατέλειές τους. Τις ανεχθήκαμε όμως για να αποφύγουμε το χειρότερο, που αντιπροσώπευε το περίφημο σχέδιο Μακμίλαν. Και διότι έκτοτε πιστεύαμε ότι, με την πρόοδο του χρόνου και υπό συνθήκες καλύτερες, θα ήταν δυνατόν να τεθεί εξ υπαρχής το θέμα</i><i style="color: blue;">»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b></div><div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Το αρχικό σφάλμα υπήρξε δικό σας, γιατί βάλατε τους Τούρκους να γαβγίσουν και τώρα άρχισαν να δαγκώνουν, και έτσι δεν μπορείτε ούτε εσείς να τους συμμαζέψετε».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Από ιδιωτική συνομιλία του Κ.Κ. με τον Χάρολντ Μακμίλαν, πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου και παρουσιαστή του ομώνυμου σχεδίου για το Κυπριακό.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Ανεξαρτήτως της όποιας δυσλειτουργικότητας του Συντάγματος, χάρη σ' αυτές η Κύπρος απελευθερώθηκε έπειτα από αιώνες από τη βρετανική επικυριαρχία και έγινε ένα ανεξάρτητο και ενιαίο κράτος.</i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<i>– Μάλιστα, το μέλλον του νεόδμητου κράτους ίσως αποδεικνυόταν διαφορετικό, αν είχαν εισακουστεί οι προτροπές του Κωνσταντίνου Καραμανλή για άμεση ένταξή του στο ΝΑΤΟ (όπως προέβλεπε, άλλωστε, και η μυστική «συμφωνία κυριών» μεταξύ έλληνα και τούρκου πρωθυπουργού στη Ζυρίχη)</i><i> και εν συνεχεία για σύνδεσή του και με την ΕΟΚ.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Η φόρα των πραγμάτων, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει στην Ένωση (της Κύπρου με την Ελλάδα)».</i></span></div>
<div>
<span style="color: blue;"><b>Παραδοχή του Αντνάν Μεντερές, </b></span><b style="color: blue;">πρωθυπουργού της Τουρκίας, </b><b style="color: blue;">μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.</b><br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Εξάλλου, χωρίς τη νομική υπόσταση που έδωσαν στην Κύπρο αυτές οι Συμφωνίες, δεν θα μπορούσε ποτέ να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως εντάχθηκε το 2004).</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>«Με τη σοφία που μας έχει προσθέσει το πρόσφατο τραυματικό παρελθόν, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως, αν οι Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου είχαν αφεθεί να λειτουργήσουν, ακόμη και με τις εγγενείς τους αδυναμίες, σήμερα θα βρισκόμασταν αναντίλεκτα σε πολύ καλύτερη μοίρα από αυτή που οριοθετεί το συρματόπλεγμα της διαίρεσης και της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής τμήματος της Κύπρου»</i></span>.<br /><b>Νίκος Αναστασιάδης, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (από το 2013).</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<b style="color: blue;"><i style="font-weight: 400;">«</i></b><span style="color: blue;"><i>Ασφαλώς, η Ζυρίχη είχε τα μειονεκτήματά της. Αλλά, εάν συγκρίνουμε με το τι έγινε μετά που εγκαταλείψαμε τη Ζυρίχη, θα λέγαμε ότι η Ζυρίχη ήταν η καλύτερη λύση που είχαμε μπροστά μας. Επομένως, πώς κρίνεις αυτόν τον άνθρωπο </i>[τον Κ.Κ.]<i> ο οποίος ήξερε πολύ περισσότερα από τη διεθνή εικόνα από ό,τι ξέραμε εμείς, που μόλις πήραμε την ανεξαρτησία μας; Ήξερε ποιες ήταν οι δυνατότητες της Ελλάδας σε περίπτωση αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Ήξερε τον κίνδυνο να διχοτομηθεί η Κύπρος προτού φύγουν οι Άγγλοι. Και κατέληξε στη Ζυρίχη με τα μειονεκτήματα που είχε. Αλλά εκείνα τα μειονεκτήματα ήταν μηδενικά ενώπιον των μειονεκτημάτων που έχουν τα σημερινά σχέδια</i></span><b style="color: blue;"><i style="font-weight: 400;">»</i><span style="font-weight: 400;">.</span></b><br />
<b style="color: blue;">Γλαύκος Κληρίδης, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (1993-2003). </b></div>
<b>
</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span>
<span style="color: blue;"><i>«Πώς συμβαίνει εσείς να θεωρήστε ήρωας του Κυπριακού και εγώ προδότης, όταν μέχρι της ανεξαρτησίας υπήρξε κοινή η πολιτική μας επί του Κυπριακού και όταν όσα επακολούθησαν έγιναν με ευθύνη δική σας;»</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Από ιδιωτική συνομιλία του Κ.Κ. με τον Μακάριο.</b></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i>
<i>– Όταν ο <b>Μακάριος</b> έλαβε τη μοιραία απόφαση της αναθεώρησης 13 σημείων του Συντάγματος (τον Νοέμβρη του 1963), ο </i><i>Κωνσταντίνος Καραμανλής </i><i>δεν βρισκόταν ούτε στην πρωθυπουργία ούτε στην ενεργό πολιτική, για να τον αποτρέψει.</i><br />
<i><br /></i>
<i style="color: blue;">«Αμέσως μετά την εφαρμογή της συμφωνίας, συμβούλευσα τον <b>Μακάριο</b>: πρώτον, να ακολουθήσει μια πολιτική αποκαταστάσεως της εμπιστοσύνης προς τους Τουρκοκυπρίους και την Άγκυρα και, δεύτερον, να ευθυγραμμίσει απολύτως η Κύπρος την πολιτική της με την πολιτική της Ελλάδος, επιδιώκοντας και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Έτσι, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς η Ελλάς θα είχε ουσιαστικά δύο ψήφους και θα δημιουργείτο και διεθνώς η συνείδηση ότι η Κύπρος είναι η Ελλάς, πράγμα που θα διευκόλυνε μελλοντικώς την ένωση. Αντ’ αυτών, ο <b>Μακάριος</b> απέφυγε να εφαρμόσει τα υπέρ των Τουρκοκυπρίων άρθρα της συμφωνίας και, αντί να ευθυγραμμισθεί με την πολιτική των Αθηνών, συνδέθηκε με το κίνημα των Αδεσμεύτων. Το επιστέγασμα ήταν η καταγγελία της συμφωνίας στα τέλη του 1963 από τον ίδιο τον <b>Μακάριο</b>, που προκάλεσε επικίνδυνη υποτροπή στο Κυπριακό, η οποία ήταν καθοριστική όλων των μετέπειτα τραγικών εξελίξεων»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b><br />
<b style="color: blue;"><br /></b>
<b style="color: blue;"><i style="font-weight: 400;">«Πιστεύω ότι ήταν λάθος το 1963 να ζητήσουμε τροποποίηση του Συντάγματος. Ήταν πολύ πρόωρο. Πιστεύω ότι κινηθήκαμε πολύ γρήγορα για συνταγματικές τροποποιήσεις, προτού ακόμη υπάρξει κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων».</i></b><br />
<b style="color: blue;">Γλαύκος Κληρίδης, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (1993-2003). </b></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b>
<b>· Γιατί</b> δεν φέρει καμία ευθύνη για την Κυπριακή Τραγωδία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Το δικτατορικό καθεστώς της Αθήνας έκανε το εγκληματικό λάθος να δεχτεί την απόσυρση ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Μεγαλόνησο (τον Νοέμβρη του 1967), αφήνοντας ουσιαστικά ανυπεράσπιστη την ελληνοκυπριακή κοινότητα.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<i>– </i><i>Σ</i><i>ύμφωνα με γνωμοδότηση του νομικού τμήματος του ΟΗΕ, η</i><i> Συνθήκη Εγγυήσεως, την οποία επικαλέστηκε η Τουρκία κατά την εισβολή του 1974, δεν παρείχε δικαίωμα ένοπλης επέμβασης</i><i>. Τ</i><i>α συμβαλλόμενα μέρη ήταν μέλη του ΟΗΕ και δεσμεύονταν από τον Καταστατικό του Χάρτη, ο οποίος αποτελούσε αναγκαστικό Δίκαιο και δεν επέτρεπε τη χρήση βίας, παρά μόνο για σκοπούς αυτοάμυνας.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Τον Αύγουστο του 1974, η στρατιωτική ηγεσία απέρριψε την πρότασή του για αποστολή ελληνικών υποβρυχίων και μαχητικών αεροσκαφών στην Κύπρο, όπως και για τη συγκρότηση ενισχυμένης μεραρχίας στην Κρήτη (παρότι προσφέρθηκε ακόμα και ο ίδιος να τεθεί επικεφαλής της νηοπομπής που θα τη μετέφερε), λόγω της τραγικής κατάστασης των Ενόπλων Δυνάμεων (η οποία είχε φανεί και στην αποτυχημένη γενική επιστράτευση του δικτάτορα <b>Ιωαννίδη</b>) και του κινδύνου προσβολής της ελληνικής επικράτειας από την Τουρκία στον Έβρο ή στο Αιγαίο.</i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Με αποτέλεσμα να καταλήξει στην τολμηρή απόφαση να αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, για να διαμαρτυρηθεί στα υπόλοιπα μέλη της Συμμαχίας για την τουρκική εισβολή στη βόρεια Κύπρο.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Μολονότι, από χαρακτήρα, αποφεύγω τις συναισθηματικές και ρητορικές εξάρσεις, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι την υπόθεση της Κύπρου την πόνεσα όσο λίγοι την πόνεσαν. Γιατί μόχθησα γι’ αυτήν και τη συνέδεσα με την πολιτική μου ιστορία»</i>, <b>K.K</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b></span><br />
<br />
<b style="font-weight: bold;">· Γιατί</b>, από τις αρχές του 1975, είχε προτείνει στην Τουρκία να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Και, από τον Απρίλη του 1976, να συνάψει με την Ελλάδα σύμφωνο μη επίθεσης.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Τρεις τρόποι υπάρχουν για να λυθούν οι διεθνείς διαφορές: ο διάλογος, η διαιτησία και ο πόλεμος. Ο τρίτος μπορεί να αποφευχθεί μόνο με τη χρήση των δύο πρώτων»</i>, <b>K.K</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i>«Θα πρότεινα στην Τουρκία, πρώτον, διά συμφωνίας να θέσουμε τέρμα στον ανταγωνισμό των εξοπλισμών, που γίνεται εις βάρος της ευημερίας των Λαών μας. Και, δεύτερον, να συνάψουμε συμφωνία μη επίθεσης και να επιδιώξουμε τη διευθέτηση των διαφορών μας με ειρηνικές διαδικασίες»</i>, <b>K.K</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b></span><span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: bold;">· Γιατί</b>, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε ανάμεσα σε δύο πετρελαϊκές κρίσεις (1973 και 1979),<b> </b>και στη μεταπολιτευτική του θητεία παρήγαγε εντυπωσιακά αποτελέσματα στην οικονομία.</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Την πενταετία 1975-1979, η Ελλάδα αναπτύχθηκε σε μέση ετήσια βάση με ρυθμό υψηλότερο του αντίστοιχου όχι μόνο των αναπτυγμένων (3,5%), αλλά και των αναπτυσσόμενων οικονομιών (5%). Η ανεργία παρέμεινε στο... 2% του εργατικού δυναμικού! Και ο πρωτοφανής για την ελληνική οικονομία πληθωρισμός του 1974 </i><i>(26,6%) </i><i>–</i><i>με τον οποίον ήρθε αντιμέτωπος επιστρέφοντας στην Ελλάδα</i><i>–</i><i> μειώθηκε στο ήμισυ την αμέσως επόμενη χρονιά και αυξήθηκε εκ νέου μόνο το 1979 </i><i>εξαιτίας της δεύτερης πετρελαϊκής κρίσης</i><i>.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b> και η <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=2oQoUd7KJ1g">κατηγορία</a></u> για «σοσιαλμανία» είναι διάτρητη. </div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<i>– Το δημόσιο χρέος που παρέδωσε ήταν μικρότερο (!) από το 25% του ΑΕΠ (και κυρίως εσωτερικό). Αλλά και το δημοσιονομικό έλλειμμα στα όρια του 3% του ΑΕΠ (δηλαδή σύμφωνο με τις επιταγές της μεταγενέστερης Συνθήκης του Μάαστριχτ).</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>– Οι μετρούμενες στα δάχτυλα του ενός χεριού κρατικοποιήσεις της μεταπολίτευσης επιβλήθηκαν </i><i>στο πλαίσιο της αποχουντοποίησης, </i><i>για λόγους νομικής και ηθικής τάξεως. Της Ολυμπιακής προέκυψε μετά από καταγγελία της σύμβασης από τον <b>Αριστοτέλη Ωνάση</b>, καθώς η κυβέρνηση αρνείτο να παραχωρήσει νέα, υπερβολικά προνόμια στον πολυεκατομμυριούχο που συνδέθηκε με τη χούντα. </i><i>Του τραπεζικού συγκροτήματος του <b>Στρατή Ανδρεάδη</b> μετά από καταγγελία της Επιθεώρησης Τραπεζών για παραβιάσεις των νομισματικών κανόνων την περίοδο της δικτατορίας. Και τ</i><i>ου διυλιστηρίου πετρελαίου του Ασπροπύργου αφού είχε παραχωρηθεί από τη χούντα στον <b>Σταύρο Νιάρχο</b>, χωρίς ο τελευταίος να έχει εκπληρώσει τους όρους μιας σύμβασης που χαρακτηρίστηκε ασύμφορη και ετεροβαρής για το Ελληνικό Δημόσιο. </i></div>
<div>
<i>– Εξάλλου, όταν έλαβαν χώρα οι τρεις προηγούμενες κρατικοποιήσεις (1974-1976), ο κεϋνσιανισμός ήταν το κυρίαρχο δόγμα οικονομικής πολιτικής σ' όλον τον κόσμο, με αποτέλεσμα να θεωρείται αυτονόητη για την οικονομική ανάπτυξη η κρατική παρέμβαση.</i><br />
<i><br /></i>
<span style="color: blue;"><i>«Είμαι ένας φιλελεύθερος ριζοσπάστης»</i>,<b> Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><i>«Εγώ ήμουν απαλλαγμένος από τα διλήμματα που συνεπάγεται ο δογματισμός. Γιατί ήθελα να είμαι ελεύθερος να επιλέγω σε κάθε περίπτωση αυτό που ανταποκρινόταν στο συμφέρον του Τόπου, αδιαφορώντας αν θα το χαρακτήριζαν οι άλλοι δεξιό ή αριστερό. Αυτό ακριβώς εξέφραζε και η δήλωση που έκανα κάποτε ότι δεν είμαι ούτε δεξιός ούτε κεντρώος ούτε αριστερός»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, σ’ όλη την πολιτική του σταδιοδρομία, έθετε την αριστεία ως αποκλειστικό κριτήριο για την επιλογή συνεργατών. </div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<i>Έτσι ώστε να μη διστάσει να αξιοποιήσει στις κυβερνήσεις του αξιόλογα στελέχη από τον φιλελεύθερο και κεντρώο χώρο (<b>Κωνσταντίνο Τσάτσο</b>, <b>Ευάγγελο Αβέρωφ</b>, <b>Γρηγόριο Κασιμάτη</b>, <b>Κωνσταντίνο Αδαμόπουλο</b>, <b>Τάκο Μακρή</b>, <b>Αύγουστο Θεολογίτη</b>, <b>Ιωάννη Μπούτο</b>, <b>Κωνσταντίνο Μητσοτάκη</b>, <b>Αθανάσιο Κανελλόπουλο</b> κ.ά.) και τεχνοκράτες διεθνούς κύρους (<b>Ξενοφώντα Ζολώτα</b>, <b>Κωνσταντίνο Τρυπάνη</b>, <b>Γιάγκο Πεσμαζόγλου</b>, <b>Κωνσταντίνο Δημαρά</b> κ.ά.)</i><br />
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Δεν θέλω να γίνετε φίλοι του κόμματός μου αλλά έντιμοι συνεργάτες της κυβέρνησής μου»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
</div>
<div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«</i></span><i style="color: blue;">Για να κυβερνήσω με δικαιοσύνη, στέγνωσα την ψυχή μου…»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ</b><b>.</b><br />
<b><br /></b>
<i><span style="color: blue;">«Τα προσωπικά του αισθήματα ο πολιτικός οφείλει να τα κρατάει μέσα του. Διαφορετικά, ας πάει σπίτι του, γιατί εξάπτει και βλάπτει τον Λαό. Εγώ έχω ταχθεί να υπηρετώ τους Έλληνες και γι' αυτό δεν διαλέγω εκείνους που με αγαπούν αλλά εκείνους που είναι ικανοί να υπηρετήσουν την πολιτική μου, και άρα την Πατρίδα</span><span style="color: blue;">»</span></i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ</b><b>.</b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, αν και ηγέτης συντηρητικής παράταξης, ανέθεσε για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδος υπουργικά καθήκοντα σε γυναίκα και, αργότερα, κατήργησε και την καθαρεύουσα.<br />
<i>Αμέσως μετά τις πρώτες εκλογές που ο ελληνικός λαός τού ανέθεσε την πρωθυπουργία, το </i><i>1956, τοποθέτησε στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας τη <b>Λίνα Τσαλδάρη </b>(τη μοναδική γυναίκα βουλευτή του κόμματός του και μία εκ των δύο σ’ όλη τη σύνθεση της τότε Βουλής).</i><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;"> </span><i>Μεταπολιτευτικά, επέβαλε τη χρήση της δημοτικής γλώσσας στη διοίκηση και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.</i><br />
<i><br /></i>
<span style="color: blue;"><i>«Εμείς είμαστε προοδευτικοί σε έργα, οι αντίπαλοί μας σε λόγια»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<i><br /></i><span style="color: blue;"><i>«Τα έργα μου είναι πάντοτε υπέρτερα των λόγων μου»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<div class="MsoBodyText2" style="margin-left: 17pt;">
<br /></div>
</div>
<b>· </b><b style="text-align: left;">Γιατί<span style="font-family: symbol;"> </span></b><span style="text-align: left;">και το έργο του για την πολιτιστική και αθλητική ανάπτυξη της χώρας ήταν κάτι παραπάνω από πλούσιο.</span></div>
<i><u><a href="https://www.eccd.gr/el/to-kentro/istoria/" target="_blank">Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών</a></u>, </i><i>Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, Φεστιβάλ Αθηνών, Επιδαύρου, Φιλίππων και Δωδώνης, Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου, Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού, Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία, Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ (υπό τη διεύθυνση του <b>Μάνου Χατζιδάκι</b>), Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών «Δημόκριτος», Ωδείο Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, εγκαινίαση του σημερινού θεάτρου Ολύμπια από την Εθνική Λυρική Σκηνή, Εθνική Πινακοθήκη, Δεύτερη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, Θέατρο Λυκαβηττού, αναμόρφωση του Ζαππείου, διαμόρφωση των χώρων Ακρόπολης και Δελφών από διακεκριμένους αρχιτέκτονες, αναστήλωση του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού, οικονομική ενίσχυση του ανασκαφικού έργου του <b>Μανόλη Ανδρόνικου</b> (που έφερε στο φως τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Βεργίνας), Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη, Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Κέντρο Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς, ανέγερση του κτιρίου των Γενικών Αρχείων του Κράτους, Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, Πανεπιστημιούπολη Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Πολυτεχνική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Θράκης, Πανεπιστήμιο και Πολυτεχνείο Κρήτης, Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία, Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου, <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=g9zRPIp7US8" target="_blank">Ολυμπιακό Στάδιο</a></u>, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, Στάδιο Καραϊσκάκη, Γκολφ Γλυφάδας, Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά, Παλαί ντε Σπορ Θεσσαλονίκης, Εθνικό Καυτανζόγλειο Στάδιο κ.ά.</i>
</div><div><br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Τα έθνη τοποθετούνται στην ιστορία κυρίως με τις πολιτιστικές τους επιδόσεις»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, πριν από την αποχώρησή του από τη μάχιμη πολιτική, είχε διατυπώσει επίσημα, ως πρωθυπουργός, δύο φορές (το 1976 και το 1980), με επιστολές του προς τον Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, την πρόταση μόνιμης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Όπως εξηγήσαμε σε <u><a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/05/blog-post_7.html">προηγούμενα άρθρα</a></u>, η εφαρμογή της προβάλλει σήμερα ως μόνη λύση για το επενδυτικό σοκ που έχει ανάγκη η χώρα.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, ήταν προνοητική η πρόωρη προσφυγή του στις κάλπες το 1977.</div>
<div>
<i> Αν οι εκλογές γίνονταν στο τέλος της τετραετίας, ίσως έχανε την αυτοδυναμία (αφού ο χρόνος λειτουργούσε εκθετικά υπέρ του ανερχόμενου ΠΑΣΟΚ). Και, χωρίς αυτήν για μια νέα τετραετία, δεν θα μπορούσε να πετύχει τον μεγάλο του στόχο (την ένταξη στην ΕΟΚ, στο τέλος της)</i>.<br /></div><div><span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><i>«Το 1977 ήμουν πανίσχυρος. Είδα όμως πως αν παρέμενα έως τα τέλη του 1978, μπορεί να έχανα τις εκλογές. Επειδή όμως ήθελα να κάνω την ένταξη στην ΕΟΚ, δεν είχα περιθώριο να χαθούν οι εκλογές αυτές. Έτσι τις έκανα πρόωρα το 1977, δεν περίμενα έως το τέλος της τετραετίας, τις πήρα και έγινε η ένταξη»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: blue;"><i>«Η Ελλάδα υπερψήφισε ξανά έναν από τους πιο οξυδερκείς ευρωπαίους πολιτικούς»</i><span style="color: blue;">, </span><b>«The Economist», 26-11-1977.</b></span></div><div><br /></div></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, παρά τις μομφές για φυγομαχία, αποδείχτηκε ορθότατη κι η απόφασή του να <a href="https://www.youtube.com/watch?v=phPcIQz4gD8"><u>μεταπηδήσει</u> </a>στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980. </div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Από το ύπατο πολιτειακό αξίωμα κατάφερε να προστατεύσει τη θέση της Ελλάδος στην ΕΟΚ από τις επικίνδυνες προεκλογικές διακηρύξεις του εν δυνάμει πρωθυπουργού και να αποδείξει ότι η λεγόμενη «συγκατοίκηση» (που προέβλεπε το Σύνταγμα του 1975, που είχε θεσπίσει) μπορούσε να λειτουργήσει ομαλά</i>. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Είμαι σε αυτή τη θέση όχι λόγω φιλοδοξίας, αλλά για να περιφρουρήσω τις μεγάλες επιλογές της χώρας και ιδίως τη συμμετοχή μας στην ΕΟΚ, που με τόσο κόπο πέτυχα. Αυτό το έχω κάνει απόλυτα γνωστό στον </i><b style="font-style: italic;">Παπανδρέου</b><i>, ο οποίος πρέπει να είναι πεπεισμένος ότι είμαι έτοιμος να συγκρουσθώ μαζί του αν θίξει τις επιλογές αυτές»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b> <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=pbc_ltVg_eE" target="_blank">η εκλογή του</a></u> στην Προεδρία της Δημοκρατίας (τον Μάη του 1980) δεν βασίστηκε ούτε κατ' ελάχιστον στις ψήφους της ακροδεξιάς.</div><div style="text-align: justify;"><i>Είχε ήδη κριθεί από εκείνες 180 βουλευτών πέραν των 3 που ανεξαρτητοποιήθηκαν από την Εθνική Παράταξη και επίσης τον ψήφισαν (χωρίς όμως να κρίνουν την εκλογή).</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b style="color: black;">· Γιατί </b></span>αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια την ανεκδιήγητη απόφαση του πρωθυπουργού (τον Μάρτη του 1985) να υπαναχωρήσει από τη δεδηλωμένη πρόθεσή του να του ανανεώσει τη θητεία στην Προεδρία της Δημοκρατίας.<br />
<i><i>Παραιτούμενος απλώς, με μια λιτή επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής.</i></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<i></i></div>
<i>
</i></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ να ανακοινώσετε στην Εθνική Αντιπροσωπεία ότι, εν όψει των διαγραφόμενων εξελίξεων, στις οποίες δεν δύναμαι να συμπράττω, από σήμερα παύω να ασκώ τα καθήκοντά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, παραιτούμενος του υπολοίπου της θητείας μου»</i>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: blue;">Επιστολή του Κ.Κ. προς τον Πρόεδρο της Βουλής.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span>
<span style="color: blue;"><i>«Πιθανόν άλλοι να σκέφτονταν και να έπρατταν διαφορετικά: πώς να εγείρουν συνταγματικά προβλήματα, να μεθοδεύσουν αντιδράσεις, να διαλύσουν τη Βουλή, να κινητοποιήσουν κόσμο… Εγώ τα απέκλεισα όλα αυτά ασυζητητί»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Αν στη θέση αυτή βρισκόταν ο <b>Βενιζέλος</b>, με τη γνωστή εκρηκτική του ιδιοσυγκρασία, θα αντιδρούσε ίσως βίαια, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Εγώ την αντιμετώπισα </i>[την εξαπάτηση]<i> με την περιφρόνησή μου, που είναι η οδυνηρότερη τιμωρία για ευτελείς αντιπάλους…»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, αν και τότε ιδιώτευε, φρόντισε να μεταφερθεί στον <b>Κωνσταντίνο Μητσοτάκη</b> η πλήρης αντίθεσή του στην –εσφαλμένη, όπως αποδείχτηκε– απόφαση του τελευταίου να παραπέμψει τον <b>Ανδρέα Παπανδρέου </b>στο Ειδικό Δικαστήριο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Τους πρωθυπουργούς δεν τους πάνε στα δικαστήρια. Τους στέλνει ο λαός στο σπίτι τους ή στο εξωτερικό»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, υπό την προεδρία του, με θέμα την ονομασία των Σκοπίων, το 1992, δεν δίστασε να επιπλήξει έντονα τον νεαρό υπουργό Εξωτερικών για τις επιπόλαιες θέσεις του.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο τελευταίος χρησιμοποιούσε το θέμα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, προτείνοντας συλλαλητήρια και ψηφίσματα. Με αποτέλεσμα να προκαλέσει την αποπομπή του από το Υπουργείο Εξωτερικών, την πτώση της κυβέρνησης και τη διεθνή απομόνωση της χώρας</i>.<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span>
<span style="color: blue;"><i>«Ο γέρος Καραμανλής, ο οποίος είχε αίσθηση
πολιτικής, είχε καλό αισθητήριο πολιτικό, ήταν ο πρώτος ο οποίος ανησύχησε μαζί
με εμένα και με πήρε στο τηλέφωνο λέγοντας: </i>“Κάμε
ό,τι μπορείς να μη γίνει το [πρώτο] συλλαλητήριο!”<i>»</i></span><br />
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span>
<span style="color: blue;"><i>«Ο Καραμανλής, όταν επρόκειτο να γίνει το συλλαλητήριο της Βορείου Ελλάδος, που φούντωσε τότε την κοινή γνώμη στη Βόρειο Ελλάδα και στη συνέχεια στη Νότια Ελλάδα, ήταν απόλυτα αντίθετος, ήταν αλαρμέ, ήταν αναστατωμένος. Μου τηλεφωνούσε τι θα κάνουμε, τι δεν θα κάνουμε και με κανέναν τρόπο δεν ήθελε να δημιουργηθεί αυτό το πρόβλημα. Δεν πίστευε ότι το πρόβλημα του ονόματος είχε αυτή τη σημασία. Έβλεπε, ήταν ρεαλιστής».</i></span><br />
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: blue;">Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τότε πρωθυπουργός.</span></b><br />
<b><span style="color: blue;"><br /></span></b>
<i style="color: blue;">«Η Ελλάς, εν αντιθέσει προς άλλους γείτονες, είναι η μόνη γειτονική χώρα των Σκοπίων που έχει συμφέρον να διατηρηθεί η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητά τους»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b></div>
<br />
<b>· Γιατί</b>, <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=k6utpqghm7U" target="_blank">ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας</a></u>, είχε το θάρρος να θέσει βέτο και σε κυβερνητική απόφαση να αποφυλακιστούν οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος (για να μην παραβιαστεί το <i>«όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια»</i>).<br />
<i> Το 1992, η τότε κυβέρνηση κινήθηκε άνευ προηγούμενου αιτήματος, με προφανή στόχο τις ψήφους της ακροδεξιάς.</i><br />
<br />
<i><span style="color: blue;">«</span></i><span style="color: blue;"><i>Λάθη έκανα, αλλά όχι αυτά
που μου καταλογίζουν. Έκανα λάθη μικρά, για να αποφύγω άλλα λάθη μεγαλύτερα»</i></span><span style="color: blue;">, </span><b><span lang="" style="color: blue;">K</span></b><b><span style="color: blue;">.</span></b><b><span lang="" style="color: blue;">K</span></b><b><span style="color: blue;">.</span></b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Αυτήν τη χώρα που η πολιτική της είναι τόσο δαντελωτή όσο οι ακτές της και τόσο κυμαινόμενη όσο οι κορυφογραμμές της, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατόρθωσε να την κυβερνήσει».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b>Σαρλ ντε Γκωλ, Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.</b></span></div>
<i><br /></i>
<b>· Γιατί<span style="font-family: symbol;"> </span></b>είναι ο μόνος από την τετράδα των μεγάλων πολιτικών της νεότερης Ελλάδας που <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=hR3M1P-MkKQ">αποχώρησε</a></u> <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=itUfmJ-8K-E">εν πλήρη δόξα</a></u> από την πολιτική, βλέποντας να αναγνωρίζεται, σχεδόν καθολικά από τον ελληνικό λαό, το έργο του και η 60ετής προσφορά του στον Τόπο.<br />
<i> Ο <b>Ιωάννης Καποδίστριας </b>δολοφονήθηκε, ενώ οι <b>Χαρίλαος Τρικούπης</b> και <b>Ελευθέριος Βενιζέλος</b> απεβίωσαν αυτοεξόριστοι στη Γαλλία, μετά από εκλογικές αποτυχίες. </i><br />
<i><br /></i>
<span style="color: blue;"><i>«Νομίζω ότι είμαι τυχερός και θα πεθάνω στην Ελλάδα. Ούτε ο <b>Τρικούπης </b>πέθανε στην Ελλάδα ούτε ο <b>Βενιζέλος</b>»</i>,<b> K.K.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span>
<span style="color: blue;"><i>«Αν κατάφερα να ξεφύγω από τη μοίρα των παλαιότερων, αυτό οφείλεται στην πείρα που άντλησα από το παρελθόν και τη δύναμη αντίστασης στα κομματικά πάθη»</i>,<b> K.K.</b></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, αφοσιωμένος στο χρέος του, διήγαγε βίο λιτό και ασκητικό.<br />
<i>Έμενε σε ενοικιασμένα διαμερίσματα μέχρι τα 73 του χρόνια, αφού τότε κατάφερε να αποκτήσει δικό του σπίτι (το οποίο μοιράστηκε με έναν από τους αδερφούς του).</i><br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Όχι μόνο δεν είχα χαρές στη ζωή μου, αλλά και δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να έχει επιθυμίες»</i>, <b>K.K.</b></span><br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Ποτέ, πιστεύω, δεν πόθησα την εξουσία για την εξουσία. Και, πάντοτε, όταν την είχα επωμισθεί, είχα την εσώτερη βεβαιότητα πως εκπλήρωνα μια αποστολή»</i>, <b>K.K.</b></span></div>
<b><span style="color: blue; font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· Γιατί</b>, μετά τον <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=vlZhnzgF-Yo&t=10s">θάνατό</a></u> του, είδαμε ότι η παραγωγικότητα, η διορατικότητα και το ήθος του δεν ήταν δυνατόν να κληροδοτηθούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Εκείνος δεν καταγόταν από κανένα πολιτικό τζάκι. Δεν διέθετε γνωριμίες ή περιουσία. Ήταν γιος ενός πολύτεκνου δασκάλου και καπνοκαλλιεργητή, από ένα άγνωστο μακεδονικό χωριό…</i><br />
<i><br /></i>
<span style="color: blue;"><i>«Όταν αργότερα τα Ελληνόπουλα θα μελετούν την ιστορία της χώρας τους, θα ήθελα να μαθαίνουν από την ιστορία του Κωνσταντίνου Καραμανλή πώς πρέπει να είναι οι Έλληνες».</i><br /><b> Μωρίς Ντρυόν, Ισόβιος Γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYHegS8uWPGtoAQ5rEQ0tx-RiXaX9G7lsb4seZQj3Lg5cHHBnHLbjXnp-aWvq_DVx2WQH_YCa21Wt3OMpyWY2-v1BOSmnc_KEsRTeq-reb1KfWOJfHO1M1WohJ0ja6niCXaDOfB8gAowzF/s1600/morali.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYHegS8uWPGtoAQ5rEQ0tx-RiXaX9G7lsb4seZQj3Lg5cHHBnHLbjXnp-aWvq_DVx2WQH_YCa21Wt3OMpyWY2-v1BOSmnc_KEsRTeq-reb1KfWOJfHO1M1WohJ0ja6niCXaDOfB8gAowzF/s320/morali.jpg" width="244" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε έναν λόγο δωρικό αλλά πυκνό σε νοήματα. Κλείνοντας, ας θυμηθούμε μερικές αποφθεγματικές φράσεις του για τη νεοελληνική παθογένεια. Είναι απίστευτο πόσο επίκαιρες ηχούν και σήμερα…</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i>– «Ο μεγαλύτερος εχθρός όλων των αγώνων του έθνους υπήρξε πάντοτε η διχόνοια».</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Ο εσωτερικός εχθρός της Ελλάδας είναι η γραφειοκρατία».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Στην Ελλάδα δεν φτάνει να κουρδίζεις το ρολόι σου. Για να προχωρήσει, πρέπει να σπρώχνεις τους δείκτες με το δάκτυλό σου».</i></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Στον Τόπο μας έχουμε τη συνήθεια να συζητούμε πολύ για να μην παίρνουμε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες».</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i>– «Σε όλες τις χώρες ο κόσμος μιλάει τη μία μέρα για να δουλέψει τις άλλες 29. Σε μας ο κόσμος μιλάει τις 29 για να δουλέψει τη μία».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><span style="color: blue;">– «Εμείς οι Έλληνες ισχυριζόμαστε ότι επιδιώκουμε την τελειότητα ως δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα»</span>.<br /><br />– <span style="color: blue;">«Πάντοτε στον τόπο μας ενεργούμε καθυστερημένα. Διότι δεν σχεδιάζουμε με μακρά προοπτική. Και όταν έρχονται απρόβλεπτα γεγονότα, δεν είμαστε έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε»</span>.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br />– «Στη χώρα μας αναζητούμε κάθε τόσο έναν Μεσσία για να μας σώσει από τους κινδύνους που οι ίδιοι προξενούμε με την αφροσύνη μας».</i></span></div>
<span style="color: blue;">
</span><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Οι Έλληνες φανταζόμαστε ότι η Ελλάδα είναι το επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος –ο ομφαλός της γης–, πράγμα που μας οδηγεί στην ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να υπαγορεύσουμε την πολιτική μας στους ξένους, φίλους και εχθρούς, μικρούς και μεγάλους».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Είναι ελληνικό φαινόμενο να φορτώνουμε πάντοτε στους ξένους τις δικές μας ευθύνες, τα δικά μας σφάλματα».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Οι ξένοι δεν θα μπορούσαν να μας αδικούν, εάν δεν τους διευκόλυναν τα σφάλματα τα δικά μας».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Εμείς οι Έλληνες είμαστε επιρρεπείς στις έριδες και, προπάντων, στις διαφωνίες. Και πολλές φορές διαφωνούμε ακόμη και εκεί που έχουμε συμφέρον να συμφωνούμε».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Στην Ελλάδα, η κάθε κυβέρνηση που έρχεται στην εξουσία προσπαθεί να ανατρέψει το έργο της προηγούμενης, αντί να προσπαθεί να το συνεχίσει και να το βελτιώσει».</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i>– «Εμείς οι Έλληνες κατά περιόδους καταστρέφουμε οι ίδιοι ό,τι με μόχθους και θυσίες δημιουργούμε».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Δεν υπάρχει τίποτα δυσκολότερο από το να κυβερνήσεις τους Έλληνες. Κι αυτό γιατί όλοι νομίζουν ότι είναι ικανοί για όλα».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Αντιδρούμε σε κάθε χρήσιμη πρωτοβουλία και επικρίνουμε τους ανώτερούς μας, ή για να κάνουμε τους έξυπνους ή επειδή πιστεύουμε ότι με τον τρόπο αυτό τοποθετούμεθα στο επίπεδό τους».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span>
<span style="color: blue;"><i>– «Οι Έλληνες, ενώ σαν άτομα είναι ικανοί να κάνουν θαύματα, αποτυγχάνουν συνήθως σε προσπάθειες συλλογικές. Κι αυτό εξηγεί, κατά έναν τρόπο, την πολιτική κακοδαιμονία του Τόπου μας».</i></span><br />
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Δεν μπορεί να προκόψει η χώρα μας, αν δεν θίξουμε τα κακώς κείμενα, που είναι δυστυχώς πολλά στον Τόπο μας. Και αυτά τα κακώς κείμενα, που πολλές φορές είναι κατοχυρωμένα, όχι μόνο τα ξέρουμε όλοι μας, αλλά και συνεχώς τα καταγγέλλουμε. Επαναστατούμε, όμως, όταν θίγονται εκείνα που αφορούν εμάς τους ίδιους».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Όλοι οι Έλληνες ζητούν, αλλά κανένας δεν θέλει να δώσει».</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>– «Με το να εξαιρούμε όλοι τα προσόντα του λαού μας, χωρίς να επισημαίνουμε και τα ελαττώματά του, τον διαφθείρουμε. Τον καθιστούμε ανίκανο να τα θεραπεύσει»</i></span><span style="color: blue;"><i>.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>– «Στη χώρα που ανακαλύφθηκε η θεωρία του μέτρου, δεν έχουμε την αίσθηση του μέτρου»</i></span><span style="color: blue;"><i>.</i></span><i><br /><br />–</i></span><i><span style="color: blue;"> «Είναι ανάγκη να περιορίσουμε την υπερκατανάλωση και προπαντός τη σπατάλη. Εξαιτίας του ανόδου του βιοτικού μας επιπέδου, της μίμησης ξένων καταναλωτικών συνηθειών και μιας τάσης επίδειξης, έχουμε εισέλθει σ’ ένα κλίμα ευδαιμονισμού, που θυμίζει τον άφρονα του Ευαγγελίου. Ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα χρειάζονται και περισσότερα απ’ όσα αντέχουμε».</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div>
<div>
<i><span style="color: blue;">– «Είχα τρεις στόχους. Να δώσω στον Έλληνα δουλειά, να τον βγάλω από τη φτώχεια. Να εξασφαλίσω τη χώρα. Και να αλλάξω τη νοοτροπία των Ελλήνων. Τους δύο πρώτους στόχους τούς πέτυχα. Ο Έλληνας χόρτασε, έπαψε να πεινάει. Η χώρα εξασφαλίστηκε με την ένταξή της στην Ευρώπη. Τον τρίτο στόχο δεν τον πέτυχα…»</span></i><br />
<br />
<i><span style="color: blue;"><br /></span></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj56E80a8MwSVpf1ig-tn3Q7xZiWjyW1WgMdOMDAqwyWGhd9h3NWiC3mTOCxloOr07gzyiWU5W-K_Gznt9BgvyRTedgCnCVYpSpuytQ9-j3tc953vrI2W9YrP-LCoiruMiIcnMmdF3Z66uq/s1600/tafos2.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj56E80a8MwSVpf1ig-tn3Q7xZiWjyW1WgMdOMDAqwyWGhd9h3NWiC3mTOCxloOr07gzyiWU5W-K_Gznt9BgvyRTedgCnCVYpSpuytQ9-j3tc953vrI2W9YrP-LCoiruMiIcnMmdF3Z66uq/s400/tafos2.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="MsoBodyText"><div style="text-align: center;"><i><span style="color: blue;"><b>«Για να δικαιώσω το πέρασμά
μου από τον κόσμο αυτό </b></span></i></div><div style="text-align: center;"><i><span style="color: blue;"><b>αφιέρωσα τη ζωή μου στην υπηρεσία του ελληνικού λαού...»</b></span></i></div>
<i><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></i>
<br />
<i><span style="color: blue;">«Ο "θεός" της Ελλάδας είναι νεκρός και, εν τούτοις, παραμένει αθάνατος».</span></i></div>
<div class="MsoBodyText">
<span style="color: blue;"><b>Τίτλος άρθρου της γερμανικής εφημερίδας «Frankfurter Rundschau» για τον θάνατο του Κ.Κ. στις 23 Απριλίου 1998.</b></span></div>
<div class="MsoBodyText">
<br />
<br /></div>
<b><i>Δημοσιεύτηκε σε δύο μέρη στην ιστοσελίδα Reporter.gr. </i></b><br />
<b><i><br /></i></b>
<b><i>Το πρώτο μέρος στις 28 Μαΐου 2017:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/324787-Giati-o-Kwnstantinos-Karamanlhs-einai-ethnarchhs">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/324787-Giati-o-Kwnstantinos-Karamanlhs-einai-ethnarchhs</a></i></b><br />
<b><br /></b>
<i><b>Το δεύτερο μέρος, με τίτλο </b><b>«Γιατί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής <u>δεν παύει να είναι</u> εθνάρχης», στις 10 Ιουνίου 2017: </b></i><br />
<b><i><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/325856-Giati-o-Kwnstantinos-Karamanlhs-den-payei-na-einai-ethnarchhs">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/325856-Giati-o-Kwnstantinos-Karamanlhs-den-payei-na-einai-ethnarchhs </a></i></b><br />
<b><br /></b>
<b><i>Το πρώτο μέρος δημοσιεύτηκε και στην ηλεκτρονική έκδοση του «European Business Review» στις 29 Μαΐου 2017:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=3047">http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=3047</a></i></b>
<br />
<b><i><br /></i></b>
<b><i><br /></i></b>
<u>Υποσημειώσεις</u>:<br />
<br />
1. Για την ακρίβεια, η πρωθυπουργική θητεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή<b> </b>έφτασε τα 13 χρόνια και τους 2 μήνες, του <b>Ελευθέριου Βενιζέλου</b> τα 12 χρόνια και τους 5 μήνες και του <b>Χαρίλαου Τρικούπη </b>τα 10 χρόνια και τους 9 μήνες.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Η Ελλάδα του Καραμανλή είχε αποκτήσει υπόσταση ως χώρα, ενώ αντίθετα η Ελλάδα του <b>Καποδίστρια</b>, του <b>Τρικούπη </b>ή του <b>Βενιζέλου</b> ήταν απλή αντανάκλαση του κύρους πολύ ισχυρών προσωπικοτήτων»</i>.<br /><b>Κρις Γουντχάουζ, μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου.</b></span><br />
<br />
2. Ο βρετανός πολιτικός και συγγραφέας <b>Κρις Γουντχάουζ </b>έγραψε ότι <i>«ο Καραμανλής άσκησε καθήκοντα πρωθυπουργού περισσότερο από οποιονδήποτε βρετανό πρωθυπουργό από την εποχή του <b>Γλάδστωνος </b>(1809-1898) και ίσως από οποιονδήποτε πρωθυπουργό δημοκρατικής χώρας κατά τον 20ο αιώνα»</i>.<br />
<br />
3. Το Σχέδιο Μάρσαλ διήρκεσε την περίοδο 1948-1952. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η αμερικανική βοήθεια προς την Ελλάδα ανήλθε σωρευτικά στα 366 εκατομμύρια δολάρια.</div>
<div>
<br />
4. Ο<b> </b>Κωνσταντίνος Καραμανλής<b> </b>έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός στις 6 Οκτωβρίου 1955. Μετά από διαφωνία του με τα Ανάκτορα, παραιτήθηκε στις 11 Ιουνίου 1963. Επανήλθε στο αξίωμα στις 24 Ιουλίου 1974, από το οποίο παραιτήθηκε στις 6 Μαΐου 1980, για να μεταβεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Επομένως, θα ήταν λάθος να του χρεωθεί η οικονομική διαχείριση του 1955, του 1974 ή του 1980. Αφού κυβέρνησε μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες του 1955, τους τελευταίους πέντε μήνες του 1974 και τους πρώτους τέσσερις μήνες του 1980. Δηλαδή, σαφώς λιγότερους από τους μισούς έκαστου. Το 1963, όμως, πέραν του ότι κυβέρνησε σχεδόν το πρώτο ήμισυ του χρόνου, τον διαδέχθηκαν υπηρεσιακοί –μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου– πρωθυπουργοί με πολύ μικρότερη από εκείνον θητεία ο καθένας. Υπό το πρίσμα αυτό, εστιάζουμε την ανάλυσή μας στην εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών την οκταετία 1956-1963 και την πενταετία 1975-1979.</div><div>
<br />
5. Από τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τον ετήσιο ρυθμό μεταβολής του πραγματικού ΑΕΠ, προκύπτει ότι ο μέσος όρος της οκταετίας 1956-1963 ήταν 9,1% για την Ιαπωνία, 7,1% για τον Παναμά και 6,3% για την Ελλάδα. Για την ακρίβεια, η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 8,5% το 1956, 6,6% το 1957, 4,7% το 1958, 3,6% το 1959, 4,4% το 1960, 11,2% το 1961, 1,5% το 1962 και 10,1% το 1963.</div><div><br />
<div><i style="color: blue;">«Η ρωμαλέα πολιτική του στον οικονομικό τομέα ανέσυρε την Ελλάδα από το επίπεδο της έσχατης ένδειας και του οικονομικού χάους, και προλείανε το έδαφος για τη μελλοντική της ανάπτυξη»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«Financial Times», 1961.</b></div><div><br /></div>
6. Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 72,1 δισ. δραχμές το 1955 και 140,8 δισ. δραχμές το 1963. Επομένως, σε τρέχουσες τιμές σχεδόν διπλασιάστηκε. Αλλά και σε σταθερές τιμές μπορεί να δειχθεί ότι ανέβηκε εντυπωσιακά. Αρκεί να ληφθεί υπόψη ότι στο ίδιο χρονικό διάστημα ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε σωρευτικά μόνο κατά 17%. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη μεταβολή του δείκτη από χρονιά σε χρονιά (3,6% το 1956, 2,3% το 1957, 1,4% το 1958, 2,6% το 1959, 1,5% το 1960, 2,1% το 1961, - 0,5% το 1962 και 3,2% το 1963). Έτσι ώστε το ΑΕΠ του 1963 σε σταθερές τιμές 1955 να υπολογίζεται στα 120,3 δισ. δραχμές. Δηλαδή, κατά 67% μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του 1955. Σε παρόμοιο συμπέρασμα οδηγούν τα στοιχεία για τον ρυθμό ανάπτυξης (βλέπε υποσημείωση 5), σύμφωνα με τα οποία η σωρευτική ποσοστιαία αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ κατά τη διάρκεια της οκταετίας Καραμανλή ήταν 63%.</div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Δεν αποτελεί φυσικά λύση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος η αύξηση του χρηματικού εισοδήματος χωρίς αντίστοιχη αύξηση του πραγματικού. Παρέχουν οι ονομαστικές αυξήσεις σε ασθενείς κυβερνήσεις στιγμιαία ίσως διέξοδο από της ασκούμενης κοινωνικής πίεσης. Ακολουθεί όμως αναπότρεπτα, τη δημοκοπία, η ουσιαστική εκμηδένιση των χορηγηθέντων και ο πληθωρισμός. Διότι, απλούστατα, δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσει τη σπάνιν των αγαθών η αφθονία του χρήματος»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><br /></div><div>
7. Αν και είχε διαπιστωθεί και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι η Ελλάδα χρειαζόταν διεθνή αεροπορική εταιρεία και σύγχρονα ναυπηγεία, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν που εξασφάλισε την υπογραφή των σχετικών συμφωνιών με ιδιώτες κεφαλαιοκράτες μέσα σε έξι μήνες. Συμφώνησε με τον <b>Αριστοτέλη Ωνάση </b>για την ίδρυση της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (1957) και, αμέσως μετά, με τον κύριο επιχειρηματικό του ανταγωνιστή, τον <b>Σταύρο Νιάρχο</b>, για την ίδρυση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (1958).<br />
<br />
8. Για να εγκριθεί η αναθεώρηση του Συντάγματος του 1952, έπρεπε να συγκεντρωθούν 200 ψήφοι. Τον Φεβρουάριο του 1963 το κυβερνών κόμμα διέθετε 180 βουλευτές και το Κόμμα Προοδευτικών (που ήταν σύμφωνο) 16, ενώ υπήρχαν και τρεις συμφωνούντες ανεξάρτητοι. Έλειπε, δηλαδή, μόνο μία ψήφος...<br />
<br />
9. Από την απόρριψη της πρότασης αναθεώρησης του Συντάγματος του 1952 ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την κατάλυση της Δημοκρατίας, που κατέληξε στην Κυπριακή Τραγωδία.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk__Q12AHAjFdgiLXBCPyS3EmAnhI6lyQRbcveocsGOmDNrEZrqHUA8gG-mLpARNYyCPrJQaEzeMZXWxZKhj-EqVOhUXvouUz9aUOSs6LF1bByKcXKkjciVox5KI7AOuhz8sOYmPwl0GLm/s1600/%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="924" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk__Q12AHAjFdgiLXBCPyS3EmAnhI6lyQRbcveocsGOmDNrEZrqHUA8gG-mLpARNYyCPrJQaEzeMZXWxZKhj-EqVOhUXvouUz9aUOSs6LF1bByKcXKkjciVox5KI7AOuhz8sOYmPwl0GLm/s320/%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Στις 28 Μαρτίου 1969 ο νομπελίστας ποιητής <b>Γεώργιος Σεφέρης</b> θα δήλωνε προφητικά μεταξύ άλλων: <i>«</i><i>Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις, η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μάς βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό</i><i>»</i>.</div><div><br /></div><div><span style="color: #2b00fe;"><i>«Η ιστορία διδάσκει ότι τα νόθα καθεστώτα δεν ευδοκιμούν· εκφυλίζονται καθ’ οδόν και καταρρέουν, παρασύροντα στην πτώση τους και τη χώρα που τα υφίσταται»</i>, <b>Κ.Κ., 30-9-1969.</b></span><br /><br /></div><div>
10. Η «λύση Καραμανλή» αποδίδεται συνήθως στον <b>Ευάγγελο Αβέρωφ</b>, καθώς εκείνος ήταν που κατέθεσε την πρόταση στον στρατηγό <b>Φαίδωνα Γκιζίκη</b>, στο διάλειμμα της κρίσιμης σύσκεψης των στρατιωτικών με τους πολιτικούς στις 23 Ιουλίου 1974. Όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι ο <b>Κωνσταντίνος Μητσοτάκης </b>είχε υποστηρίξει δημόσια, ήδη από τον Αύγουστο του 1968, την ανάγκη ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας από κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αλλά και ότι ο <b>Γεώργιος Μαύρος</b>, τον Νοέμβριο του 1971, είχε δηλώσει στην ιταλική εφημερίδα «Messagero» ότι η Ένωση Κέντρου θα δεχόταν την ηγεσία Καραμανλή για την έξοδο της χώρας από το δικτατορικό καθεστώς των συνταγματαρχών. Για να ακολουθήσει δήλωση του <b>Παναγιώτη Κανελλόπουλου</b>, σύμφωνα με την οποία η ΕΡΕ θα παρείχε ομόθυμα την υποστήριξή της σε κάθε πρωτοβουλία ή λύση με κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τέλος, ο <b>Μίκης Θεοδωράκης</b>, τον Ιανουάριο του 1973, σε συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση βιβλίου του, είχε δηλώσει ότι μετά την αποτυχία για ενότητα των αντιστασιακών δυνάμεων δεν υπήρχε παρά μόνο μία λύση για να πέσει η χούντα: η λύση Καραμανλή. Απαντώντας μάλιστα σε ερώτηση αμερικανού δημοσιογράφου «γιατί ο Καραμανλής», είχε εξηγήσει ότι στην Ελλάδα την πολιτική κατάσταση τη διαμόρφωναν τρεις παράγοντες: Ο ελληνικός λαός, ο ελληνικός στρατός και οι Αμερικανοί. Κι ότι ο Καραμανλής ήταν ο μόνος που εκείνη τη στιγμή είχε με το μέρος του και τους τρεις.</div><div><br /></div><div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><i>«Ο Καραμανλής εξακολουθεί να είναι ένας θρύλος».</i> </span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><b>Ευάγγελος Αβέρωφ, μιλώντας στη σύσκεψη στρατιωτικών-πολιτικών </b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><b>23-7-1974</b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUT4FprECS8vpf60FG9Faf17fpn6k_I8xlOsB35ZL7u6rnlKeYp50FDIqolnKyoP-NlF6T7iw7Yh2Fg1YZJ9iUVnNawTSBIFzu78jotSMPMYTkwyr6NOX3V2czaXWho95JkoXKnbQFX84aqJ1cEr0mQsT2XZRV5zfGXrQpzJ35RMh52MbwphQrrnrsPw=s400" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="270" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjUT4FprECS8vpf60FG9Faf17fpn6k_I8xlOsB35ZL7u6rnlKeYp50FDIqolnKyoP-NlF6T7iw7Yh2Fg1YZJ9iUVnNawTSBIFzu78jotSMPMYTkwyr6NOX3V2czaXWho95JkoXKnbQFX84aqJ1cEr0mQsT2XZRV5zfGXrQpzJ35RMh52MbwphQrrnrsPw=s320" width="216" /></a></div></div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Μετά από 11 χρόνια αυτοεξορίας, ο επαναπατρισμός του κ. Καραμανλή επευφημήθηκε από τουλάχιστον μισό εκατομμύριο ανθρώπους, που πέρασαν το βράδυ της Τρίτης στους δρόμους της Αθήνας για να μπορέσουν να τον δουν»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«The Economist»</b><span style="color: blue;">,</span><b style="color: blue;"> 27-7-1974</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><b style="color: blue;"><br /></b></div><div><span style="color: blue;"><i style="font-weight: 400;">«Όταν αυτός στα μέσα του καλοκαιριού επέστρεψε μετά από σχεδόν 11 χρόνια οικειοθελούς μετανάστευσης, στις καρδιές των ανθρώπων ήρθε το Πάσχα: Χιλιάδες άνθρωποι στους δρόμους της πόλης άναψαν για τον επιστρέψαντα κεριά <i>– σύμβολο της Ανάστασης</i>»</i><span style="color: blue; font-weight: 400;">, </span><b style="font-weight: bold;">«Der Spiegel»</b><span>.</span></span></div><div><br /></div><div>Για την ακρίβεια, ο Καραμανλής επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 10 χρόνια και 7,5 μήνες απουσίας (είχε αναχωρήσει για τη Γαλλία στις 9 Δεκεμβρίου 1963). </div><div><br /></div><div>Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε μια παρόμοια μακρόχρονη απουσία από τον δημόσιο βίο της χώρας και στην αρχή της πολιτικής του καριέρας. Παρότι νέος βουλευτής το 1935 και το 1936, έμελλε να επανεκλεγεί στο βουλευτικό αξίωμα το 1946. 9 χρόνια και 8 μήνες από την κατάργηση της Βουλής του 1936. Αφού είχαν μεσολαβήσει το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή της Ελλάδας από τις Δυνάμεις του Άξονα, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και η Συμφωνία της Βάρκιζας. Αλλά και η άρνησή του να αναλάβει υπουργική θέση στη δικτατορία <b>Μεταξά</b> και οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Έχει τη μοίρα του <b>Αχιλλέα</b>. Η αξία του φαίνεται όσο λείπει από τη μάχη. Όταν είναι παρών, πληγώνεται θανάσιμα από τον <b>Αγαμέμνονα</b> και τον <b>Πάρη</b> της πολιτικής. Η αχίλλειος πτέρνα του είναι η υπερβολική ευθιξία του. Όσο απουσιάζει από την ιστορία, αποτελεί </i><i style="color: blue;">–</i><i style="color: blue;">όπως ο Αχιλλέας κατά </i><i><span style="color: #2b00fe;"><b>Χαίλντερλιν</b></span></i><i style="color: blue;">–</i><i><span style="color: #2b00fe;"> μια χρυσή εφεδρεία της Ιστορίας</span></i><i><span style="color: blue;">»</span></i><span style="color: blue;">. </span></div><div><span style="color: blue;"><b>Η. Π. Νικολούδης, διδάκτωρ του Α΄ Πανεπιστημίου των Παρισίων</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b></span></div><div><br /></div><div>11. Τον Ιούλιο του 1974 η Αττική ήταν στην ουσία πολιορκημένη από επίλεκτες μονάδες, τέλεια εξοπλισμένες, που διοικούνταν από σκληρούς αξιωματικούς, αφοσιωμένους στον δικτάτορα <b>Ιωαννίδη</b>. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντιμετώπιζε νύχτα και μέρα τον κίνδυνο της απαγωγής ή και της δολοφονίας του. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά βράδια αναγκαζόταν να κοιμάται όχι στη «Μεγάλη Βρετανία», όπου εγκαταστάθηκε μόλις επέστρεψε από το Παρίσι, αλλά σε σπίτια –πάντα διαφορετικά– ή σ' ένα μικρό κότερο που βρισκόταν στ' ανοιχτά του Σαρωνικού.</div><div><br /></div><div>12. Στις 11 Αυγούστου 1974, η στρατιωτική ηγεσία ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για την απόφασή του τελευταίου να απαλλάξει την πρωτεύουσα από τις στρατιωτικές μονάδες που ήταν έμπιστες του στρατιωτικού καθεστώτος. Σε σύσκεψη που έγινε υπό τον πρόεδρο <b>Φαίδωνα Γκιζίκη</b>, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων αντέδρασε, για να εισπράξει από τον Καραμανλή τη γνωστή φράση <span></span>«ή τα τανκς ή εγώ».</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjxSE9YAoWzY0n53c7-u-qkcTOsFZD968-qZqrHc8XpLvJ6s8deaI7NplUpe-xvCC29t_Xqhd6z3RkRWIe86-RJCrZB_2KG468FkKAU-acYcGcDx_HcZZlKCJrZIUM6linYq95u-SWzj8PzHYPXuGi3DeAr4-7pIYGyq3_djex61dGSrzMRxRZKHCf1mwe/s1294/TIME.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1294" data-original-width="968" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjxSE9YAoWzY0n53c7-u-qkcTOsFZD968-qZqrHc8XpLvJ6s8deaI7NplUpe-xvCC29t_Xqhd6z3RkRWIe86-RJCrZB_2KG468FkKAU-acYcGcDx_HcZZlKCJrZIUM6linYq95u-SWzj8PzHYPXuGi3DeAr4-7pIYGyq3_djex61dGSrzMRxRZKHCf1mwe/s320/TIME.jpg" width="239" /></a></div><div><br /></div><div>13. Στις 4 Οκτωβρίου 1974 προκηρύχθηκαν ελεύθερες εκλογές για τις 17 Νοέμβρη. Θα ήταν οι πρώτες δέκα ολόκληρα χρόνια και εννιά μήνες μετά τις προηγούμενες (16-2-1964), στην πρώτη επέτειο της αιματηρής εξέγερσης του Πολυτεχνείου (17-11-1973). Οι αμετανόητοι αξιωματικοί άσκησαν πίεση στον Καραμανλή να μην πραγματοποιηθούν, αλλά να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση που θα την ήλεγχε ο Στρατός. Απείλησαν, μάλιστα, ότι θα συλλάβουν τον πρωθυπουργό και ορισμένους υπουργούς μέσα στο προεδρικό μέγαρο. Εκείνος τούς απέπεμψε με οργή και η κυβέρνηση προχώρησε στη σύλληψη και την εκτόπιση στην Κέα των πρωτεργατών του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 (<b>Γεώργιου Παπαδόπουλου</b>, <b>Νικόλαου Μακαρέζου</b> και <b>Στυλιανού Παττακού</b>). Ο αόρατος δικτάτωρ <b>Δημήτριος Ιωαννίδης</b> είχε από τον Αύγουστο τεθεί σε διαθεσιμότητα και αποστρατευθεί. </div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Ο καθορισμός της 17ης Νοεμβρίου σαν ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών αποτελεί, πραγματικά, το καλύτερο μνημόσυνο για τα θύματα του Πολυτεχνείου»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«Η Βραδυνή»</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><br /></div><div>14. Στις <u><a href="https://www.in.gr/2020/11/17/life/stories/17-11-1974-o-eklogikos-thriamvos-tou-konstantinou-karamanli/" target="_blank">εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974</a></u>, η «Νέα Δημοκρατία», το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις 4 Οκτωβρίου, <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=mxfE8yLh_3s" target="_blank">αναδείχθηκε</a></u> πρώτο με 54,4%. Ένα ποσοστό-ρεκόρ όχι μόνο για τη μετεμφυλιακή ιστορία της κεντροδεξιάς παράταξης, αλλά μεγαλύτερο και από το 52,7% της Ένωσης Κέντρου του <b>Γεώργιου Παπανδρέου</b> στις εκλογές του 1964. Ανατρέχοντας πίσω στον χρόνο, μεγαλύτερο ποσοστό μπορεί να βρει κάποιος στις εκλογές του 1946. Τις πρώτες μεταπολεμικές, που διενεργήθηκαν στην αρχή του Εμφυλίου Πολέμου. Πέραν απ' την αποχή του ΚΚΕ απ' αυτές, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ενωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων, που συγκέντρωσε τότε το 55,1%, δεν αποτελούσε ενιαίο κόμμα –όπως η Νέα Δημοκρατία– αλλά συνασπισμός δέκα εθνικοφρόνων και φιλοβασιλικών πολιτικών κομμάτων.</div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Αυτό δεν ήταν νίκη. Ήταν πλημμύρα και θρίαμβος», </i></span><b style="color: blue;">«Le Monde»</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><span style="color: blue;"><br /></span></div><div><i style="color: blue;">«Το αποτέλεσμα αποτελεί φόρο τιμής στον κ. Καραμανλή, έναν μεγάλο άνδρα σε μια μικρή χώρα, και στη νεοαποκτηθείσα νηφαλιότητα των Ελλήνων»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«The Economist»</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><span style="color: blue;"><br /></span></div><div><span style="color: blue;"><i>«Αν σήμερα στην Ευρώπη υπάρχει μόνο ένας πολιτικός άνδρας γεμάτος από απέραντη αυτοπεποίθηση και πλήρως πεπεισμένος για την αποστολή του, τότε αυτός είναι ο Μακεδόνας Καραμανλής </i></span><i><span style="color: blue;">– όλη του τη ζωή ήταν Πρώτος, και όχι μόνο στην πολιτική</span></i><i style="color: blue;">»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«Der Spiegel»</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><br /></div><div>
<div class="MsoBodyText">
15. Το δημοψήφισμα για το πολιτειακό <u><a href="https://archive.ert.gr/99072/">πραγματοποιήθηκε</a></u> στις 8 Δεκεμβρίου 1974, δηλαδή μόλις είκοσι μία μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. Υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας ψήφισε το 30,8% και κατά το 69,2%. Στην ιστορία της Ελλάδας είχαν προηγηθεί συνολικά πέντε δημοψηφίσματα για το ίδιο θέμα (το 1920, το 1924, το 1935, το 1946 και το 1973). Το δημοψήφισμα του 1974 όμως ήταν το μόνο ανόθευτο, γι' αυτό και το αποτέλεσμά του δεν αμφισβητήθηκε από τους ηττημένους. Ο θεσμός της βασιλείας –τον οποίο καταργούσε οριστικά και αμετάκλητα– μετρούσε τότε 142 ολόκληρα χρόνια από το 1832, όταν είχε εγκαθιδρυθεί για πρώτη φορά στο νεότευκτο ελληνικό κράτος. Με μόνο διάλειμμα αβασίλευτης δημοκρατίας πριν από την επιστροφή Καραμανλή την περίοδο 1924-1935 – και αβασίλευτης δικτατορίας την περίοδο 1973-1974. </div><div class="MsoBodyText"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhPJqMW-wudEHEdeWsGi4r-YbhysSHy1uaf-_wwRQ-FZMqmSa_gaQh-jLl9T_bS93uquEHR0w-XiNIy4xVv4yA5cQ9XTuWB_T1LRnMXG7KfSfl6pe4g20_9Hi_8j9LJw3pAtPACfP0HflvX_pK9YArxDSOh40ZRVOT1J3aWQuaDh6QoVsMppPGpcI_mGA=s1622" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="410" data-original-width="1622" height="81" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhPJqMW-wudEHEdeWsGi4r-YbhysSHy1uaf-_wwRQ-FZMqmSa_gaQh-jLl9T_bS93uquEHR0w-XiNIy4xVv4yA5cQ9XTuWB_T1LRnMXG7KfSfl6pe4g20_9Hi_8j9LJw3pAtPACfP0HflvX_pK9YArxDSOh40ZRVOT1J3aWQuaDh6QoVsMppPGpcI_mGA=s320" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="MsoBodyText">Κατά μοιραία σύμπτωση μάλιστα, όταν εκείνος είχε γίνει για πρώτη φορά βουλευτής (τον Ιούνιο του 1935), η πρώτη αβασίλευτη δημοκρατία διένυε τους τελευταίους μήνες πριν από την κατάργησή της (από το στρατιωτικό κίνημα της 10ης Οκτωβρίου του 1935). Με αποτέλεσμα, από την αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας να είναι αντιμέτωπος με το Στέμμα και τις παρεμβάσεις του στην εκτελεστική εξουσία. Πριν η λαϊκή ετυμηγορία με το μοναδικό αδιάβλητο δημοψήφισμα του 1974 τις τερματίσει για πάντα...</div><div class="MsoBodyText"><i><span style="color: blue;"><br /></span></i></div><div class="MsoBodyText">
<i><span style="color: blue;">«Από την αρχή της σταδιοδρομίας
μου στάθηκα μακριά από την καθεστωτική διαμάχη. Και έθεσα τέρμα σ’ αυτήν με το
δημοψήφισμα του 1974. Όταν, δε, ο ελληνικός λαός εκλήθη να αποφασίσει επ’
αυτού, τήρησα ο ίδιος ουδέτερη στάση, για να καταστήσω το αποτέλεσμα αδιάβλητο.
Γιατί, εάν είχα πάρει θέση, το αποτέλεσμα θα ήταν επισφαλές, αφού θα είχε
συνδεθεί με το πρόσωπό μου και το κόμμα. Ο <b>Βενιζέλος</b> δύο φορές, όμως,
απέτυχε, γιατί διέπραξε το σφάλμα να ταυτίσει το αποτέλεσμα με το κόμμα του.
Και όχι μόνο απέτυχε, αλλά αναγκάστηκε να εκδηλωθεί υπέρ της βασιλείας, στο
τέλος της σταδιοδρομίας του. Εγώ, αντίθετα, κατέστησα τον λαό υπεύθυνο της
εκλογής του. Και πέτυχα μ’ αυτόν τον τρόπο να κλείσω οριστικά μια πληγή που
ταλαιπωρούσε την Ελλάδα επί 60 χρόνια»</span></i><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
16. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είχε απαγορευτεί στις <span style="background: white;">27 Δεκεμβρίου 1947 από την κυβέρνηση του <b>Θεμιστοκλή
Σοφούλη</b>, με τον νόμο 509/1947. Νομιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση του
Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 23 Σεπτεμβρίου 1974, με την κατάργηση </span><span style="background-color: white;">αυτού </span><span style="background-color: white;">του νόμου.</span></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div><div class="MsoBodyText"><div><i style="color: blue;">«Αν κάποιος, στις αρχές Ιουλίου του 1974, είχε προβλέψει ότι μέσα σε 12 μήνες οι στρατιωτικοί που εξουσίασαν την Ελλάδα για εφτά χρόνια θα καταχωνιάζονταν στα κάτεργα περιμένοντας να δικαστούν, το διχαστικό ζήτημα της μοναρχίας θα διευθετούνταν ειρηνικά, ένα ελεύθερα εκλεγμένο Κοινοβούλιο θα λειτουργούσε με τρόπο υπεύθυνο μέσα στα παλιά ανάκτορα, ένα νέο Σύνταγμα δεν θα επέτρεπε στον Στρατό να έχει λόγο στη διακυβέρνηση της χώρας και ότι η Ελλάδα θα υπέβαλε αίτηση για πλήρες μέλος στην ΕΟΚ, θα είχε θεωρηθεί φαντασιόπληκτος. Κι αν πρόσθετε ότι όλα αυτά θα συμβούν χωρίς να χυθεί αίμα, θα του έλεγαν ότι δεν ήξερε τους Έλληνες».</i></div><div><b style="color: blue;">«The Economist»</b></div></div><div class="MsoBodyText"><br /></div>
<span style="background: white; font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;">17. </span>Στις 23 Αυγούστου 1975, ο πρόεδρος του πενταμελούς Εφετείου είχε ανακοινώσει την καταδίκη εις θάνατον του <b>Γεώργιου Παπαδόπουλου</b>, του <b>Νικόλαου Μακαρέζου</b> και του <b>Στυλιανού Παττακού</b>. Δύο ημέρες μετά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συγκάλεσε εκτάκτως το υπουργικό συμβούλιο, το οποίο αποφάσισε ομόφωνα τη μετατροπή της θανατικής καταδίκης των τριών σε ισόβια δεσμά. Μετά από λίγα 24ωρα, στις 29 Αυγούστου, μιλώντας σε στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στη Δράμα, διαβεβαίωσε και για την έκτιση των ποινών με τη χαρακτηριστική δήλωση: <i>«Όταν ομιλούμε για ισόβια δεσμά, εννοούμε ισόβια δεσμά»</i>.</div><div><br /></div><div>
18. Η απόφαση της μη εκτέλεσης μιας θανατικής ποινής το 1975 δεν ήταν καθόλου αυτονόητη, όπως ίσως φαίνεται σήμερα. Αρκεί να ληφθεί υπόψη ότι μόλις τρία χρόνια πριν (τον Αύγουστο του 1972) είχε εκτελεστεί ο <b>Βασίλης Λυμπέρης</b> για τη δολοφονία της γυναίκας, της πεθεράς και των δύο παιδιών του. Χάρη στην παρέμβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τους πραξικοπηματίες, αυτή έμελλε να ήταν και η τελευταία εκτέλεση στην ιστορία της Ελλάδας. </div><div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
19. Στον κάτωθι πίνακα συνοψίζουμε τις ημερομηνίες <span id="goog_963065374"></span>αίτησης ένταξης<span id="goog_963065375"></span> στην ΕΟΚ, έναρξης των διαπραγματεύσεων, υπογραφής της συνθήκης και τελικής ένταξης για την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Επίσης, τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων όπως προκύπτει από τη χρονική απόσταση μεταξύ της έναρξης των διαπραγματεύσεων και της υπογραφής της συνθήκης ένταξης.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXLdGsaG_B1elEXbpfzRMkZVU3FBX3cnlpp9Lm4gkrR8ihNJPpR7KAIdtkzarqNtyBGX7OA5mo_S77wb9tzLvZOqwvdXQw-cnckNlZREOzLQqRhgz9IoWq2hqEZJCyggeSIyUrnUgmmAom/s1600/%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259C%25CE%2597%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3+%25CE%2595%25CE%259F%25CE%259A.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="344" data-original-width="744" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXLdGsaG_B1elEXbpfzRMkZVU3FBX3cnlpp9Lm4gkrR8ihNJPpR7KAIdtkzarqNtyBGX7OA5mo_S77wb9tzLvZOqwvdXQw-cnckNlZREOzLQqRhgz9IoWq2hqEZJCyggeSIyUrnUgmmAom/s400/%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259C%25CE%2597%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3+%25CE%2595%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως μπορούμε να δούμε:<br />
– Η Πορτογαλία υπέβαλε αίτηση ένταξης 1 χρόνο και 10 μήνες μετά την Ελλάδα και η Ισπανία 2 χρόνια και 2 μήνες μετά την Ελλάδα. (Η χώρα μας, με πρωτοβουλία του Κ.Κ., είχε υποβάλει αίτηση μία μόλις ημέρα μετά την επίσημη έναρξη της ισχύος του Συντάγματος του 1975, δηλαδή αμέσως μόλις είχε καταφέρει να πληροί τα τυπικά κριτήρια.)<br />
– Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν 2 χρόνια και 10 μήνες για την Ελλάδα, 6 χρόνια και 8 μήνες για την Πορτογαλία και 6 χρόνια και 4 μήνες για την Ισπανία.<br />
– Η Πορτογαλία και η Ισπανία έγιναν μέλη 5 χρόνια μετά την Ελλάδα.<br />
<br />20. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και την πρόβλεψη της Συμφωνίας Σύνδεσης, που είχε υπογράψει το 1961, παρά το ενδιάμεσο πάγωμά της λόγω δικτατορίας (1967-1974). Συγκεκριμένα, η Συμφωνία Σύνδεσης προέβλεπε την πλήρη ένταξη της χώρας μας το 1984. Δηλαδή, 3 χρόνια αργότερα από ό,τι τελικά περατώθηκε. Στο κέρδος των οποίων θα έπρεπε να προσμετρηθούν και τα 7 δικτατορικά, με τα οποία αθροίζουν στα 10.<br />
<br />21. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 1975 (τη χρονιά που υποβάλαμε αίτηση), σε σταθερές τιμές 2010, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 16.636 δολάρια και της Ιρλανδίας 14.524 δολάρια. Του Ηνωμένου Βασιλείου 19.550 δολάρια και όλων των υπόλοιπων κρατών-μελών της τότε ΕΟΚ (Βελγίου, Λουξεμβούργου, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Δανίας, Ολλανδίας) μεγαλύτερο από 20 χιλιάδες δολάρια.<br />
<br />22. Στη γνωμοδότησή της (29-1-1976), η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ανέλυε τις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και διοίκησης. Επίσης, υπογράμμιζε τον κίνδυνο που απέρρεε για τους Ευρωπαίους από την εισαγωγή των ελληνοτουρκικών προβλημάτων και του Κυπριακού στις κοινοτικές διεργασίες, προβάλλοντας την επίλυσή τους περίπου ως προϋπόθεση για να ενταχθεί μελλοντικά η Ελλάδα ως πλήρες μέλος. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληγε ήταν ότι ήταν επιθυμητή μια μακρά προενταξιακή περίοδος, πριν από την κλασική πενταετή μεταβατική (που είχε εφαρμοστεί στην προηγούμενη διεύρυνση της Κοινότητας), στη διάρκεια της οποίας θα χορηγείτο κοινοτική βοήθεια προς την Ελλάδα, ώστε να επιταχύνει τις αναγκαίες οικονομικές και διοικητικές αναπροσαρμογές.<br />
<br />
23. Μετά από έντονα διαβήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή στους πρεσβευτές των χωρών-μελών στην Αθήνα, το Συμβούλιο Υπουργών (9-2-1976) ανέτρεψε τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συνηγορώντας ομόφωνα υπέρ της άμεσης ένταξης και όχι της προενταξιακής περιόδου.<br />
<br /></div>
24. Στην πρώτη διεύρυνση της ΕΟΚ (1973) είχαν πραγματοποιηθεί δημοψηφίσματα σ’ όλες τις υποψήφιες χώρες. Το 1972 σε Ιρλανδία, Νορβηγία και Δανία. Και το 1975 στο Ηνωμένο Βασίλειο, με το ερώτημα της παραμονής. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό μόνο στη Νορβηγία, γι’ αυτό και έμεινε εκτός.<br />
<br />
25. Η ελληνική κοινή γνώμη σφυγμομετρήθηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1981 στο 15ο Ευρωβαρόμετρο. Το ποσοστό που χαρακτήρισε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην κοινότητα ως «κάτι καλό» ήταν σαφώς μικρότερο του 50% (για την ακρίβεια, 42%). Μάλιστα, στην περίπτωση ενός υποθετικού δημοψηφίσματος υπέρ της παραμονής ή της αποχώρησης της χώρας μας από την ΕΟΚ, υπέρ της αποχώρησης τάχθηκε σχεδόν το 40% (για την ακρίβεια, το 39%).</div><div><br /></div><div>26. Οι κυβερνήσεις των εννέα κρατών-μελών αποδέχθηκαν το ελληνικό αίτημα για την υπογραφή των εγγράφων της Προσχώρησης στην Αθήνα, κατά παρέκκλιση του προηγουμένου της υπογραφής των εγγράφων Προσχώρησης Δανίας, Ιρλανδίας και Μεγάλης Βρετανίας, που έγινε στις Βρυξέλλες.<br />
<br />
27. Παρόντες στο αίθριο του Ζαππείου κατά την τελετή υπογραφής της Πράξης Προσχώρησης (28-5-1979) ήταν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Αντικαγκελάριος της Γερμανίας, οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας, του Βελγίου, του Λουξεμβούργου και της Ιρλανδίας, οι υπουργοί Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, της Ολλανδίας, όπως και της Γαλλίας, της Ιταλίας και του Βελγίου, καθώς και ο υπουργός Γεωργίας της Δανίας.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Η Ελλάς από σήμερα αποδέχεται οριστικά την ιστορική πρόκληση και την ευρωπαϊκή της μοίρα, διατηρώντας την εθνική της ταυτότητα. Έχουμε εμπιστοσύνη και στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα. Έχουμε την απόφαση να είμαστε όλοι Ευρωπαίοι, όπως το έλεγε ο </i><b style="font-style: italic;">Τσόρτσιλ</b><i>, και όλοι Έλληνες, όπως το έλεγε ο </i><b style="font-style: italic;">Σέλλεϋ</b><i>. Γιατί, όπως έγραψε ο </i><b style="font-style: italic;">Ισοκράτης</b><i>, Έλληνες δεν είναι μόνο εκείνοι που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά όλοι εκείνοι που υιοθέτησαν το πνεύμα το κλασικό»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b><br /></div><div><b><span style="color: blue;"><br /></span></b></div><div>
28. Το σχέδιο νόμου για την κύρωση της Πράξης Προσχώρησης <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=bQ6doQFG6dE&list=PLyH5vmTkFFvbXXYvQKi1Wa7Wgpo2bVaoJ&index=10">συζητήθηκε</a></u> στη Βουλή σε τέσσερις συνεδριάσεις στα τέλη Ιουνίου 1979. Ο <b>Ανδρέας Παπανδρέου</b> διάβασε μια δήλωση και, χωρίς να περιμένει απάντηση, αποχώρησε από τη Βουλή, ακολουθούμενος από όλους τους βουλευτές του. Αποχώρησαν, επίσης, όλοι οι βουλευτές του ΚΚΕ.</div><div><br /></div><div><div><b style="color: blue;"><i style="font-weight: 400;">«Την ανεξαρτησία του δεν την χάνει κανείς όταν ανήκει ισότιμα σε μια μεγάλη και ισχυρή οικογένεια. Τη χάνει όταν είναι μόνος και αδύνατος»</i><span style="font-weight: 400;">, </span><b>Κ.Κ.</b></b></div><div><br /></div></div><div>29. Το 1979 ήταν που απονεμήθηκε και στον έλληνα ποιητή <b>Οδυσσέα Ελύτη </b>το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Συγκεκριμένα, η απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας ανακοινώθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1979, δηλαδή σχεδόν πέντε μήνες μετά την τελετή υπογραφής της Πράξης Προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ (28-5-1979). Στον λόγο του κατά την επίσημη τελετή της επίδοσης του βραβείου Νόμπελ, ο Οδυσσέας Ελύτης χαρακτήρισε «αξιέπαινη» τη ροπή των λαών της Ευρώπης να συνενωθούν σε μια ενιαία μονάδα.</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε μια ζωντανή σύνοψη των αρετών του ελληνισμού. Στη σταδιοδρομία του έδειξε ότι ξέρει να μειώνει τους κινδύνους και να επαυξάνει τα εθνικά οφέλη»</i><span style="color: blue;">, <b>Οδυσσέας Ελύτης</b>.</span></div><div><br /></div><div>30. Οι διερευνητικές επαφές της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της ΕΟΚ στις Βρυξέλλες για την έναρξη διαπραγματεύσεων, με σκοπό τη σύναψη Συμφωνίας Σύνδεσης σύμφωνα με το άρθρο 238 της Συνθήκης της Ρώμης, είχαν αρχίσει από το τέλος του 1958, δηλαδή από το πρώτο μόλις έτος της λειτουργίας της ΕΟΚ. Η Συμφωνία Σύνδεσης υπογράφτηκε τελικά στην Αθήνα στις 9 Ιουλίου 1961 και τέθηκε σε ισχύ από την 1η Νοεμβρίου 1962. Η επιτυχία της Ελλάδας φαίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν ληφθεί υπόψη ότι το 1961 απορρίφθηκε αντίστοιχο αίτημα της Τουρκίας.</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Τα επιτεύγματα του κ. Καραμανλή στον εξωτερικό και εσωτερικό τομέα αντανακλώνται στη σύνδεση της Ελλάδος με την Κοινή Αγορά. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που έγινε δεκτή στην Κοινή Αγορά βάσει της Συνθήκης της Ρώμης και η εξέλιξη αυτή δεν έχει μόνο υλική, πολιτική και οικονομική σπουδαιότητα για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά αποτελεί τιμητική ένδειξη περί διεθνούς αναγνώρισης της μικρής, αλλά μαχητικής και πλήρους ζωτικότητας, αυτής χώρας», </i><b style="color: blue;">«Financial Times»</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Για να κατανοήσετε πλήρως την αξία της συνθήκης των Αθηνών, θα πρέπει να λάβετε υπόψιν σας, αφενός, τη λυσσαλέα κατ' αυτής αντίδραση του κομμουνισμού και, αφετέρου, το γεγονός ότι πολλές χώρες επιδιώκουν επιμόνως να επιτύχουν εκείνο το οποίο πέτυχε ήδη η Ελλάς»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><br /></div><div>31. Η Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών (ΕΖΕΣ) ιδρύθηκε το 1960 από επτά ευρωπαϊκά κράτη (Ηνωμένο Βασίλειο, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Αυστρία, Ελβετία, Πορτογαλία) που δίσταζαν να ενταχθούν στην, ιδρυθείσα από το 1958, ΕΟΚ των «6» (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία). Η επιλογή του Καραμανλή δικαιώθηκε από τις εξελίξεις, αφού σχεδόν όλα τα κράτη της ΕΖΕΣ ζήτησαν και τελικά βρήκαν καταφύγιο στην ΕΟΚ. Το Ηνωμένο Βασίλειο –ο σημαντικότερος φορέας αυτής της αποτυχημένης, όπως αποδείχθηκε, προσπάθειας ευρωπαϊκής ενοποίησης– κατέθεσε αίτηση ένταξης στην ΕΟΚ την αμέσως επόμενη χρονιά από την ίδρυση της ΕΖΕΣ, αλλά προσέκρουσε στο βέτο του γάλλου προέδρου <b>Σαρλ ντε Γκωλ</b>. Τελικά, έγινε μέλος της ΕΟΚ το 1973, ταυτόχρονα με τη Δανία. Ακολούθησαν η Πορτογαλία (το 1986) και η Αυστρία με τη Σουηδία (το 1995). Εκ των ιδρυτικών μελών της ΕΖΕΣ, μόνο η Νορβηγία και η Ελβετία παρέμειναν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Νορβηγία, λόγω αρνητικών αποτελεσμάτων σε αντίστοιχα δημοψηφίσματα (το 1972 και το 1994). Η Ελβετία, ακυρώνοντας πέρυσι το (υποβληθέν από το 1992) αίτημά της για ένταξη.</div><div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-BfXB7M2Nk1gQuM0GhQoELEi-DNNJP6-qJDwuhGMefis8RGl_tvmJ1ReEwwbEkX9hjZwHqh56zTqVv1uUDcXrF2CrCu9DtSsbo_COPcPOK1d54ITfXotFMuZ5A5wNiiH7OZAFeH8wwuvz/s1600/%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%25A3%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%259D+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%2595%25CE%259F%25CE%259A.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="950" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-BfXB7M2Nk1gQuM0GhQoELEi-DNNJP6-qJDwuhGMefis8RGl_tvmJ1ReEwwbEkX9hjZwHqh56zTqVv1uUDcXrF2CrCu9DtSsbo_COPcPOK1d54ITfXotFMuZ5A5wNiiH7OZAFeH8wwuvz/s400/%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%2594%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%25A3%25CE%2595%25CE%25A9%25CE%259D+%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3+%25CE%2595%25CE%259F%25CE%259A.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div><br /></div>32. Μια ματιά στη <u><a href="http://www.karlspreis.de/en/laureates">λίστα</a></u> των προσωπικοτήτων που έχουν τιμηθεί με το βραβείο «Καρλομάγνος» (από το 1950 μέχρι και σήμερα), αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος ότι κανένας άλλος έλληνας πολίτης δεν έχει κερδίσει αυτήν τη διάκριση. Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι η βράβευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή πραγματοποιήθηκε (4-5-1978) έναν ολόκληρο χρόνο πριν από την υπογραφή της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ (28-5-1979).</div><div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;"><br /></span>
33. O Κωνσταντίνος Καραμανλής τιμήθηκε επίσης με τα εξής μετάλλια:</div><div>– <u><a href="http://www.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=1082" target="_blank">Το χρυσό μετάλλιο της πόλης της Νέας Υόρκης</a></u> (21-4-1961).</div><div>– Το χρυσό μετάλλιο «Ρομπέρ Σουμάν» (15-3-1980).</div><div>– Το χρυσό μετάλλιο του ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης» (5-6-1981). </div><div>– Το χρυσό μετάλλιο της ΕΟΚ (14-9-1983). </div><div>– Το τιμητικό μετάλλιο του Πανεπιστημίου των Παρισίων (19-9-1983).</div><div><u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=j-jVnuGaO34" target="_blank">Ανακηρύχθηκε</a></u> Επίτιμος Διδάκτωρ από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (24-4-1991) και από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (29-10-1991).</div><div>Το 2003, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο <u><a href="https://www.kathimerini.gr/161463/article/epikairothta/politikh/eyrwpaikh-gefyra-timhs-ston-kwnstantino-karamanlh">έδωσε</a></u> το όνομά του στον μεγάλο κεντρικό κόμβο που ενώνει τις δύο πτέρυγες του ευρωκοινοβουλευτικού μεγάρου των Βρυξελλών.</div><div><br /></div><div><div><span style="color: blue;"><i>«Αν η Ευρώπη της ιστορίας προσεγγίζει την Ευρώπη της γεωγραφίας, αυτό το οφείλει σε ανθρώπους όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».</i> </span></div><div><span style="color: blue;"><b>Αλαίν Ποέρ, πρόεδρος της γαλλικής Γερουσίας, προσφωνώντας τον Κ.Κ. κατά την τελετή επίδοσης </b></span><b><span style="color: #2b00fe;">του χρυσού μεταλλίου «Ρομπέρ Σουμάν».</span></b></div><div><b><span style="color: #2b00fe;"><br /></span></b></div><div><div><span style="color: blue;"><i>«Για τους Έλληνες δημιουργήσατε μια ορισμένη αντίληψη περί Ευρώπης. Για την Ευρώπη είστε η προσωποποίηση μιας ορισμένης αντίληψης περί Ελλάδας. Για τον κόσμο όλο αντιπροσωπεύετε την αντίληψη περί Δημοκρατίας. Ιδού το τρίπτυχο το οποίο αποτελεί το υπόβαθρο όλου του έργου Σας».</i> </span></div><div><span style="color: blue;"><b>Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, πρύτανης Γαλλικών Πανεπιστημίων Παρισίου, προσφωνώντας τον Κ.Κ. κατά την τελετή επίδοσης </b></span><b><span style="color: #2b00fe;">του μεταλλίου του πανεπιστημίου.</span></b></div></div>
<br />
<div class="MsoBodyText">34. Σύμφωνα με <u><a href="http://www.kathimerini.gr/909416/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/ena-aep-exei-eisreysei-sth-xwra-apo-thn-ee">ανάλυση</a></u>
των <b>Γ. Οικονόμου </b>και <b>Κ. Καζαντζή</b>, στο υπό έκδοση βιβλίο «Η Ελλάδα στην
Ευρωπαϊκή Ένωση: Από τη σύνδεση στην κρίση» (επιμέλεια: <b>Ν. Μαραβέγια </b>– <b>Θ.
Σακελλαρόπουλου</b>), οι καθαροί κοινοτικοί πόροι που πήρε η Ελλάδα από το 1981 έως
το 2015 ανέρχονται αθροιστικά σε 161,9 δισ. ευρώ σε σημερινές τιμές. (Σύμφωνα
με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ΑΕΠ της ήταν 175,9 δισ. ευρώ το 2016,
γι’ αυτό κάνουμε λόγο χονδρικώς για ένα ΑΕΠ.) Η ανάλυσή τους βασίστηκε στις
τελικές εκταμιεύσεις όπως αυτές καταγράφηκαν στους ετήσιους κοινοτικούς
προϋπολογισμούς απολογιστικά. Τα χρήματα που έπαιρνε η χώρα
μας διαφέρουν από χρονιά σε χρονιά, γι’ αυτό επικεντρωνόμαστε στο άθροισμα. Ενδεικτικά, το 2015, οι
καθαρές κοινοτικές μεταβιβάσεις ήταν 6,2 δισ. ευρώ. Δηλαδή, το 3,5% του τότε ΑΕΠ της
(που ήταν 175,7 δισ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής).<br />
<br />35. Ακόμα και τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, που συνήθως πιστώνονται στον <b>Ανδρέα Παπανδρέου</b>, έχουν τις ρίζες τους στις πολιτικές του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η ένταξη μας πέντε ολόκληρα χρόνια πριν από την Ισπανία και την Πορτογαλία ήταν που επέτρεψε να καρποφορήσουν οι πιέσεις που είχαν ξεκινήσει από τις μεσογειακές περιοχές της Γαλλίας και της Ιταλίας με την έναρξη των δικών μας διαπραγματεύσεων (το 1976).<br />
<br />
36.<b> </b>Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής σε ηλικία μόλις 28 ετών. Ήταν το νεότερο μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου που προέκυψε από τις εκλογές της 9ης Ιουνίου 1935. Ορκίστηκε πρώτη φορά υπουργός σε ηλικία 40 ετών, στις 24 Νοεμβρίου 1946. Και έγινε <u><a href="https://www.in.gr/2021/10/06/plus/features/6-oktovriou-1955-orkomosia-tis-protis-kyvernisis-tou-konstantinou-karamanli/" target="_blank">πρώτη φορά πρωθυπουργός</a></u> σε ηλικία 48,5 ετών, στις 6 Οκτωβρίου 1955. Νεότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της Ελλάδας παραμένει μέχρι σήμερα ο <b>Επαμεινώνδας Δεληγεώργης</b>, καθώς έγινε πρωθυπουργός σε ηλικία 37 ετών (στις 20 Οκτωβρίου 1865). Ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, ότι ο <b>Κώστας Καραμανλής</b> εκλέχτηκε πρωθυπουργός λίγο μικρότερος από τον θείο του, σε ηλικία 47,5 ετών (από τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004). Όπως επίσης κι ότι ο <b>Αντώνης Σαμαράς </b>εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής λίγο μικρότερος από τον ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, σε ηλικία 26,5 ετών (από τις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977). <br />
<br />
37. Οι αρχές που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς κατακτητές πρότειναν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να γίνει υποδιοικητής στην Αγροτική Τράπεζα, νομάρχης ή γενικός γραμματέας.</div>
<br />
38. Ο <b>Μαξ Μέρτεν</b> καταδικάστηκε από την Ελληνική Δικαιοσύνη για παράνομες φυλακίσεις και εγκλεισμούς Ελλήνων και Ισραηλιτών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1960, η γερμανική εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και το περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» δημοσίευσαν αναληθείς αφηγήσεις του, σύμφωνα με τις οποίες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν έμμισθος πληροφοριοδότης των γερμανικών αρχών Κατοχής και, για τις πολύτιμες πληροφορίες που είχε δώσει, πήρε ανταμοιβή από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων. Στις 10 Νοεμβρίου 1961, ο Μαξ Μέρτεν καταδικάστηκε ερήμην σε τετραετή φυλάκιση και χρηματική καταβολή 70.000 δρχ. ως ένοχος συκοφαντικής δυσφήμισης.<br />
<br />
39. Στις 4 Ιανουαρίου 1956, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε την «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση» (ΕΡΕ), που αντικατέστησε τον «Ελληνικό Συναγερμό» (τον οποίο είχε ιδρύσει ο <b>Αλέξανδρος Παπάγος </b>στις 6 Αυγούστου 1951).</div><div>
<br />40. Τον Σεπτέμβριο του 1952, αγορεύοντας στη Βουλή, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε χαρακτηρίσει «ακατανόητο» να αρνείται η κυβέρνηση στο 60% του λαού (γυναίκες και στρατό) να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα. Λόγω της συμμετοχής των γυναικών για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές το 1956, οι ψηφοφόροι της 19ης Φεβρουαρίου 1956 ήταν υπερδιπλάσιοι εκείνων της 16ης Νοεμβρίου 1952. Για την ακρίβεια, 3.379.445 έναντι 1.600.172.<br />
<br />41. Στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956, η ΕΡΕ εξέλεξε 165 βουλευτές με το 47,4% των ψήφων, ενώ η Δημοκρατική Ένωση –συνασπισμός επτά κομμάτων, συμπεριλαμβανομένης της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς– 132 βουλευτές με το 48,2% των ψήφων. Το γεγονός ότι την κοινοβουλευτική πλειοψηφία κέρδισε το δεύτερο σε ψήφους κόμμα προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, δεδομένου ότι και το εκλογικό σύστημα που εφαρμόστηκε ήταν νόμος της κυβέρνησης Καραμανλή από τον Δεκέμβριο του 1955. Στην πραγματικότητα όμως, το λεγόμενο «τριφασικό» βοήθησε την ΕΡΕ μόνο στην εξασφάλιση άνετης πλειοψηφίας, αφού τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα με το εκλογικό σύστημα που είχε εφαρμοστεί στις προηγούμενες εκλογές (του 1952) θα της έδιναν επίσης πλειοψηφία, έστω και οριακή (151 βουλευτών). Μάλιστα, αν ίσχυε το εκλογικό σύστημα του 1958 ή του 1961, αυτή θα έφτανε τους 153 βουλευτές. Από την άλλη, η Δημοκρατική Ένωση δεν θα μπορούσε να εκλέξει 151 βουλευτές από τις κάλπες του 1956 με κανένα από τα εκλογικά συστήματα που εφαρμόσθηκαν στην Ελλάδα από το 1926 ως το 1985. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το «τριφασικό» δεν αντικατέστησε το εκλογικό σύστημα του 1952 όπως εσφαλμένα πιστεύεται. Αλλά ένα πλειοψηφικό που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση <b>Παπάγου </b>το 1954 και χώριζε τη χώρα σε 14 μόνο εκλογικές περιφέρειες, δημιουργώντας το ενδεχόμενο να προκύψει ακόμα και μονοκομματική Βουλή από τις κάλπες.</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Ένας εναντίον πολλών, ο Καραμανλής πέτυχε απόλυτη πλειοψηφία έναντι του συνασπισμένου πολιτικού κόσμου, του συνεργαζόμενου με τους κομμουνιστές»</i><span style="color: blue;">, <b>περιοδικό </b></span><b style="color: blue;">«Time»</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><span style="color: blue;"><br /></span></div><div><span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>«Ο κομμουνισμός στη χώρα μας είναι αριθμητικώς ακίνδυνος. Καθίσταται όμως επικίνδυνος, όταν βρίσκει κόμματα μειωμένης εθνικής αντιστάσεως πρόθυμα να συνεργαστούν μαζί του. Διότι διά της νοθείας της πολιτικής μας ζωής επιτυγχάνει εκείνο το οποίο δεν του επιτρέπουν οι αριθμοί του»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b style="color: black;"><span style="color: blue;">.</span></b></span></div><div>
<br />42. Το Τάγμα του Σωτήρος είναι το ανώτερο ιεραρχικά Τάγμα Αριστείας της Ελληνικής Δημοκρατίας (και παλαιότερα του Βασιλείου της Ελλάδος). Όπως και τα άλλα Τάγματα, διακρίνεται σε πέντε τάξεις, από τις οποίες ο Μεγαλόσταυρος είναι η ανώτερη. Σύμφωνα με τον σχετικό νόμο, απονέμεται σε έλληνες πολίτες που διακρίθηκαν στην προάσπιση των συμφερόντων της χώρας ή στην προσφορά εξαίρετων υπηρεσιών στον δημόσιο τομέα εντός ή εκτός Ελλάδος. Πριν προταθεί από τον βασιλέα <b>Παύλο</b> στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Μεγαλόσταυρος είχε απονεμηθεί στον <b>Θεόδωρο Κολοκοτρώνη</b>, τον <b>Κωνσταντίνο Κανάρη</b> και άλλους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης.<br />
<br />43. Σύμφωνα με <u><a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=117215">μαρτυρία</a></u> του <b>Λευτέρη Βουτσά</b>, αγωνιστή της Αριστεράς, δημοσιογράφου και μετέπειτα διευθυντή και εκδότη της «Αυγής», στον δημοσιογράφο <b>Γιάννη Μαρίνο</b>, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε θέσει ως προϋπόθεση στον βασιλέα <b>Παύλο </b>να σταματήσουν οι εκτελέσεις των ήδη καταδικασμένων σε θάνατο κομμουνιστών για να αποδεχτεί την πρότασή του για την πρωθυπουργία τον Οκτώβριο του 1955.<br />
<br />44. Την 1η Νοεμβρίου 1955 οι κρατούμενοι στις φυλακές, βάσει δικαστικών αποφάσεων, κομμουνιστές έφθαναν τους 4.850. Την 1η Ιουνίου 1963, ο αριθμός τους είχε περιοριστεί σε 937 (όλους βαρυνόμενους με φόνους ελλήνων πολιτών που διαπράχθηκαν κατά τον Δεκέμβριο του 1944 και τον εμφύλιο πόλεμο). Τον Οκτώβριο του 1955, οι εκτοπισμένοι βάσει του ιδιώνυμου που ίσχυε από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου (για αδικήματα που στρέφονται κατά του κράτους) ήταν 890. Το 1963, ο αριθμός τους είχε περιορισθεί σε 6. Οι θανατικές καταδίκες που βρήκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν 48, αλλά καμία δεν εκτελέσθηκε.<br />
<br />45. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1961 ιδρύθηκε η «Ένωση Κέντρου» κατόπιν συνασπισμού μικρών κομμάτων του κεντρώου χώρου, υπό την ηγεσία του <b>Γεωργίου Παπανδρέου</b>. Δύο ημέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, ο Παπανδρέου, ως αρχηγός πλέον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δήλωσε: <i>«Εξ ονόματος της Ένωσης Κέντρου, καταγγέλλω ενώπιον του ανώτατου άρχοντα τα εκλογικά αποτελέσματα ως προϊόν βίας και νοθείας»</i>. Στις 14 Νοεμβρίου 1961, η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του κήρυξε τον «Ανένδοτο Αγώνα». Τελικά, τα δικαστήρια έκριναν άκυρη την εκλογή σε 8 μόνο από τα 9.700 εκλογικά τμήματα, καθιστώντας έτσι αβάσιμο τον ισχυρισμό για την ύπαρξη νοθείας σε μαζική κλίμακα.</div><div><div><span style="color: blue;"><i><br /></i></span></div><div><span style="color: blue;"><i>«Προσέφυγα στις εκλογές και το 1956, και το 1958, και το 1961, ενώ μπορούσα να παραμείνω επί μακρόν ακόμα στην εξουσία. Έκανα εκλογικούς νόμους που ζητούσαν οι αντίπαλοί μου και εισηγούμουν υπηρεσιακές κυβερνήσεις όταν ο Βασιλιάς συμβούλευε να κάνω εγώ τις εκλογές. Έκανα έργο μου, μετά τις εκλογές του 1958, τη δημιουργία Εθνικής Αντιπολίτευσης»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Δεν είναι σχήμα λόγου ότι συνέβαλα στη δημιουργία της Ένωσης Κέντρου»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div></div><div><br /></div><div><span><div>46. Ο <b>Γεώργιος Παπανδρέου</b> κατηγόρησε ευθέως τον τότε πρωθυπουργό για τη δολοφονική επίθεση (22-5-1963) εναντίον του βουλευτή της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς <b>Γρηγόρη Λαμπράκη</b>: «<i>Η Ένωση Κέντρου καταγγέλλει, και ενώπιον του έθνους και ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης, τον αρχηγό της ΕΡΕ, κ. Καραμανλή, ως ηθικό αυτουργό της πολιτικής δολοφονίας»</i>. Η απάντηση του Καραμανλή ήταν η εξής: <i>«Το πάθος από το οποίο κατέχεται ο κ. Παπανδρέου, τον οδηγεί όχι μόνο σε πολιτικές, αλλά και σε ηθικές απρέπειες. Για τη σημερινή του δήλωση θα ντρέπεται σε όλη του τη ζωή»</i>.</div><div style="color: blue; font-weight: bold;"><br /></div></span></div><div><span style="color: blue;"><i>«Ουδέποτε πολιτικός αρχηγός κατηγόρησε τον αντίπαλό του ως υπεύθυνο πολιτικού εγκλήματος </i><i>και αμφισβήτησε την προσωπική του εντιμότητα</i><i>»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><b><span style="color: blue;"><br /></span></b></div><div><span style="color: blue;"><i>«Το θλιβερότερο στην περίπτωση αυτή είναι ότι ούτε και ο αρχηγός της Ένωσης Κέντρου πιστεύει στις ύβρεις και τις συκοφαντίες τις οποίες εκτοξεύει εναντίον μου. Διότι, εάν πίστευε, δεν θα επιδίωκε επιμόνως, μέχρι την άνοιξη του 1961, να μετάσχει της κυβερνήσεώς μου και να συμπράξει εκλογικώς με την ΕΡΕ</i><i>»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><br /></div><div>47. Στις 22 Ιανουαρίου 1965, η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ) κατέθεσε στη Βουλή πρόταση για παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή με την κατηγορία διαχειριστικών ανωμαλιών στη λειτουργία της ΔΕΗ την περίοδο 1955-1961. Στην αγόρευσή του στη Βουλή, ο <b>Γεώργιος Παπανδρέου</b> όχι μόνο δεν απέκρουσε την πρόταση της ΕΔΑ, αλλά αντιθέτως εμμέσως ενθάρρυνε τα μέλη της Ένωσης Κέντρου να την υπερψηφίσουν. Η πλειοψηφία των βουλευτών της συντάχθηκε με την πρόταση της ΕΔΑ, επιτρέποντας έτσι την παραπομπή (η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω παραγραφής του αδικήματος). <i>«Θα προτιμούσα δέκα φορές να με είχαν δολοφονήσει»</i> έγραψε, αναφερόμενος στο γεγονός, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το Παρίσι.</div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Οι αντίπαλοί μου γνώριζαν, πριν καν κινήσουν τη διαδικασία της εναντίον μου δίωξης, ότι οι σκηνοθετηθείσες ταπεινές κατηγορίες, αναγόμενες στο 1960, είχαν παραγραφεί και ότι συνεπώς δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν στην κρίση της Δικαιοσύνης. Παρά ταύτα, συγκρότησαν, με πρωτοβουλία των κομμουνιστών, ανακριτική επιτροπή και, αφού εξασφάλισαν διά της πλειοψηφίας της το ανήκουστο, αυθαίρετο και θλιβερό πόρισμα, κατέφυγαν εκ των υστέρων στην παραγραφή, για να καταστήσουν ακριβώς αδύνατη την αποκάλυψη της θρασείας διαβολής</i><i>»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Έμαθα ότι δόθηκαν διάφορες ερμηνείες για το στεφάνι που κατατέθηκε εκ μέρους μου στην κηδεία του </i><b style="font-style: italic;">Παπανδρέου </b>[3-11-1968]<i>, ενώ το πράγμα ήταν σαφές. Διά της χειρονομίας μου αυτής, θέλησα να συγχωρήσω τον αποθανόντα δι' όσα κατ' εμού έπραξε και να δώσω, λόγω των περιστάσεων που διερχόμεθα, τον τόνο της εθνικής συμφιλίωσης»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><br /></div>
<div>
48. Η πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος του 1952 δεν ήταν η μόνη αιτία διαφωνίας του Καραμανλή με τα Ανάκτορα. Προστριβές είχαν δημιουργήσει ένα σωρό άλλα θέματα. Από την αύξηση της βασιλικής χορηγίας και την προικοδότηση της πριγκίπισσας <b>Σοφίας</b> από τον κρατικό προϋπολογισμό (με το εξωφρενικό για την εποχή ποσό των 9 εκατομμυρίων δραχμών), μέχρι το κόστος της βασιλικής θαλαμηγού, τη διάθεση ειδικού αεροσκάφους για τις μετακινήσεις της βασιλικής οικογένειας, τη διοργάνωση κρουαζιέρας των γαλαζοαίματων εν μέσω οξείας κρίσης του Κυπριακού, τη διατήρηση των έκτακτων φόρων του Εράνου Βορείων Επαρχιών, τη μετατροπή του «Κυβερνείου» της Θεσσαλονίκης σε ανάκτορο της βασιλικής οικογένειας, την αλλαγή του λόγου του Θρόνου κατά την επίσημη έναρξη των εργασιών της Βουλής και την αναβολή των γιορτών για τη Χιλιετηρίδα του Αγίου Όρους. Τα περισσότερα, αξιώσεις της βασίλισσας <b>Φρειδερίκης</b>. Γι’ αυτό, σε επιστολή του προς τον βασιλέα <b>Παύλο </b>(3-10-1962), ο Καραμανλής έγραφε ευθαρσώς: <i>«Φαίνεται να επικρατεί η πεπλανημένη αντίληψη ότι η μεγαλοπρέπεια ενισχύει τον Θρόνο. Συμβαίνει το αντίθετο. Η απλότητα και η λιτότητα εδραιώνουν τον θεσμό»</i>. Προσθέτοντας μεταξύ άλλων: «<i>Η ικανοποίηση των αναγκών του Στέμματος, όταν αυτή συνεπάγεται δαπάνες του Δημοσίου, θα πρέπει να αποφεύγεται, εφόσον δεν είναι αυστηρώς αναγκαία»</i>.<br />
<br />
49. Αφορμή για την οριστική ρήξη Καραμανλή-Ανακτόρων αποτέλεσε η επίσκεψη της <b>Φρειδερίκης</b> στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 1963, για τον γάμο της πριγκίπισσας <b>Αλεξάνδρας</b>. Ο Καραμανλής είχε πληροφορίες ότι οι έλληνες κομμουνιστές προετοίμαζαν εις βάρος της έκτροπα (τα οποία όντως έλαβαν χώρα, διασύροντας την Ελλάδα στον διεθνή Τύπο). Διαφωνώντας με την πραγματοποίηση του ταξιδιού, παραιτήθηκε στις 11 Ιουνίου 1963. Εν συνεχεία, το Παλάτι θα τον αγνοήσει και στις συστάσεις του να είναι άμεση η προσφυγή στις κάλπες και οι εκλογές να γίνουν με το πλειοψηφικό σύστημα, όπως και στο να ανατεθεί διερευνητική εντολή στον αρχηγό του σχετικά πλειοψηφούντος κόμματος στις 3 Νοεμβρίου 1963, ημέρα που τελικά διενεργήθηκαν. Ήταν και οι μοναδικές εκλογές στην ιστορία που ο Καραμανλής ηττήθηκε. Μετά από μια ενδεκαετία, βέβαια, συνεχούς διακυβέρνησης της χώρας από την παράταξή του (από τη νίκη του Ελληνικού Συναγερμού του <b>Αλέξανδρου Παπάγου</b> στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου του 1952), με τη δική του οκταετία να αποτελεί ρεκόρ συνεχούς πρωθυπουργικής θητείας στην μέχρι τότε πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Μάλιστα, ήταν μία ήττα με διαφορά μικρότερη των τριών ποσοστιαίων μονάδων από το πρώτο κόμμα, το οποίο δεν εξασφάλισε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Συγκεκριμένα, η Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση συγκέντρωσε το 39,4% των ψήφων και 132 έδρες, ενώ η Ένωση Κέντρου (με αρχηγό τον <b>Γεώργιο Παπανδρέου</b>) το 42% των ψήφων και 138 έδρες. Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι ο Καραμανλής θα περνούσε αήττητος στην ιστορία, αν έμενε αμετακίνητος στην προ των εκλογών απόφασή του να αποσυρθεί οριστικά από την πολιτική. Την οποία είχε ανακοινώσει με επιστολή του στον βασιλέα στις 18 Σεπτεμβρίου 1963, αλλά αναθεώρησε κατόπιν παράκλησης του ανώτατου άρχοντα.</div><div>
<br />
<i style="color: blue;">«Υπήρξε αρχηγός της μακροβιότερης κυβέρνησης από την εποχή του <b>Περικλή</b>»</i><span style="color: blue;">.</span><br />
<b style="color: blue;">Μωρίς Ντρυόν, Ισόβιος Γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας.</b></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><i style="color: blue;">«Μετά από οκτώ χρόνια ειρήνης, προόδου και ευημερίας, η Ελλάδα βυθίστηκε στην πολιτική αβεβαιότητα ως αποτέλεσμα μιας εκλογικής ανατροπής σε βάρος του κυβερνώντος κόμματος της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που όμως απέτυχε να δώσει πλειοψηφία στον νικητή»</i><span style="color: blue;">. </span></div><div><b style="color: blue;">«The New York Times», 7-11-1963.</b><span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<b style="color: blue;"><br /></b>
<span style="color: blue;"><i>«Αν ήθελα να εκμεταλλευτώ το έντονο αντιβασιλικό ρεύμα που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα και έθετα το θέμα των σχέσεων του πρωθυπουργού με τα Ανάκτορα, είμαι βέβαιος ότι θα κέρδιζα τις εκλογές του 1963. Δεν το έπραξα όμως, γιατί θα οδηγούσα τον λαό σε διχασμό, πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν ήθελα. Γιατί πιστεύω ότι οι διάφοροι διχασμοί που κατά καιρούς “άνθισαν” στον τόπο μας μόνο κακά επισώρευσαν. Και εγώ δεν θα ήθελα να γίνω πρωταγωνιστής μίας κατάστασης την οποία καταδικάζω ολόψυχα. Γι’ αυτό προτίμησα να μη μετάσχω στις εκλογές του 1964 και να αποσυρθώ. Ακόμα και τις εκλογές του 1964 θα μπορούσα να κερδίσω καταγγέλλοντας τον Θρόνο για τις σαφείς παραβιάσεις του Συντάγματος. Διότι, όταν ο βασιλιάς έδωσε εντολή στον <b>Παπανδρέου </b>να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ δεν διέθετε τη δεδηλωμένη πλειοψηφία της Βουλής, παραβίασε απροκάλυπτα το Σύνταγμα. Όπως έκανε και εν συνεχεία παρέχοντας σ’ αυτόν το δικαίωμα να διαλύσει τη Βουλή προκηρύσσοντας νέες εκλογές, χωρίς να διερευνηθεί η δυνατότητα να προκύψει άλλη κυβέρνηση από την ίδια Βουλή. Όμως, προβάλλοντας τις παραβιάσεις του Συντάγματος από τον Θρόνο, και πάλι τότε θα οδηγούσα τον τόπο σε διχασμό. Γι’ αυτό προτίμησα να αποσυρθώ οριστικά από την πολιτική»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<br /><span style="color: blue;"><i>«Εγώ, τώρα, φεύγω. Έρχονται δίσεκτες μέρες. Η Ένωση Κέντρου σύντομα θα διασπαστεί και θα τη διαδεχθούν διεφθαρμένες παλατιανές κυβερνήσεις. Στο τέλος θα επέμβει ο Στρατός και ο Θρόνος θα κινδυνέψει</i><i>»</i></span><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span><br /><br />50. Για την άρνησή του στην έκκληση του βασιλέα <b>Κωνσταντίνου </b>να επιστρέψει στην Ελλάδα στα τέλη Σεπτεμβρίου 1966, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έγραφε: <i>«Την επάνοδό μου στην πολιτική υπό τις παρούσες συνθήκες την αποκλείω, διότι δεν θα έδινε λύση στο πολιτικό μας πρόβλημα. Διότι, αν ο βασιλέας μού έδινε εντολή να σχηματίσω κυβέρνηση, θα έπρεπε να ζητήσω την εμπιστοσύνη της Βουλής. Η συνεργασία μου, όμως, με την παρούσα Βουλή είναι αδύνατη. Ούτε αυτή θα μου έδινε την εμπιστοσύνη, αλλά ούτε, κι αν μου την έδινε, θα τη δεχόμουν, δεδομένου ότι η Βουλή αυτή επιχείρησε την ηθική μου δολοφονία. Τούτου αποκλειομένου, θα πρέπει να εξετασθεί αν είμαι κατάλληλος ως φορέας ενδεχόμενης εκτροπής. Κι αυτό, όμως, το αποκλείω. Διότι δεν επιθυμώ να υποδυθώ τον ρόλο αυτόν. Εάν το επιθυμούσα, θα το είχα κάνει πριν εγκαταλείψω την εξουσία, δεδομένου μάλιστα ότι είχα τότε και τα προσχήματα, και τις δυνατότητες προς αυτό. Αλλά πέραν τούτου, η επανεμφάνισή μου στην πολιτική υπό τις συνθήκες αυτές, θα δημιουργούσε, για τους γνωστούς λόγους, τέτοια οξύτητα, ώστε να αναγκασθώ να μεταβαλώ την προσωρινή εκτροπή σε απροκάλυπτη δικτατορία. Αυτό, όμως, εκτός του ότι δεν το επιθυμώ, το θεωρώ επικίνδυνο για τη χώρα…»</i><br />
<br />51. Κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας (1967-1974), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μίλησε στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» (28-11-1967), την ελβετική «Journal de Genève» (30-9-1969) και την ελληνική «Η Βραδυνή» (23-4-1973, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης έξι χρόνων της δικτατορίας). Στην τελευταία περίπτωση, η δημοσίευση έγινε με περιπετειώδη τρόπο. Οι πραξικοπηματίες, αποβλέποντας στην αποσιώπηση των δηλώσεών του, αντέδρασαν με εντεταλμένες δικαστικές διαδικασίες: κατάσχεση αντιτύπων και ποινική δίωξη του διευθυντή και του αρχισυντάκτη της «Βραδυνής». Οι ενέργειες αυτές όμως γύρισαν μπούμερανκ εναντίον τους, καθώς το ζήτημα μεγαλοποιήθηκε, με αποτέλεσμα οι δηλώσεις Καραμανλή να γίνουν γνωστές στον ελληνικό λαό.</div><div>
<br />
<i><span style="color: blue;">– «Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σας οι υπεύθυνοι για την πτώση της δημοκρατίας στην Ελλάδα;»</span></i><br />
<span style="color: blue;"><i>– «Κανείς και όλοι».</i></span><br />
<br />52. Σε επιστολή του προς τον βασιλέα <b>Κωνσταντίνο </b>(9-11-1967), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διατύπωνε τις εξής προτάσεις για την επαναφορά της χώρας στη δημοκρατία: <i>«Έχω τη γνώμη ότι, σε πρώτο στάδιο, θα πρέπει να γίνει έντονη προσπάθεια να πειθαναγκαστούν οι επαναστάτες να αποχωρήσουν ειρηνικά από την εξουσία. […] Εάν με την πάροδο δυο-τριών μηνών δεν έχει αποδώσει η προσπάθεια αυτή και δεν υπάρχει βέβαιη προοπτική της εσωτερικής τους αποσύνθεσης, τότε, αλλά τότε και μόνο, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η βίαιη απομάκρυνση των επαναστατών από την εξουσία. Αυτό θα δύνατο να γίνει κατά δύο τρόπους: Πρώτον, διά της αιφνιδιαστικής παραίτησης του κυρίου <b>Κόλλια</b> </i>(σ.σ.: του πρώτου πρωθυπουργού της δικτατορίας, επιρροής του βασιλιά) <i>και ταυτόχρονου διορισμού δυναμικής κυβέρνησης, η οποία θα είναι ικανή και αποφασισμένη να αντιμετωπίσει δι' όλων των μέσων οποιαδήποτε αντίδραση και, δεύτερον, με την εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη ή αλλού νόμιμης κυβέρνησης, η οποία θα αναγκάσει τους επαναστάτες να συνθηκολογήσουν»</i>.</div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Αυτήν τη στιγμή </i>[17-9-1968]<i> όλοι με θέλουν για σύμμαχο, αλλά ο καθένας για λογαριασμό του. Και ο Βασιλέας, και οι συνταγματάρχες, και τα κόμματα, και προπαντός ο <b>Ανδρέας</b>,<b> </b>που έγινε φορτικός. Αν δεν μπορούν όμως να με έχουν σύμμαχο, με προτιμούν νεκρό...»</i></span><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: blue;"><i>«Στην πολιτική το ένα συν ένα δεν κάνουν πάντοτε δύο. Πολλές φορές, λόγω αμοιβαίας εξουδετέρωσης, κάνουν μηδέν. Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος για τον οποίο απέκρουσα και εγώ επιμόνους προτάσεις του </i>[<b>Ανδρέα Παπανδρέου</b>]<i> για συνάντηση</i><i>»</i></span><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span><span style="color: blue;"><b><br /></b></span>
<br />53. Ο αρχιεπίσκοπος <b>Ιάκωβος</b>, αφού ταξίδεψε ειδικά για τον σκοπό αυτό στο Παρίσι, επέδωσε σημείωμα με τις απόψεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον <b>Ρίτσαρντ Νίξον </b>(20-2-1970). Σ’ αυτό αναφερόταν μεταξύ άλλων: <i>«Το ηθικό του Στρατού και του λαού βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο και πέφτει ολοένα και χαμηλότερα λόγω της διάψευσης των ελπίδων τους ότι θα επενέβαινε φιλικά, αλλά και αποτελεσματικά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ προς αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα»</i>. Και, εμμέσως πλην σαφώς, ζητείτο από τον αμερικανό πρόεδρο να ασκηθεί πίεση στη δικτατορία με την απειλή της εξόδου της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ: <i>«Γνωρίζει ο κ. Καραμανλής ότι οι συνταγματάρχες θα προβάλουν μεγάλη αντίδραση ή και άρνηση, πρέπει όμως να τους επιστηθή η προσοχή ότι η Ελλάδα δεν δύναται να αντέξει σε ένα άλλο show down, όπως εκείνο του Συμβουλίου της Ευρώπης»</i>.</div><div><br /></div><div>54. Στο διεθνές επιστημονικό συνέδριο «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον Εικοστό Αιώνα», που έλαβε χώρα στο Ζάππειο Μέγαρο στις 5-9 Ιουνίου 2007, καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου παραδέχθηκαν την ευθύνη των ειδικών για την πυκνή δόμηση των πόλεων. Η <b>Αλίκη Χατζοπούλου</b> και ο <b>Στέφανος Γερασίμου</b> ανέφεραν μεταξύ άλλων: <i>« </i>[...] <i>η έντονη αστικοποίηση και το γενικότερο κλίμα της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης της χώρας υπό την κρατούσα αντίληψη των θέσεων του μοντερνισμού επέφεραν την πυκνή δόμηση, την επέκταση των σημαντικότερων αστικών κέντρων, κυρίως με το σύστημα της αντιπαροχής, και, τελικώς, την υποβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος. Στο σημείο, όμως, αυτό θα ήταν θεμιτό, αφενός, να αξιολογηθούν τα προαναφερόμενα γενεσιουργά αίτια της εν λόγω υποβάθμισης και, αφετέρου, να μη λησμονηθεί το μερίδιο ευθύνης στη μορφή της ανοικοδόμησης της χώρας των λοιπών εμπλεκόμενων φορέων, όπως οι ΟΤΑ, επαγγελματικά-επιστημονικά επιμελητήρια και ιδίως το ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας), ως κύριος σύμβουλος του κράτους στα θέματα διευθέτησης του χώρου»</i>. Ο <b>Ιωσήφ Στεφάνου </b>επίσης: <i>«Μέσα σ' αυτήν την τιτάνια προσπάθεια ανασυγκρότησης μιας πάμπτωχης και εν πολλοίς κατεστραμμένης χώρας, μέσα σ' ένα γενικότερο κλίμα απεριόριστης προσήλωσης προς το αναπτυξιακό κλίμα της εποχής, πώς ερχόμαστε να καταλογίσουμε ευθύνες σ' έναν άνθρωπο, ιδίως για τομείς που ο ίδιος δεν ήταν ειδικός; Ποιες ήταν οι απόψεις των πολεοδόμων, των αρχιτεκτόνων, των πολιτικών μηχανικών, του ΤΕΕ, των Πολυτεχνείων, των Πανεπιστημίων και γενικά όλων ημών που είχαμε και έχουμε ευθύνη για την παραγωγή του δομημένου περιβάλλοντος, αλλά και τη διαμόρφωση αυτού του ιδεολογικού κλίματος;</i> [...] <i>Αν υπάρξει φταίξιμο, θα πρέπει με ειλικρίνεια να το μοιραστούμε όλοι μας. Και πρώτα απ' όλους, εμείς οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, οι τεχνικοί, οι αρχιτέκτονες. Και λέω αν υπάρχει φταίξιμο, γιατί στη μεταπολεμική και μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα οι ανάγκες ήταν τεράστιες και πιεστικές»</i>.</div><div>
<br />55. Στο διεθνές επιστημονικό συνέδριο «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον Εικοστό Αιώνα», που έλαβε χώρα στο Ζάππειο Μέγαρο στις 5-9 Ιουνίου 2007, ο <b>Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης</b>, κύπριος καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, ανέφερε μεταξύ άλλων: <i>« </i>[...] <i>40 και πλέον χρόνια μετά, η Κύπρος υπερασπίζεται εκείνο το κράτος της Ζυρίχης, το οποίο, παρά τα μειονεκτήματα, είχε ένα εξαιρετικά σημαντικό πλεονέκτημα το οποίο είδε ο Καραμανλής, το είπε και στους Κύπριους, το είπε και στους εν Αθήναις αντιπάλους του, αλλά δεν το πρόσεξαν: οι Έλληνες της Κύπρου είχαν, παρά τα γνωστά θεσμικά προβλήματα του δυσλειτουργικού Συντάγματος, την υπεροχή παντού, και στον πολιτισμό, και στην κοινωνία, και στην οικονομία, και στην πολιτική. </i>"Εκμεταλλευτείτε αυτήν την υπεροχή και ενσωματώστε τους Τουρκοκυπρίους"<i> ήταν η γνωστή επωδός του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Επίσης, η φυγή του στο Παρίσι ήταν και η απαρχή της ανωμαλίας που ακολούθησε και στην Κύπρο, το 1964. Ο Καραμανλής δεν ήταν στην Αθήνα πρωθυπουργός όταν υπεβλήθησαν τα 13 σημεία για διόρθωση του Συντάγματος, που απετέλεσαν την αφορμή για την ενεργοποίηση της σύγκρουσης μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, και την αναβίωση της αντιπαράθεσης Ελλάδας-Τουρκίας για το Κυπριακό»</i>.</div><div><br /></div><div>56. Στις 30 Νοεμβρίου 1963, ο αρχιεπίσκοπος <b>Μακάριος</b> υπέβαλε τις προτάσεις για αναθεώρηση του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι προτάσεις, μεταξύ άλλων, αφαιρούσαν το δικαίωμα αρνησικυρίας από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο και καταργούσαν τις χωριστές πλειοψηφίες στη Βουλή για ψήφιση συγκεκριμένων νόμων.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Ο <b>Μακάριος </b>εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την αδυναμία μου να τον καταγγείλω δημόσια, γιατί ο ίδιος υπονόμευσε εξαρχής και τελικά τορπίλισε τη συμφωνία που άνοιγε τον δρόμο για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b><br />
<b><span style="color: blue;"><br /></span></b>57. Στο Πολεμικό Συμβούλιο που έλαβε χώρα την 14η Αυγούστου στο Πεντάγωνο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έδωσε εντολή να σπεύσουν
προς την Κύπρο: τα τρία υποβρύχια που περιπολούσαν μεταξύ Κρήτης και
Δωδεκανήσου, για να τορπιλίσουν τα τουρκικά μεταγωγικά· και τα πολεμικά μας
αεροσκάφη που στάθμευαν στην Κρήτη, για να βομβαρδίσουν τα τουρκικά πλοία. Όπως
όμως εξήγησαν οι Αρχηγοί των Επιτελείων στον πρωθυπουργό, οι δύο αυτές άμεσες
αντιδράσεις θα απέβαιναν επιχειρήσεις αυτοκτονίας: Τα αεροπλάνα μας θα
αναχαιτίζονταν από πολλαπλάσια τουρκικά αεροσκάφη, προτού καν πλησιάσουν τους
στόχους τους. Τα τρία υποβρύχια είχαν μεν μεγάλες δυνατότητες, αλλά οι Τούρκοι,
που εύλογα θα ανέμεναν αυτήν την αντίδραση, θα είχαν αναπτύξει τις δυνάμεις
τους κατά τρόπον ώστε να τα επισημάνουν αμέσως και να τα εξουδετερώσουν. Ο πρωθυπουργός
αντιπρότεινε να ετοιμάσουν αμέσως μια ενισχυμένη μεραρχία, να τη συγκεντρώσουν
στην Κρήτη και ν’ αναμείνουν διαταγές για την αποστολή της στην Κύπρο. Αλλά οι
Αρχηγοί διατύπωσαν σοβαρές επιφυλάξεις και γι’ αυτήν την πρόταση, δεδομένου ότι
θα χρειαζόταν τουλάχιστον μία εβδομάδα για τη συγκρότηση της μεραρχίας και ότι η
τουρκική αεροπορία θα είχε τη δυνατότητα να καταστρέψει τη νηοπομπή που θα τη
μετέφερε. Για να αποκλειστεί το τελευταίο ενδεχόμενο, ο Καραμανλής έφτασε στο
σημείο να προσφερθεί να τεθεί ο ίδιος επικεφαλής της μεραρχίας.<br />
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<i><span style="color: blue;">«Θα τεθώ εγώ επικεφαλής. Ας χτυπήσουν
τότε οι Τούρκοι μια αποστολή στην οποία μετέχει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας,
μιας από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της ανεξαρτησίας της Κύπρου»</span></i><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span></div>
<br />58. Όταν η Ελλάδα αποχωρούσε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (14-8-1974), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωνε ότι θα επανερχόταν σ' αυτό, αν η Συμμαχία παρενέβαινε για την επίλυση του Κυπριακού. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούσε ένα σοβαρό κίνητρο για τη δραστηριοποίηση της Συμμαχίας. Πράγματι, η έξοδος από το ΝΑΤΟ κινητοποίησε τη διεθνή κοινή γνώμη, τις συμμαχικές κυβερνήσεις, και ιδίως την αμερικανική, η οποία επέβαλε το γνωστό εμπάργκο στην προμήθεια πολεμικού υλικού προς την Τουρκία. Το 1978 όμως, κάτω από την πίεση των τουρκικών εκβιασμών, αλλά και τις πιέσεις των συμμάχων, το ήρε. Ο Καραμανλής, βλέποντας ότι αυτή η πολιτική δεν μπορούσε πλέον να αποδώσει περισσότερα, ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με τη Συμμαχία για την επανένταξη. Παρά το έντονο αντιδυτικό πνεύμα που εξακολουθούσε να επικρατεί στην Ελλάδα και τον κίνδυνο να κατηγορηθεί –όπως και κατηγορήθηκε– για ασυνέπεια. Η Τουρκία αντιτάχθηκε στην επανένταξη της Ελλάδος, κάνοντας χρήση του βέτο που διαθέτουν όλα τα μέλη της Συμμαχίας. Το τουρκικό βέτο τελικώς αποσύρθηκε και η Ελλάδα επανήλθε στο ΝΑΤΟ στις 19 Οκτωβρίου 1980, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βρισκόταν πλέον στην Προεδρία της Δημοκρατίας και στην πρωθυπουργία τον είχε διαδεχθεί ο <b>Γεώργιος Ράλλης</b>.<br /><br /><span style="color: blue;"><span style="color: blue; font-style: italic;">«Είχα να διαλέξω. Ή να κηρύξω τον πόλεμο στην Τουρκία ή να φύγω από το ΝΑΤΟ. Μεταξύ των δύο διάλεξα το μικρότερο κακό</span><span style="color: blue; font-style: italic;">»</span></span><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span><br /><br />
<span style="color: blue;"><span style="color: blue; font-style: italic;">«</span><i>Η πολιτική δεν είναι στατική, ούτε γραμμένη στις Δέκα Εντολές. Κάποτε παρίσταται ανάγκη να επιλέξεις μια ενέργεια βλαπτική, όπως η τωρινή</i><i>, για να αποτρέψεις μια καταστροφή. Μετά τη δικτατορία, την εθνική προδοσία και τη συμμαχική αδράνεια, το πολιτικό εκκρεμές κινείται προς το άλλο άκρο, αριστερά. Αν δεν ικανοποιήσω τώρα τη λαϊκή οργή, πάμε ντιπ αριστερά και τελεσίδικα εκτός ΝΑΤΟ. Στην καλύτερη περίπτωση τότε, θα γίνουμε Γιουγκοσλαβία και δεν θα μείνει τίποτε όρθιο</i><span style="color: blue; font-style: italic;">»</span></span><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span><br />
<br /><span style="color: blue;"><span style="color: blue; font-style: italic;">«Ο ομιλών είχε το θάρρος και ν' αποσύρει, και να επαναφέρει την Ελλάδα στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, όταν και στις δύο περιπτώσεις διαπίστωνε ότι αυτό επέβαλε το συμφέρον της χώρας</span><span style="color: blue; font-style: italic;">»</span></span><span style="color: blue;">, <b>Κ.Κ.</b></span><br /><br />
59. Τον Ιανουάριο του 1975, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πρότεινε την παραπομπή του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Τουρκία αποδέχτηκε καταρχήν και η συμφωνία αυτή επιβεβαιώθηκε στη συνάντηση Καραμανλή-<b>Ντεμιρέλ </b>στις Βρυξέλλες τον Μάιο του 1975. Τρεις μήνες αργότερα, όμως, η Τουρκία υπαναχώρησε. Με ρηματική διακοίνωση προς την Ελλάδα σημείωνε ότι δεν θεωρούσε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ως το κατάλληλο όργανο για την επίλυση της διαφοράς και ζητούσε διαπραγματεύσεις. Παρ' όλα αυτά, ο Καραμανλής επέμεινε ότι η διαφορά της υφαλοκρηπίδας έπρεπε να λυθεί στη Χάγη και στη <u><a href="https://www.kathimerini.gr/society/561759154/i-synantisi-karamanli-etsevit/" target="_blank">συνάντησή</a></u> του με τον επόμενο πρωθυπουργό της Τουρκίας, <b>Μπουλέντ Ετσεβίτ</b>, στο Μοντραί της Ελβετίας το 1978.</div><div><br /></div><div><div><span style="color: blue;"><i>«Η Ελλάς δεν υποστηρίζει </i><i>–</i><i>όπως ισχυρίζεται η Τουρκία</i><i>–</i><i> ότι το Αιγαίο είναι κλειστή ελληνική λίμνη. Αυτό θα αποτελεί παραλογισμό. Αντίθετα, η Ελλάς αναγνωρίζει ότι στο Αιγαίο υπάρχουν διεθνή ύδατα, όπως υπάρχουν και ορισμένα δικαιώματα της Τουρκίας ως παρακτίου χώρας. Δεν δέχεται, όμως, την αυθαίρετη μεγαλοποίηση αυτών των δικαιωμάτων»</i>, <b>K.K</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>«Η Ελλάς δεν θέλει να αδικεί. Αλλά και δεν δέχεται με κανέναν τρόπο να αδικείται»</i>, <b>K.K</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b></span></span></div><div><br /></div>
<span style="color: blue;"><i>«Η ένταξή μας στην ΕΟΚ μάς παρέχει ακόμη μία προστασία από την Τουρκία. Πολύ δύσκολα οι Τούρκοι θα αποφάσιζαν να μας επιτεθούν και να καταλάβουν ένα ή πολλά νησιά, π.χ. τη Σάμο ή την Κω»</i>, <b>K.K</b></span><span style="color: blue;"><b>.</b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span>60. Από τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τον ετήσιο ρυθμό μεταβολής του πραγματικού ΑΕΠ, προκύπτει ότι ο μέσος όρος της πενταετίας 1975-1979 ήταν 5,3% για την Ελλάδα, 5% για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες και 3,5% για τις αναπτυγμένες. Για την ακρίβεια, η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 6,4% το 1975, 6,9% το 1976, 2,9% το 1977, 7,2% το 1978 και 3,3% το 1979. Με αποτέλεσμα, μια <u><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSL23f6RlnsR1U48dZBvg2PUnCQuybe6m5Xmm8ZHV3v8GHBeWqO9PH_kOEfQKrsYflAnZ98JzYjhhSRHaUFIp0Hq-WG9Otcv5uJo4GYhnn8oYZgSKAGC-JWUCVYRDscdpt096qeF52N-25/s1600/4.+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%2528%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582+2010%2529.jpg" target="_blank">σωρευτική</a></u> ποσοστιαία αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ κατά 29,6% την πενταετία 1975-1979.</div><div><br /></div><div>61. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ανεργία στην Ελλάδα ήταν στο 2,1% του εργατικού δυναμικού το 1974, στο 2,3% το 1975, στο 1,9% το 1976, στο 1,7% το 1977, στο 1,8% το 1978 και στο 1,9% το 1979.</div><div><br /></div><div>62. Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), ο πληθωρισμός στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 26,6% το 1974, το 13,6% το 1975, το 13% το 1976, το 12,4% το 1975, το 12,6% το 1978 και το 19,1% το 1979. Τα στοιχεία, που φτάνουν πίσω στον χρόνο μέχρι και το 1956, καταδεικνύουν επίσης ότι δεν είχε ξεπεράσει ποτέ το 5% πριν από το 1973. Τότε ανέβηκε στο 15,4%, με τον υπερτριπλασιασμό να αποδίδεται στην πρώτη πετρελαϊκή κρίση. Η περαιτέρω, εντυπωσιακή άνοδος το 1974, στο 26,6% (το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των τότε κρατών-μελών του ΟΟΣΑ), έλαβε χώρα μία χρονιά που η Ελλάδα έφτασε στα πρόθυρα του πολέμου με την Τουρκία, λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.</div><div> </div>
<div>
63. Στα μέσα του 1974, ο ιδρυτής της Ολυμπιακής Αεροπορίας, <b>Αριστοτέλης Ωνάσης</b>,<b> </b>υπέβαλε νέους όρους στην ελληνική κυβέρνηση: Ένα σημαντικό δάνειο με χαμηλούς τόκους και απαλλαγή από τη φορολογία των καυσίμων. Αν και<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;"> </span>ήταν φίλος του Καραμανλή<b> </b>όταν η Ολυμπιακή δημιουργήθηκε, ο τελευταίος δεν δέχτηκε να συρθεί σε υποχωρήσεις από έναν πολυεκατομμυριούχο που είχε διατηρήσει <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=4TwRDQMRkac">στενές επαφές</a></u> με τη στρατιωτική δικτατορία (ο Ωνάσης είχε παραχωρήσει στον <b>Γεώργιο Παπαδόπουλο</b> τη βίλα του στο Λαγονήσι για να διαμένει, ενώ προσφέρθηκε ακόμα και να <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=52baJWip1Q0" target="_blank">φυγαδεύσει</a></u> τους πραξικοπηματίες από την Ελλάδα όταν αυτοί εκτοπίστηκαν στην Κέα). Πολλώ δε μάλλον όταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, η αυξημένη κρατική επιδότηση που πλέον ζητούσε κατ’ έτος (45 εκατ. δολάρια) πλησίαζε την αξία ολόκληρης της εταιρείας (68,8 εκατ. δολάρια). Ως αποτέλεσμα, στις 10 Δεκεμβρίου 1974, η Ολυμπιακή Αεροπορία κατήγγειλε τη σύμβαση του 1956 με το Δημόσιο.</div><div><br /></div><div>64. Για την κρατικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, ο πολύπειρος οικονομικός συντάκτης <b>Νίκος Νικολάου </b>γράφει στο βιβλίο του «Πρόσωπα της Οικονομίας» (Λιβάνης, 2008, σελ. 34-35): <i>«Θυμάμαι πολύ ζωηρά ένα απόγευμα των αρχών του Δεκέμβρη του 1974 να μπαίνει συνοφρυωμένος στο γραφείο του υπουργού Συντονισμού ο </i><b style="font-style: italic;">Αριστοτέλης Ωνάσης</b><i> και να φεύγει ύστερα από μία ώρα ακόμη πιο σκοτεινιασμένος. Βέβαιος ότι θα έβγαζα μια μεγάλη είδηση, περίμενα υπομονετικά μέχρι να βγει από το γραφείο ο Παπαληγούρας </i>[σ.σ.: ο <b>Παναγής Παπαληγούρας</b>, τότε υπουργός Συντονισμού και Προγραμματισμού]<i> για να περπατήσει νευρικά πάνω-κάτω στον μεγάλο διάδρομο καπνίζοντας την πίπα του. Τότε αποτόλμησα την προβοκατόρικη ερώτηση: </i>"Θα κρατικοποιήσετε την Ολυμπιακή, κύριε υπουργέ;"<i>. Η απάντηση ήρθε κοφτή και θυμωμένη: </i>"Εγώ να την κρατικοποιήσω; Ανόητος είμαι; Αυτός ήρθε και μου την πέταξε κατάμουτρα, λες και ήταν σκουπίδι!"<i>. Και πράγματι, αυτή είναι η ιστορική αλήθεια, την οποία προσπάθησαν να παραχαράξουν όσοι ύφαναν τον μύθο της σοσιαλμανίας για την οποία κατηγορούσαν τον Καραμανλή. Ο Ωνάσης ήταν αυτός που εγκατέλειψε την Ολυμπιακή, γιατί έκρινε ότι ήταν ασύμφορη πια με τα τεράστια έξοδα μισθοδοσίας του προσωπικού, ιδιαίτερα των πιλότων, και προπαντός με τον δεκαπλασιασμό στα καύσιμα λόγω της πρώτης ενεργειακής κρίσης (του 1973). Η οικογένεια του Ωνάση έλεγε χαρακτηριστικά: </i>"Ο Αρίστος μάς έλεγε ότι η Ολυμπιακή δεν έχει πλέον μέλλον!"<i> [...] Πάντως, πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες τότε πίστευαν ότι, παρά τις οικονομικές αντιξοότητες, ο Ωνάσης ίσως δεν θα εγκατέλειπε την Ολυμπιακή, εάν δεν ήταν ήδη εξαντλημένος από την ανίατη νόσο Myasthenia Gravis και δεν ήταν τσακισμένος ηθικά από τον χαμό, το 1973, σε αεροπορικό δυστύχημα μέσα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, του γιου του, </i><b style="font-style: italic;">Αλέξανδρου</b><i>»</i>.</div><div><br /></div><div>
65. Στις 5 Δεκεμβρίου 1975 συνήλθε η Νομισματική Επιτροπή της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία αποφάσισε να αφαιρέσει από τον <b>Στρατή Ανδρεάδη </b>τη διοίκηση των τραπεζών Εμπορική, Ιονική-Λαϊκή, Πειραιώς και Επενδύσεων, λόγω της διαπίστωσης παραβάσεων κατά την περίοδο 1972-1973 (δηλαδή επί δικτατορίας). Ήδη από το καλοκαίρι του 1974 υπήρχε έκθεση του υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος που μιλούσε για παρανομίες του Ανδρεάδη. Ο τελευταίος χρηματοδοτούσε τις επιχειρήσεις του με χρήματα των καταθετών. Συγκεκριμένα, ο δανεισμός της εταιρείας πετρελαίων STRAN (ιδιοκτησίας Ανδρεάδη) από την Εμπορική Τράπεζα (με πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου τον ίδιο) ξεπερνούσε το 1/5 του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας κατά παράβαση των κανόνων της Νομισματικής Επιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδας. Τέλος, κι αυτός ο επιχειρηματίας βαρυνόταν με τους δεσμούς του με τη στρατιωτική δικτατορία. Τον Μάρτιο του 1972, ως πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, είχε ανακηρύξει ισόβιο επίτιμο πρόεδρο της Ένωσης τον <b>Γεώργιο Παπαδόπουλο</b>. Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει σε <u><a href="https://www.kathimerini.gr/politics/307000/afigiseis-i-venteta-karamanli-papaligoyra-me-ton-andreadi/" target="_blank">άρθρο</a></u> του ο <b>Νίκος Νικολάου</b>: <i>«Ο <b>Ανδρεάδης</b> [...] διαφήμιζε στο εσωτερικό και προπαντός στο εξωτερικό τους "καλούς" συνταγματάρχες που απήλλαξαν την Ελλάδα από τους διεφθαρμένους πολιτικούς και ο </i><b style="font-style: italic;">Γεώργιος Παπαδόπουλος</b><i> έπαιζε μαζί του τάβλι δύο απογεύματα την εβδομάδα. Είναι ενδεικτικό ότι οι πιο στενοί του συνεργάτες (</i><b style="font-style: italic;">Κική Τσιτσιλιάνου</b><i>, </i><b style="font-style: italic;">Παύλος Χατζηπαύλου</b><i> και </i><b style="font-style: italic;">Ευάγγ. Κατσαρός</b><i>) τον συμβούλευαν να φύγει στο Παρίσι γιατί είχε εκτεθεί πολύ με τις σχέσεις του με τη χούντα». </i>Μεταπολιτευτικά <u><a href="https://www.mixanitouxronou.gr/to-thorakismeno-aytokinito-toy-diktatora-georgioy-papadopoyloy-poy-apokaloysan-quot-tetarto-froyrio-quot-pos-to-promitheytike/" target="_blank">είχε γραφτεί</a></u> ότι ακόμα και η πανάκριβη αμερικανική λιμουζίνα Λίνκολν του δικτάτορα ήταν δώρο του <b>Ανδρεάδη</b> στον <b>Παπαδόπουλο</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />66. Στις 4 Δεκεμβρίου 1976 υπογράφτηκε σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του ομίλου <b>Νιάρχου </b>για τη μεταβίβαση στο πρώτο, έναντι 12.358.000 δολαρίων, των 2/3 των μετοχών του διυλιστήριου πετρελαίου Ασπροπύργου (το υπόλοιπο 1/3 τού άνηκε ήδη). Οι εγκαταστάσεις στον Ασπρόπυργο είχαν κατασκευαστεί από το ελληνικό κράτος κατά τη διάρκεια της πρώτης οκταετίας Καραμανλή. Παραχωρήθηκαν από τη δικτατορία –μαζί με το μονοπώλιο προμήθειας πετρελαιοειδών σε ολόκληρη την εσωτερική αγορά (εκτός από ένα μικρό μέρος, στη Θεσσαλονίκη, που κάλυπτε η Esso)– στον όμιλο Νιάρχου, με την ανάληψη της υποχρέωσης από τον τελευταίο να πραγματοποιήσει στη χώρα διάφορες επενδύσεις. Μια υποχρέωση, όμως, που δεν εκπληρώθηκε ποτέ...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div>67. Στις 5 Μαρτίου 1976, διά στόματος του αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, <b>Θεόδωρου Παπαλεξόπουλου</b>, οι επίσημοι εκπρόσωποι των βιομηχάνων κατήγγειλαν την κυβέρνηση Καραμανλή για «σοσιαλμανία». Αφορμή ήταν η απόφασή της να επιβάλει έκτακτη φορολογική εισφορά στα μεγάλα εισοδήματα, επικαλούμενη τις εξοπλιστικές δαπάνες, αλλά και η αναθεώρηση σειράς χαριστικών συμβάσεων που είχαν υπογραφεί επί δικτατορίας μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και γνωστών εταιρειών (Ρενώ-Πεζώ, Κόκα-Κόλα, Μότορ Όιλ, Κρις-Κρις, Νεστλέ, Αθηναϊκή Χαρτοποιία, Στάγιερ) και ομίλων (<b>Ανδρεάδη</b>, <b>Λάτση</b>, <b>Νιάρχου</b> και <b>Βρανά</b>).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><i>«Γνωρίζετε ότι μας κατηγορούν πότε ότι πάμε πολύ αριστερά και πότε ότι πάμε πολύ δεξιά, πότε ότι ερωτοτροπούμε με τον σοσιαλισμό και πότε ότι υποστηρίζουμε τον καπιταλισμό. Και μόνη, όμως, η αντιφατικότητα των κατηγοριών αυτών αποδεικνύει ότι ακολουθούμε με συνέπεια και σταθερότητα τον σωστό δρόμο </i></span><i style="color: blue;">–</i><span style="color: blue;"><i> τον δρόμο του μέτρου και του εθνικού συμφέροντος»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><span style="color: black;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><span style="color: black;">68. Σύμφωνα με τον</span><span style="color: black;"> </span><b style="color: black;">Μιχάλη Ψαλιδόπουλο</b><span style="color: black;">, καθηγητή Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών,</span><span style="color: black;"> </span><i style="color: black;">«ο <b>Ωνάσης</b> στην ουσία είχε ζητήσει από το κράτος να αγοράσει την Ολυμπιακή, ο <b>Νιάρχος</b> δεν είχε εκπληρώσει συμβατικές του υποχρεώσεις που απέρρεαν από τη σύμβαση βάσει του οποίου του παραχωρήθηκε το διυλιστήριο και ο <b>Στρατής Ανδρεάδης</b>, ως διοικητής της Εμπορικής, είχε παραβιάσει την τραπεζική νομοθεσία για να βοηθήσει τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων συμφερόντων του. Κατά συνέπεια, η κατηγορία κατά των κυβερνήσεων Καραμανλή ότι αποσκοπούσαν στον κρυφό σοσιαλισμό της οικονομικής ζωής του τόπου δεν ευσταθεί»</i><span style="color: black;">.</span><b><br /></b></span><br /></div><div style="text-align: justify;">69. Ο <b>Τ</b><b>ρύφων Κουταλίδης</b>, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ολυμπιακής Αεροπορίας επί <b>Ωνάση </b>και δικηγόρος του ελληνικού κράτους στις υποθέσεις <b>Ανδρεάδη</b> και <b>Νιάρχου</b>, τοποθετείτο με τον εξής πιο χαρακτηριστικό τρόπο: <i>«Οι γνώσεις [...] έκαναν τον δικηγόρο να αγανακτεί όταν άκουγε ή διάβαζε στον Τύπο κατηγορίες σε βάρος του <b>Κ.Καραμανλή</b> και του <b>Π.Παπαληγούρα</b> για σοσιαλμανία και τα τοιαύτα. Ποια σοσιαλμανία, τι να κάνουν, να μην παραλάβουν την Ολυμπιακή από τον <b>Ωνάση</b>, που ασκώντας δικαίωμά του κατάγγειλε τη σύμβαση και υποχρέωσε το Δημόσιο να πάρει την εταιρεία; Να κλείσουν τα μάτια στις παραβάσεις των διοικητών της Εμπορικής αγνοώντας τις επισημάνσεις, αλλά και τις εισηγήσεις της Τραπέζης της Ελλάδος, που τόσο επέμενε όχι μόνο για την αλλαγή της διοίκησης (αυτό το πέτυχε βάζοντας επίτροπο), αλλά και για την αλλαγή μετοχικής σύνθεσης; Να αγνοήσουν μια σύμβαση που ήταν σε βάρος του Δημοσίου και που οι χουντικοί την υπέγραψαν στην προσπάθειά τους να πείσουν τον έξω κόσμο ότι διεθνείς επιχειρηματίες, όπως ο <b>Νιάρχος</b>, έμπρακτα αποδεικνύουν την πίστη τους στο καθεστώς τους επενδύοντας τεράστια ποσά στη χουντικοκρατούμενη Ελλάδα;»</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">70. Οι κατηγορίες για σοσιαλιστικές ιδέες του Κωνσταντίνου Καραμανλή βρίσκουν πολλές φορές έρεισμα στη συμμετοχή του την περίοδο της Κατοχής σε μια άτυπη ομάδα πολιτικού προβληματισμού ονόματι «Σοσιαλιστική Ένωση» που είχε δημιουργήσει ο οικονομολόγος <b>Άγγελος Αγγελόπουλος</b>. Μέλη της μεταξύ άλλων υπήρξαν ο <b>Κωνσταντίνος Τσάτσος</b> (βλέπε υποσημείωση 73) και ο <b>Ξενοφών Ζολώτας</b> (βλέπε υποσημείωση 81). Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συμμετείχε μετά από πρόταση της <b>Ιωάννας Τσάτσου </b>για ένα μικρό διάστημα (1942-1944). Η Σοσιαλιστική Ένωση, βέβαια, δεν ήταν μία αριστερή ομάδα. Ο όρος «σοσιαλιστική» μπορεί σήμερα να ξενίζει, αλλά τότε χρησιμοποιείτο από προοδευτικές ομάδες του φιλελεύθερου χώρου για να δηλώσει την έμφαση στο παρεμβατικό κράτος.<br />
<br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: blue;"><i>«Προσπάθησα να πείσω την ομάδα να αναλάβει δράση, θέτουσα τέρμα στις ακαδημαϊκές συζητήσεις. Έλειπαν όμως τόσο η πείρα και ο ρεαλισμός, ώστε αναγκάστηκα να αποχωρήσω από την ομάδα, η οποία μετά από κάποιο χρόνο διαλύθηκε»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<div>71. Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν 22,5% του ΑΕΠ το 1979, όπως και το 1980.<br />
<br />72. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας ήταν 2,7% του ΑΕΠ το 1979 και 3,3% του ΑΕΠ το 1980. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ (που θα υπογραφόταν στις 7 Φεβρουαρίου 1992 και θα ετίθετο σε ισχύ από την 1η Νοεμβρίου 1993) θα έθετε στο 3% του ΑΕΠ το όριο για το δημοσιονομικό έλλειμμα κάθε χώρας που θα επιθυμούσε να ενταχθεί στην Ευρωζώνη.</div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Ουδέποτε κολάκευσα τα πλήθη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με τους προεκλογικούς μου λόγους αποδοκίμαζα τα αιτήματα μεγάλων τάξεων, όταν τα θεωρούσα άκαιρα ή παράλογα»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: blue;"><i>«Αποτελεί παραλογισμό να ζητούμε από το κράτος να δίνει περισσότερα από όσα έχει»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>«Δεν θα εκτραπούμε σε αλόγιστους και υπέρμετρους δανεισμούς, που ανακουφίζουν το παρόν αλλά υποθηκεύουν το μέλλον»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b style="color: black;"><span style="color: blue;">.</span></b></span></div><div><span style="color: blue;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: blue;"><span style="color: blue;"><i>«Η πολιτική του να δίδουμε προς όλους και να μη λαμβάνουμε από κανέναν είναι πολιτική η οποία, εφαρμοζόμενη, θα οδηγήσει σύντομα στη χρεοκοπία»</i>, <b>Κ.Κ</b></span><b style="color: black;"><span style="color: blue;">.</span></b><b><br /></b></span>
<br />73. Ο <b>Κωνσταντίνος Τσάτσος</b> ήταν καθηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών. Παρότι είχε εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων και είχε ασκήσει υπουργικά καθήκοντα σε κυβερνήσεις του <b>Θεμιστοκλή Σοφούλη</b>, βοήθησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στη σύνταξη των ιδρυτικών κειμένων της ΕΡΕ, με την οποία πολιτεύθηκε το 1956. Εν συνεχεία, διετέλεσε υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης (1956-61), Κοινωνικής Πρόνοιας (1962-63) και Πολιτισμού και Επιστημών (1974) σε κυβερνήσεις του, πριν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1975. </div>
<div>
<br /></div>
<div>74. Ο <b>Ευάγγελος Αβέρωφ </b>ήταν διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λωζάνης. Παρότι είχε εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής με το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων, διετέλεσε υπουργός Γεωργίας (1956), Εξωτερικών (1956-63) και Εθνικής Άμυνας (1974-1980) σε κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ως υπουργός Εξωτερικών είχε σημαντική συνεισφορά στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και στη Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ. Μεταπολιτευτικά, υπήρξε και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας (1981-1984).</div>
<div>
<br /></div>
<div>75. Ο <b>Γρηγόριος Κασιμάτης</b> ήταν καθηγητής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Παρότι είχε ασκήσει υπουργικά καθήκοντα σε κυβερνήσεις του <b>Σοφοκλή Βενιζέλου</b> και του <b>Νικόλαου Πλαστήρα</b>, διετέλεσε υπουργός Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων και στην τελευταία προδικτατορική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1961-63). </div>
<div>
<br /></div>
<div>76. Ο <b>Κωνσταντίνος Αδαμόπουλος </b>ήταν νομικός. Παρότι προπολεμικά είχε πολιτευθεί για πρώτη φορά με το Κόμμα Φιλελευθέρων, διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης (1955) και Γεωργίας (1957-63) σε κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Γεωργίας οργανώθηκε ο Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) και θεσμοθετήθηκαν οι αγροτικές συντάξεις (<i style="color: blue;">«το μεγαλύτερο κοινωνικό μέτρο στην ιστορία της χώρας»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b>).</div><div><br /></div>
<div>77. Ο <b>Τάκος Μακρής</b> ήταν καταξιωμένος δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη. Παρότι ήταν γιος δικηγόρου βενιζελικών πολιτικών πεποιθήσεων, πολιτεύθηκε με την ΕΡΕ στις εκλογές του 1956, ορίστηκε γενικός διευθυντής του κόμματος από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών (1956-61) και Προεδρίας της Κυβέρνησης (1961-63) σε κυβερνήσεις του.</div><div><br /></div><div>78. Ο <b>Αύγουστος Θεολογίτης</b> ήταν δημοσιογράφος με σπουδές Νομικής, κάποια εποχή αρχισυντάκτης στην εφημερίδα «Μακεδονία». Παρότι είχε ασκήσει υπουργικά καθήκοντα στις τελευταίες κυβερνήσεις του <b>Σοφοκλή Βενιζέλου</b>, έχοντας εκλεγεί βουλευτής με το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του <b>Γεώργιου Παπανδρέου</b>, πολιτεύθηκε με την ΕΡΕ στις εκλογές του 1958 και του 1961, και διετέλεσε υπουργός Βορείου Ελλάδος στην τρίτη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1958-1961). Κατά τη διάρκεια της θητείας του ιδρύθηκε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>79. Ο <b>Ιωάννης Μπούτος</b> ήταν οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο London School of Economics. Παρότι είχε εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων, διετέλεσε υφυπουργός Συντονισμού (1961-63) και παρά τω Πρωθυπουργώ (1974), υπουργός Εμπορίου (1974-75), αναπληρωτής Συντονισμού και Προγραμματισμού (1975-76), Γεωργίας (1976-77, 1978-1980) και Οικονομικών (1977-1978) σε κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή. </div>
<div>
<br /></div>
<div>80. Το 1978 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε τη διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας προς τον κεντρώο πολιτικό χώρο, αναθέτοντας το Υπουργείο Συντονισμού στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και το Υπουργείο Οικονομικών στον Αθανάσιο Κανελλόπουλο. Ο <b>Κωνσταντίνος Μητσοτάκης </b>ήταν όχι μόνο πρωτοκλασάτος υπουργός και εν δυνάμει διάδοχος του <b>Γεωργίου Παπανδρέου</b>, αλλά και πρωταγωνιστής του «Ανένδοτου Αγώνα». Ο <b>Αθανάσιος Κανελλόπουλος</b> ήταν ιδρυτικό στέλεχος και βουλευτής του κόμματος «Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις». </div><div><br /></div><div><span style="color: blue;"><i>«Ο Καραμανλής ακολουθούσε μια νοικοκυρεμένη διαχείριση, ήταν νοικοκύρης πολιτικός. Ήταν πολύ προσεκτικός στις δαπάνες και δεν έκανε ποτέ δημοκοπική πολιτική. Αντίθετα, ήταν ο πρώτος πολιτικός στην Ελλάδα που είπε από το μπαλκόνι δυσάρεστα πράγματα»</i>, <b>Κωνσταντίνος Μητσοτάκης</b></span><b><span style="color: blue;">.</span></b></div>
<div>
<br /></div>
<div>81. Ο <b>Ξενοφών Ζολώτας </b>ήταν ακαδημαϊκός οικονομολόγος διεθνούς κύρους. Από τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος είχε σημαντικότατη συνεισφορά στη Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ. Μεταπολιτευτικά, χρημάτισε υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πριν διοριστεί εκ νέου διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. </div>
<div>
<br /></div>
<div>82. Ο <b>Κωνσταντίνος Τρυπάνης </b>ήταν καθηγητής Βυζαντινής και Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μεταπολιτευτικά, αποδέχθηκε την πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να αναλάβει (1974-77) το Υπουργείο Πολιτισμού & Επιστημών. </div>
<div>
<br /></div>
<div>83. Ο <b>Γιάγκος Πεσμαζόγλου </b>ήταν καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1958 ηγήθηκε της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις σύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ, το 1974 χρημάτισε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώ το 1975 διορίστηκε πρόεδρος της Επιτροπής Ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, παρότι στο μεσοδιάστημα είχε εκλεγεί βουλευτής με το ψηφοδέλτιο της Ένωσης Κέντρου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>84. Ο <b>Κωνσταντίνος Δημαράς </b>ήταν φιλόλογος, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το 1959 συμμετείχε στον σχεδιασμό και την οργάνωση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.<br />
<br />85. Κανονικά, οι εκλογές θα διεξάγονταν τον Νοέμβριο του 1978. Διενεργήθηκαν <u><a href="https://archive.ert.gr/47914/">πρόωρα</a></u>, στις 20 Νοεμβρίου 1977, με πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το κόμμα του προσγειώθηκε απότομα, από το 54% του 1974, σε ποσοστό μικρότερο του 42%. Στην εκλογική συρρίκνωση της <u><a href="https://nd.gr/istoria">Νέας Δημοκρατίας</a></u> συνέβαλε η εντυπωσιακή άνοδος του ΠΑΣΟΚ (από λιγότερο από 14% σε περισσότερο από 25%) και η παρουσία του νέου φιλοβασιλικού κόμματος «Εθνική Παράταξη» (που πλησίασε το 7%). Τα αποτελέσματα των επόμενων εκλογών (της 18ης Οκτωβρίου 1981) επιβεβαίωσαν πως ο χρόνος λειτουργούσε καταλυτικά υπέρ του ΠΑΣΟΚ (καθώς το εκτόξευσαν πάνω από το 48%, περιορίζοντας τη Νέα Δημοκρατία κάτω από το 36%).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitlXE_MIeSoSoMLq3jioHF8P8LQbClrL5T-DdxUvjibDNJ80E3Vo96XH-lXAe3FRkdG72hLSotkMDokB2zw8YzNoRkSnmV9V2uMsvpVC5PRngptruZfa9hUeCb77cyjLXZFXTH87AQTFdN/s1600/%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="1054" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitlXE_MIeSoSoMLq3jioHF8P8LQbClrL5T-DdxUvjibDNJ80E3Vo96XH-lXAe3FRkdG72hLSotkMDokB2zw8YzNoRkSnmV9V2uMsvpVC5PRngptruZfa9hUeCb77cyjLXZFXTH87AQTFdN/s320/%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<i style="color: blue;">«Για να πετύχω αυτόν τον στόχο </i><span style="color: blue;">[σ.σ.: την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ]</span><i style="color: blue;">, που αποτελούσε αταλάντευτη πίστη μου, πραγματοποίησα πολλά ταξίδια στην Ευρώπη και είχα πολλές επαφές με ευρωπαίους ηγέτες. Και ενώ εγώ έκανα τόσες προσπάθειες και τόσες παραστάσεις, ένα ποσοστό 60% περίπου κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1981, δυστυχώς </i><i style="color: blue;">–και αυτό το λέω με μεγάλη λύπη</i><i style="color: blue;">–, ψήφισε κατά των επιλογών μου</i><i style="color: blue;">»</i><span style="color: blue;">,</span><span style="color: blue;"> </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b><br />
<b style="color: blue;"><br /></b>
86. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μεταπηδούσε στην Προεδρία της Δημοκρατίας για να προστατεύσει την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, δεν είχε συμπληρωθεί ούτε καν ένας χρόνος από τη δρομολόγησή της.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;"> </span>Συγκεκριμένα, η Βουλή τον εξέλεξε Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 5 Μαΐου 1980, ενώ η συνθήκη ένταξης είχε υπογραφεί στις 28 Μαΐου 1979. Τυπικά, η Ελλάδα θα γινόταν μέλος της ΕΟΚ το 1981 – τη χρονιά που ο, υποσχόμενος δημοψήφισμα για το θέμα, <b>Ανδρέας Παπανδρέου</b> θα αναλάμβανε την πρωθυπουργία. Βάσει του Συντάγματος του 1975 όμως, το αποκλειστικό δικαίωμα να διατάσσει δημοψήφισμα για θέμα υψίστου εθνικού συμφέροντος το είχε ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Είχα λάβει τις αποφάσεις μου και κανείς δεν θα μπορούσε να με μεταπείσει. Διότι φοβόμουν ότι ο <b>Ανδρέας</b> ερχόμενος στην εξουσία θα μπορούσε –όπως, άλλωστε, είχε δηλώσει– να οδηγήσει τη χώρα εκτός ΕΟΚ και εκτός ΝΑΤΟ. Αυτό το ενδεχόμενο θα ήταν καταστροφικό για τον Τόπο. Και θα έπρεπε πάση θυσία να αποτραπεί. Και μόνο η δική μου παρουσία στη θέση του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα θα εξασφάλιζε την παραμονή της Ελλάδος τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στη Δυτική Συμμαχία»</i>, <b>Κ.Κ.</b></span><span style="color: blue;"><b><br /><br /></b></span>87. Στην τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας που έλαβε χώρα στις 5 Μαΐου 1980, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συγκέντρωσε 183 ψήφους, δηλαδή τρεις περισσότερες από τις απαιτούμενες για την εκλογή του <i style="color: blue;">–</i> όσες ακριβώς προέρχονταν από τους τρεις βουλευτές που είχαν αποχωρήσει από τη φιλοβασιλική Εθνική Παράταξη (<b>Χρήστο Αποστολάκο</b>, <b>Χασάν Ιμάμογλου</b> και <b>Γεώργιο Παπαευθυμίου</b>). Επομένως, σε καμία περίπτωση η εκλογή του δεν κρίθηκε από τους τελευταίους, αλλά από άλλους 180 βουλευτές που προέρχονταν από τη Νέα Δημοκρατία και τα κεντρώα κόμματα της εποχής (ΕΔΗΚ, ΚΟΔΗΣΟ). <i>«Η Εθνική Παράταξη</i> <i>αισθάνεται δικαιωμένη από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή, εφόσον δεν συνήργησε στον αυτοδιορισμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας» </i>είχε δηλώσει γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος, <b>Σπύρος Θεοτόκης</b>.</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Ζητούσα από τα κόμματα να αφήσουν ελεύθερους τους βουλευτές τους να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αλλά τα κόμματα, και ιδίως το ΠΑΣΟΚ, φοβούνταν να αποδεχθούν την πρότασή μου, γιατί γνώριζαν ότι η διαδικασία αυτή θα τους δημιουργούσε ενδοκομματικές έριδες, δεδομένου ότι μεγάλος αριθμός βουλευτών τους ήταν αποφασισμένος να με ψηφίσει</i><i style="color: blue;">»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.<i> </i></b></div><div><b style="color: blue;"><i><br /></i></b></div><div><b style="color: blue;"><i style="font-weight: 400;">«Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήθελαν να εκλεγώ χωρίς να με ψηφίσουν</i><i style="font-weight: 400;">»</i><span style="color: blue; font-weight: 400;">, </span><b>Κ.Κ.<i> </i></b></b></div><div><br /></div><div>88. Τη βραδιά των εκλογικών αποτελεσμάτων της 18ης Οκτωβρίου 1981, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρενέβη για να αναστείλει την απόφαση των αρχηγών των Επιτελείων και των Σωμάτων Ασφαλείας να παραιτηθούν.</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Πιστεύω ότι μία από τις σημαντικότερες υπηρεσίες που προσέφερα στην Ελληνική Δημοκρατία είναι ότι εξασφάλισα την ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας κατά την κρίσιμη εκείνη εκλογή του Οκτωβρίου του 1981. Και ήταν κρίσιμη, γιατί αναλάμβανε την εξουσία ένα κόμμα σχεδόν επαναστατικό, αποφασισμένο να εφαρμόσει μια πολιτική που έβγαινε από τα πλαίσια της παραδοσιακής εθνικής μας πολιτικής</i><i style="color: blue;">»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.<i> </i></b><br />
<br />89. Σύμφωνα με <u><a href="http://www.kathimerini.gr/686114/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/apoyh">αποκάλυψη</a></u> του <b>Γεώργιου Ράλλη </b>(διαδόχου του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και την πρωθυπουργία), <i>«ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής απείλησε τον νέο πρωθυπουργό (<b>Ανδρέα Παπανδρέου</b>) ότι, αν τολμούσε να πραγματοποιήσει τις προεκλογικές του απειλές για έξοδο από την ΕΟΚ, θα διέλυε τη Βουλή, θα παραιτείτο από το αξίωμά του και θα ηγείτο του εκλογικού αγώνα εναντίον του ΠΑΣΟΚ»</i>.<br />
<br />
<i style="color: blue;">«Τους όρους και το πλαίσιο της συνεργασίας μου με τον </i><b style="color: blue; font-style: italic;">Παπανδρέου</b><i style="color: blue;">, εγώ το καθόρισα από την πρώτη κιόλας συνάντησή μας, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός. Του είπα ότι δεν θα ανεχθώ να διακυβευτεί η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ, είτε με δημοψήφισμα, όπως είχε προαναγγείλει, είτε με την αξίωση επαναδιαπραγματεύσεως των όρων, αν αυτή απειλούσε με ακύρωση τη συμφωνία»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.<i> </i></b><br />
<br />90. Στα Αρχεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή αναδημοσιεύεται απόσπασμα για τα όσα έλαβαν χώρα στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το Σκοπιανό (13-4-1992) από το βιβλίο του <b>Θεόδωρου Σκυλακάκη </b>«Στο όνομα της Μακεδονίας» (1995): <i>«Κατά τη διάρκεια της απαρίθμησης των προτάσεων [του <b>Αντώνη Σαμαρά</b>], ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν μπορούσε να αποκρύψει τη δυσφορία του. Διέκοψε τον κ. <b>Σαμαρά</b> στη μέση και, όταν ο τελευταίος έφτασε να του υποδεικνύει και τους διπλωματικούς χειρισμούς που θα έπρεπε να κάνει ο ίδιος, τότε πραγματικά εξερράγη. Κάτι το οποίο ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο, αν συνυπολογίσει κανείς τον χαρακτήρα του κ. Καραμανλή και το γεγονός ότι του έκανε υποδείξεις ένας πολιτικός με 45 χρόνια λιγότερα από πλευράς πολιτικής πείρας, για τον οποίον πίστευε ότι χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο θέμα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Ο κ. Καραμανλής, ο οποίος είχε ήδη επιτιμήσει με αυστηρότατο τρόπο τον κ. <b>Σαμαρά</b>, κατηγορώντας τον ότι, αντί για σοβαρή διπλωματική προσπάθεια, προτείνει συλλαλητήρια και ψηφίσματα, του είπε ότι δεν μπορεί να υπαγορεύει στον ίδιο και τους πολιτικούς αρχηγούς τι θα πράξουν. Ο κ. <b>Σαμαράς </b>αποχώρησε κατόπιν τούτου από τη σύσκεψη».</i><br />
<i><span style="color: blue;"><br /></span></i>
<i><span style="color: blue;">«Ανακάτεψε και τον Καραμανλή, είπε ότι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να κάνει κάτι, κάποια δήλωση, να αξιοποιηθεί και αυτός στην προσπάθεια. Τότε αγρίεψε πλέον ο Καραμανλής, δεν άντεξε και τον περιέλουσε. Τον βγάλαμε απ’ έξω κι εγώ τον απέλυσα…»</span></i><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: blue;">Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τότε πρωθυπουργός.</span></b></div>
<br />91. Τη διάσταση απόψεων μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Υπουργού Εξωτερικών επιβεβαιώνει και ο δεύτερος, ως πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης. Συγκεκριμένα, ο <b>Αντώνης Σαμαράς</b>, σε άρθρο του στον Τύπο εξ αφορμής της αποχώρησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την ενεργό πολιτική, έγραφε:<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12pt;"> </span><i>«Σε προσωπικές μας συναντήσεις αναρωτήθηκα, γραπτώς, αλλά και δημοσίως: Έχουμε, για παράδειγμα, δίκιο για τη Μακεδονία; Ναι. Τότε γιατί δεν δείξαμε αποφασιστικότητα; Γιατί ο Καραμανλής δεν άναβε το πράσινο φως για μια πιο δυναμική τακτική; Γιατί –το λιγότερο– συγκατάνευσε στην αναβάθμιση του συνδρόμου του δήθεν απομονωτισμού;»</i> («Ελευθεροτυπία», 13-3-1995).<br />
<br />
<span style="color: blue;"><i>«Στην κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός δεν απέκλειε κάποια συμβιβαστική λύση στο θέμα του ονόματος, ενώ ο υπουργός των Εξωτερικών, δημόσια και σαφώς, ηρνείτο πλήρως τη λέξη Μακεδονία. [...] εάν ο Πρόεδρος συνετάσσετο με την άποψη του πρωθυπουργού, θα κατηγορείτο από την αντιπολίτευση όχι μόνο ότι μεροληπτεί υπέρ της κυβέρνησης, αλλά και ότι υπερβαίνει τα όρια των συνταγματικών αρμοδιοτήτων του».</i><br /><b>Πέτρος Μολυβιάτης, τότε γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>92. Ο τότε πρωθυπουργός <b>Κωνσταντίνος Μητσοτάκης</b> δίνει
την εξής εκδοχή για την απόπειρά του να αποφυλακίσει τους πραξικοπηματίες: <i>«Το προσπάθησα. Είχα, μάλιστα, τη σύμφωνη γνώμη και του τότε υπουργού
Δικαιοσύνης <b>Θανάση Κανελλόπουλου</b> και του Κωνσταντίνου
Καραμανλή, που ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με τον σάλο, όμως, που έκανε
η αντιπολίτευση, ο Καραμανλής υποχώρησε και, επειδή η χάρις είναι προνόμιο
του ανώτατου άρχοντα, δεν μπορούσα να προχωρήσω»</i> (Νίτσα Λουλέ-Θεοδωράκη,
«Κωνσταντίνος Μητσοτάκης», Ελληνικά Γράμματα, 1996, σελ. 84).<br />
<br />93. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποχωρούσε <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=QIWXtZ0URTE">για τελευταία φορά</a></u> από το Προεδρικό Μέγαρο, στις 10 Μαρτίου 1995, συμπληρώνονταν 60 χρόνια παρά τρεις μήνες από την είσοδό του στον δημόσιο βίο της χώρας, δεδομένου ότι είχε εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής με τις κάλπες της 9ης Ιουνίου 1935.<br />
<i style="color: blue;"><i><br /></i></i></div><div><i style="color: blue;"><i>«Η καλύτερη ευχή για μένα είναι να τελειώσω την πολιτική μου δράση όπως ο ίδιος ήθελα πάντα. Προτού, δηλαδή, η παρουσία μου θεωρηθεί άχρηστη ή και ανεπιθύμητη»</i><span style="font-style: normal;">, </span><b style="font-style: normal;">Κ.Κ.</b></i></div><div><i style="color: blue;"><b style="font-style: normal;"><br /></b></i></div><div><i style="color: blue;">«Του χρόνου κλείνω τα εξήντα στη δημόσια ζωή. Είμαι από εκείνους που ξέρουν πώς να τελειώνουν τη σταδιοδρομία τους... Θα απομονωθώ στο σπίτι μου. Μου ανήκει το ένα τρίτο, αλλά μου φτάνει. Φεύγω τόσο φτωχός όσο ήμουν όταν ήλθα»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">Κ.Κ.</b></div><div><b style="color: blue;"><br /></b></div><div><b style="color: blue;"><i style="font-weight: 400;">«Πονάω και αγωνιώ για τη χώρα αυτή... Τι άλλο μπορώ να κάνω;»</i><span style="color: blue; font-weight: 400;">, </span><b>Κ.Κ.</b></b></div><div><br /></div>
<div>94. Σε ψηφοφορία της τηλεοπτικής εκπομπής <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=1bgqD3RKcko">«Μεγάλοι Έλληνες»</a></u> («ΣΚΑΪ»), στην οποία συμμετείχαν περίπου 40.000 πολίτες, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής <u><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B9_%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82_(%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AE_%CE%A3%CE%9A%CE%91%CE%AA,_2009)">αναδείχθηκε</a></u> 4ος στη λίστα με τους 100 σημαντικότερους Έλληνες όλων των εποχών. Σε καλύτερη θέση όχι μόνο από τον <b>Ελευθέριο Βενιζέλο</b> και τον <b>Ιωάννη Καποδίστρια</b>, αλλά και από τον <b>Σωκράτη</b>, τον <b>Πλάτωνα</b> και τον <b>Αριστοτέλη</b>.<br />
<br />95. Για την ιστορία, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε σύγχρονος του <b>Ελευθέριου Βενιζέλου</b> και για λίγους μόλις μήνες δεν μοιράστηκαν την ίδια Βουλή. Ο Βενιζέλος απεβίωσε στο Παρίσι στις 18 Μαρτίου 1936. Είχε καταφύγει εκεί αμέσως μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935. Δηλαδή, τρεις μήνες πριν από τις εκλογές της 9ης Ιουνίου του ίδιου χρόνου, στις οποίες θα εκλεγόταν πρώτη φορά βουλευτής ο Καραμανλής. Αν θέλουμε να πάμε και λίγο πιο πίσω στον χρόνο, κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «χρυσής τετραετίας» του Βενιζέλου (1928-1932), ο Καραμανλής φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1925-1929), υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία (1930) και άσκησε τη δικηγορία στις Σέρρες (1930-1935). Αν και πολιτεύθηκε με το Λαϊκό Κόμμα, δηλαδή το αντίπαλο του Κόμματος Φιλελευθέρων, που είχε ιδρύσει ο Βενιζέλος, έμελλε να συνεχίσει το έργο του για τον εκσυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό της χώρας. Κατά μία μοιραία σύμπτωση, εισήλθε στον πολιτικό στίβο, για να πάρει τη σκυτάλη της προσπάθειας, τη στιγμή που εκείνος εξήρχετο…<br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><i>«Ο <b>Βενιζέλος </b>ήρθε εδώ δημιουργημένος. Κι ήρθε σαν μορφή εξωελληνική. Αν είχε ντεμπουτάρει στην ελεύθερη Ελλάδα, φοβούμαι πως θα τον είχε πνίξει από τα πρώτα του βήματα. Για μένα, αυτό είναι το μυστικό της άμεσης επιβολής του»</i>,<b> Κ.Κ.</b></span><br />
<span style="color: blue;"><b><br /></b></span>96. Η αρχική πολιτική τοποθέτηση του Καραμανλή στο αντιβενιζελικό κόμμα θεωρείται αποτέλεσμα της γνωριμίας του με τον <b>Αθανάσιο Αργυρό</b>, παλιό πολιτικό των Λαϊκών στις Σέρρες, αλλά και απόρροια του γεγονότος ότι προερχόταν από οικογένεια γηγενών Ελλήνων της Μακεδονίας και όχι προσφύγων (οι τελευταίοι ταυτίστηκαν με τον βενιζελισμό).</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Πράγματι, επρόκειτο σχεδόν για ατύχημα ότι ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στη Δεξιά»</i><span style="color: blue;">, </span><b style="color: blue;">«The Economist»</b><span style="color: blue;">.</span></div><div><br /></div><div>97. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε γεννηθεί το 1907 στο «Κιούπκιοϊ» (σ.σ.: στα τουρκικά, χωριό των πιθαριών), ένα τουρκοκρατούμενο τότε χωριό του νομού Σερρών. Το Κιούπκιοϊ απελευθερώθηκε το 1912 και μετονομάστηκε σε «Φυλίς» το 1919 και σε «Πρώτη» το 1927.</div><div><br /></div><div><i style="color: blue;">«Δεν προερχόμουν από κάποιο πολιτικό τζάκι, ούτε καν από περιοχή που έβγαζε πολιτικούς. Δεν είχα περιουσία να στηριχτώ. Δεν είχα να επικαλεστώ εντυπωσιακές σπουδές, διπλώματα, τίτλους. Δεν άνηκα στη λεγόμενη υψηλή κοινωνία. Ήμουν, συνεπώς, μια εξοργιστική περίπτωση»</i><span style="color: blue;">,</span><b style="color: blue;"> Κ.Κ.</b><br /><br />98. Η <u><a href="https://www.youtube.com/watch?v=NFbEsMjDaCU">επιτύμβια</a></u> φράση αναγράφτηκε σύμφωνα με επιθυμία του. Κατ’ ουσίαν, είναι η απάντηση που έδωσε στον πατέρα του, όταν ο τελευταίος αντιτάχθηκε στην ενασχόλησή του με την πολιτική: <i>«Εάν περιμένεις να νοικοκυρευτώ και να ζήσω μια συνήθη ζωή, πρέπει να σου πω ότι ποτέ δεν θα λογικευθώ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν έχω φιλοδοξίες, είναι γιατί μ’ ενδιαφέρουν άλλα πράγματα, πολύ σημαντικότερα από μένα τον ίδιον. Μπορεί αυτό να είναι αφελές. Πιστεύω, όμως, ότι δεν δικαιώνεται η παρουσία μας σ’ αυτόν τον κόσμο με το να καλλιεργούμε την προσωπική μας ευτυχία. Καθένας προσφέρει τον εαυτό του κατά τον δικό του τρόπο, ανάλογα με την ευκαιρία και τις περιστάσεις. Εγώ θέλω να αφιερωθώ στον λαό μου. Θέλω να δικαιώσω το πέρασμά μου από τον κόσμο αυτό υπηρετώντας αυτούς τους ανθρώπους»</i>.<br />
<br />
<br />
<b><u>Βιβλιογραφία</u>:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Αναγνωστοπούλου Αγγελική, «Ίδρυμα “Κωνσταντίνος
Καραμανλής”», Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής», 2006.</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Αναστασόπουλος Γιώργος, «Μύθοι και αλήθειες για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή», Ι.Σιδέρης, 2001.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Αρβανιτάκης Δημήτρης (επιμέλεια), «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η
εποχή του», Μουσείο Μπενάκη, 2007.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Αρβανιτόπουλος Κωνσταντίνος (επιμέλεια), «Καραμανλής: Η πολιτική ως δημιουργία», Ευρασία, 2023.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span></span>Βαρβιτσιώτης Γιάννης, «Όπως τα Έζησα: 1961-1981», Λιβάνης, 2012.<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span>Βασιλοπούλου Κατερίνα – Χατζηαποστόλου Ελένη (επιμέλεια), «Αποχαιρετισμός», Ορίζων, 1995.<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Βέλιος Αλέξανδρος, «Η αλληλογραφία της αυτοεξορίας: Κωνσταντίνος Καραμανλής, 1963-1974», Ροές, 1995.</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Βερέμης Θάνος, «Δόξα & αδιέξοδα: Ηγέτες της νεοελληνικής ιστορίας», Μεταίχμιο, 2017.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Γιαγκιόζης Φαίδων, «Η Θεσσαλονίκη του Καραμανλή», Κυριακίδη Αφοί Α.Ε., 2005.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: 0px;">· Γιοβάνης Χρήστος<b> </b></span><span style="text-indent: -17pt;"> <span style="text-indent: 0px;">– </span>Παπαδάκης Παναγιώτης (επιμέλεια), </span></span></span></span><span style="text-indent: -22.6667px;">«Ο εθνάρχης Καραμανλής», Books Servis, 1975-1977.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Γουλιάς Νίκος, «Η Ελλάδα στις Κάλπες, 1974-2019: Εθνικές Εκλογές, Κόμματα και Εκστρατείες», Νέες Καθημερινές Εκδόσεις Μονοπρόσωπη Α.Ε., 2023.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Γουντχάουζ Κρις, «Καραμανλής: Ο ανορθωτής της Ελληνικής
Δημοκρατίας», Μορφωτική Εστία, 1982.</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span>Γρηγοριάδης Σόλων, «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, 1941-1974», Κ.Καπόπουλος, 1973.<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Έβερτ Μιλτιάδης, «Καραμανλής ο αναμορφωτής», ιδιωτική έκδοση, 1988.</span></span><br />
<br />
· Ζαχαρόπουλος Άγγελος, «Η οδύσσεια της ευρωπαϊκής μας πορείας: Μαρτυρίες για το παρελθόν και σκέψεις για το μέλλον», Μίνωας, 2011. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Ζενεβουά Μωρίς, «Η Ελλάς του Καραμανλή ή η Δημοκρατία
δυσχερής;», Ι.Σιδέρης, 1972.</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span>Ζούλας Στάμος, «Όσα δεν έγραψα…», Καστανιώτης, 2003.</div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Ιωαννίδης Λάκης</span></span>, «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ο άνθρωπος, ο ηγέτης, ο αναμορφωτής», Θεσσαλονίκη, 1966.</div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Ιωαννίδης Λάκης</span></span>, «Γιατί διαλέξαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή», Θεσσαλονίκη, 1976.<br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Ιωαννίδης Λάκης</span></span>, «37 χρόνια αγώνες κοντά στον Κ.Καραμανλή», Θεσσαλονίκη, 1992.<br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Καιρίδης Δημήτρης</span><span style="text-indent: -17pt;">, «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής & ο ξένος Τύπος», Πατάκης, 2014.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Καριεντίδης Χρήστος (επιμέλεια)</span><span style="text-indent: -17pt;">, «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας», Πατάκης, 2000.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Καρτάκης Ελευθέριος (επιμέλεια), «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ο Τελευταίος Μεγάλος», Ροές, 1991.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Καρτάκης Ελευθέριος <span style="text-indent: 0px;">– </span>Παπαθανασόπουλος Βασίλης (επιμέλεια), «Ο
πολιτικός λόγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή», Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος
Καραμανλής», Ροές, 2002.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Κοντογεώργης Γεώργιος, «Η Ελλάδα στην Ευρώπη: Η πορεία προς την Ένωση και η πολιτική Καραμανλή», Γιοβάνης, 1985.</span></span></div><div class="MsoNormal"><br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Λαμπρίας Τάκης, «Στη σκιά ενός μεγάλου», Μορφωτική
Εστία, 1989.</span><br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Λαμπρίας Τάκης (επιμέλεια), «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Επίλεκτα κείμενα», Μορφωτική Εστία, 1995.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Λαμπρίας Τάκης, «Καραμανλής, ο φίλος», Ποταμός, 1998.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Λανδράκης Στέλιος, «Γκολφ Γλυφάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής», Δήμος Γλυφάδας, 2000.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span>Λουκάκος Πάνος, «Η αθέατη όψη: Τύπος και πολιτική στη Μεταπολίτευση», Εστία, 2013.<br />
<div class="MsoBodyText" style="margin-left: 17pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt; text-indent: -17pt;">
<o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μακρυδημήτρης Αντώνης, «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ένα
παράδειγμα πολιτικής ηγεσίας», Ποταμός, 2007.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μασσίπ Ροζέ, «Καραμανλής: Ο Έλληνας που ξεχώρισε»,
Ι.Σιδέρης, 1982.</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μέρτζος Νικόλαος, «Ο Αναμορφωτής», Μίλητος, 2020.</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μιχαλόπουλος Δημήτρης, «Ελλάδα και διεθνείς εξελίξεις, 1944-1974: Επιτολή, πτώση και επάνοδος του Κωνσταντίνου Καραμανλή», Παπαζήσης, 2019.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μπαλωτή Ξένη, «Κωνσταντίνος Καραμανλής», Σαββάλας,
2004.</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Νικολαΐδου Εύα, «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Η ανθρώπινη πλευρά του», Ι.Σιδέρης, 2019.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b>
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παπαθανασόπουλος Βασίλης, «Ανατρέποντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή», Πατάκης, 2005.</span><br />
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παπαναγιώτου Δημήτρης, «Ανάμεσα σε δύο Προέδρους:
Πλησιάζοντας τον άνθρωπο πίσω από τον ηγέτη», Έφεσος, 2005.</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παπαχελάς Αλέξης, «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια: 1942-1974», Παπαδόπουλος, 2017.</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παπαχελάς Αλέξης, «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια: 1974-2016», Παπαδόπουλος, 2019.</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παπινιανός, «Ο Δικηγόρος», </span></span></span></span><span style="text-indent: -22.6667px;">Εστία</span><span style="text-indent: -17pt;">, 2003.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παρασκευόπουλος Πότης, «Ο Καραμανλής στα χρόνια 1974-1985», Φυτράκης, 1986.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 0px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Πασαλάρης Χρήστος, «Οι Βαρόνοι των Media», Ζάρβανος, 1994.</span></span></span></span></div></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Ριζάς Σωτήρης, «Κωνσταντίνος Καραμανλής», Σκάι Βιβλίο,
2009.</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Ρούμπας Ιωάννης, «Υποθήκες ενός Μεγάλου Ηγέτη», 2005.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Σβολόπουλος Κωνσταντίνος (επιμέλεια), «Κωνσταντίνος Καραμανλής:
Αρχείο, γεγονότα και κείμενα», Εκδοτική Αθηνών, 1997.</span></div><div class="MsoNormal"><b><br /></b></div><div class="MsoNormal"><b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Σβολόπουλος Κωνσταντίνος, Μπότσιου Κωνσταντίνα, Χατζηβασιλείου Ευάνθης (επιμέλεια), </span><span style="text-indent: -22.6667px;">«Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον Εικοστό Αιώνα», Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, Ζάππειο Μέγαρο, 5-9 Ιουνίου 2007, </span><span style="text-indent: -17pt;"> Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», 2008.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Σβολόπουλος Κωνσταντίνος, «Καραμανλής (1907-1998): Μια πολιτική βιογραφία», Ίκαρος, 2011.</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Τζερμιάς Παύλος</span><span style="text-indent: -17pt;">, «Η πολιτική σκέψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή: Μια ανίχνευση», Ελληνική Ευρωεκδοτική, 1990.</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Τσάτσος Κωνσταντίνος</span><span style="text-indent: -17pt;">, «Ο άγνωστος Καραμανλής», Εκδοτική Αθηνών, 1984.</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span></span>Φυντανίδης Σεραφείμ, «31 αξέχαστα χρόνια στο ξύλινο τιμόνι της "Ελευθεροτυπίας" και της "Κυριακάτικης Ε"», Πατάκης, 2014.<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span></span>Χαραλαμπάκος Βασίλης (επιμέλεια), «In memoriam: Η διεθνής κοινότητα τιμά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή», Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής», 1999.<br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span></span>Χατζηβασιλείου Ευάνθης, «Η άνοδος του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην εξουσία, 1954-1956», Πατάκης, 2001.<br />
<br />
<b><u><br /></u></b>
<b><u>Εκδόσεις του Τύπου</u>:</b><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">·</b><span style="text-indent: 0px;"> Βούλτεψη Σοφία (επιμέλεια),</span><b style="text-indent: 0px;"> </b><span style="text-indent: -17pt;">«Η πορεία προς τη Δημοκρατία» («Τύπος της Κυριακής», 20/7/2013).</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Κατσίγερας Μιχάλης (επιμέλεια), </span><span style="text-indent: -17pt;">«Ελλάδα – Ευρωπαϊκή Ένωση: 30 χρόνια από τη συμφωνία ένταξης» («Η Καθημερινή», 24/5/2009).</span></span><br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Κότταρη Μαρία</span><span style="text-indent: 0px;">, «Η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ», περιοδικό «Ιστορικά Θέματα», Αύγουστος 2015, τεύχος 153.</span></span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;"><b>· </b><span style="font-weight: normal;">Λεονταρίτης Γεώργιος,</span><b> </b><span style="font-weight: normal; text-indent: -17pt;">«Κωνσταντίνος Καραμανλής», σειρά </span><span style="font-weight: normal; text-indent: -22.6667px;">«Επτά Ημέρες» (</span><span style="font-weight: normal; text-indent: -22.6667px;">«Η Καθημερινή», </span><span style="font-weight: normal; text-indent: -17pt;">26/4/1998).</span></b></span><br />
<div style="text-indent: -22.6667px;">
<br /></div>
<b>· </b> Λάζου Βασιλική – Ψαρομήλιγκος Αρτέμης (επιμέλεια), «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ο αναμορφωτής της μεταπολεμικής Ελλάδας», σειρά «Ελλήνων Ιστορικά», τεύχη 15-16 («Τύπος της Κυριακής», 14-21/7/2013).<br />
<br />
· Παναγόπουλος Βαγγέλης (επιμέλεια), «Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου», σειρά «Ιστορικά» («Ελευθεροτυπία», 8/6/2000).</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
· Παναγόπουλος Βαγγέλης (επιμέλεια), «Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας», σειρά «Ιστορικά» («Ελευθεροτυπία», 24/7/2013).</div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><b>· </b>Σαμπατακάκη Μαρία (επιμέλεια), «Αφιέρωμα: Κωνσταντίνος Καραμανλής», περιοδικό «Ιστορία Εικονογραφημένη», Οκτώβριος 2019, τεύχος 616.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b>Σαφλαγιούρα Γιώτα (επιμέλεια),<b> </b><span style="text-indent: -17pt;">«Κωνσταντίνος Καραμανλής: Πολιτικές προβολές στο μέλλον», τριμηνιαία επιθεώρηση «Φιλελεύθερη Έμφαση»,
Ιούλιος-Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1999, τεύχος 3</span><span style="text-indent: -22.6667px;">.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b>· </b>Σίμος Νίκος, <span style="text-indent: -17pt;">«Κωνσταντίνος Καραμανλής (1907-1998)» («Παραπολιτικά», 29/6/2013).</span><br />
<br /></div>
<b>· </b>Τζανετάκος Πιέρρος, «Η σύγκρουση του Καραμανλή με το Παλάτι», περιοδικό «Ιστορικά Θέματα», Ιούλιος 2012, τεύχος 116.<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Τραΐου Ελευθερία (επιμέλεια), </span><span style="text-indent: -17pt;">«Το αρχείο Κωνσταντίνου Καραμανλή», </span></span><span style="text-indent: -17pt;">σειρά </span><span style="text-indent: -22.6667px;">«Επτά Ημέρες» (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», </span><span style="text-indent: -17pt;">4/5/1997).</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Τραΐου Ελευθερία (επιμέλεια), </span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Ελλάδα τον 20ο αιώνα: 1950-1960», </span></span><span style="text-indent: -17pt;">σειρά </span><span style="text-indent: -22.6667px;">«Επτά Ημέρες» (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», </span><span style="text-indent: -17pt;">28/11/1999).</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">Τραΐου Ελευθερία (επιμέλεια), </span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Ελλάδα τον 20ο αιώνα: 1960-1965», </span></span><span style="text-indent: -17pt;">σειρά </span><span style="text-indent: -22.6667px;">«Επτά Ημέρες» (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», </span><span style="text-indent: -17pt;">5/12/1999).</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b>Χατζηβασιλείου Ευάνθης (επιμέλεια), <span style="text-indent: -17pt;">«40 χρόνια από τη Μεταπολίτευση» («Η
Καθημερινή», 27/7/2014).</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">«Ιστορικό Λεύκωμα: 1960-1991» («Η Καθημερινή», 1997-1998).</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u>Άρθρα στον Τύπο</u>:<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Βαρβιτσιώτης Ιωάννης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/776959/opinion/epikairothta/politikh/tote-kai-twra" style="text-indent: -17pt;">«Τότε
και τώρα»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 20/7/2014).</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Βατόπουλος Νίκος, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/815416/article/politismos/polh/h-a8hna-toy-karamanlh-htan-polh-fwteinh">«Η Αθήνα του Καραμανλή ήταν πολύ φωτεινή»</a><span style="text-indent: 0px;"> (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 16/5/2015).</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Βερέμης Θάνος, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/709169/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/kwnstantinos-karamanlhs---teleytaios-laikos-hgeths" style="text-indent: -17pt;">«Κωνσταντίνος
Καραμανλής – Τελευταίος λαϊκός ηγέτης»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («Η Καθημερινή»,
11/5/2008).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Γιάγκου Αναστασία, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/807463/article/epikairothta/ellada/oi-symfwnies-zyrixhs-kai-londinoy" style="text-indent: -17pt;">«Οι
Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («Η Καθημερινή», 15/3/2015).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Γιατρομανωλάκης Γιώργης, </span><a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=502217" style="text-indent: -17pt;">«Ο Κωνσταντίνος
Καραμανλής και η Αριστερά»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Το Βήμα», 10/3/2013).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Καζάκος Πάνος, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/808451/article/epikairothta/ellada/to-pentaetes-programma-anapty3hs" style="text-indent: -17pt;">«Το
πενταετές πρόγραμμα ανάπτυξης»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 22/3/2015).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Καιρίδης Δημήτρης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/705825/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/ta-la8h-toy-kwnstantinoy-karamanlh" style="text-indent: -17pt;">«Τα
“λάθη” του Κωνσταντίνου Καραμανλή»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 8/7/2007).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Καιρίδης Δημήτρης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/482312/article/epikairothta/politikh/apoyh-epivevaiwsh-ths-epiloghs-toy" style="text-indent: -17pt;">«Επιβεβαίωση
της επιλογής του»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 3/3/2013).</span><br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span>Κάρυος Ανδρέας, <a href="http://www.kathimerini.gr/797416/article/epikairothta/ellada/to-sxedio-makmilan">«Το Σχέδιο Μακμίλαν»</a> («Η Καθημερινή», 28/12/2014).</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Κιτρομηλίδης Πασχάλης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/482313/article/epikairothta/politikh/apoyh-h-strathgikh-ths-politikhs-hgesias" style="text-indent: -17pt;">«Η
στρατηγική της πολιτικής ηγεσίας»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 3/3/2013).</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Κουλουμπής Θεόδωρος, </span></span><a href="http://www.kathimerini.gr/705739/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/karamanlhs-kai-venizelos-mia-sygkritikh-8ewrhsh">«Καραμανλής και Βενιζέλος: Μια συγκριτική θεώρηση»</a> («Η Καθημερινή», 1/7/2007).</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b>
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Κουλουμπής Θεόδωρος, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/815632/opinion/epikairothta/politikh/exoyme-3eperasei-kai-xeirotera">«Έχουμε ξεπεράσει και χειρότερα»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 17/5/2015).</span><br />
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Κούμας Μανώλης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/829829/article/epikairothta/ellada/h-episkeyh-karamanlh-sth-gallia" style="text-indent: -17pt;">«Η
επίσκεψη Καραμανλή στη Γαλλία»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 6/9/2015).</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Κουράκης Νέστωρ, </span><a href="http://crime-in-crisis.com/wp-content/uploads/pdfbio/karamanlis.pdf" target="_blank">«Τα προσωπικά χαρακτηριστικά ενός πολιτικού ηγέτη»</a><span style="text-indent: 0px;"> (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Νέα Πολιτική», Σεπτέμβριος 2013, β΄ περίοδος, τεύχος 3, σελ.49-54).</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;"><b>· </b> </b><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -22.6667px;">Μαλούχος Γεώργιος,</span> </span><a href="https://issuu.com/neapolitiki/docs/np3net" target="_blank">«Η Ελλάδα που δεν κατάλαβε»</a><span style="text-indent: 0px;"> (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Νέα Πολιτική», Σεπτέμβριος 2013, β΄ περίοδος, τεύχος 3, σελ.56-57).</span></span></div>
<div class="MsoNormal"><b><br /></b></div><div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μαλούχος Γεώργιος, </span><a href="http://www.tovima.gr/society/article/?aid=491590" style="text-indent: -17pt;">«Μια σύγκρουση που
έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Το Βήμα», 6/1/2013).</span></div><div class="MsoNormal"><div style="text-indent: -22.6667px;"><br /></div>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μανδραβέλης Πάσχος, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/818310/opinion/epikairothta/politikh/h-klhronomia-enos-hgeth">«Η κληρονομιά ενός ηγέτη»</a><span style="text-indent: 0px;"> (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 7/6/2015).</span></span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span></span>Μαρίνος Γιάννης, <a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=117215">«Η άγνωστη οφειλή της Αριστεράς»</a> («Το Βήμα», 12/12/1999).</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μαρίνος Γιάννης, </span><a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=503298" style="text-indent: -17pt;">«Πώς παρερμηνεύτηκε ο
Καραμανλής»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Το Βήμα», 16/3/2013).</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μέρτζος Νικόλαος, </span><a href="https://www.kathimerini.gr/971192/article/epikairothta/politikh/apoyh-kwnstantinos-karamanlhs-o-askhths-epifanhs-anamorfwths">«Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο ασκητής επιφανής αναμορφωτής»</a><span style="text-indent: 0px;"> (</span><span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 23/6/2018).</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μολυβιάτης Πέτρος, </span><a href="http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=142272" style="text-indent: -17pt;">«Η εξωτερική
πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Το Βήμα», 5/5/2002).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Μπίστικα Ελένη, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/822119/opinion/epikairothta/politikh/to-mhnyma-toy-nai-sthn-eyrwph-hxei-dynato" style="text-indent: -17pt;">«Το
μήνυμα του “ΝΑΙ στην Ευρώπη” ηχεί δυνατό…»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή»,
4/7/2015).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παπαχελάς Αλέξης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/714315/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/zhteitai-8hrio" style="text-indent: -17pt;">«Ζητείται
“θηρίο”»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 3/5/2009).</span></div><div class="MsoNormal"><b><br /></b></div><div class="MsoNormal"><b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Παππάς Ανδρέας, </span><a href="https://www.tovima.gr/2016/04/02/opinions/meres-toy-56/" style="text-indent: -17pt;">«Μέρες του '56»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Το Βήμα», 2/4/2016).</span></div><div class="MsoNormal"><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span>Ράλλης Γεώργιος, <a href="http://www.kathimerini.gr/686114/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/apoyh">«Ο Καραμανλής θα έριχνε τον Παπανδρέου αν μας έβγαζε από την ΕΟΚ»</a> («Η Καθημερινή», 28/9/2001).</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Ριζάς Σωτήρης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/853741/article/epikairothta/ellada/h-paraithsh-toy-kwn-karamanlh" style="text-indent: -17pt;">«Η
παραίτηση του Κων.Καραμανλή»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 20/3/2016).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Ρωμαίος Γιώργος, </span><a href="http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=157886" style="text-indent: -17pt;">«Από τη Ζυρίχη
στη Λουκέρνη»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Το Βήμα», 28/3/2004).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Σβολόπουλος Κωνσταντίνος, </span><a href="http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=160178" style="text-indent: -17pt;">«Η συμβολή του
Κωνσταντίνου Καραμανλή»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Το Βήμα», 25/7/2004).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Χατζηβασιλείου Ευάνθης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/857781/article/epikairothta/ellada/h-anaxwrhsh-karamanlh-sto-parisi" style="text-indent: -17pt;">«Η
αναχώρηση Καραμανλή στο Παρίσι»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 24/4/2016).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Χατζηβασιλείου Ευάνθης, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/902139/article/epikairothta/politikh/o-kwnstantinos-karamanlhs-kai-h-eyrwpaikh-idea" style="text-indent: -17pt;">«Ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής και η ευρωπαϊκή ιδέα»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή»,
25/3/2017).</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<span face="arial, helvetica, sans-serif" style="color: black; font-style: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><b>· </b></span>Χατζηβασιλείου Ευάνθης, <a href="http://www.kathimerini.gr/911490/article/epikairothta/politikh/o-kwn-karamanlhs-kai-h-diktatoria">«Ο Κων. Καραμανλής και η δικτατορία»</a> («Η Καθημερινή», 28/5/2017).<br />
<br />
<span face="arial, helvetica, sans-serif" style="color: black; font-style: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><b>· </b></span>Χατζηβασιλείου Ευάνθης, <a href="https://www.athensvoice.gr/politics/437032_konstantinos-karamanlis-o-politikos-poy-agapithike-kai-misithike-oso-kaneis-allos">Συνέντευξη με αφορμή τα 20 χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή</a> (Athensvoice.gr, 23/4/2018).</div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Χρηστίδης Χρήστος, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/758369/article/epikairothta/ellada/h-anodos-toy-k-karamanlh-sthn-e3oysia" style="text-indent: -17pt;">«Η
άνοδος του Κ.Καραμανλή στην εξουσία»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 16/3/2014).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><span style="text-indent: -17pt;">Χριστοδούλου Τίμος, </span><a href="http://www.kathimerini.gr/776960/opinion/epikairothta/politikh/h-ey8ynh-einai-dikh-moy" style="text-indent: -17pt;">«“Η
ευθύνη είναι δική μου”»</a> (<span style="text-indent: -17pt;">«Η Καθημερινή», 20/7/2014).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u>Τηλεοπτικές εκπομπές</u>:<o:p></o:p></b></div>
<br />
<b>·</b> <a href="https://www.youtube.com/watch?v=SUQN7Kk_wrk">«Από τη Δικτατορία στη Δημοκρατία»</a> («ΕΤ1», 1984)<br />
<br />
<b>·</b> <a href="https://archive.ert.gr/?s=%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1+%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1%CF%82">«Χρόνια Δημοκρατίας: 1974-1990»</a> («ΕΤ1», 1991)<br />
<br />
<b>·</b> <a href="https://www.ertnews.gr/arxeio-afierwmata/konstantinos-karamanlis-23-aprilioy-1998/" target="_blank">«Ριμέικ»: «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Το Τέλος μιας Εποχής»</a> («ΕΡΤ», 1998)</div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=-kDCGrxHRkc" target="_blank">Αφιέρωμα της «ΕΤ3» την ημέρα του θανάτου του</a></span></span> </div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: 0px;"><br /></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: 0px;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=BA_HcfxEFU4" target="_blank">Αφιέρωμα της «ΝΕΤ» την ημέρα του θανάτου του</a></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: 0px;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: 0px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: 0px;"><b>· </b></span><span style="text-indent: 0px;"></span></span></span></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=UNDPmvQBVZE" target="_blank">Δελτίο ειδήσεων του «ANT1» την ημέρα του θανάτου του</a></div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: 0px;"><b>· </b></span><span style="text-indent: 0px;"></span></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=S5EH_6uoyCE" target="_blank">Δελτίο ειδήσεων της «ΝΕΤ» την ημέρα του θανάτου του</a></div><div class="MsoNormal">
<br />
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=1VNx20_KxnE" target="_blank">«Σαν Παραμύθι...»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΕΤ1», 1998)</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /><b style="text-indent: 0px;">· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=1Evs0YWsIgg" target="_blank">«Video</a><span style="text-indent: 0px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=1Evs0YWsIgg" target="_blank">»</a> («MEGA», 1998)</span></span></div><div class="MsoNormal"><div style="text-indent: 0px;"><br /></div><div style="text-indent: 0px;"><b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=3f13z4NnxTQ" target="_blank">«Τέλος Εποχής»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΕΤ3», 1998)</span></div><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span><b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=eW1tmT0vIdI">«Ενώπιος Ενωπίω</a>» («MEGA», 1998)<br />
<br />
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=3COP0c_Q8qE&t=1512s">«Οι Φάκελοι»</a> («MEGA», 1998)</div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=gqT7q9JAXDU" target="_blank">«Ένα Κλικ, Ένας Αιώνας»</a> («ONE», 1999)</div><div class="MsoNormal">
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><a href="https://archive.ert.gr/75073/">«Ριμέικ»: «ΕΟΚ: 20 χρόνια»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΕΡΤ», 1999)</span></div><div class="MsoNormal"><b style="text-indent: -22.6667px;"><br /></b></div><div class="MsoNormal"><b style="text-indent: -22.6667px;">·</b><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"> <a href="https://www.youtube.com/watch?v=CkHJEslQPFI" target="_blank">«Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ένας χρόνος απουσίας»</a></span></span></span> <span style="text-indent: -22.6667px;">(Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», 1999)</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=WMdOXovM7Ic" target="_blank">«Ανιχνεύσεις»</a><span style="text-indent: 0px;"> («ΕΤ3», 2001)</span></span></div><div class="MsoNormal">
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=JnBPPM9mCak&list=PLuiKYmV6Mk3w5YRIyYCt25ZhD0VrVxyZ3&index=112">«Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ένα κεφάλαιο της Ιστορίας»</a> («TV100», 2001)<br />
<br />
<b>· </b><a href="https://archive.ert.gr/96102/">«Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα»: «Ευρωπαϊκή Ένωση, 20 Χρόνια»</a> («ΕΡΤ», 2002)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=NVp-yFYFyLI" style="text-indent: -17pt;">«Η
πιο μεγάλη νύχτα του Κωνσταντίνου Καραμανλή»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («</span><span lang="" style="text-indent: -17pt;">ANT</span><span style="text-indent: -17pt;">1», 2004)</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><span style="text-indent: -22.6667px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=e-poHzIJrKk&t=4s" target="_blank">«6 χρόνια χωρίς τον Εθνάρχη»</a> </span></span>(<span style="text-indent: -22.6667px;">«ΕΤ3», </span>2004)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=pS_Leo_h37g&t=684s" style="text-indent: -17pt;">«Modern Greeks»</a><span style="text-indent: -17pt;">
(«The History Channel», 2006)</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b>· </b><a href="https://archive.ert.gr/36124/">«Ριμέικ»: «Η σύνδεση και η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΕΡΤ», 2006)</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">·</b><span style="text-indent: 0px;"> </span></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=pg6BEJJS9Zc">«Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα»: «Η άγνωστη αντίσταση κατά της δικτατορίας» (Μέρος 4ο): «Η κατάρρευση» </a> («ΕΤ1», 2006)<br />
<br />
<b>· </b><a href="https://archive.ert.gr/?s=%CE%95%CE%9E%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A1%CE%95%CE%99%CE%9D+%CE%9A%CE%91%CE%99+%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A1%CE%95%CE%99%CE%9D">«Εξιστορείν και Ιστορείν»</a> («ΕΤ1», 2006-2007)<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=d2F0q8CY9xs">«Η Άλλη Όψη»</a><span style="text-indent: -17pt;">
(«</span><span lang="" style="text-indent: -17pt;">NET</span><span style="text-indent: -17pt;">», 2007)</span><br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">·</b><span style="text-indent: 0px;"> </span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=urg-_Ou2Gxo&spfreload=5">«Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα»: «Τα δικά μας 60's»</a><span style="text-indent: 0px;"> («ΕΤ1», 2007)</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=6czAdLGMnTA">«Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ο άνθρωπος που άλλαξε την Ελλάδα»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΣΚΑΪ», 2007)</span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>· </b>«Η
Άλλη Όψη»<span style="text-indent: -17pt;"> («NET», 2008)</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;">«Μαρτυρίες</span></span>»: «Κωνσταντίνος Καραμανλής, αυτοεξόριστος στο Παρίσι»<span style="text-indent: -17pt;"> («NET», 2009)</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=TJQUaKfv-oM&t=243s" style="text-indent: -17pt;">«Μεγάλοι Έλληνες»</a><span style="text-indent: -17pt;">
(«ΣΚΑΪ», 2009) </span><br />
<br />
<b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=fQyu_hNeSUc&index=1&list=PLFD2ZupOBKghcOSecIh2w_N14qDByCzSf">«Η Μεγάλη Αλλαγή»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΝΕΤ», 2009)</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><span style="text-indent: -17pt;"><a href="https://archive.ert.gr/75063/">«Ριμέικ»: «40 χρόνια ανεξαρτησίας – Κύπρος»</a> («ΕΡΤ»,
2009)</span></div><div class="MsoNormal"><b><br /></b></div><div class="MsoNormal"><b>· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=bmiDmXf6XQE&list=PL4oWuYCCH060DtVYBmWak0HM_Nt7Osvtg&index=6" target="_blank">«Το Πανόραμα μιας Επταετίας: "Χούντα είναι. Θα περάσει."»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («NET», 2012)</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=SC9yyG4XBZM&t=2157s" rel="nofollow" target="_blank">«Μηχανή του Χρόνου»: «Ο δρόμος προς τη Χούντα και οι επεισοδιακές εκλογές του '60</a></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=Nobn1SCD2LM" rel="nofollow" target="_blank"><span style="text-indent: -22.6667px;">»</span></a><span style="text-indent: -17pt;"> («NET», 2012)</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=k_OGMzN2OQY">«Πρωτοσέλιδα Ιστορίας»: «Από τον Παπάγο στον Καραμανλή»</a> («ΕΡΤ», 2013)<br />
<br />
<b>· </b><a href="http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewevent.aspx?EventID=216" style="text-indent: -17pt;">Συμπόσιο: «Κωνσταντίνος Καραμανλής: τότε και τώρα»</a><span style="text-indent: -17pt;"> (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2013)</span><br />
<span style="text-indent: -17pt;"><br /></span>
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=bmtymHyWKNU">«1974-2017: 43 Χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας»</a> («Βουλή Τηλεόραση», 2017)<br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=f1GT6p_ssp0">«Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ο Μακεδόνας που έγινε εθνικός ηγέτης»</a> (News247.gr, 2018)<br />
<br />
<span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><span style="text-indent: -17pt;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=jXaPbXQJk-w&list=PLCXvmyq8avvbs_7VbxBHX4XuD-hYHFJMC&index=15" target="_blank">«Ιστορικοί Περίπατοι»: «Από το Λαϊκό Κόμμα στην Κεντροδεξιά της Μεταπολίτευσης»</a> («ΕΡΤ1», 2018)</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><span style="text-indent: -17pt;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=QMTtFKWOX7A&list=PLCXvmyq8avvbs_7VbxBHX4XuD-hYHFJMC&index=12" target="_blank">«Ιστορικοί Περίπατοι»: «Η Ελλάδα στη Δεκαετία του '50»</a> («ΕΡΤ1», 2018)</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><span style="text-indent: 0px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=cefGgMHxQXQ" target="_blank">«Διαβουλεύσεις»: </a></span></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=cefGgMHxQXQ" target="_blank">«Κωνσταντίνος Καραμανλής: Φωτίζοντας την ανθρώπινη πλευρά του»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («Βουλή Τηλεόραση», 2019)</span></div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><a href="https://www.tvopen.gr/watch/69414/konstantinoskaramanlhsoc2abethnarxhsc2bb" rel="nofollow" target="_blank">«Και εγένετο... Ελλάς»: «Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο "Εθνάρχης"»</a></span><span style="text-indent: -17pt;"> </span></span></span><span style="text-indent: -22.6667px;">(«Open Beyond», 2021)</span></div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=yPCM99H41xs" target="_blank">Εκδήλωση: «Κωνσταντίνος Καραμανλής – Η πορεία της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη»</a></span></span></span> <span style="text-indent: -22.6667px;">(Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», 2021)</span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=1RKM4LyCY9A" target="_blank">«Καταστροφές και Θρίαμβοι» (επεισόδιο 5): «Η Δημοκρατική Επανάσταση (1950-1974)»</a>,<span style="text-indent: -17pt;"> («ΣΚΑΪ», 2021)</span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=rEVykdGP6bo" target="_blank">«Καταστροφές και Θρίαμβοι» (επεισόδιο 6): «Από τον Σοσιαλισμό στο Ευρώ (1974-2004)»</a><span style="text-indent: -22.6667px;">,</span><span style="text-indent: -17pt;"> («ΣΚΑΪ», 2021)</span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=MZcQWrnB-rw&list=PL52kmWoEheCFSLFXCyh61d-EhnUH61dx_&index=20" target="_blank">«Πολιτικές Ιστορίες Θεσσαλονίκης»: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Θεσσαλονίκη»<span style="text-indent: -22.6667px;">, Α΄ Μέρος</span></a><span style="text-indent: -17pt;"> («TV 100», 2021)</span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=PfkVALcjRmE&list=PL52kmWoEheCFSLFXCyh61d-EhnUH61dx_&index=20" target="_blank">«Πολιτικές Ιστορίες Θεσσαλονίκης»: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Θεσσαλονίκη»<span style="text-indent: -22.6667px;">, Β΄ Μέρος</span></a><span style="text-indent: -17pt;"> («TV 100», 2021)</span></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><br /></span></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://www.skaitv.gr/episode/enimerosi/istories-eklogon/2023-05-18-21" target="_blank">«Ιστορίες Εκλογών»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΣΚΑΪ», 2023)</span></span></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><br /></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><span style="text-indent: -17pt;"><b style="text-indent: 0px;">· </b></span><a href="https://open.spotify.com/episode/7sTNrwNqV85l9Nz7Lx0005" target="_blank">«Ο Παντελής Καψής συζητά με τον Πάνο Λουκάκο: "Τον Καραμανλή δεν μπορούσες να τον πεις ούτε δεξιό ούτε αριστερό"»</a><span style="text-indent: -17pt;"> («ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ Podcast», 2023)</span></span></span></span></span></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="text-indent: -22.6667px;"><br /></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-30531078164683974742017-05-07T21:13:00.025-07:002021-07-22T14:20:50.113-07:00Μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Αν απαριθμήσει κάποιος τους εν δυνάμει παράγοντες για το αναγκαίο επενδυτικό σοκ στην ελληνική οικονομία, θα διαπιστώσει την περιορισμένη απόδοση ή/και πιθανότητα πραγμάτωσης έκαστου. Έτσι ώστε να <a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/04/blog-post_16.html">καταλήξει</a> ότι η μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα αποτελεί τη μόνη λύση. Και, ως τέτοια, πρέπει να αναγορευτεί σε εθνικό στόχο…</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν διεκδικούμε, βέβαια, την πατρότητα της ιδέας. Πολύ ενδιαφέρουσα την είχε βρει πριν από λίγους μήνες και η Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), μιλώντας στο περιθώριο ενός συνεδρίου. Τέσσερις δεκαετίες νωρίτερα, την είχε καταθέσει, επίσημα και επανειλημμένα, και ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tον Ιούνιο του 2016, η <b>Κριστίν Λαγκάρντ</b>, <a href="https://www.youtube.com/watch?v=TSgOD94WvJI">μιλώντας</a> στο Φεστιβάλ Ιδεών Άσπεν, στο Κολοράντο των ΗΠΑ, είχε πει μεταξύ άλλων: «<i>Νομίζω ότι είναι μια εξαιρετική ιδέα. Στο βαθμό που πρόκειται να δημιουργήσει ζήτηση, η οποία είναι ό,τι απολύτως χρειάζεται αυτή η οικονομία, θα ήταν εξαιρετική».</i> (Σ.σ: Το ότι η δήλωσή της αυτή πέρασε στα ψιλά των ελληνικών ΜΜΕ πρέπει να προβληματίσει πολύ για το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου στη χώρα μας.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1976 και το 1980, ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής</b>, με επιστολές του στον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), λόρδο <b>Κιλάνιν</b>, είχε ζητήσει τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. Όπως και το 1984, με επιστολή του στον <b>Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ</b>, διάδοχο του Κιλάνιν στην προεδρία της ΔΟΕ. Αν και η πρότασή του υπαγορευόταν τότε περισσότερο από την ανάγκη προστασίας της Ολυμπιακής Ιδέας, παρά από οικονομικά κριτήρια, δεν παύει να ήταν μπροστά από την εποχή της. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι η τότε πρόταση του εθνάρχη είχε εξασφαλίσει τη συναίνεση των κυβερνήσεων των ΗΠΑ, της Δυτικής Γερμανίας και άλλων κρατών. Η Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας είχε εγκρίνει –σχεδόν ομόφωνα– ψήφισμα με το οποίο καλούσε τη ΔΟΕ να εξετάσει επειγόντως την πρόταση διεξαγωγής θερινών Ολυμπιακών Αγώνων μονίμως στην Αθήνα. Και η ΔΟΕ είχε προχωρήσει στη σύσταση ειδικής επιτροπής επιφορτισμένης να μελετήσει την ελληνική πρόταση. Ενδεικτική, τέλος, ήταν και η αμέριστη στήριξη που είχε βρει από τα εγκυρότερα δημοσιογραφικά έντυπα των ΗΠΑ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν ολίγοις, η ιδέα δεν είναι καινούργια. Έχουν μπει προ πολλού οι αναγκαίοι σπόροι για να καρποφορήσει. Απαιτείται μόνο δράση για να ποτιστούν… </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θέτοντας τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων, είναι βέβαιον ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2020 θα πραγματοποιηθούν στο Τόκιο. Η απόφαση για την ιαπωνική πρωτεύουσα έχει ανακοινωθεί ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2013. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκκρεμεί, όμως, το πού θα διοργανωθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024. Μετά τη διαδοχική απόσυρση τριών πόλεων (Αμβούργου, Ρώμης, Βουδαπέστης), οι υποψήφιες που έχουν μείνει είναι μόλις δύο (Παρίσι, Λος Άντζελες). Η απάντηση στο ερώτημα «Παρίσι ή Λος Άντζελες» αναμένεται να δοθεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τον προσεχή Σεπτέμβριο. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι μιλάμε πλέον μόνο για δύο πόλεις σημαίνει αυτόματα ότι οι αντιδράσεις σε μία απευθείας ανάθεση στην Αθήνα δεν μπορεί παρά να είναι ελεγχόμενες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μάλιστα, αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες ότι η ΔΟΕ θα αποφασίσει ταυτόχρονα για τον τόπο διεξαγωγής των Αγώνων του 2024 και του 2028, η ιδέα επίλυσης του προβλήματος μία για πάντα, με τη μόνιμη τέλεση σε μία πόλη, κερδίζει εκ των πραγμάτων πόντους. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι και το έγκυρο βρετανικό περιοδικό «Economist», σε πρόσφατο <a href="http://www.economist.com/news/business/21718938-budapest-latest-city-withdraw-its-bid-host-them-business-model-olympic">άρθρο</a> του, συνηγορούσε υπέρ μιας τέτοιας λύσης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα έχει τρία ισχυρά επιχειρήματα για να υποστηρίξει την πρότασή της:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>1) </b>Ακριβώς είκοσι χρόνια πριν από το 2024, το 2004, διοργάνωσε –κατά γενική ομολογία– άψογους Αγώνες. Επομένως, αρκεί οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις που αφέθηκαν να ρημάξουν, να ανακαινιστούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>2) </b>Αποτελεί το ιστορικό λίκνο των Ολυμπιακών. Ως εκ τούτου, εάν μία χώρα δικαιούται να γίνει ο μόνιμος τόπος τέλεσής τους, είναι δίχως αμφιβολία αυτή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>3)</b> Τα τελευταία επτά χρόνια απασχολεί αρνητικά όλον τον κόσμο με το δημοσιονομικό της πρόβλημα. Όντας μέλος της Ευρωζώνης, είναι πάντα υπαρκτός ο κίνδυνος μετάστασής του στα υπόλοιπα μέλη και, κατ’ επέκταση, στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν μπορεί να υποτιμηθεί από κανέναν ότι, με προωθητική δύναμη για το ΑΕΠ της τη διοργάνωση των Αγώνων κάθε τέσσερα χρόνια, η ελληνική σχέση δημοσίου χρέους – ΑΕΠ δύναται να βελτιωθεί αισθητά, απαλλάσσοντας τη διεθνή κοινότητα από τον πονοκέφαλο της πολυσυζητημένης βιωσιμότητας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συμπερασματικά, αν η γαλλίδα <b>Κριστίν Λαγκάρντ</b>, ηγούμενη του ΔΝΤ, είναι εύκολο να πείσει το Λος Άντζελες να αποσύρει την υποψηφιότητά του, γιατί είναι δύσκολο να πειστεί και το Παρίσι για κάτι αντίστοιχο;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι μεγάλη ευκαιρία να τεθεί απευθείας το αίτημα στον νέο πρόεδρο <b>Εμανουέλ Μακρόν</b>,<b> </b>για να συναινέσει κι εκείνος σε μια ιδέα που η συμπατριώτισσά του στα ηνία του ΔΝΤ βρίσκει εξαιρετική; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι αντίστοιχο δεν είχε συμβεί στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970, όταν ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής</b> είχε καταφέρει να πείσει τον <b>Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν</b> και τους άλλους ηγέτες της ΕΟΚ, για μία διεύρυνση μόνο και μόνο για την προσχώρηση της Ελλάδας;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη ότι ο εθνάρχης είχε απέναντί του συνολικά εννέα πρόσωπα μ' ένα κατηγορηματικό «όχι», οι <b>Αλέξης Τσίπρας</b> και <b>Κυριάκος Μητσοτάκης</b> δεν δικαιούνται με τίποτα να δειλιάσουν σήμερα...<br />
<br />
<br />
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 8 Μαΐου 2017:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/322934-Monimh-telesh-twn-Olympiakwn-Agwnwn-sthn-Athhna">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/322934-Monimh-telesh-twn-Olympiakwn-Agwnwn-sthn-Athhna</a></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Υποσημειώσεις</u>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η πατρότητα της ιδέας ανήκει στον βασιλιά <b>Γεώργιο </b>τον Α΄, ο οποίος τη διατύπωσε στο τέλος των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, το 1896.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Στην πρώτη επιστολή του (29/7/1976) προς τον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, λόρδο <b>Κιλάνιν</b>, ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής </b>είχε αναφέρει μεταξύ άλλων: <i>«Η Ελλάς όχι μόνο προσφέρεται –από ιστορική και φυσική άποψη– για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας απόφασης, που θα έδινε νέα αλκή και κύρος στην Ολυμπιακή Ιδέα, αλλά θα εργαζόταν με ενθουσιασμό υπό την καθοδήγησή σας για την πλήρη επιτυχία της. Είμαι, δε, βέβαιος ότι πλείστα κράτη θα υιοθετούσαν την πρόταση αυτήν, η οποία, υπογραμμίζω, εμπνέεται από την πίστη προς την οικουμενική αξία του Ολυμπιακού Ιδεώδους» </i>(«Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα και Κείμενα», τόμος 9, σελ. 269-270). Στην απάντησή του, ο πρόεδρος της ΔΟΕ σημείωνε ότι οι προτάσεις του <b>Κ.Καραμανλή</b> θα αποτελούσαν αντικείμενο εξετάσεως στο μέλλον.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Η σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν το 1979 είχε οδηγήσει τον αμερικανό πρόεδρο <b>Τζέιμς Κάρτερ</b> να μποϋκοτάρει τους επικείμενους αγώνες με έδρα διεξαγωγής τη Μόσχα. Η Ολομέλεια της Αμερικανικής Γερουσίας, σε ψήφισμά της (29/1/1980), προέτρεπε όλους τους αμερικανούς αθλητές ν’ απόσχουν από τους αγώνες της Μόσχας, εφόσον σοβιετικά στρατεύματα παραμένουν στο Αφγανιστάν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
4. Στη δεύτερη επιστολή του (28/1/1980) προς τον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, λόρδο <b>Κιλάνιν</b>, ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής </b>είχε αναφέρει μεταξύ άλλων: <i>« [...] να επανέλθω στην πρόταση που σας υπέβαλα κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδος του Μοντρεάλ και την οποία, όπως γνωρίζετε, ουδέποτε απέσυρα. Βασική ιδέα της προτάσεως αυτής ήταν η ανάγκη καθορισμού ενός μόνιμου χώρου για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων και η επιλογή της Ελλάδος ως της καταλληλότερης για τον σκοπό αυτό χώρας. […] Θεωρώ ότι ο ενδεδειγμένος τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η Ελλάς. Πιστεύω ότι καμία άλλη χώρα δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει τη μόνιμη διεξαγωγή των Αγώνων στην περιοχή της εκτός από τη χώρα που γέννησε την Ολυμπιακή Ιδέα και είχε την ικανότητα να διατηρήσει το βαρύ προνόμιο της τελέσεώς τους επί χίλια ολόκληρα χρόνια. Πιστεύω επίσης ότι η επιλογή της Ελλάδας ως μόνιμου χώρου διεξαγωγής των Αγώνων είναι ο μόνος τρόπος για να εξυγιανθεί ο θεσμός και να αναβαπτισθεί στο αυθεντικό του νόημα. Γιατί η Ολυμπιακή Ιδέα θα απαλλαγεί από την εμπλοκή της στις διεθνείς πολιτικές και ιδεολογικές διαμάχες, από την παρεμβολή του βεντετισμού και του επαγγελματισμού, καθώς και από την εμπορική εκμετάλλευση και τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί η σημερινή της μορφή. […] Η πρόταση που σας υποβάλλω, κύριε Πρόεδρε, και η οποία βρήκε ήδη ευρύτατη απήχηση στη διεθνή κοινή γνώμη, δεν υπαγορεύεται από εθνικιστικές ή ωφελιμιστικές προθέσεις. Αποσκοπεί στην προστασία της Ολυμπιακής Ιδέας, με την οποία συνδέεται η ελληνική παράδοσις και το ελληνικό Πνεύμα και έναντι της οποίας ο ελληνικός λαός είναι φυσικό να αισθάνεται ιδιαίτερη ευαισθησία»</i>. («Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, Γεγονότα και Κείμενα», τόμος 11, σελ. 375-376).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
5. Οι «New York Times», αφού αρχικά είχαν αναγγείλει την εισήγηση <b>Καραμανλή</b> με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Η Ελλάδα προσφέρει άσυλο στους Ολυμπιακούς» (29/1/1980), τόνιζαν σε κύριο άρθρο τους με τίτλο «Ο πόλεμος για τους Αγώνες» (28/3/1980): <i>«Ο κ. <b>Κάρτερ</b> προτείνει να επιστρέψουν κάποτε οι Αγώνες στον τόπο γεννήσεώς τους, στην Ελλάδα. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν την ιδέα. Ο προφανής τρόπος για να αποδείξει ότι δεν ζητούνται θυσίες μόνο από τους αθλητές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι να ζητήσει να μη φιλοξενήσει το Λος Άντζελες τους Ολυμπιακούς του 1984, αν τελικά ολόκληρος ο κόσμος συμφωνήσει να διεξάγονται οι Αγώνες μόνιμα στην Ελλάδα»</i>. Σ.σ.: Κατά μοιραία σύμπτωση, και τώρα το Λος Άντζελες είναι που πρέπει να κάνει πίσω...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
6. Η «Washigton Post» είχε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο: «Ο χώρος της Ολυμπίας: μια αρχαία λύση σε ένα σύγχρονο πρόβλημα» (23/3/1980), στο οποίο ο αρθρογράφος έβρισκε <i>«την πρόταση του <b>Κ.Καραμανλή</b> εντυπωσιακή ακόμη και επιφανειακά»</i>, υπογραμμίζοντας ότι <i>«η δαπάνη για τις εγκαταστάσεις θα γινόταν μια φορά, ακόμη και αν ήταν ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να αποφεύγεται η σπατάλη τεράστιων ποσών κάθε τέσσερα χρόνια από έθνη που επιθυμούν να αυτοδιαφημιστούν»</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
7. Ο αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας, <b>Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ</b>, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Bild Zeitung» (14/2/1980), είχε δηλώσει: <i>«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα, όπου και γεννήθηκαν, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή πρέπει να εξετάσει την προσφορά του έλληνα πρωθυπουργού, θέτοντας σε κίνηση την απαιτούμενη διαδικασία, ώστε η Ελλάδα να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αμέσως μετά το Λος Άντζελες. Όλα τα έθνη θα μπορούσαν να συμβάλουν, ώστε η μόνιμη τοποθεσία διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα να γίνει ένας χώρος, όπου θα συναντώνται οι αθλητές όλου του κόσμου. Αυτός ο μεγάλος, παγκοσμίου χαρακτήρα τόπος του αθλητισμού, θα μπορούσε να γίνει το σύμβολο της κατανοήσεως μεταξύ των εθνών»</i>. Ακόμα και ο ίδιος ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, <b>Χέλμουτ Σμιτ</b>, είχε δηλώσει (17/4/1980) ότι «<i>η ιδέα της μόνιμης διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα πρέπει να εξεταστεί κατά συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να μπορέσει ν’ αναβιώσει ο θεσμός στην παλιά του παράδοση»</i>. Ενώ ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, <b>Βίλλυ Ντάουμε</b>, απαντώντας σχετικά: <i>«Αυτό πρόκειται να εξεταστεί σοβαρά από τη ΔΟΕ, αφού μάλιστα προτείνεται από έναν τόσο σημαντικό πολιτικό, όπως ο <b>Κ.Καραμανλής</b>»</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i style="color: blue;">«Εγώ πιστεύω ότι η πρότασή μου κάποτε θα υλοποιηθεί. Άλλωστε, όπως γνωρίζετε, έγινε πολύ ευμενώς δεκτή από τη διεθνή κοινή γνώμη, από τις περισσότερες εθνικές ολυμπιακές επιτροπές και από κυβερνήσεις μεγάλων χωρών. Η δε Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή συνέστησε ειδική επιτροπή για να μελετήσει το θέμα»</i><span style="color: blue;">, <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής</b>.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<div style="text-align: justify;">8. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1981, στη διάρκεια της διάσκεψης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, στο Μπάντεν-Μπάντεν της Δυτικής Γερμανίας, είχε συζητηθεί η πρόταση του <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b> για τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. Στην τότε ανακοίνωση της ΔΟΕ διαβάζουμε: <i>«Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είναι βαθύτατα ευγνώμων, προς τον ελληνικό λαό, την κυβερνησή του και υπεράνω όλων προς τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή, που προσέφεραν μια περιοχή γειτονική της Αρχαίας Ολυμπίας, η οποία θα απολάμβανε απόλυτης ουδετερότητας, για να χρησιμεύσει ως τόπος μόνιμης τελέσεως των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων υπό την εποπτεία της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Η ΔΟΕ εκφράζει την ευγνωμοσύνη της για την πρόταση αυτή, που αποτελεί απόδειξη της αφοσιώσεως στον Ολυμπισμό, της χώρας στην οποία γεννήθηκαν οι αγώνες και η οποία έγινε στην Αθήνα η έδρα των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στους νεότερους χρόνους. Οι Αγώνες έχουν δοθεί στο Λος Άντζελες για το 1984 και στη Σεούλ για το 1988. Περισσότερες από μία υποψηφιότητες έχουν ήδη διαφανεί για το 1992. Ελπίζουμε ότι η πόλη που είχε τα προνόμια να οργανώσει τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες στους νεότερους χρόνους το 1896, η Αθήνα, θα εκλεγεί για το 1996. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα και κυρίως την ομαλή διεξαγωγή των προσεχών Ολυμπιάδων, για τις οποίες η ΔΟΕ έχει δεσμεύσει την ελληνική πρόταση, η οποία αποδεικνύεται υψίστης σπουδαιότητας, θα καταστεί δυνατό να γίνει στο μέλλον το αντικείμενο περισσότερο εμπεριστατωμένης μελέτης, στην οποία η ΔΟΕ δεν θα παραλείψει να επιδοθεί»</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #2b00fe;"><i>«Πιστεύω </i>–<i>όπως έγραψα και στον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Σάμαρανκ</i>–<i> ότι αργά ή γρήγορα την πρότασή μου αυτή θα την επιβάλει η ανάγκη των πραγμάτων. Θα την επιβάλει η αγάπη των ανθρώπων»</i><span>.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #2b00fe;"><span><b>Κωνσταντίνος Καραμανλής, μιλώντας στα εγκαίνια του Ολυμπιακού Σταδίου Αθηνών (6/9/1982).</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">9. Μετά την άρνηση της Σοβιετικής Ένωσης να μετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες, ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής</b> επανέφερε την πρότασή του για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. Σε δήλωσή του (9/5/1984) ανέφερε μεταξύ άλλων: <i>«Πιστεύω ότι η επιλογή της Ελλάδος ως μόνιμου χώρου διεξαγωγής των Αγώνων είναι ο μόνος τρόπος για να εξυγιανθεί ο θεσμός και να ξαναβρεί τη γνησιότητα που είχε κατά την κλασική αρχαιότητα. Η παρούσα κρίση δημιουργεί ασφαλώς την ανάγκη και δίδει την ευκαιρία να επανεξετασθεί η πρότασή μου εκείνη, για τη μελέτη και προώθηση τής οποίας άλλωστε είχε σχηματισθεί το 1981 και Ειδική Επιτροπή»</i>. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του «Associated Press», δήλωσε επίσης: <i>«Η πρόταση που επέβαλα προ ετών και στην οποία επιμένω δεν υπαγορεύεται από εθνικιστικές ή ωφελιμιστικές επιδιώξεις. Αποτελεί προσφορά προς την Ολυμπιακή Ιδέα. Και αποσκοπεί στη διάσωση του Ολυμπισμού, με τον οποίον συνδέεται η ελληνική παράδοση και έναντι του οποίου είναι φυσικό η Ελλάς, στην οποία γεννήθηκε ο θεσμός αυτός, να αισθάνεται ιδιαίτερη ευαισθησία. Και νομίζω ότι όλοι όσοι είναι άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνοι για την τύχη του Ολυμπισμού και την παρούσα κρίση οφείλουν να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες και να επωφεληθούν αυτής της προσφοράς»</i>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">10. Σε επιστολή του (17/5/1984) προς τον <b>Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ</b>, ο <b>Κωνσταντίνος Καραμανλής</b> ανέφερε μεταξύ άλλων: <i>« [...] νομίζω ότι δεν υπάρχει πλέον άλλος τρόπος για τη διάσωση του μοναδικού και οικουμενικού αυτού θεσμού από την υιοθέτηση και την πραγματοποίηση της γνωστής πρότασής μου για τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην πατρίδα τους, την Ελλάδα. Όπως γνωρίζετε, στις 2 Οκτωβρίου 1981, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για την πρότασή μου εκείνη και έλαβε την απόφαση να την καταστήσει αντικείμενο σοβαρής μελέτης. Δυστυχώς, έκτοτε ουδεμία συνέχεια δόθηκε στην απόφαση αυτή της Επιτροπής. Πιστεύω ότι η παρούσα κρίση δημιουργεί ασφαλώς την ανάγκη και δίδει την ευκαιρία να επανεξετασθεί η πρότασή μου εκείνη, η οποία έγινε ήδη συμπαθώς δεκτή από τη διεθνή κοινή γνώμη και τα πλεονεκτήματα τής οποίας τα γνωρίζετε κι εσείς ο ίδιος καλύτερα από οιονδήποτε άλλον». </i>Ο πρόεδρος της ΔΟΕ απάντησε (18/5/1984): <i>«Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας: Με την επιστολή σας της 17ης Μαΐου ευαρεστηθήκατε να ανανεώσετε την πρότασή σας προς τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για τη μόνιμη εγκατάσταση των Ολυμπιακών Αγώνων στην πατρίδα τους. Σας ευχαριστώ γι' αυτό θερμά. Η επιστολή σας ετέθη υπόψη των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής, που συνήλθε στη Λωζάνη, και αποφασίστηκε να υποβληθεί εκ νέου η γενναιόδωρη προσφορά σας στην προσεχή Σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Σας επαναλαμβάνω τις πιο θερμές μου ευχαριστίες για την παρέμβασή σας»</i>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">11. Στο θέμα αναφέρθηκε ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ <b>Ρόναλντ Ρήγκαν</b>. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση δήλωσε: <i>«Έχει εξεταστεί η δυνατότητα να γίνονται εφεξής οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη χώρα της προέλευσής τους, την Ελλάδα, και να μην περιφέρονται ανά τον κόσμο. Η διερεύνηση αυτού του ενδεχομένου είχε ξεκινήσει από το 1980, αμέσως μετά την απόφαση του προέδρου <b>Κάρτερ</b> να μποϋκοτάρει τους Αγώνες της Μόσχας». </i>Η «Washigton Post» (10/5/1984) διατύπωσε την άποψη ότι η ολυμπιακή κίνηση φαίνεται καταδικασμένη, εκτός αν οι αγώνες αποφασιστεί να διεξάγονται σε μια μόνιμη τοποθεσία – όπως η Ελλάδα. Ανάλογη άποψη υποστήριξαν και οι «New York Times», επισημαίνοντας ως καλύτερη λύση την πρόταση <b>Καραμανλή</b> για μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στο τόπο προέλευσής τους. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">12. Στις 24 Μαΐου 1984, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε ομόφωνα να προτείνει την καθιέρωση στην Ελλάδα το συντομότερο δυνατό –και οπωσδήποτε πριν από το 1996– ουδέτερης ζώνης για τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Μάλιστα, υποσχέθηκε να συνεισφέρει από τα κοινοτικά ταμεία ποσό για την υλοποίηση του σχεδίου και κάλεσε τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να προχωρήσει στη λήψη των μέτρων που κρίνονται απαραίτητα για την εφαρμογή της απόφασης.</div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;">13. Τον Δεκέμβριο του 2015, το Αμβούργο <a href="http://www.kathimerini.gr/840585/article/epikairothta/kosmos/hxhro-oxi-toy-amvoyrgoy-stoys-olympiakoys-toy-2024">απέσυρε</a> την υποψηφιότητα του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
14. Τον Σεπτέμβριο του 2016, η Ρώμη <a href="http://www.kathimerini.gr/875856/article/epikairothta/a8lhtismos/h-rwmh-leei-oxi-stoys-olympiakoys">απέσυρε</a> την υποψηφιότητά της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
15. Τον Φεβρουάριο του 2017, η Βουδαπέστη <a href="http://www.sport24.gr/Sports/OlympicGames/h-voydapesth-aposurei-thn-ypopshfiothta-gia-toys-olympiakous-agwnes-2024.4542928.html">απέσυρε</a> την υποψηφιότητά της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
16. Σε πρόσφατο <a href="http://www.economist.com/news/business/21718938-budapest-latest-city-withdraw-its-bid-host-them-business-model-olympic">άρθρο</a> του (16/3/2017), το περιοδικό «Economist» κατέληγε: <i>«Η πραγματικά ριζική απάντηση θα ήταν να οριστεί μία ή μερικές μόνιμες πόλεις υποδοχής, ώστε η αθλητική υποδομή των Ολυμπιακών Αγώνων να έχει μια ζωή πέραν από την κατάσβεση της ολυμπιακής φλόγας. Η <b>Κριστίν Λαγκάρντ</b>, γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έχει μιλήσει θετικά γι' αυτήν την ιδέα. Η πρόταση δεν είναι νέα. Το 1896, ο βασιλιάς <b>Γεώργιος</b> της Ελλάδας παρακαλούσε τον <b>Πιέρ ντε Κουμπερτέν</b> να κάνει τη χώρα του τον μόνιμο οικοδεσπότη. Ο Γάλλος δεν θα το είχε. </i>"Αποφάσισα να ενεργήσω σαν να ήμουν ηλίθιος, προσποιούμενος ότι δεν καταλαβαίνω"<i>, έγραψε. Ο <b>Τόμας Μπαχ</b>, ο πρόεδρος της ΔΟΕ, μπορεί να μην έχει την πολυτέλεια να αγνοεί την πραγματικότητα για πολύ περισσότερο»</i>.</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-53319220793482714612017-05-04T00:00:00.000-07:002017-06-21T16:36:42.982-07:00Πόσες επενδύσεις χρειαζόμαστε;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Οι απόψεις για το επενδυτικό έλλειμμα της Ελλάδας διίστανται. Τι λένε, όμως, οι αριθμοί; Πόσο απέχουμε από το προ κρίσεως μέγιστο επίπεδο επενδύσεων; Πόσες επιπλέον χρειαζόμαστε για να προσεγγίσουμε, έστω, τον ευρωπαϊκό μέσο όρο;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<u><b>Πολύ μακριά από το μέγιστο του 2007</b></u></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κατ’ αρχάς, αν ανατρέξει κάποιος πίσω στον χρόνο, θα βρει το πρώτο κατά σειρά μέγιστο επίπεδο επενδύσεων στην Ελλάδα το 2007. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, τη συγκεκριμένη χρονιά οι επενδύσεις αντιστοιχούσαν στο 26% του ΑΕΠ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5SsybVChdjZSdEkDbustM1-snRGMgKDZLBDanIKEEu0xyzEiUXNNxfcGDANmuut-oPLZAnGmwlH14Kfp96BPWu5SqlA6KEmyYq5-RD1JiaLWawS9Y_ebqTKG1T8ecBFLavQpdAjp8BK2H/s1600/2.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2007+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+2016+%2528%25CE%25A9%25CF%2582+%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5SsybVChdjZSdEkDbustM1-snRGMgKDZLBDanIKEEu0xyzEiUXNNxfcGDANmuut-oPLZAnGmwlH14Kfp96BPWu5SqlA6KEmyYq5-RD1JiaLWawS9Y_ebqTKG1T8ecBFLavQpdAjp8BK2H/s400/2.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2007+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+2016+%2528%25CE%25A9%25CF%2582+%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η διαφορά από το ούτε καν 11,5% της περσινής χρονιάς είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή αν εκφραστεί σε ονομαστικούς όρους. Καθώς το περσινό ΑΕΠ ήταν αισθητά μικρότερο από εκείνο του 2007, λόγω της βαθιάς ύφεσης στο μεσοδιάστημα. Εν προκειμένω, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε σταθερές τιμές 2010, το 2007 είχαμε επενδύσεις αξίας μεγαλύτερης των 60 δισ. ευρώ, ενώ το 2016 αξίας ελαφρώς μεγαλύτερης των 20 δισ. ευρώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn5DFYlu5SanCHej5KR3VxBzJ2lWRvQYg6reW1mjrJAKNHbApby2fm1czdxdgg9wcTFmx8Kktf_ILsjBDTu56dJovclCf2jesYUN8CUpEU0HW04LA1Q7NVd8bQ9L1oMjqEWdOzWeZAQqDK/s1600/1.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2007+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+2016+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn5DFYlu5SanCHej5KR3VxBzJ2lWRvQYg6reW1mjrJAKNHbApby2fm1czdxdgg9wcTFmx8Kktf_ILsjBDTu56dJovclCf2jesYUN8CUpEU0HW04LA1Q7NVd8bQ9L1oMjqEWdOzWeZAQqDK/s400/1.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2007+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+2016+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν ολίγοις, πριν από δέκα χρόνια, πραγματοποιήθηκαν σχεδόν 40 δισ. ευρώ περισσότερες επενδύσεις σε ετήσια βάση και σταθερές τιμές!</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<u><b>Σε μεγάλη απόσταση και από τον μέσο όρο των «28»</b></u></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν το 26% του ΑΕΠ των επενδύσεων του 2007 μοιάζει όνειρο απατηλό για μια οικονομία που έχει ξεφουσκώσει απότομα (από ένα τεχνητά διογκωμένο ΑΕΠ, συνεπεία μη βιώσιμων ελλειμμάτων), ο μέσος όρος των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογος στόχος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2016, οι επενδύσεις των «28» ανέρχονταν κατά μέσο όρο σχεδόν στο 20% του ΑΕΠ τους. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, αισθητά υψηλότερα από το κάτω του 11,5% των ελληνικών. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF00m_moJPJnzaOqa0R8EqWrt1s-9P-2gWmCT1RZTNJqfcmbTheJ8MTRr7-BIV0kjiClUpvt3tLho55LtoKSaERMvdxJ2zvIvhQjOvO4L6Cdmoj7CBFaMlR3m99vxJu6MaJf-beNoFaZAn/s1600/3.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2016+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595.%25CE%2595.+%2528%25CE%25A9%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF00m_moJPJnzaOqa0R8EqWrt1s-9P-2gWmCT1RZTNJqfcmbTheJ8MTRr7-BIV0kjiClUpvt3tLho55LtoKSaERMvdxJ2zvIvhQjOvO4L6Cdmoj7CBFaMlR3m99vxJu6MaJf-beNoFaZAn/s400/3.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2016+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595.%25CE%2595.+%2528%25CE%25A9%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην υποθετική περίπτωση που η χώρα μας κατάφερνε να ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, οι περσινές επενδύσεις θα ήταν σχεδόν 35 αντί 20 δισ. ευρώ. Επαυξημένες, δηλαδή, κατά 70%…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9XlajYM3LW4Auqu1OzVWT1cCG6IQY0HJc1tBcoHbAfhT8trFlQBbJMDMtu5_mSIwUb30bh_Yt5QjFx7cdFw4XfJfR97jznjCa7tZUytrCRwx8BW0vPJ946Antqn0sq6lZQo7800kERry/s1600/4.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2016+%2528%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9XlajYM3LW4Auqu1OzVWT1cCG6IQY0HJc1tBcoHbAfhT8trFlQBbJMDMtu5_mSIwUb30bh_Yt5QjFx7cdFw4XfJfR97jznjCa7tZUytrCRwx8BW0vPJ946Antqn0sq6lZQo7800kERry/s400/4.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2016+%2528%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν ολίγοις, πέρυσι είχαμε σχεδόν 15 δισ. ευρώ λιγότερες επενδύσεις από όσες υπαγόρευε ο μέσος όρος των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Επενδυτικά ελλείμματα από το 2010</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεδομένου ότι είμαστε ένα εκ των 28 μελών της Ε.Ε., δεν είναι άτοπο να κάνουμε λόγο για «επενδυτικό έλλειμμα». Εξετάζοντας τα στοιχεία της Eurostat, θα διαπιστώσουμε ότι ήμασταν ελλειμματικοί σε σχέση με τον μέσο όρο των «28» κάθε χρονιά της περιόδου 2010-2016.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj25sj2sk3hb_d3Nym7AQyawbbPC5rLHhGnlOccw21yKSrPlf3O6uR-2hhtpYp3JmHWjh2L8iniJKHMHWZvDOs4raJiLAnJqCDL5ZM6qOiI-vKx1pigdhHRfSAYjYDayClAT20SBshfcOlF/s1600/5.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2009-2016+%2528%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj25sj2sk3hb_d3Nym7AQyawbbPC5rLHhGnlOccw21yKSrPlf3O6uR-2hhtpYp3JmHWjh2L8iniJKHMHWZvDOs4raJiLAnJqCDL5ZM6qOiI-vKx1pigdhHRfSAYjYDayClAT20SBshfcOlF/s400/5.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+2009-2016+%2528%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Όπως φαίνεται ανάγλυφα και στο διάγραμμα που δημιουργήσαμε, το ετήσιο επενδυτικό έλλειμμα κυμάνθηκε από σχεδόν 6 δισ. ευρώ το 2010 έως σχεδόν 15 δισ. ευρώ πέρυσι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxx1DM9lJj6197Hfj9ED2vHKcZeRhNWyQqun-hjSiB3FSb4SK_3rVooNo6jI29AaOM_86IyoeW2ALSfakpHUbeknWuOY-wI8MsMFt6Z91FXkdVm7ePwqBTAiAbQybiZDWuxyPWsYpa-rxr/s1600/6.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2588%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1+2009-2016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxx1DM9lJj6197Hfj9ED2vHKcZeRhNWyQqun-hjSiB3FSb4SK_3rVooNo6jI29AaOM_86IyoeW2ALSfakpHUbeknWuOY-wI8MsMFt6Z91FXkdVm7ePwqBTAiAbQybiZDWuxyPWsYpa-rxr/s400/6.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2588%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1+2009-2016.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρόκειται για ελλείμματα που συσσώρευσαν ένα επενδυτικό χρέος της τάξεως των σχεδόν 85 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα, αν είχαμε ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, θα είχαμε επενδύσεις σχεδόν 265 δισ. ευρώ, από λιγότερες από 180, την επίμαχη περίοδο (2010-2016).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo9SzYxXr1scrLCpDrAL-7vKD638JnuuDRtyRyTCb6tnyL0bWVNp4SWhUWZj4wL-qU4LZjFn6RPVeT4Tcvzu5fRqKHYZUQjfw2b3anTzPA92RpU1NR6rFQ6IKAp9HJ8T2G3qgenK6gtJjj/s1600/7.+%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+20010-2016+%2528%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo9SzYxXr1scrLCpDrAL-7vKD638JnuuDRtyRyTCb6tnyL0bWVNp4SWhUWZj4wL-qU4LZjFn6RPVeT4Tcvzu5fRqKHYZUQjfw2b3anTzPA92RpU1NR6rFQ6IKAp9HJ8T2G3qgenK6gtJjj/s400/7.+%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+20010-2016+%2528%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiizvwFtIA1jkV80pr-SO9yFdgFDmRge-iWWitrNbG1ov4Ftu2WrvSmGcjCQUq3cDZhzuVvn8EhVmhQ3bLRIxfS3th283Ikp3Oo59hGFArmB-cF6ZNzQLG0q4SSnmve4ndn_gFuYSxN3oz6/s1600/8.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiizvwFtIA1jkV80pr-SO9yFdgFDmRge-iWWitrNbG1ov4Ftu2WrvSmGcjCQUq3cDZhzuVvn8EhVmhQ3bLRIxfS3th283Ikp3Oo59hGFArmB-cF6ZNzQLG0q4SSnmve4ndn_gFuYSxN3oz6/s400/8.+%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν ολίγοις, η Ελλάδα “οφείλει” 85 δισ. ευρώ επενδύσεις για να αντισταθμίσει τη συσσωρευμένη –από το 2010– επενδυτική της υστέρηση από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το χειρότερο; Όλα δείχνουν ότι το επενδυτικό χρέος θα αυξηθεί περαιτέρω στο προσεχές μέλλον, καθώς δεν διαφαίνεται τρόπος ώστε να εξαλειφθεί το αναμενόμενο επενδυτικό έλλειμμα για το 2017 και τα αμέσως επόμενα χρόνια...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Από το 2010 και κάθε χρόνο, η Ελλάδα είχε αισθητά λιγότερες επενδύσεις, αναλογικά με το ΑΕΠ της, από ό,τι κατά μέσο όρο και τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα μεγάλο επενδυτικό κενό, σχεδόν 85 δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να συνυπολογίζεται η φετινή χρονιά.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σε ετήσια βάση, φαίνεται να χρειάζεται σχεδόν 15 δισ. ευρώ περισσότερες επενδύσεις, για να μη συνεχίσει τουλάχιστον να υπολείπεται του ευρωπαϊκού μέσου όρου.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ως προς το επενδυτικό κενό από τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης, είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί ποιος θα διαθέσει 85 δισ. ευρώ φρέσκου χρήματος στην Ελλάδα, ακόμα κι αν είναι 100% βέβαιο ότι θα κατευθυνθεί εις το ακέραιο σε παραγωγικές επενδύσεις – σε μια χώρα που έχει κακή φήμη στη χρήση παρόμοιων κονδυλίων…</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>– Το ελληνικό κράτος, όντας αποκλεισμένο από τις αγορές δανειακών κεφαλαίων, παραμένει ουσιαστικά χρεοκοπημένο, αδύναμο να δανειστεί (και να τυπώσει, βέβαια, χρήμα, ως μέλος της Ευρωζώνης).</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>– Η εθνική αποταμίευση, αναλογικά με το ΑΕΠ, δεν είναι ούτε η μισή της μέσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τα μέτρα των τελευταίων ετών.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>– Οι άμεσες ξένες επενδύσεις, για να καλύψουν το επενδυτικό έλλειμμα μόνο μίας χρονιάς, θα έπρεπε να πολλαπλασιαστούν… 14-15 φορές. Με τους παράγοντες που συντελούν στην αύξησή τους (ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης, περιορισμός της γραφειοκρατίας, οριοθέτηση του χωροταξικού πλαισίου, απλοποίηση του φορολογικού συστήματος)<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12.0pt;"> </span></b><b>να βελτιώνονται με ρυθμούς χελώνας…</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>– Τριών Μνημονίων δοθέντων, τ</b><b>α ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων </b><b>είναι πολύ δύσκολο να πειστούν για την αύξηση της χρηματοδότησης της Ελλάδας μέσω των κοινοτικών ταμείων. Αν και, βλέποντας αυτά τα στοιχεία, θα έπρεπε από μόνα τους να αντιληφθούν την ανάγκη ενός Σχεδίου Μάρσαλ για το χειμαζόμενο μέλος τους.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Επί του παρόντος, ως μόνη λύση, προβάλλει η μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, ως ένδειξη ανταπόδοσης και στη χώρα που οφείλουν τη γέννησή τους. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ένας στόχος, απλός στη διατύπωσή του αλλά όχι ανέφικτος. Πολύ σημαντικό για μία χώρα που το πολιτικό προσωπικό της, με ελάχιστες εξαιρέσεις (Κωνσταντίνος Καραμανλής – ΕΟΚ, Κώστας Σημίτης – ΟΝΕ), αδυνατεί να χαράξει παρόμοιους…</b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr στις 4 Μαΐου 2017:</i></b><br />
<b><a href="http://www.economia.gr/el/article/entry/6901"><i>http://www.economia.gr/el/article/entry/6901</i></a></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Υποσημειώσεις:</u></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το ΑΕΠ της Ελλάδας διαμορφώθηκε στα 175,9 δισ. ευρώ το 2016 και ο μέσος ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) των «28» στο 19,7% του ΑΕΠ. Επομένως, αν η χώρα μας ακολουθούσε τον μέσο όρο των «28» το 2016, ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου θα ήταν 34,7 αντί 20,1 δισ. ευρώ. Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να υπολογίσουμε τον ακαθάριστο σχηματισμό παγίου κεφαλαίου που θα είχε κατά μέσο όρο ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. των «28», με το ΑΕΠ της Ελλάδας, και τα προηγούμενα χρόνια. Μια διαδικασία στην οποία ο ευρωπαϊκός μέσος όρος επενδύσεων παραμένει επί της ουσίας σταθερός, μεταξύ του 19-20,5% του ΑΕΠ, και το ΑΕΠ της Ελλάδας μεταβάλλεται από χρονιά σε χρονιά δίνοντας διαφορετικά γινόμενα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, πριν από το 2010, πρέπει να πάει κανείς πίσω στο 2005, για να βρει λιγότερες επενδύσεις ως προς το ΑΕΠ στην Ελλάδα από ό,τι κατά μέσο όρο στους «28» της Ε.Ε. Συγκεκριμένα, το 2005 ήταν στο 20,8% του ΑΕΠ στην Ελλάδα και στο 21,3% στους «28». Το 2010 ήταν στο 17,6% στην Ελλάδα και στο 20,1% στους «28». Στο μεσοδιάστημα, ακόμα και το 2009, η Ελλάδα είχε περισσότερες επενδύσεις (20,8% έναντι 20,5%). Για τον λόγο αυτό, εστιάζουμε την ανάλυσή μας στην περίοδο 2010-2016. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 2015, οι ακαθάριστες αποταμιεύσεις ήταν στο 10,3% του ΑΕΠ στην Ελλάδα και στο 21,7% του ΑΕΠ στην Ε.Ε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
4. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 2015, οι καθαρές εισροές άμεσων ξένων επενδύσεων ήταν στο 0,6% του ΑΕΠ στην Ελλάδα (έναντι 3,4% του ΑΕΠ στην Ε.Ε.). Εφόσον, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 175,7 δισ. ευρώ, το 0,6% των άμεσων ξένων επενδύσεων αντιστοιχούσε μόλις σε 1,05 δισ. ευρώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
5. Ιστορικά, «Σχέδιο Μάρσαλ» ονομάστηκε η οικονομική ενίσχυση κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου από τις ΗΠΑ, μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια προσπάθεια αναχαίτισης του κομμουνιστικού κινδύνου. Από το όνομα του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζορτζ Μάρσαλ. Σήμερα, ο όρος χρησιμοποιείται μεταφορικά για οποιουδήποτε μεγάλης κλίμακας κρατικό πρόγραμμα που έχει στόχο να λύσει ένα κοινωνικό πρόβλημα.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
6. Σύμφωνα με έκθεση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) με τίτλο: <a href="http://iobe.gr/docs/research/RES_05_F_15012015_REP.pdf">«Το αποτύπωμα της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην ελληνική οικονομία»</a>, <i>«αν οι Αγώνες δεν είχαν γίνει, το 2004 το επίπεδο του ΑΕΠ θα ήταν κατά 2,5% χαμηλότερο»</i>.</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-1631928959679777492017-04-28T14:31:00.004-07:002023-04-17T05:17:56.214-07:00Πολιτικές και ποινικές ευθύνες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Η γενικευμένη αίσθηση διαφθοράς στον δημόσιο βίο απελευθέρωσε δυνάμεις οργής κατά πάντων. Παράπλευρη συνέπεια, οι ποινικές ευθύνες να συγχέονται πολλές φορές –εκούσια ή ακούσια– με τις πολιτικές. Υπάρχουν τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα, στα οποία οι ποινικές ευθύνες έχουν ήδη απονεμηθεί από τη Δικαιοσύνη. Αξίζει να τα δούμε αναλυτικότερα για να διακρίνουμε τις πολιτικές και να τις αξιολογήσουμε …</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· <u>Ο ανιψιός του εθνάρχη</u> </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 30 Δεκεμβρίου 2013, ένας πρώην υπουργός Μεταφορών θα καταδικαζόταν σε εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης 4 ετών για πλαστογραφία και 3.000 ευρώ πρόστιμο για παραβίαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε συλληφθεί να οδηγεί ανασφάλιστο πολυτελές τζιπ με πλαστές πινακίδες, με αποτέλεσμα να προκαλέσει και τη διαγραφή του από το κόμμα του για αντιδεοντολογική συμπεριφορά. (Σημείωση: Το ότι καταδικάστηκε για το συγκεκριμένο αδίκημα, ενώ διετέλεσε υπουργός Μεταφορών για τριάμισι χρόνια, αποτελεί ειρωνεία της τύχης και χαρακτηριστικό της νεοελληνικής σήψης.) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για όσους αναρωτιούνται ποιος είναι ο εν λόγω κύριος, μπορούν να τον διακρίνουν σε νεαρά ηλικία στις φωτογραφίες από την άφιξη του αεροπλάνου που δάνεισε ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας στον εθνάρχη για να επιστρέψει τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου στην Ελλάδα από το Παρίσι. Ξεπροβάλλει από την πόρτα, ακριβώς πίσω από τον παράκλητο του ελληνικού λαού. Με τον οποίο είχε και συγγενικό δεσμό, ως γιος της αδερφής του…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1980, όταν ο εθνάρχης θα μεταπηδούσε από την πρωθυπουργία στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα –για να προστατεύσει τη θέση της Ελλάδας στην ΕΟΚ από τις επικίνδυνες διακηρύξεις των αναδυόμενων πολιτικών δυνάμεων και να λειτουργήσει ομαλά η «συγκατοίκηση» που προέβλεπε το Σύνταγμα που είχε θεσπίσει–, θα τον έπαιρνε μαζί του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αναθέτοντάς του τη διεύθυνση του ιδιαιτέρου του γραφείου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο καταδικασμένος δεν είχε την τύχη (;) να φέρει ακριβώς το ίδιο ονοματεπώνυμο με τον θείο του, όπως ο άλλος ανιψιός του εθνάρχη. Ο οποίος, λόγω ακριβώς της ταυτόχρονης συγγένειας και συνωνυμίας, θα γινόταν αρχηγός της συντηρητικής παράταξης –το 1997– και κατόπιν πρωθυπουργός –το 2004–, οδηγώντας με την αδράνεια του την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ερώτημα: Είναι ποτέ δυνατόν να καταλογιστούν ποινικές ευθύνες στον άνθρωπο που κυριολεκτικά έσωσε τη χώρα του με την επιμονή του να την εντάξει ως δέκατο πλήρες μέλος στην ευρωπαϊκή οικογένεια, επειδή ο ένας ανιψιός του καταδικάστηκε για παραβίαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ενώ ο άλλος αποδείχτηκε ακατάλληλος για να κυβερνήσει; Εκ των πραγμάτων όχι, καθώς απεβίωσε χρόνια νωρίτερα. Αλλά, ακόμα κι αν ήταν στη ζωή, πολιτικές και μόνο ευθύνες θα μπορούσαν να του αποδοθούν. Και, μάλιστα, ανεπαίσθητες αν εξεταστούν προσεκτικά τα προηγούμενα γεγονότα…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· <u>Ο… «δεν δικαιούστε διά να ομιλείται»</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 28 Φεβρουαρίου 1989 θα αποκαλυπτόταν ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε λάβει 1,2 εκατομμύρια δολάρια από έναν τραπεζίτη για την ψήφιση ενός νόμου που θα προστάτευε την τράπεζα από ανεπιθύμητους έλεγχους. Ο τελευταίος, ηλικίας μόλις 35 ετών, είχε προσληφθεί με πλαστά στοιχεία σ’ αυτήν, πριν την εξαγοράσει για να υπεξαιρέσει 33,5 δισ. δραχμές...<br />
<br />
Κατά τη διάρκεια της δίκης που θα ακολουθούσε στο Ειδικό Δικαστήριο, ο αντιπρόεδρος θα υφίστατο σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο – και θα κατέληγε λίγες μέρες αργότερα στο νοσοκομείο. Με τον θάνατο να τον λυτρώνει από τη διαφαινόμενη καταδίκη για τις βαριές κατηγορίες που τον βάρυναν: υπόθαλψη εγκληματία, παθητική δωροδοκία και αποδοχή προϊόντων εγκλήματος από ιδιοτέλεια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας πολιτικός γνωστός στο πανελλήνιο για το αλήστου μνήμης «δεν δικαιούστε διά να ομιλείτε», που απηύθυνε από το βήμα της Βουλής στα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αναμφίβολα, ένα όχι τυχαίο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος. Δεύτερος τη τάξει με απόφαση του πρώτου, ο οποίος τον είχε ορίσει αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, με ευθύνη την επίβλεψη και τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου. Θέση που θα διατηρούσε για περισσότερο από έναν χρόνο, την περίοδο 1987-1988. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι χαρακτηριστικό ότι, τον Σεπτέμβριο του 1988, κατά τη διάρκεια της παραμονής του πρωθυπουργού στο εξωτερικό για τη διενέργεια καρδιοχειρουργικής επέμβασης, εκείνος ήταν που θα τον αντικαθιστούσε στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, εκφωνώντας την καθιερωμένη ομιλία του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν φτάσει εκεί, είχε περάσει από διάφορα υπουργεία αφήνοντας μνημειώδες “έργο”. Συγκεκριμένα, είχε διατελέσει υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης (1981-1984), σπάζοντας το 1982 τη σπονδυλική στήλη της δημόσιας διοίκησης με την κατάργηση των γενικών διευθυντών στα υπουργεία (πολιτική που θα εφάρμοζε εν μία νυκτί χωρίς να αποτελεί προγραμματική θέση της κυβέρνησης, χωρίς να έχει συζητηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο και χωρίς να έχει ενημερώσει τους συναρμόδιους υπουργούς). Εν συνεχεία, υπουργός Εσωτερικών (1984-1987) και –παράλληλα με την αντιπροεδρία– υπουργός Δικαιοσύνης (1987-1988). Και εκ νέου υπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης (1988-1989), θέση από την οποία φημολογείται ότι επεξεργάστηκε τον επαίσχυντο εκλογικό νόμο… Εξαιτίας του οποίου η χώρα θα συρόταν σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε διάστημα μικρότερο των δέκα μηνών, έως ότου ένας δανεικός βουλευτής δώσει την αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα, που είχε πλησιάσει το 47% (!)<span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-size: 16px;">.</span></span> (Σημείωση: Είθισται ο εκλογικός νόμος να χρεώνεται στον εκάστοτε υπουργό Εσωτερικών, που εν προκειμένω δεν ήταν άλλος από τον πρωταγωνιστή του επόμενου παραδείγματος.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επίσης, μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής συγκλίνουν ότι ήταν εκείνος που είχε πείσει τον τότε πρωθυπουργό σε δύο καίριες αποφάσεις του: Να υπαναχωρήσει από την αρχική του θέση να ανανεώσει τη θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας το 1985 (προκαλώντας την παραίτηση του πρώτου πολίτη της χώρας και τον ευτελισμό του θεσμού) και να διακόψει αιφνιδίως το πρώτο σταθεροποιητικό πρόγραμμα της ελληνικής οικονομίας το 1987 (προκαλώντας την παραίτηση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και τον τορπιλισμό των θυσιών του ελληνικού λαού πριν αποδώσουν καρπούς). Πολιτικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο οφθαλμοφανής καταστροφικός εναγκαλισμός του –έχοντος αυτό το “πλούσιο” βιογραφικό– αντιπροέδρου με τον τραπεζίτη καθιστούσε αδύνατη από ένα σημείο και πέρα την κάλυψή του από το κυβερνών κόμμα. Το οποίο αρχικά θα τον απομάκρυνε από το κυβερνητικό σχήμα, εν συνεχεία θα τον απέκλειε από τους εκλογικούς συνδυασμούς και εν τέλει θα τον διέγραφε και από τα μητρώα του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Το περιώνυμο σκάνδαλο με το επώνυμο του μεγαλοαπατεώνα θα περνούσε στην ιστορία και για την παραπομπή του τότε πρωθυπουργού στο Ειδικό Δικαστήριο από το ελληνικό κοινοβούλιο. Συγκεκριμένα, το μακροσκελές κατηγορητήριο προς τον πρωθυπουργό περιελάμβανε τέσσερα αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος: ηθική αυτουργία σε απιστία για την εντολή σε διοικητές των ΔΕΚΟ να προχωρήσουν σε καταθέσεις στη συγκεκριμένη τράπεζα, ηθική αυτουργία σε απιστία για την εντολή στον υπουργό Οικονομικών να προχωρήσει σε χαριστική ρύθμιση των χρεών ενός επιχειρηματία, παθητική δωροδοκία για την είσπραξη 110 εκατομμυρίων δραχμών από τον κατηγορούμενο τραπεζίτη (σ.σ.: η διαβόητη υπόθεση των πάμπερς, τα χαρτοκιβώτια των οποία υποτίθεται ότι περιείχαν τα χρήματα που στάλθηκαν στην πρωθυπουργική κατοικία) και αποδοχή προϊόντων εγκλήματος από ιδιοτέλεια για το προηγούμενο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πρώην πρωθυπουργός θα αθωωνόταν τελικά από το Ειδικό Δικαστήριο. Με την πολυσυζητημένη οριακή πλειοψηφία 7-6 να αφορούσε μόνο την κατηγορία για την εντολή στους διοικητές των ΔΕΚΟ (κατηγορία, μάλιστα, που είχε μετατραπεί από κακούργημα σε πλημμέλημα και ως τέτοια θα απορριπτόταν οριακά). Και όχι τα υπόλοιπα αδικήματα, που ήταν τα σοβαρότερα και στα οποία οι αθωωτικές πλειοψηφίες ήταν ευρύτερες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εθνάρχης είχε μεταδώσει μέσω κύκλων στον Τύπο την αντίθεσή του στην παραπομπή με τη μνημειώδη φράση: «<i>Έναν πρωθυπουργό δεν τον δικάζεις, τον στέλνεις σπίτι του»</i>. Εκ των υστέρων, σχεδόν όλοι, ακόμα και οι πρωτεργάτες, ομονοούν ότι η δικαστική δίωξη του προέδρου της κυβέρνησης ήταν λάθος. Για την ακρίβεια, ήταν τόσο εσφαλμένη όσο ορθή ήταν εκείνη του –καταφανώς ένοχου– αντιπροέδρου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φυσικά, η αθώωση του λεγόμενου «χαρισματικού ηγέτη» από ποινικές ευθύνες κάθε είδους δεν θα τον απαλλάξει ποτέ από τις πολιτικές. Εν προκειμένω, την επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου για την ανάθεση της αντιπροεδρίας και των υπόλοιπων νευραλγικών υπουργείων. Όπως και την προώθηση στα ηγετικά κλιμάκια ενός άλλου, παρόμοιου ήθους, σημερινού ένοικου των φυλακών Κορυδαλλού, την περίπτωση τού οποίου εξετάζουμε παρακάτω…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>· <u>Ο παρ’ ολίγον πρωθυπουργός</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 7 Οκτωβρίου 2013, ένας πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας θα καταδικαζόταν σε ποινή κάθειρξης είκοσι ετών για τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Σύμφωνα με το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, είχε λάβει περίπου 54 εκατομμύρια ευρώ (!) σε μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Άμυνας (1997-2001).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αρκετά χρόνια πριν, τον Ιανουάριο του 1996, η χώρα είχε γλιτώσει παρά τρίχα την εκλογή του στο αξίωμα του Πρωθυπουργού. Μόλις 11 ψήφοι ήταν η διαφορά του από τον νικητή στον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος για την ανάδειξη νέου πρωθυπουργού. Με σχεδόν όλους τους οπαδούς του παραιτηθέντος να προωθούν τη δική του υποψηφιότητα για τη διαδοχή σε κυβέρνηση και κόμμα. Καθώς θα ακολουθούσε άλλη μία μάχη, για την προεδρία, στο συνέδριο του κόμματος. Την οποία θα έχανε πάλι οριακά, συγκεντρώνοντας την υποστήριξη του 46,2% των συνέδρων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πώς να κατηγορήσει, όμως, κάποιος τους αυλικούς και κομματάρχες για την επιμονή τους να εκλέξουν πρωθυπουργό της χώρας και πρόεδρό τους ένα πρόσωπο που θα αποδεικνυόταν τόσο φαύλο; Ο ηγέτης τους δεν ήταν εκείνος που είχε επιμείνει να τον εκλέξει Γραμματέα του κόμματος το 1990, παρότι η Κεντρική Επιτροπή τον είχε φέρει μόλις 18ο σε σταυρούς; Κι ακόμη, εκείνος που τον είχε εξουσιοδοτήσει να τον αντικαθιστά, ως αναπληρωτής πρωθυπουργός, τους τελευταίους μήνες πριν από την περιπετειώδη παραίτησή του; Μ’ αυτήν την εξουσιοδότηση, ο σημερινός κάτοικος του Κορυδαλλού θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα στη Σύνοδο Κορυφής των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μαδρίτη το 1995…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το υπουργείο Εσωτερικών, στο οποίο βρισκόταν τότε, ήταν ένα μόνο από τα πολλά που του είχε εμπιστευτεί τα προηγούμενα χρόνια ο απόλυτος αρχηγός. Αναλυτικά, είχε διατελέσει Υπουργός Δημοσίων Έργων (1981-1984), παρά τω Πρωθυπουργώ (1984-1985), Εργασίας (1985), Προεδρίας (1985-1987), Εσωτερικών (1987-1989, ψηφίζοντας τον εκλογικό νόμο της ακυβερνησίας), Δημοσίας Τάξης (1989), Μεταφορών και Επικοινωνιών (1989-1990) και εκ νέου Εσωτερικών (από το 1993 έως τη μετακίνησή του στο υπουργείο όπου αποδεδειγμένα θα διέπραττε κακουργηματικές πράξεις).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα, ο εσωκομματικός του αντίπαλος, που είχε καταφέρει να κερδίσει τις εξαιρετικά δύσκολες μάχες μαζί του, στην κοινοβουλευτική ομάδα και στο συνέδριο, έχει ευθύνες για τα όσα έλαβαν χώρα στο υπουργείο Άμυνας τα χρόνια της πρωθυπουργίας του; Ποινικές, ασφαλώς όχι. Πολιτικές, ασφαλώς ναι. Αλλά πόσες; Πώς θα μπορούσε να αφήσει εκτός κυβέρνησης τον άνθρωπο που ο ιδρυτής του κόμματος και οι πέριξ αυτών ήθελαν όσο τίποτα άλλο στην καρέκλα του και ο οποίος θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ρίξει την κυβέρνηση ή/και να διασπάσει το κόμμα; Η απάντηση είναι προφανής, αλλά σήμερα ορισμένοι δεν διστάζουν να αποδίδουν ακόμα και ποινικές ευθύνες στον τότε πρωθυπουργό για την ιδιότυπη συγκατοίκηση με τον αντίπαλό του. Για όσους αμφιβάλλουν για την επιρροή του προσφάτως καταδικασθέντος, αξίζει να ανατρέξουν στα αρχεία των εφημερίδων για να εντοπίσουν μία δήλωσή του τις παραμονές των ευρωεκλογών του 1999, στην οποία έλεγε ότι θα ετίθετο θέμα ηγεσίας, αν η διαφορά από το πρώτο κόμμα ξεπερνούσε τις τρεις ποσοστιαίες μονάδες… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην πραγματικότητα, αν έπρεπε να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες στον τότε πρωθυπουργό, θα έμοιαζε πιο λογικό να εστιάσουν στο ότι τον διατήρησε στο κυβερνητικό σχήμα μετά την ανανέωση της λαϊκής εντολής στις βουλευτικές εκλογές του 2000. (Σημείωση: Για την ακρίβεια, τον διατήρησε στο ίδιο υπουργείο μέχρι τον ανασχηματισμό του 2001, με τον οποίο τον μετακίνησε στο υπουργείο Ανάπτυξης, όπου και θα έμενε μέχρι το τέλος της τετραετίας.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αποτιμώντας τις εν γένει πολιτικές ευθύνες ενός πρωθυπουργού, να θυμηθούμε ότι κι ο επόμενος υποχρεώθηκε –λίγο πριν αποχωρήσει από την πρωθυπουργία– να ανακαλέσει τον βαρύ χαρακτηρισμό «αρχιερέας της διαπλοκής» για τον προκάτοχό του; Άραγε να αντιλήφθηκε κι εκείνος, από την εμπειρία που αποκόμισε, την αδυναμία του εκάστοτε ενοίκου του Μεγάρου Μαξίμου να ελέγξει καθ’ ολοκληρία τα φαινόμενα της διαφθοράς ή να υποκαταστήσει κατ’ οποιονδήποτε τρόπο το έργο της Δικαιοσύνης; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπ’ αυτήν την έννοια, και η επαναλαμβανόμενη προτροπή του αποκαθηλωμένου από την κατηγορία του «αρχιερέα» αποδείχτηκε προφητική: «Όποιος έχει στοιχεία να τα καταθέσει στον εισαγγελέα». Πράγματι, όταν ήρθαν στην επιφάνεια, χάρη στο θάρρος και την τόλμη που επέδειξαν εκδότες και δημοσιογράφοι, οι εισαγγελικές αρχές έλαβαν δράση οδηγώντας τον εσωκομματικό του αντίπαλο και παρ’ ολίγον πρωθυπουργό στη φυλακή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλοι ευχόμαστε να μπορέσουν να δεθούν και άλλα στοιχεία για τις γκρίζες υποθέσεις που αφορούν πολιτικά πρόσωπα όχι μόνο εκείνης αλλά οποιασδήποτε περιόδου, ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια και η δικαιοσύνη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως, η λάσπη στον ανεμιστήρα, η διάχυση ευθυνών και, χειρότερα, η σύγχυση ποινικών και πολιτικών δεν βοηθά καθόλου στη διαφάνεια και την ομαλή λειτουργία της πολιτικής ζωής του Τόπου. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ. Γιατί οι σημερινοί οδοστρωτήρες αποσιωπούν επίσης ότι ο τότε πρωθυπουργός, με την οσμή και μόνο φαινομένων διαφθοράς, δεν δίστασε να απομακρύνει από το περιβάλλον του ακόμα και στενότατους συνεργάτες του, όπως το θεωρούμενο δεξί του χέρι, τον λεγόμενο «στρατηγό» (που χρόνια αργότερα θα ομολογούσε ότι έλαβε μεγάλο χρηματικό ποσό από γερμανική εταιρεία με προορισμό τα ταμεία του κόμματος) ή τον σύμβουλο Τύπου (μετά από δημοσίευμα εφημερίδας που τον κατονόμαζε για παρέμβαση στο ΣΔΟΕ με σκοπό τη διαγραφή σημαντικού χρέους πασίγνωστου τραγουδιστή προς το Δημόσιο;)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 28 Απριλίου 2017:</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/322161-Politikes-kai-poinikes-eythynes">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/322161-Politikes-kai-poinikes-eythynes</a></b></i></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-82566637245082081262017-04-22T04:31:00.000-07:002017-11-01T15:13:13.819-07:00Φωτογραφίζοντας τον λαϊκισμό στα ΜΜΕ (Μέρος Β΄)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal">
<i>Ο μιντιακός λαϊκισμός δεν εξαντλείται μόνο στα μηνύματα
που εκπέμπουν άνθρωποι που όφειλαν από θέσεως να υπηρετούν αμερόληπτα και
σοβαρά την ενημέρωση. Αυτή είναι η μία μόνο περίπτωση, για την οποία δώσαμε αντιπροσωπευτικά
παραδείγματα στο <a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/04/blog-post.html">προηγούμενο άρθρο</a> μας. Η άλλη αφορά τα μηνύματα καλεσμένων τους, που ενίοτε
στοιχειοθετούν έναν ακόμη πιο βάρβαρο λαϊκισμό. Στα ελληνικά ΜΜΕ, μεταξύ των
συνεντευξιαζόμενων, ξεχωρίζουν δύο τέως πρώτες κυρίες. Εκτός από τη γνωστή
ξανθιά, και μια μελαχρινή πλέον, που έδωσε πριν από λίγα 24ωρα εφ’ όλης της
ύλης συνέντευξη σε γνωστό τηλεπαρουσιαστή…</i></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<b>Η ξανθιά…<u><o:p></o:p></u></b></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<i>«Είχαμε πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι εγώ ήμουν η
μόνη που έπαιζα μπάλα τότε. Μπάλα, εννοώ, από πλευράς αντιπολίτευσης…»</i> </div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Μ’ αυτόν τον τρόπο, η ξανθιά μπορεί να θυμίζει και σήμερα
πόσο πολύ την είχε όντως ψωνίσει τότε που οι φήμες οργίαζαν ότι ασκούσε κακή
επιρροή στον βαριά άρρωστο σύζυγό της. Ο οποίος υποτίθεται ότι έπρεπε να
κρατάει μόνος του, ως πρωθυπουργός, το τιμόνι της χώρας. (Σημείωση: Η δήλωση
της αυτή αποτέλεσε μέρος μιας από τις πολλές, εφ’ όλης της ύλης συνεντεύξεις
της τα τελευταία χρόνια, στον γνωστό γραφικό, λαϊκιστή δημοσιογράφο. Ο οποίος
έχυνε κι εκείνος ιδρώτα και μελάνι για να αντικατασταθεί ο τότε πρωθυπουργός
–από έναν άλλον που, αδρανώντας, θα έφερνε τη χρεοκοπία–, προτού πρόσφατα
δημοσιεύματα φέρουν το όνομά του αναμεμειγμένο στη λίστα Λαγκάρντ…) Τι κι αν,
στο πρώτο της σύγγραμμα, ορκιζόταν ότι δεν είχε τις πολιτικές φιλοδοξίες που
της προσέδιδαν και δεν ανακατευόταν ούτε στην άσκηση εκτελεστικής εξουσίας ούτε
στο θέμα της παραίτησης του ασθενούντος πρωθυπουργού; Σαν να μην θυμόμαστε το
σίριαλ των σχεδόν δύο μηνών (για την ακρίβεια, 56 ημερών) από την εισαγωγή του
στην εντατική, μέχρι την υπογραφή από το αδύναμο χέρι του ενός κειμένου παραίτησης. Με μια ολόκληρη χώρα, εξαιτίας της και (;) εξαιτίας του, σε ομηρία.
Και με μαρτυρίες πασίγνωστων δημοσιογράφων να κάνουν λόγο για απαίτηση
εξασφάλισης βουλευτικής έδρας και άλλων εγγυήσεων από μέρους της, ώστε να
επιτρέψει στον ετοιμοθάνατο σύζυγό της την πολυπόθητη υπογραφή…</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Μετά τον θάνατο του –εν τέλει– παραιτηθέντος από την
εντατική πρωθυπουργού, η ξανθιά θα έκανε δημόσιο μότο τα λόγια που εκείνος της
είχε (;) εκμυστηρευτεί πριν αποβιώσει. Για τον <i>«μέτριο καθηγητή και κακό
άνθρωπο»</i> που τον αντικατέστησε στην πρωθυπουργία και <i>«δεν ήταν»</i>… το
κίνημα που εκείνος είχε κάποτε ιδρύσει. (Σημείωση: Το τελευταίο αποτελεί μάλλον
κομπλιμέντο. Αν και η διασωθείσα φωτογραφία από την ιδρυτική διακήρυξη του 1974
είναι αδιάψευστος μάρτυρας για το αντίθετο. Καθώς πίσω από τον ομιλούντα
πρόεδρο μπορεί κάποιος να διακρίνει τον μετέπειτα –το 1996– νικητή της ψηφοφορίας
της κοινοβουλευτικής ομάδας του κινήματος για την ανάδειξη νέου πρωθυπουργού. Τότε που μόλις
11 ψήφοι στον δεύτερο γύρο έγειραν την πλάστιγγα και έκριναν το αποτέλεσμα και
την τύχη της Ελλάδας – που τη γλίτωνε για άλλη μια φορά παρά τρίχα.) Έτι γραφικότερο,
η επωδός της θα διατηρείτο ακεραία και αφότου η τότε εναλλακτική λύση θα
καταδικαζόταν για μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα για να κατοικοεδρεύσει
από τη Διονυσίου Αεροπαγίτου στις φυλακές Κορυδαλλού. Εν αντιθέσει μ’ εκείνη, βέβαια, που δεν διώχτηκε δικαστικά
ποτέ και για τίποτα, καίτοι δεν κατάφερε –επίσης ποτέ– να δικαιολογήσει
πειστικά το πόθεν έσχες των πόρων για την ανέγερση της πολυτελούς ροζ βίλας της
στα βόρεια προάστια, που έμελλε να γκρεμιστεί όπως ακριβώς και η επιρροή της
στα πολιτικά πράγματα του Τόπου…</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Από την άλλη, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι η
κατά φαντασία «<b>Εβίτα Περόν</b> της Ελλάδος», στα χρόνια της παντοκρατορίας
της, είχε δεχθεί αμέτρητες αήθεις επιθέσεις. Ποιος δεν θυμάται τη μνημειώδη
κυβίστηση του αυριανισμού με τη σωρηδόν δημοσίευση γυμνών φωτογραφιών της; Ένα
τέρας που είχε αφεθεί να καλλιεργηθεί χωρίς αιδώ τη δεκαετία του 1980, με
αποτέλεσμα να κατασπαράξει κάποια στιγμή –με την ίδια λύσσα– και τον
γεννήτορά του. Μη διστάζοντας φυσικά μπροστά στο αυταπόδεικτο, ότι οι επίμαχες
φωτογραφίες είχαν ληφθεί στην πρώιμη νιότη της ξανθιάς (και, επομένως, δεν
συνιστούσαν παράπτωμα). Πολύ πριν αποκτήσει τον τίτλο της πρωθυπουργίνας,
νυμφευόμενη στα 35 της τον 70άρη –τότε– Πρόεδρο. Ο οποίος, βέβαια, είχε κάθε
δικαίωμα, όπως οποιοσδήποτε άλλος έλληνας πολίτης, να χωρίσει τη γυναίκα του και να
παντρευτεί μιαν άλλη, ακόμη και με τα ακριβώς μισά του χρόνια. Αλλά όχι και να την επιβάλει –τύποις, ως διευθύντρια του ιδιαιτέρου γραφείου του αλλά, επί της ουσίας, ως συνδιαχειρίστρια– στον ελληνικό λαό, ο οποίος τον είχε επανεκλέξει στην πρωθυπουργία για να την ασκεί κατ’ αποκλειστικότητα…</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Παρομοίως, αξίζει να θυμηθούμε τις επανειλημμένες
προειδοποιήσεις του μέγιστου των μουσικοσυνθετών μας για τον αυριανισμό. Οι οποίες, αν είχαν ακουστεί εγκαίρως, θα είχε εξουδετερωθεί
πρωτύτερα. Και δεν θα προλάβαινε να μετατραπεί από χυδαίος υποστηρικτής σε
χυδαίος κατήγορος της εξουσίας. Ούτε να καταστεί σήμερα, με άλλο όνομα, φορέας
μιας απίστευτης λαϊκιστικής προπαγάνδας, που με πηχυιαίους τίτλους
επαναλαμβάνει –μεταξύ άλλων φαιδρών– το τελείως αβάσιμο περί «τοκογλύφων»… </div>
<div class="MsoBodyText">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<b>…και η μελαχρινή…<u><o:p></o:p></u></b></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<i>«Ο ελληνικός λαός, ο κόσμος που πεινάει, που
ταλαιπωρείται, περιμένει ν’ ακούσει την αλήθεια! Λοιπόν, ήξερε ο</i> [τότε
Πρωθυπουργός] <i>ότι ο</i> [Προϊστάμενος του Γραφείου Κοινωνικού Διαλόγου του
Πρωθυπουργού]<i> και ο </i>[Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών] <i>δωροδοκήθηκαν;
Ήταν δικοί του άνθρωποι! Δεν διώχθηκε ποτέ! Δεν αγγίχτηκε ποτέ ο συγκεκριμένος!
Ούτε αγγίχτηκε η σύζυγός του ούτε η οικογένειά του. Το αντίθετο…»<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Τη δήλωση αυτή έκανε με γουρλωμένα τα μάτια στον
τηλεοπτικό φακό μια μελαχρινή γυναίκα που το 2004, σε ηλικία 41 ετών,
παντρευόταν τον –66χρονο τότε– τέως υπουργό Εθνικής Άμυνας σε πολυτελή γάμο στο
Παρίσι. (Σημειώσεις: 1. Στο θέμα των ηλικιών, η ξανθιά υπερέχει γιατί πέτυχε το
<span lang="EN-US">double</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US">score</span> (35-70).
2. Τραγική ειρωνεία, η σύνδεση των ιστοριών. Ο εδώ γαμπρός ήταν η εναλλακτική
λύση για την πρωθυπουργία (!) που αναφέραμε προηγούμενα, το γινάτι της ξανθιάς
για τη διαδοχή του τεθνεώτος συζύγου της.) Χρόνια μετά, δημοσιεύματα για την
αγορά ακινήτου στον πεζόδρομο της Ακρόπολης και για ανακριβή φορολογική δήλωση
του πρώην υπουργού, θα ξετύλιγαν το νήμα των μιζών από τα εξοπλιστικά
προγράμματα και θα οδηγούσαν αμφοτέρους σε πολυετή κάθειρξη για νομιμοποίηση
εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες για τα καμώματα της
μελαχρινής κυρίας, τις σπατάλες και τις επιδείξεις πλουτισμού θα μπορούσαν να
αποτελέσουν σενάριο χολιγουντιανής ταινίας. Κι όμως, η νέμεση της δημόσιας
διαπόμπευσης και της φυλακής δεν έκανε τη «<b>Μαρία Αντουανέτα</b>» να
μετανοήσει για τις αμαρτίες της. Να ομολογήσει διά της αποχής από τα ΜΜΕ την
ενοχή της. Έστω, να ισχυριστεί άγνοια. Αλλά να προσπαθήσει να βρει αλλού
ενόχους. Εν προκειμένω, στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού –εσωκομματικού
αντιπάλου του φυλακισμένου συζύγου της–, τον οποίο δεν δίστασε να χαρακτηρίσει
«νονό». Προσθέτοντας στο ενεργητικό της άλλη μία ομοιότητα με την ξανθιά…<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Η αλήθεια είναι ότι η σύγκριση των δύο γυναικών έχει πολύ
ενδιαφέρον και θα μπορούσε να μακρύνει. Μόνο στο χρώμα των μαλλιών θα βρει
κάποιος την τέλεια αντίθεση. Κατά τα άλλα, είναι δύσκολο να απαντήσει στο ποια
υπερείχε/υπερέχει περισσότερο σε αλαζονεία, υπεροψία, ναρκισσισμό, κυνισμό,
ιδιοτέλεια, ματαιοδοξία και νεοπλουτισμό. Σίγουρα, η ξανθιά τα κατάφερε
καλύτερα στη σταδιοδρομία της στον δημόσιο βίο της χώρας, καθώς προκάλεσε
περισσότερα προβλήματα στη λειτουργία της. Παρ’ όλα αυτά, ήταν εκείνη που γλίτωσε
τις δικαστικές διώξεις ως χήρα πρωθυπουργού και όχι ως απλή σύζυγος ενός
τελειωμένου πρώην υπουργού. Ενδεχομένως λόγω και του ότι, χάρη στην τότε δανεική
ευημερία, η κοινωνική οργή δεν κόχλαζε όπως τώρα...</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
Υ.Γ. Τα μικρόφωνα, όμως, γιατί να κρέμονται με αδημονία από τα
χείλη των εν λόγω κυριών; Το αξίζουν;</div>
<div class="MsoBodyText">
<br />
<br />
<i><b>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 27 Απριλίου 2017:</b></i><br />
<i><b><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/322069-Fwtografizontas-ton-laikismo-sta-MME-(Meros-B%CE%84)">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/322069-Fwtografizontas-ton-laikismo-sta-MME-(Meros-B%CE%84)</a></b></i></div>
<br />
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-61369846849768022392017-04-06T09:50:00.034-07:002023-04-16T05:20:54.923-07:00Οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας <div dir="ltr" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 7 χρόνια, ο τότε πρωθυπουργός ανακοίνωνε από το ακριτικό Καστελόριζο την προσφυγή της χώρας μας στον μηχανισμό στήριξης. Τρία μνημόνια μετά και με το Ελληνικό Δημόσιο να παραμένει αποκλεισμένο από τις αγορές, θα ανέμενε κανείς να μην αναζητούνται ακόμη οι υπαίτιοι της ελληνικής χρεοκοπίας. Τα οικονομικά στοιχεία δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφιβολιών…</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibswEP3wCaFwL9x9GZj9An1XM_xX26PwSOJv5SXrd387ZaZTavpA9OSC8Yz0B65GBYeUyVHvmM_-foQ3o90PhNS3zMvga5EMcWAFLb1jo_44XLrjzecZFedDAKmqJO-3RTB6EJbUCXS_bp/s1600/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibswEP3wCaFwL9x9GZj9An1XM_xX26PwSOJv5SXrd387ZaZTavpA9OSC8Yz0B65GBYeUyVHvmM_-foQ3o90PhNS3zMvga5EMcWAFLb1jo_44XLrjzecZFedDAKmqJO-3RTB6EJbUCXS_bp/s400/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKioMFW2sle2ddCBrRbYX7_0skLJnD-wvHwhSlOnK8a6mCvx_oVcNnHV3eJduzR7LSXQ27Kf3hdaqmphUFD6Rm4ZQ-IXb8FdYDg-YEGt9TmHXRFL7FmKFZIO2G60rA_0FpFq4yBKGg5bJi/s1600/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582__.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKioMFW2sle2ddCBrRbYX7_0skLJnD-wvHwhSlOnK8a6mCvx_oVcNnHV3eJduzR7LSXQ27Kf3hdaqmphUFD6Rm4ZQ-IXb8FdYDg-YEGt9TmHXRFL7FmKFZIO2G60rA_0FpFq4yBKGg5bJi/s400/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582__.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έκλεισε το 2009 ακριβώς 100 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ υψηλότερα από ό,τι το 1981 (126,7% έναντι 26,7% του ΑΕΠ).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν ολίγοις, σε χρονική διάρκεια μικρότερη της τριακονταετίας, ένα ολόκληρο ΑΕΠ φορτώθηκε ως δημόσιο χρέος στις επόμενες γενιές των Ελλήνων.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιο συγκεκριμένα, το δημόσιο χρέος μας:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την περίοδο 1980-1993 αυξήθηκε σχεδόν γραμμικά. Από λιγότερο από 25% σε 100% του ΑΕΠ.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την περίοδο 1994-2008 σταθεροποιήθηκε περίπου στο 100-110% του ΑΕΠ.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Το 2009, λόγω και της ύφεσης, έκλεισε πάνω από το 125% του ΑΕΠ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u><br /></u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Ουσιαστικά πτωχευμένοι από το 1990</u> </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το έλλειμμα στο ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης έφτασε ή ξεπέρασε το 10% του ΑΕΠ:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Το 1982 και το 1985.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την τριετία 1988-1990.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Τη διετία 2008-2009. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με εξαίρεση το 1983, όλες οι χρονιές της πρώτης οκταετίας του <b>Ανδρέα Παπανδρέου</b> ήταν δημοσιονομικά άφρονες, με ελλείμματα από 7,5% έως και 18% του ΑΕΠ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN3QEpj5oll4H0Ez2RXulcb1ZoEqZKxZI65mXVvKQAIu8U2t0bIN_EgbUan3uOwCryqh1hsjD9iRqn8OUDdDUoSH8qY7iNbEimAAU8yT9vBtuxESCzPtxZLMaP6hfYp7m07QzjYM6p0FsO/s1600/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN3QEpj5oll4H0Ez2RXulcb1ZoEqZKxZI65mXVvKQAIu8U2t0bIN_EgbUan3uOwCryqh1hsjD9iRqn8OUDdDUoSH8qY7iNbEimAAU8yT9vBtuxESCzPtxZLMaP6hfYp7m07QzjYM6p0FsO/s400/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO4jf-xUscTtVwvJPRbGmMcRQqvv23cS_3MppWeK0uwGGE5n_CyShCR4IUHkYCjcKv-P8syEDX8zvsu_Wz2LxF011Dqr_INSD9yBoV-6TylBGV9ZlQv2zpIvXg7IabErjxLB6sX_gREtbn/s1600/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO4jf-xUscTtVwvJPRbGmMcRQqvv23cS_3MppWeK0uwGGE5n_CyShCR4IUHkYCjcKv-P8syEDX8zvsu_Wz2LxF011Dqr_INSD9yBoV-6TylBGV9ZlQv2zpIvXg7IabErjxLB6sX_gREtbn/s400/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582_.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μάλιστα, η τεράστια βουτιά που φαίνεται να έκανε το έλλειμμα από το 1988 στο 1989 καθιστά ήσσονος σημασίας το τι ακριβώς εννοούσε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ με το πολυσυζητημένο σύνθημα <i>«<b>Τσοβόλα</b>, δώσ’ τα όλα»</i>…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παρομοίως, έστω κι αν δεν διαθέτουμε στοιχεία από την Παγκόσμια Τράπεζα για την περίοδο του <b>Κωνσταντίνου Μητσοτάκη </b>(1990-1993), σοκάρει η διαπίστωση ότι, τη χρονιά που γινόταν τελικά πρωθυπουργός, το δημοσιονομικό έλλειμμα έκλεινε μια ανάσα από το… 20% του ΑΕΠ! Επιβεβαιώνοντας έτσι –σε συνδυασμό και με το μέγεθος του δημοσίου χρέους– τον <a href="https://www.youtube.com/watch?v=yiqCxIspN-s">ισχυρισμό</a> του ότι η Ελλάδα είχε ουσιαστικά πτωχεύσει όταν αναλάμβανε τα ηνία της…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, παρατηρώντας προσεκτικά την καμπύλη με τα δημοσιονομικά ελλείμματα της περιόδου 1980-2009, μπορούμε να δούμε πώς ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός της διετίας 2008-2009 παρομοιάζει με εκείνον της τριετίας 1988-1990. Με την ιστορία να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, με διαφορά είκοσι χρόνων, για τη χρεοκοπημένη Ελλάδα... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Χωρίς υποτιμήσεις λόγω ευρώ</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών: </div>
<div style="text-align: justify;">
– Το 1985 πλησίασε το 7% του ΑΕΠ.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Το 1994 είχε ουσιαστικά εξαλειφθεί. </div>
<div style="text-align: justify;">
– Από το 1995, όμως, άρχισε να αυξάνεται εκ νέου, φτάνοντας στο 7,5% του ΑΕΠ το 2000.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την περίοδο 2001-2004 μειώθηκε ελαφρώς σε σχέση με το 2000.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Έκτοτε, όμως, ακολούθησε γραμμική αύξηση, για να ξεπεράσει το 10% του ΑΕΠ το 2006 (όπως και το 2009) και να πλησιάσει το απίστευτο 15% του ΑΕΠ τη διετία 2007-2008.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin_P6PvKJPVsgjCOqRFTPSPN28CcCXrwqiprS86XxfN-KiuImQngYi6YWnwSyP5QGpljF5r5YoGRzeHfDx18Mf3C1-1XVnjKtIcCNoIat19XJ3zSskk5KNVooy-8Hc1UDfC7vaxpa-BuI4/s1600/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin_P6PvKJPVsgjCOqRFTPSPN28CcCXrwqiprS86XxfN-KiuImQngYi6YWnwSyP5QGpljF5r5YoGRzeHfDx18Mf3C1-1XVnjKtIcCNoIat19XJ3zSskk5KNVooy-8Hc1UDfC7vaxpa-BuI4/s400/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYDime3CCteXGfw13B47VyQaE0HS5N9oaDuT4QlWshRORC0-VpTSeUAV0we0zqY-Vjj8Ddmou-ZYARiFxLVTI99SAQYu1QJ8tuP1wJBCBYG4ruhojr1pWPGhwRfSe8wGEbWSzEhpVeLW6W/s1600/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD__.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYDime3CCteXGfw13B47VyQaE0HS5N9oaDuT4QlWshRORC0-VpTSeUAV0we0zqY-Vjj8Ddmou-ZYARiFxLVTI99SAQYu1QJ8tuP1wJBCBYG4ruhojr1pWPGhwRfSe8wGEbWSzEhpVeLW6W/s400/%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD__.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κανονικά, ήδη από το 2005 θα έπρεπε να είχε ηχήσει καμπανάκι για την ελληνική οικονομία λόγω του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της. Δεδομένου ότι, ακριβώς είκοσι χρόνια πριν, το 1985, ένα μικρότερο έλλειμμα στο ίδιο ισοζύγιο είχε προκαλέσει μια σημαντική, εφάπαξ υποτίμηση του νομίσματός της. Με την ασφάλεια του ευρώ να αποκοιμίζει τους πάντες όμως, έμελλε να περάσει απαρατήρητη η εγκατάλειψη των προσπαθειών της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης για τον περιορισμό του. Σε βαθμό ώστε να μη σημάνει συναγερμός ούτε την περίοδο 2006-2009, των διψήφιων ποσοστών του κρίσιμου ελλείμματος ως προς το ελληνικό ΑΕΠ…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραλάμβανε την Ελλάδα ουσιαστικώς χρεοκοπημένη από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Με ένα δημόσιο χρέος που ήταν αδύνατον να εξυπηρετηθεί, αν ληφθούν υπόψη και οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου που αναπόφευκτα θα κατέπιπταν, καθώς και η αρνητική δυναμική που προσέδιδε ένα δημοσιονομικό έλλειμμα σχεδόν 20% του ΑΕΠ.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Χάρις όμως στους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, κυρίως της οκταετίας του Κώστα Σημίτη (1996-2004), ο λόγος του δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ σταθεροποιήθηκε και η τυπική χρεοκοπία αποφεύχθηκε. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ιδιαίτερα, η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη το 2001 κατέστησε και </b><b>τα υπόλοιπα μέλη της </b><b>μέρος του ελληνικού δημοσιονομικού προβλήματος. Με αποτέλεσμα, όταν αυτό επανήλθε στην επιφάνεια λόγω της ύφεσης και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της τελευταίας διετίας του Κώστα Καραμανλή (2008-2009), να υποχρεωθούν να δανείσουν τη χώρα μας για να προστατευτούν από την άτακτη χρεοκοπία ενός νομισματικού τους εταίρου.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εκτός ευρώ, άλλωστε, η απώλεια ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπως αποτυπώνεται ανάγλυφα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, θα είχε οδηγήσει σε μια μεγάλη υποτίμηση της δραχμής, προτού το έλλειμμα στο συγκεκριμένο ισοζύγιο ξεφύγει πάνω από το 10% του ελληνικού ΑΕΠ την τελευταία τετραετία του Κώστα Καραμανλή (2006-2009). </b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr στις 23 Απριλίου 2017:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.economia.gr/el/article/entry/6842">http://www.economia.gr/el/article/entry/6842</a></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Υποσημειώσεις</u>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Για την περίοδο 1991-1994, η Παγκόσμια Τράπεζα δεν δίνει στοιχεία για το ελληνικό ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Για το 1998, η Παγκόσμια Τράπεζα δεν δίνει στοιχεία για το ελληνικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Το οικονομικό έτος 1981 θα ήταν λάθος να χρεωθεί στον <b>Ανδρέα Παπανδρέου</b>, αφού εκείνος εξελέγη στην πρωθυπουργία από τις κάλπες της 18ης Οκτωβρίου 1981, κυβερνώντας εξ ολοκλήρου μόνο τους δύο τελευταίους μήνες του συγκεκριμένου έτους. Εν αντιθέσει με το οικονομικό έτος 1989, κατά το οποίο παρέμεινε στην πρωθυπουργία μέχρι τις 2 Ιουλίου, δηλαδή τις περισσότερες μέρες του, έστω και οριακά. Με την ίδια λογική, το οικονομικό έτος 1990 πρέπει να χρεωθεί στον <b>Κωνσταντίνο Μητσοτάκη</b>,<b> </b>αφού έγινε πρωθυπουργός στις 11 Απριλίου 1990, με αποτέλεσμα να κυβερνήσει τους περισσότερους μήνες του. Όπως και το οικονομικό έτος 1993, αφού παρέμεινε στην πρωθυπουργία μέχρι τις 13 Οκτωβρίου 1993. Τέλος, το οικονομικό έτος 2004 χρεώνεται στον <b>Κώστα Καραμανλή</b>, δεδομένου ότι έγινε πρωθυπουργός στις 10 Μαρτίου 2004, κυβερνώντας έτσι σχεδόν τους δέκα από τους δώδεκα μήνες του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
4. Αξίζει κάποιος, αντιπαραβάλλοντας την πορεία των ελλειμμάτων την περίοδο 1982-1989, να διαβάσει το πρόσφατο άρθρο του <b>Θάνου Βερέμη</b>: <a href="http://www.kathimerini.gr/902076/opinion/epikairothta/politikh/ta-la8h-sthn-oikonomikh-politikh-toy-andrea">«Τα λάθη στην οικονομική πολιτική του Ανδρέα»</a> («Καθημερινή», 25/3/2017). </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">5. Σε <a href="https://www.tovima.gr/2011/10/09/finance/d-koyloyrianos-to-xreos-o-andreas-kai-egw/" target="_blank">συνέντευξή</a> του («Το Βήμα», 9/10/2011), ο <b>Δημήτρης Κουλουριάνος</b>, υπουργός Οικονομικών από τον Ιούλιο του 1982 έως τον Σεπτέμβριο του 1983 –είχε παραιτηθεί καθώς διαφωνούσε με τον τρόπο διαχείρισης του δημόσιου χρήματος–, θυμόταν τα εξής χαρακτηριστικά: <i>«Ανησυχούσα µε ποιον έφαγε το βράδυ ο <b>Ανδρέας</b> για να δω την άλλη μέρα τι “επιταγή” θα µου έρθει. </i>[...]<i> Ο Ανδρέας δεν έλεγε ποτέ “όχι”. Όταν του μίλαγες στενά για οικονομικά, αρρώσταινε. Με ρωτάνε μερικές φορές: </i>“Μα δεν ήξερε ο Ανδρέας οικονομικά;”<i>. Παραήξερε οικονομικά και γι’ αυτό ακριβώς δεν ήθελε να συζητάει οικονομικά. Γιατί ήξερε ότι εκεί ισχύει η λογική της οικονομικής ανάλυσης»</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
6. Σε προεκλογική συγκέντρωση στις 20 Απριλίου 1989, ο <b>Ανδρέας Παπανδρέου</b> <a href="https://www.youtube.com/watch?v=seC1zTFTnes">ακούστηκε</a> να λέει από το μικρόφωνο τη φράση: <i>«<b>Τσοβόλα</b>, δώσ’ τα όλα»</i>. Ορισμένοι ενίστανται ότι δεν ήταν μια δημόσια εντολή του πρωθυπουργού προς τον υπουργό Οικονομικών παρά μια επανάληψη συνθήματος οπαδών του ΠΑΣΟΚ. Πόση σημασία, όμως, έχει το νόημα μιας φράσης, όταν, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, η συγκεκριμένη χρονιά έκλεισε για την Ελλάδα με δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από 18% του ΑΕΠ;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">7. Επί της ουσίας, η αύξηση του δημόσιου χρέους που οφείλεται στην οικονομική διαχείριση του <b>Ανδρέα Παπανδρέου</b> (1982-1989) είναι μεγαλύτερη απ’ αυτή που δηλώνουν τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και αναπαρίσταται στο σχετικό γράφημα. Δηλαδή, δεν εξαντλείται στον <u>υπερδιπλασιασμό</u> του, από 26,7% του ΑΕΠ σε 59,8% του ΑΕΠ. Κι αυτό, όχι μόνο λόγω της εκρηκτικής δυναμικής του από ένα έλλειμμα που έκλεισε το 1989 πάνω από 18% του ΑΕΠ. Αλλά και λόγω ενός μείγματος κρυφού χρέους που δεν καταγραφόταν στα επίσημα στοιχεία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με τον <b>Ιωάννη Παλαιοκρασσά</b>, πρώην υπουργό Οικονομικών (1990-1992), <span><b><span style="color: red;">τ</span></b><span><b><span style="color: red;">ο δημόσιο χρέος μαζί με τις εγγυήσεις που θα κατέπιπταν μετατρεπόμενες άμεσα σε χρέος ήταν 108% του ΑΕΠ ήδη από το 1989 (σ.σ.: δηλαδή <u>τετραπλασιασμένο</u> από τον Ανδρέα Παπανδρέου!)</span></b>.</span></span> Συγκεκριμένα, στο βιβλίο «Μπροστά από την εποχή της. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993» (βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ, 2013, σελ.56) αναφέρει:</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>« […] οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ της εποχής εκείνης δημιούργησαν και ένα πρωτοφανές σε όγκο κρυφό δημόσιο χρέος, αποτελούμενο: α) από εγγυήσεις του Δημοσίου που εκδίδονταν σωρηδόν για χρέη ελλειμματικών ΔΕΚΟ, χωρίς δυνατότητα αποπληρωμής, β) από ελλείμματα στους λογαριασμούς του Δημοσίου με την Τράπεζα της Ελλάδος, γ) από τεράστια ελλείμματα των κρατικοποιημένων επιχειρήσεων του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, των συνεταιριστικών οργανώσεων και των εκατοντάδων άλλων φορέων και επιχειρήσεων του Δημοσίου, που δημιουργήθηκαν τότε και χρηματοδοτούνταν χαριστικά από τις ελεγχόμενες από το κράτος τράπεζες. Ο τελικός, όμως, λογαριασμός βάραινε πάντα το Δημόσιο. Το πέρασμά του στον κρατικό προϋπολογισμό ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Δεδομένου του πλήθους των πηγών του κρυφού χρέους είναι δύσκολος ο υπολογισμός του ύψους του. Πάντως, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι οι εκκρεμούσες εγγυήσεις του Δημοσίου το 1989 είχαν φτάσει το 31,9% του ΑΕΠ, ενώ η τακτοποίηση των ελλειμμάτων του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδας απαίτησε 2,983 δισ., που αντιπροσώπευε άλλο 8% του ΑΕΠ. Συνολικά, δηλαδή, μόνο αυτά τα δύο τμήματα του κρυφού χρέους έφτασαν το 40% του ΑΕΠ!»</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">8. Στην ολιγόμηνη οικουμενική κυβέρνηση του <b>Ξενοφώντος Ζολώτα </b>–η θητεία της διήρκησε λιγότερο από πέντε μήνες την περίοδο 1989-1990– είχε διατελέσει υπουργός Εθνικής Οικονομίας και ο <b>Γιώργος Γεννηματάς</b>. Ο δημοφιλέστερος πολιτικός του ΠΑΣΟΚ, που διακρινόταν για το πανθομολογούμενο ήθος του.<b> </b>Η δήλωσή του μία μέρα (12-2-1990) πριν παραδώσει τα υπουργικά του καθήκοντα είναι χαρακτηριστική: <i>«Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Από την ώρα που η χώρα αυτή δεν έχει έσοδα, δεν μπορεί να μοιράζει χρήματα. Πρέπει να βρούμε πόρους για να μπορέσουμε να στηρίξουμε τις δαπάνες. Από εκεί και πέρα, οι κινητοποιήσεις, και ιδιαίτερα η ικανοποίηση αιτημάτων, θα οδηγήσουν τη δημόσια οικονομία στο χείλος της καταστροφής. Και εδώ πρέπει να πω ότι έχω κι εγώ ευθύνη, γιατί αναγκάσθηκα να υποχωρήσω, έστω και τελευταίος, σε ορισμένα απαράδεκτα από άποψη προτεραιότητας αιτήματα, που έγιναν από οργανωμένες ομάδες εργαζομένων»</i>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">9. Σε επιστολή του το 1989 προς τον τότε πρωθυπουργό <b>Ξενοφώντα Ζολώτα</b>, ο βετεράνος πολιτικός <b>Ευάγγελος Αβέρωφ</b> (πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, με μακρόχρονη θητεία σε πολλά υπουργεία) πρότεινε την οικειοθελή προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: <i>«Θα έλεγα </i>[...] <i>εσείς προσωπικώς να κάμετε κάτι που <u>έτσι ή αλλιώς θα χρειαστεί αργότερα</u>, για πολλούς άλλους λόγους: Να προσφύγετε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν θα ζητήσουμε καμία αναδρομή στο παρελθόν. Θα ζητήσουμε να μας πει πού βρισκόμαστε σήμερα, τι ακριβώς μπορούμε και τι πρέπει να κάνουμε. Θα ζητήσουμε να βοηθήσει για την εξεύρεση νέων δανείων και, αν κριθεί απαραίτητο, για την αναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους, που δεν μπορούμε πλέον να εξυπηρετήσουμε»</i>. Την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λόγω αδυναμίας δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου θα προέβλεπαν αργότερα, από το βήμα της Βουλής, και δύο διατελέσαντες πρωθυπουργοί. Το 1994 ο <b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=V5NrRzu_U8Q" target="_blank">Κωνσταντίνος Μητσοτάκης</a></b> και το 2008 ο <b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=cfINEK_uDhg" target="_blank">Κώστας Σημίτης</a></b>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">10. Ήταν 11 Οκτωβρίου 1985 όταν ανακοινωνόταν μία εφάπαξ υποτίμηση της δραχμής κατά 15% με στόχο τη βελτίωση του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί μία ακόμη, κατά 15,5%, στις 10 Ιανουαρίου 1983.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">11. Όπως είδαμε και στο άρθρο <a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/03/vs.html">«Οκταετία Σημίτη VS Εξαετία Καραμανλή»</a>, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας, η ελληνική οικονομία είχε αναπτυχθεί με ετήσιο ρυθμό 2,9% το 1996, 4,6% το 1997, 3,9% το 1998, 3% το 1999, 4,1% το 2000, 4,2% το 2001, 4% το 2002 και 5,8% το 2003.</div>
</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-20358816779439946702017-04-02T21:00:00.000-07:002019-12-26T11:19:01.171-08:00Φωτογραφίζοντας τον λαϊκισμό στα ΜΜΕ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<i>Πριν καταλήξουμε στο αν είναι δίκαιες ή άδικες οι
τελευταίες επιθέσεις προς το πρόσωπο ενός πρώην πρωθυπουργού που –εν αντιθέσει
με τον διάδοχό του– αποφάσισε να μιλήσει για τα πεπραγμένα του, να θυμηθούμε
ορισμένα περιστατικά της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας, άκρως χαρακτηριστικά
του φαινομένου του μιντιακού λαϊκισμού;<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin-left: 17.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt; text-indent: -17.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 10.0pt;">· <span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><u>Η σάτιρα για τα πρωθυπουργικά σαρδάμ</u><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν μια –εξαιρετικά ταλαντούχα στη σάτιρα– δημοσιογράφος σατίριζε τον τότε πρωθυπουργό σε καθημερινή βάση από την τηλεοπτική της εκπομπή, με αιχμή του δόρατος τα σαρδάμ στους προφορικούς του λόγους. Η επιφαινόμενη σάτιρα, όμως, είχε μεταλλαχθεί προ πολλού σε πολιτική κριτική, καθιστώντας την αείμνηστη γλωσσοπλάστρια σε μοναδική αντιπολίτευση προς την τότε κυβέρνηση. Τι κι αν ο κατά τα λεγόμενά της «Τάπερμαν» ήταν ο μόνος που δεν είχε διστάσει να παραιτηθεί τρεις φορές στα χρόνια της μονοκρατορίας, πριν αποφασίσει να αναμετρηθεί διαδοχικά (στην κοινοβουλευτική ομάδα και στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος) με τον μεγάλο εσωκομματικό του αντίπαλο, κληρονόμο (μετά την πολιτική και φυσική εκπνοή του μονοκράτορα) του «βαθέος» κόμματος και φαβορί για τη νίκη (ιδίως στην πρώτη μάχη της κοινοβουλευτικής ομάδας), σημερινό ένοικο των φυλακών Κορυδαλλού, ο οποίος διαφορετικά θα αναλάμβανε (!) τα ηνία της χώρας;</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Πράγματι, βέβαια, ο υποκείμενος στη σάτιρα δεν διακρινόταν
ποτέ για τον χειμαρρώδη λόγο από τα προεκλογικά μπαλκόνια αλλά για την
αποτελεσματικότητα των έργων του. Γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός τον κατέστησε
τον μακροβιότερο μέχρι σήμερα πρωθυπουργό σε συνεχή θητεία στη μεταπολιτευτική
περίοδο, επιβραβεύοντας με την ψήφο του, προφανώς, όχι τη ρητορική του δεινότητα
αλλά τα αδιαμφισβήτητα επιτεύγματά του. Δηλαδή, την ένταξη της Ελλάδας στην
Ευρωζώνη και της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ανάληψη και προετοιμασία των
Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, τα μεγάλα έργα υποδομής (Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου,
Αττική Οδός, μετρό της Αθήνας, αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος»), την
εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», την αποφυγή εμπλοκής της
Ελλάδας σε έναν πόλεμο με την Τουρκία (με θρυαλλίδα τις βραχονησίδες Ίμια), που
θα την πήγαινε χρόνια πίσω κ.ο.κ. </div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν, μετά τον θάνατο της δημοσιογράφου, θα πραγματωνόταν η εναλλακτική λύση, ο κατά τα λεγόμενά της «Δάμαλος» θα κυβερνούσε 6 χρόνια παρά 5 μήνες, το δημόσιο χρέος θα <a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/03/vs.html">αυξανόταν</a> 120 δισεκατομμύρια ευρώ στη διάρκεια της εξαετίας (σχεδόν 40 δισεκατομμύρια περισσότερα από ό,τι την προηγούμενη οκταετία!) και η Ελλάδα θα <a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/03/vs_14.html">υποχωρούσε</a> σχεδόν σε όλες τις κατατάξεις των διεθνών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένης εκείνης της Διεθνούς Διαφάνειας. Υποχρεώνοντάς τον να ανακαλέσει τον χαρακτηρισμό «αρχιερέα της διαπλοκής» για τον προκάτοχό του, προτού καταφύγει για δεύτερη φορά σε πρόωρες εκλογές (οδηγώντας την κεντροδεξιά παράταξη σε μια από τις μεγαλύτερες ήττες της ιστορίας της), για να αποδράσει από την εξουσία και να μην πιει το πικρό ποτήρι της χρεοκοπίας. Στην οποία είχε συντελέσει «αφήνοντας για αργότερα» κάθε δυσάρεστο μέτρο. Με την ευφράδειά του –με την οποία είχε αρνηθεί κατηγορηματικά, από το βήμα της Βουλής, τον Δεκέμβριο του 2008, την <a href="https://www.youtube.com/watch?v=cfINEK_uDhg">προειδοποίηση</a> του προκατόχου του ότι η Ελλάδα θα προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο– να μην αμφισβητείται…</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin-left: 17.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt; text-indent: -17.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 10.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><u>Οι χυδαίοι υπαινιγμοί για τον εν δυνάμει πρωθυπουργό</u><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Την ίδια περίπου εποχή που τα σαρδάμ του εν ενεργεία
πρωθυπουργού δημιουργούσαν κλίμα, ένας άλλος δημοσιογράφος –σήμερα
μεγαλοεκδότης– χαρακτήριζε, από την τηλεοπτική του εκπομπή, «λευκό» τον γάμο τού εν δυνάμει με τη δημοφιλή σύζυγό του. Από ένα
σημείο και πέρα, τα καρφιά θα ξέφευγαν, με τη συμμετοχή κι ενός ακόμα τεθνεώτος
δημοσιογράφου –ιδρυτή, τότε, ομώνυμης εφημερίδας–, καθιστώντας σαφές στην κοινή
γνώμη αυτό που ήθελαν να κοινοποιήσουν. Με την κατηγορία ότι παρακινήθηκαν από
ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες να αιωρείται μέχρι σήμερα. Τι κι αν το
απόρρητο της ιδιωτικής ζωής όλων των ελλήνων πολιτών ήταν και τότε συνταγματικά
και νομικά κατοχυρωμένο; </div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Σήμερα, ευτυχώς, μοιάζει περισσότερο αυτονόητο το δικαίωμα
κάθε δημοσίου προσώπου να διατηρεί απόρρητο τον σεξουαλικό του προσανατολισμό,
καθώς και δείγμα κανιβαλισμού να κρίνονται βάσει αυτού οι δημόσιες πράξεις του.
Τότε, όμως, οι χυδαίοι υπαινιγμοί για τον εν δυνάμει πρωθυπουργό και έναν στενό
συνεργάτη του είχαν δημιουργήσει αμέτρητα σχόλια και ολόκληρα πάνελ, πριν ο
τελευταίος καταφύγει δικαιολογημένα στη νομική οδό για να προστατευτεί…</div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="margin-left: 17.0pt; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 18.0pt; text-indent: -17.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><span style="font-family: "symbol"; font-size: 10.0pt;">·<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span></span><b><u>Η αντιμνημονιακή προπαγάνδα του γελωτοποιού </u><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός, αλησμόνητος στις μεταμφιέσεις και τις μιμήσεις του, έμελλε να λησμονήσει το λεπτό χιούμορ και τα πνευματώδη σχόλια της τηλεοπτικής του νιότης, για να στήσει ένα τσαντίρι, από το οποίο –εκτός από έναν ορυμαγδό χυδαιοτήτων– θα εξαπέλυε μια πρωτοφανή λαϊκιστική προπαγάνδα, η οποία θα γνώριζε εξαιρετικά υψηλή τηλεθέαση. Την ίδια ακριβώς εποχή που οι Έλληνες είχαν ανάγκη από νηφάλιες και επιστημονικά καταρτισμένες φωνές, ώστε η χώρα τους να βγει το συντομότερο από την κρίση και τα Μνημόνια, όπως βγήκαν και άλλες χώρες που υπέγραψαν παρόμοια και τα εφάρμοσαν. Παρότι γελωτοποιός ο συγκεκριμένος, είχε πάψει πλέον διά γυμνού οφθαλμού να στοχεύει στο γέλιο μας αλλά στην ψήφο μας. Έχοντας μετατραπεί σε φερέφωνο του νεοέλληνα που για όλα του φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τον κακό εαυτό του. Ταγμένο να αντιπολιτεύεται τους πάντες εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ – ακόμα κι αν ο τελευταίος ήταν πια κυβέρνηση…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι τέντες στο τσαντίρι τρύπησαν και άρχισαν να μπαίνουν νερά από την καταιγίδα της αμείλικτης οικονομικής πραγματικότητας που ακολούθησε την εκλογική νίκη του εθνολαϊκιστικού συνονθυλεύματος. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έγινε σε χρόνο ρεκόρ το πιο σύντομο ανέκδοτο. Η συντριβή της “περήφανης” διαπραγμάτευσης στην παρωδία του δημοψηφίσματος, η μνημειώδης πρωθυπουργική κυβίστηση και η κομματική διάσπαση εξάντλησαν κάθε περιθώριο για εκ νέου στήσιμο ενός τσαντιριού που είχε ολοκληρωτικά καταρρεύσει. Ως αποτέλεσμα, ο προπαγανδιστής έμεινε ανέστιος, χάνοντας την επιρροή του στο εκλογικό σώμα από την αδυσώπητη πραγματικότητα, που δεν μπορούσε πλέον ούτε το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του να περιγράψει σατιρικά με τρόπο που να δικαιολογεί την κυβερνητική πολιτική…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Όλα τα προηγούμενα μπορεί να φαίνονται σήμερα γραφικά και να ανήκουν στο παρελθόν. Αλλά έχουν καταγραφεί ως ισχυρά συμπτώματα μιας παθογένειας που κατατρύχει τον δημόσιο βίο της Ελλάδας. Γι’ αυτό πρέπει να αποτελέσουν παραδείγματα προς αποφυγή για το μέλλον.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σήμερα, μετά τη λαίλαπα των Μνημονίων που προκάλεσε η χρεοκοπία, έχουμε αποφασίσει αν θέλουμε παραγωγικούς ανθρώπους στο τιμόνι της χώρας από δεινούς ρήτορες που επιδεινώνουν επικίνδυνα τα οικονομικά μεγέθη; Κι αν μπορούμε να ξεχωρίσουμε με σαφήνεια τη σάτιρα από την πολιτική προπαγάνδα;</b><br />
<br />
<br />
<i><b>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 3 Απριλίου 2017:</b></i><br />
<i><b><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/319868-Fwtografizontas-ton-laikismo">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/319868-Fwtografizontas-ton-laikismo</a></b></i><br />
<br />
<br /></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-66306827075403608192017-03-21T01:42:00.000-07:002017-03-22T16:38:44.243-07:00Πιο ευτυχισμένοι στο… Πακιστάν!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Εξ αφορμής της Διεθνούς Ημέρας Ευτυχίας, εξετάσαμε τη σχετική έκθεση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) που δόθηκε πριν από λίγες ώρες στη δημοσιότητα και ανατρέξαμε και σ’ εκείνες των προηγούμενων ετών, για να εντοπίσουμε τη θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το Δίκτυο Βιώσιμων Αναπτυξιακών Λύσεων (Sustainable Development Solutions Network) του ΟΗΕ συντάσσει, από το 2012 και κάθε χρόνο πλέον, την Παγκόσμια Έκθεση Ευτυχίας (World Happiness Report). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα κριτήρια που χρησιμοποιεί για τη βαθμολογία των χωρών είναι:</div>
<div style="text-align: justify;">
1) το κατά κεφαλήν ΑΕΠ,</div>
<div style="text-align: justify;">
2) το προσδόκιμο υγιούς ζωής,</div>
<div style="text-align: justify;">
3) η κοινωνική υποστήριξη (όπως μετριέται αν έχεις κάποιον να βασιστείς σε δύσκολες περιόδους),</div>
<div style="text-align: justify;">
4) η εμπιστοσύνη (όπως μετριέται από την αντίληψη απουσίας διαφθοράς σε κυβέρνηση και επιχειρήσεις),</div>
<div style="text-align: justify;">
5) η αντίληψη ελευθερίας στη λήψη αποφάσεων για τη ζωή,</div>
<div style="text-align: justify;">
6) η γενναιοδωρία (όπως μετριέται από τις πρόσφατες δωρεές).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην έκθεση κάθε χρονιάς δημοσιεύεται η μέση βαθμολογία των χωρών όπως προκύπτει από την επίδοσή τους στα κριτήρια αυτά την προηγούμενη τριετία, καθώς και η κατάταξή τους βάσει αυτής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συγκεντρώνοντας τη βαθμολογία της Ελλάδας σε ένα γράφημα, μπορούμε να δούμε ότι η χώρα μας ξεπέρασε οριακά τη βάση (το 5 στα 10) στις εξεταζόμενες τριετίες από το 2010, με εξαίρεση εκείνη του 2012-2014, που έπεσε κάτω κι απ' αυτήν, έστω και οριακά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC1SoiHAUkVnF7MnCEdfDh9jv9iH2QHp2D3paXFy06wBzILsSVdn8TasMlPVciqtpS83HOWJcof3j_QHCDvX6rsENHZveaH5dlWc6a9Jp88L1LmFBw5p0iZGeeB1OrBB35Q3ZnZCaMkPJc/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC1SoiHAUkVnF7MnCEdfDh9jv9iH2QHp2D3paXFy06wBzILsSVdn8TasMlPVciqtpS83HOWJcof3j_QHCDvX6rsENHZveaH5dlWc6a9Jp88L1LmFBw5p0iZGeeB1OrBB35Q3ZnZCaMkPJc/s400/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε ό,τι αφορά τη θέση της στη γενική κατάταξη των χωρών, η Ελλάδα ήταν από 70η στην έκθεση του 2013 έως 102η στην έκθεση του 2015.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwyCZ78GmpZhpzVxXXWal3n8HWvZk7NM_BRPM9B7nZ_ARt01B3mb5Vbgt-Ggvrvmy9YuLAyK_AQJAUzaxg8jy-zTTXXDoEQUS6lWMijKC6nyasevSqVhWi1VtdpFMBJpzTBjm81XIlqp7V/s1600/%25CE%2598%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwyCZ78GmpZhpzVxXXWal3n8HWvZk7NM_BRPM9B7nZ_ARt01B3mb5Vbgt-Ggvrvmy9YuLAyK_AQJAUzaxg8jy-zTTXXDoEQUS6lWMijKC6nyasevSqVhWi1VtdpFMBJpzTBjm81XIlqp7V/s400/%25CE%2598%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεδομένου ότι ο αριθμός των υπό εξέταση χωρών παρέμεινε ουσιαστικά ο ίδιος (155-158), η διαχρονική σύγκριση της θέσεως μιας χώρας στη γενική κατάταξη δεν είναι αδόκιμη. Εν προκειμένω, η Ελλάδα:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην έκθεση του 2015 έχασε περισσότερες από 30 θέσεις σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη έκθεση (του 2013).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην έκθεση του 2017 ανέκτησε 15 θέσεις σε σχέση με την έκθεση του 2015, όταν είχε το χειρότερο πλασάρισμά της στη γενική κατάταξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μάλιστα, αν κάποιος εξετάσει διεξοδικά τη γενική κατάταξη στην πιο πρόσφατη έκθεση, θα διαπιστώσει ότι η χώρα μας, όντας 87η, βρίσκεται σε χειρότερη θέση:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Από όλες τις χώρες-μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) εξαιρώντας την Πορτογαλία.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Από όλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των «28» εξαιρώντας την Πορτογαλία και τη Βουλγαρία.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Και από άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο και η Σερβία.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Από πρώην σοβιετικές, όπως το Αζερμπαϊτζάν, η Λευκορωσία, το Καζακστάν και η Μολδαβία.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Από χώρες της Ασίας, όπως η Ινδονησία, το Πακιστάν, οι Φιλιππίνες, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, η Μαλαισία κ.ά.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Ακόμα και από χώρες της Αφρικής, όπως το Μαρόκο, η Λιβύη και η Αλγερία.<br />
<br />
<br />
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ<br /><br />Με κριτήριο την ευτυχία των κατοίκων της, η Ελλάδα δεν είναι μόνο η πιο “δυστυχισμένη” μεταξύ των 35 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ εξαιρώντας την Πορτογαλία. Αλλά και “δυστυχέστερη” πρώην σοβιετικών, ασιατικών και αφρικανικών χωρών.<br /><br />"Δυστυχέστερη" ακόμα και του Πακιστάν. Έστω κι αν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελλήνων είναι 20πλάσιο του αντίστοιχου των Πακιστανών, με έναν στους πέντε των τελευταίων να υποσιτίζεται…<br /><br />Γιατί είμαστε τόσο… δυστυχισμένοι; Μήπως λόγω της απότομης προσγείωσής μας σ' ένα αισθητά χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, μετά το σκάσιμο της φούσκας δανεικής ευημερίας;</b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr στις 23 Μαρτίου 2017:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.economia.gr/el/article/entry/6613">http://www.economia.gr/el/article/entry/6613</a></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Υποσημειώσεις</u>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Η Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ στις 28 Ιουνίου 2012 και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Μαρτίου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Η πρώτη Έκθεση Παγκόσμιας Ευτυχίας (World Hapinness Report) δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2012 εξ αφορμής της Συνάντησης Κορυφής με θέμα: «Ευτυχία και Ευημερία: Ορισμός Νέου Οικονομικού Προτύπου», στην οποία προήδρευσε ο πρωθυπουργός του Μπουτάν. Το Μπουτάν είναι η πρώτη και η μοναδική μέχρι τώρα χώρα που έχει υιοθετήσει την ακαθάριστη εθνική ευτυχία αντί του ΑΕΠ ως κύριο δείκτη ανάπτυξης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Στη δεύτερη έκθεση, που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2013, δόθηκε για πρώτη φορά κατάταξη των χωρών. Το 2014 δεν δημοσιεύτηκε έκθεση. Ως αποτέλεσμα, κατατάξεις μπορεί να βρει κάποιος μόνο στις εκθέσεις του 2013, του 2015, του 2016 και του 2017.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
4. Οι χώρες που αναφέρονται κατατάσσονται κατά σειρά ως εξής: </div>
<div style="text-align: justify;">
Μαλαισία (42η), Ουζμπεκιστάν (47ο), Αλγερία (53η), Μολδαβία (55η), Τουρκμενιστάν (59ο), Καζακστάν (60ο), Λευκορωσία (67η), Λιβύη (68η), Φιλιππίνες (72ες), Σερβία (73η), Κόσοβο (78ο), Πακιστάν (80ο), Ινδονησία (81η), Μαυροβούνιο (83ο), Μαρόκο (84ο), Αζερμπαϊτζάν (85ο), Ελλάδα (87η), Πορτογαλία (89η), Βουλγαρία (105η).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
5. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2015, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, σε σταθερές τιμές 2010, ήταν 22.573 δολάρια στην Ελλάδα και 1.143 δολάρια στο Πακιστάν. Επομένως, στην Ελλάδα ήταν 19,74 φορές το αντίστοιχο στο Πακιστάν.</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-72929208466569689252017-03-14T13:21:00.003-07:002022-01-07T15:41:34.537-08:00Οκταετία Σημίτη VS Εξαετία Καραμανλή (Μέρος Β΄) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Ολοκληρώνουμε σήμερα τη σύγκριση της οκταετίας 1996-2003 με την εξαετία 2004-2009, δηλαδή ουσιαστικά των περιόδων διακυβέρνησης του Τόπου από τον <b>Κώστα Σημίτη </b>και τον <b>Κώστα Καραμανλή</b>, με την εξέταση της θέσεως της Ελλάδας στις ετήσιες κατατάξεις των διεθνών οργανισμών.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με την κατάταξη των χωρών από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους (που είχαμε δει αναλυτικά σε <a href="http://konteas.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html">προηγούμενο άρθρο</a>), η Ελλάδα:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στο τέλος της περιόδου <b>Σημίτη</b> ήταν ανάμεσα στις 35 πιο ανταγωνιστικές του κόσμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στο τέλος της περιόδου <b>Καραμανλή</b>, ούτε καν ανάμεσα στις 70.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjbJ9nxRP4fq9tOHVO6W5C0pyYTZh4zxyUAGcLRqMUUfVyYLlaGfeKv5NIns4aD2PBQq6eTJ6YS3TbM5jx1tlwoqfDAruaiB8ROUOeQ8pKVvzOfnfJvewstiRfEqTOHdCLAP2NdDNauZFK/s1600/1.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%259F%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjbJ9nxRP4fq9tOHVO6W5C0pyYTZh4zxyUAGcLRqMUUfVyYLlaGfeKv5NIns4aD2PBQq6eTJ6YS3TbM5jx1tlwoqfDAruaiB8ROUOeQ8pKVvzOfnfJvewstiRfEqTOHdCLAP2NdDNauZFK/s400/1.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%259F%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25A6%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με την κατάταξη των χωρών από τo Ινστιτούτο Fraser με κριτήριο την οικονομική ελευθερία (που είχαμε δει αναλυτικά σε <a href="http://konteas.blogspot.gr/2016/11/fraser-institute.html">προηγούμενο άρθρο</a>), η Ελλάδα:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στο τέλος της περιόδου <b>Σημίτη</b> ήταν ανάμεσα στις 40 πιο οικονομικά ελεύθερες του κόσμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στο τέλος της περιόδου <b>Καραμανλή</b>, ούτε καν ανάμεσα στις 80.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWTvxpTCCZqCtO1OOC7U0KWDft-hrDO-LzHGmlt1oxwDVnllHF9JNfCtWEYHQcfKnAsNzl8UOWzDD22pllUSr_sOcta1nQUY8Ytt29KEeTXkpjXUzXi3vH5ygG8-icWj4kTrTBuLZoLWwx/s1600/2.+Fraser+Institute.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWTvxpTCCZqCtO1OOC7U0KWDft-hrDO-LzHGmlt1oxwDVnllHF9JNfCtWEYHQcfKnAsNzl8UOWzDD22pllUSr_sOcta1nQUY8Ytt29KEeTXkpjXUzXi3vH5ygG8-icWj4kTrTBuLZoLWwx/s400/2.+Fraser+Institute.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με την κατάταξη των χωρών από τη Διεθνή Διαφάνεια με κριτήριο τη διαφάνεια (που είχαμε δει αναλυτικά σε <a href="http://konteas.blogspot.gr/2016/10/blog-post_14.html">προηγούμενο άρθρο</a>), η Ελλάδα:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στο τέλος της περιόδου <b>Σημίτη</b> ήταν ανάμεσα στις 50 πιο διαφανείς του κόσμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στο τέλος της περιόδου <b>Καραμανλή</b>, ούτε καν ανάμεσα στις 70.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKkHaMFS_2chWkvnzXWvB6fySn-YhOxnDmKznqnc7vzYQP4tckQPb-IgiZOMOhaasWvm4v55n8hyphenhyphenI8OqQZLTH_lBoDaJoZYKQf1I6_wxOMTytfvvLxWfQNXt8Ieul45zFvZ8goL3Ovyjd3/s1600/3.+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B5%25CE%25B8%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKkHaMFS_2chWkvnzXWvB6fySn-YhOxnDmKznqnc7vzYQP4tckQPb-IgiZOMOhaasWvm4v55n8hyphenhyphenI8OqQZLTH_lBoDaJoZYKQf1I6_wxOMTytfvvLxWfQNXt8Ieul45zFvZ8goL3Ovyjd3/s400/3.+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B5%25CE%25B8%25CE%25BD%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια, για τις συγκεκριμένες κατατάξεις υπάρχουν ορισμένες <u>βάσιμες ενστάσεις</u>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτον, η υπό αξιολόγηση χώρες ήταν λιγότερες την περίοδο <b>Σημίτη </b>σε σχέση με την περίοδο <b>Καραμανλή:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην κατάταξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ήταν 59-102 έναντι 104-133.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην κατάταξη του Ινστιτούτου Fraser, ήταν 119-127 έναντι 130-141.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην κατάταξη της Διεθνούς Διαφάνειας, ήταν 54-133 έναντι 146-180.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεύτερον, η Ελλάδα απώλεσε τις περισσότερες θέσεις κυρίως τα τελευταία χρόνια της εξαετίας 2004-2009:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην κατάταξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, υποχώρησε στην 65η θέση το 2007 (και ακόμα χαμηλότερα τη διετία 2008-2009), ενώ πλασαριζόταν ανάμεσα στις 50 πρώτες χώρες μέχρι και το 2006.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Στην κατάταξη του Ινστιτούτου Fraser, υποχώρησε στην 81η θέση το 2009, ενώ πλασαριζόταν ανάμεσα στις 60 πρώτες χώρες μέχρι και το 2008.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
– Στην κατάταξη της Διεθνούς Διαφάνειας, υποχώρησε στην 71η θέση το 2009, ενώ πλασαριζόταν ανάμεσα στις 60 πρώτες χώρες μέχρι και το 2008.<br />
<br />
<b><br />ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</b><br />
<br />
<b><b>Η επιδείνωση της θέσεως της Ελλάδας σε αδιάβλητες κατατάξεις διεθνών οργανισμών, σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, την οικονομική ελευθερία και τη διαφάνεια, την περίοδο διακυβέρνησής της από τον Κώστα Καραμανλή, είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. </b></b><br />
<br />
<b>Επιδείνωση που έγινε εντονότερη ως προς την ανταγωνιστικότητα από το 2007, και ως προς την οικονομική ελευθερία και τη διαφάνεια το 2009. <br /><br />Αν και αξιοσημείωτη βέβαια, δεν παύει να είναι δευτερεύουσα μπροστά στην αύξηση του δημόσιου χρέους την εξαετία 2004-2009 κατά σχεδόν 40 δισ. ευρώ περισσότερα από ό,τι την οκταετία 1996-2003, παρά τα δύο επιπλέον χρόνια της τελευταίας. <br /><br />Για την πολιτική διαμάχη όμως, ίσως να μην είναι και τόσο επουσιώδης. Αρκεί να θυμηθούμε τη ρητορική που είχε επικρατήσει στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2000 και του 2004. Σύμφωνα με την οποία, η Ελλάδα θεωρείτο ουραγός στην Ευρώπη, έστω κι αν η Ένωσή της αριθμούσε τότε μόνο 15 (κι όχι 27) μέλη, με τα οποία γινόταν η σύγκριση. Αλλά και διεφθαρμένη, σε βαθμό που ο εν δυνάμει χαρακτήριζε τον εν ενεργεία πρωθυπουργό της ως «αρχιερέα της διαπλοκής»...</b><br />
<br />
<br />
<b><i>Δ</i></b><i style="text-align: left;"><b>ημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr στις 15 Μαρτίου 2017:</b></i></div>
<b><i><a href="http://www.economia.gr/el/article/entry/6543">http://www.economia.gr/el/article/entry/6543</a></i></b></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-11898249021502211672017-03-05T14:40:00.061-08:002023-04-22T03:44:08.961-07:00Οκταετία Σημίτη VS Εξαετία Καραμανλή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Σαν σήμερα, το 2004, ο <b>Κώστας Καραμανλής </b>παραλάμβανε την πρωθυπουργία από τον <b>Κώστα Σημίτη.</b> Αν και οι οικονομολόγοι δεν επιτρέπεται να λαμβάνουμε θέση στην πολιτική διαμάχη, οφείλουμε να παραθέτουμε τους αριθμούς της οικονομίας. Που εκ φύσεως είναι αμείλικτοι. Άνευ πολιτικού χρώματος. Ανεπίδεκτοι πολλαπλών ερμηνειών…</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Αδικαιολόγητη αύξηση δημοσίου χρέους</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για τη σύγκριση των δύο περιόδων διακυβέρνησης ως προς τη δημοσιονομική διαχείριση, αποκαλυπτικότερη όλων των οικονομικών μεταβλητών είναι εκείνη του δημοσίου χρέους.<br />
<br />
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας:<br />
<div style="text-align: justify;">
– Την οκταετία 1996-2003 αυξήθηκε περίπου 80 δισ. ευρώ (χονδρικώς, από τα 100 στα 180 δισ. ευρώ).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την εξαετία 2004-2009 αυξήθηκε περίπου 120 δισ. ευρώ (χονδρικώς, από τα 180 στα 300 δισ. ευρώ).</div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhamusyKi9i2M3u80HEAzvgWFObdg3SbMQKETNXWyDe2TyWDBaKpDOiG70btHy-P6n2zNmlzzyq1NDHpQJX4D1YC9lwP_9O1aP6N8IZVriK_m1zZA-zJtsCrvGS2Qxqzaw6BQXxYDRMJsmR/s1600/1.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhamusyKi9i2M3u80HEAzvgWFObdg3SbMQKETNXWyDe2TyWDBaKpDOiG70btHy-P6n2zNmlzzyq1NDHpQJX4D1YC9lwP_9O1aP6N8IZVriK_m1zZA-zJtsCrvGS2Qxqzaw6BQXxYDRMJsmR/s400/1.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEQTZ1uDBnA64O_971iLX4q-6lYCfDX3hFpfvZvCi2mFSGdNiu_uzcrlm2MxuputCD92hYxuzYJU-Pwib5Bp557r14VOG-vQ_zC-CVXve0Z0kBLJBS6zVKGwowpWyWZuhk4aXH5Yx82NFU/s1600/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEQTZ1uDBnA64O_971iLX4q-6lYCfDX3hFpfvZvCi2mFSGdNiu_uzcrlm2MxuputCD92hYxuzYJU-Pwib5Bp557r14VOG-vQ_zC-CVXve0Z0kBLJBS6zVKGwowpWyWZuhk4aXH5Yx82NFU/s400/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν ολίγοις, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά σχεδόν 40 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερο την εξαετία 2004-2009 από ό,τι την οκταετία 1996-2003, παρά τα δύο επιπλέον χρόνια της τελευταίας.</b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHMJP5I1CuZQkxbtOGMZp3XaBrpw1w4Awgcq4ddmJGB74PTi1usyQ-4RBChXAIKVDCnYx-faZ0Kv9a7cBpyl4AH6NABZ0MYN7dufzo_USdtmAxe8tYp8O46FZ0Pi1hBqqBvD0hofxCSC3S/s1600/2%25CE%25B2.+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2595%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="790" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHMJP5I1CuZQkxbtOGMZp3XaBrpw1w4Awgcq4ddmJGB74PTi1usyQ-4RBChXAIKVDCnYx-faZ0Kv9a7cBpyl4AH6NABZ0MYN7dufzo_USdtmAxe8tYp8O46FZ0Pi1hBqqBvD0hofxCSC3S/s400/2%25CE%25B2.+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%2595%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<b><br /><br />Κατά μέσο όρο, η αύξηση ανά χρονιά ήταν διπλάσια την εξαετία 2004-2009 σε σχέση με την οκταετία που προηγήθηκε: κατά προσέγγιση 20 έναντι 10 δισ. ευρώ.</b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η εκρηκτική άνοδος κρυβόταν "κάτω από το χαλί" μέχρι το 2008, λόγω της ανόδου και του ΑΕΠ. Συγκεκριμένα, το ΑΕΠ αυξανόταν την περίοδο 2004-2007 και παρέμεινε ουσιαστικά στάσιμο το 2008. Όμως, μειώθηκε αισθητά το 2009, εκτοξεύοντας τον λόγο δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ πάνω από το 125%. (Με το βάθεμα της ύφεσης τα χρόνια που ακολούθησαν να τον στέλνει σε αστρονομικά ύψη, της τάξεως του 180%, σε μια χαρακτηριστική εφαρμογή του λεγόμενου στους οικονομικούς κύκλους «φαινόμενου της χιονοστιβάδας»).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBPQqLvjvcUXKUeX3FnYJN_e0V-zDXENkjyOq75fZOdFe053x2DbkG07j5FHCDpzY1v38G2vZc2b1g2Pes5hG-bu3Gx5knFIIXfyjmVusSUVKJ-gk_IQpd_j9tUb4uHGPz0JIssQ74pREN/s1600/2.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBPQqLvjvcUXKUeX3FnYJN_e0V-zDXENkjyOq75fZOdFe053x2DbkG07j5FHCDpzY1v38G2vZc2b1g2Pes5hG-bu3Gx5knFIIXfyjmVusSUVKJ-gk_IQpd_j9tUb4uHGPz0JIssQ74pREN/s400/2.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως μπορούμε να δούμε και στο διάγραμμα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης για την ετήσια ποσοστιαία μεταβολή του ΑΕΠ, το 2007 ήταν η τελευταία χρονιά ισχυρής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx6CJaGtQul9j-feN6HLCj5XDJIbI25NeSuMmB9KKsgN_X8F0Q5XrS7qr7xdWJf39Vaum2a75o7UPILtsXeSRZlZ-1mxOf3PW_xPRzFYMoV_MWxczFk26czGvugX0pN06A4HQJv6O3wDl8/s1600/3.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx6CJaGtQul9j-feN6HLCj5XDJIbI25NeSuMmB9KKsgN_X8F0Q5XrS7qr7xdWJf39Vaum2a75o7UPILtsXeSRZlZ-1mxOf3PW_xPRzFYMoV_MWxczFk26czGvugX0pN06A4HQJv6O3wDl8/s400/3.+%25CE%25A1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT4xOOG4tFTyZUt02mIDXAw07Y74gGXh_zLlFWbBnnKvR77sVv9vPtWhdlu6-LvlraDIly6stxKZBaxMIjzA2RzleFEFtzASLbJHa0aTLSiY5xksA-BEmijRP3IQiOl9UWQ3rqJuP_wWoK/s1600/5%25CE%25B2.+%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%2528%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT4xOOG4tFTyZUt02mIDXAw07Y74gGXh_zLlFWbBnnKvR77sVv9vPtWhdlu6-LvlraDIly6stxKZBaxMIjzA2RzleFEFtzASLbJHa0aTLSiY5xksA-BEmijRP3IQiOl9UWQ3rqJuP_wWoK/s400/5%25CE%25B2.+%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%2528%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2582%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί η ανάπτυξη ξεφούσκωσε μετά το 2007; Οι απαντήσεις ποικίλλουν: από το ότι αποτύχαμε να αξιοποιήσουμε τη δυναμική των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, μέχρι το ότι αποτελέσαμε απλά θύμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Με την αλήθεια, όπως συμβαίνει πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, να βρίσκεται κάπου στη μέση…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από την άλλη, η ετεροβαρής αύξηση του δημόσιου χρέους σε ονομαστικούς όρους την εξαετία 2004-2009 δεν μπορεί να αποδοθεί κατά κανένα τρόπο στην ανάγκη πληρωμής συγκριτικά υψηλότερων τόκων για την εξυπηρέτηση χρέους προηγούμενων περιόδων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι τόκοι της εξαετίας αυτής ήταν παρόμοιοι με εκείνους της οκταετίας που προηγήθηκε (1996-2003). Τόσο στη μία όσο και στην άλλη περίοδο, ο ετήσιος μέσος όρος ήταν 10 δισ. ευρώ. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8j0-FewjSzQAuIAAwKv2jSuHWFGnved9TjdmCimlx-dLpvczYOXF34Didx6CTEORhV-_Dw8QY3-iy6q1NDIQa3jQ4almunss0GBsqjY_mvvR-NScLCQ-QjEpAvbFXFkBGUOPR33tfJtQD/s1600/4.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8j0-FewjSzQAuIAAwKv2jSuHWFGnved9TjdmCimlx-dLpvczYOXF34Didx6CTEORhV-_Dw8QY3-iy6q1NDIQa3jQ4almunss0GBsqjY_mvvR-NScLCQ-QjEpAvbFXFkBGUOPR33tfJtQD/s400/4.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μάλιστα, οι τόκοι της περιόδου <b>Καραμανλή</b> ήταν μικρότεροι ως προς το ΑΕΠ από εκείνους της περιόδου <b>Σημίτη</b>. Ενδεικτικά, την εξαετία 2004-2009 δεν ξεπέρασαν καμία χρονιά το 5% του ΑΕΠ. Τουναντίον, η οκταετία 1996-2003 ξεκίνησε με ετήσιους τόκους πάνω από το 10% του ΑΕΠ, που μειώθηκαν εν συνεχεία από χρονιά σε χρονιά, για να πέσουν κάτω από το 5% του ΑΕΠ μόνο στο τέλος της (και τότε οριακά).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzy-CkFrH5sQNk1TDlgJyy2BbgMq2o8rbuifMfvIMxpO1HcyKieH7HoG7UGokyBSYKy1CE_RYxHUdGiJQ3In9g_jZ8wb8NuakAfjUqwV4yHzFHWyUpEOWnnGBt2dfKOZWQTriCK_MBxadP/s1600/5.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzy-CkFrH5sQNk1TDlgJyy2BbgMq2o8rbuifMfvIMxpO1HcyKieH7HoG7UGokyBSYKy1CE_RYxHUdGiJQ3In9g_jZ8wb8NuakAfjUqwV4yHzFHWyUpEOWnnGBt2dfKOZWQTriCK_MBxadP/s400/5.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Λόγω πρωτογενών δαπανών</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προφανώς, το δημόσιο χρέος είναι απότοκο των ελλειμμάτων που παρήγαγε κάθε χρόνο το Ελληνικό Δημόσιο. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το πρωτογενές αποτέλεσμα της γενικής κυβέρνησης:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την οκταετία 1996-2003 ήταν θετικό τις έξι πρώτες χρονιές, οριακά αρνητικό την προτελευταία και σχεδόν στο -3% του ΑΕΠ την τελευταία.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την εξαετία 2004-2009 ήταν αρνητικό όλες τις χρονιές, ξεφεύγοντας μάλιστα τελείως στο τέλος της, όταν ξεπέρασε το -10% του ΑΕΠ. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Εν ολίγοις, το πρωτογενές έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης το 2009 ήταν υπερτριπλάσιο από εκείνο του 2003.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMIfcwEmgyrZHZgCknGCaGHG-fuOFNGArMsuJq1I6w68jOCW9fYFljyQ1jJUXq3f1bObq_nHEY6cNE80hdMUstlaIjDijCfrAPuSckmTKqR2molNKHLbXrJFbTWKSaHDhfvNVzft1dPvqt/s1600/6.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMIfcwEmgyrZHZgCknGCaGHG-fuOFNGArMsuJq1I6w68jOCW9fYFljyQ1jJUXq3f1bObq_nHEY6cNE80hdMUstlaIjDijCfrAPuSckmTKqR2molNKHLbXrJFbTWKSaHDhfvNVzft1dPvqt/s400/6.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι ο ετήσιος μέσος όρος του πρωτογενούς αποτελέσματος της γενικής κυβέρνησης ήταν +1% του ΑΕΠ την οκταετία 1996-2003 και -4,1% του ΑΕΠ την εξαετία 2004-2009.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια αντιπαραβολή των εσόδων της γενικής κυβέρνησης κατά τις δύο περιόδους αρκεί για να αντιληφθεί κάποιος ότι τα χειρότερα αποτελέσματα της δεύτερης οφείλονται κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στις δαπάνες. Ενδεικτικά, τα έσοδα ήταν, έστω και οριακά, περισσότερα ως προς το ΑΕΠ το 2009 από ό,τι το 2003.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgckhCxqNBwI1sD1oaMRG2I5q0qagDvK9-Oe1K3einK9seMxAT96K5DOrbDcglOV7D3Tk_jpU73tMhW5_pdFbsZgyR1bSqKG7UlNwlnUuUFgmKUUfBRDJzeALDMOzSs5EU7TSRNOSo5CeYv/s1600/7.+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CE%2588%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25B1+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgckhCxqNBwI1sD1oaMRG2I5q0qagDvK9-Oe1K3einK9seMxAT96K5DOrbDcglOV7D3Tk_jpU73tMhW5_pdFbsZgyR1bSqKG7UlNwlnUuUFgmKUUfBRDJzeALDMOzSs5EU7TSRNOSo5CeYv/s400/7.+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC+%25CE%2588%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25B1+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ήταν οι πρωτογενείς δαπάνες της γενικής κυβέρνησης εκείνες που εκτοξεύτηκαν, κυρίως στο τέλος της εξαετίας <b>Καραμανλή</b>, για να φτάσουν το 2009 μια ανάσα από το 50% του ΑΕΠ. Ερμηνεύοντας το σχετικό διάγραμμα, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η «ήπια δημοσιονομική προσαρμογή» έληξε το 2006 και αποδείχτηκε ανεπαίσθητη για να αντιμετωπίσει το τσουνάμι της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ακολούθησε. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πρωτογενείς δαπάνες έκλεισαν το 2007 σε υψηλότερα επίπεδα ως προς το ΑΕΠ από ό,τι το 2003, δηλαδή την τελευταία και χειρότερη δημοσιονομικά χρονιά της περιόδου <b>Σημίτη</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ5BiwlAIrnCebyIZkpIazznO4U04tIXrTLnHtBbOX7Ow8vIo6Q3FvfiVX-wv6xZlqeK9I5bTxMnd0bzvW-VWnm97mYKmqs9k919vlyhOyNm1fmx96SX9qP3IP4FJlx3GSN_PYaIPipCsO/s1600/8.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ5BiwlAIrnCebyIZkpIazznO4U04tIXrTLnHtBbOX7Ow8vIo6Q3FvfiVX-wv6xZlqeK9I5bTxMnd0bzvW-VWnm97mYKmqs9k919vlyhOyNm1fmx96SX9qP3IP4FJlx3GSN_PYaIPipCsO/s400/8.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τέλος, αν εστιάσουμε μόνο στις καταναλωτικές δαπάνες της γενικής κυβέρνησης, μπορούμε να δούμε ότι την περίοδο 1996-2003 δεν ξεπέρασαν ποτέ το 20% του ΑΕΠ, ενώ το 2009 έκλεισαν πάνω από το 23% του ΑΕΠ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Sp-o41f-uY9DNrLSaXGNSo-4jLIaGxhXf0k-aRXAcdoz6o1q5HpbAt62nTsZbThR2Au8I_4KPIs9OiggC4Azyo5VcAQ3jY-HMErnZihNUhXYMsdHWaVLo7n1G05hzIa6hoM0vrp96NBw/s1600/9.+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Sp-o41f-uY9DNrLSaXGNSo-4jLIaGxhXf0k-aRXAcdoz6o1q5HpbAt62nTsZbThR2Au8I_4KPIs9OiggC4Azyo5VcAQ3jY-HMErnZihNUhXYMsdHWaVLo7n1G05hzIa6hoM0vrp96NBw/s400/9.+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%2525+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Ανεξαρτήτως οικονομικού κύκλου</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι αλήθεια ότι τα οικονομικά μεγέθη, εκφρασμένα σε όρους ΑΕΠ, δίνουν πολλές φορές παραπλανητική εικόνα, αφού επηρεάζονται σ’ αυτήν την έκφραση από τον οικονομικό κύκλο. Εν προκειμένω, θα μπορούσε ενδεχομένως να διατυπωθεί η ένσταση ότι τη διετία 2008-2009 επιδεινώθηκαν από την ύφεση. Έστω κι αν η λογιστική αύξηση του ΑΕΠ κατά περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες το 2006 είναι εκείνη που ωραιοποίησε όλα τα έκτοτε μεγέθη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να μην έχουμε λοιπόν καμιά αμφιβολία, ανεξάρτητα από την πορεία του ΑΕΠ, οι πρωτογενείς δαπάνες της γενικής κυβέρνησης:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την οκταετία 1996-2003 αυξήθηκαν κατά σχεδόν 38 δισ. ευρώ (χονδρικώς, από τα 37 στα 75 δισ. ευρώ).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την εξαετία 2004-2009 αυξήθηκαν κατά σχεδόν 42 δισ. ευρώ (χονδρικώς, από τα 75 στα 117 δισ. ευρώ).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXqCIj-p4SlHlPTs4gH80GrXpPwSugisuhVgzFyt95YRZCrTnvgxY1xDly3IkVp-lOrenpmV8bh1J0okNKWg0iAJtsjzjWHcEpapImpCSAc9F_54BkAs2ujkh9u4P7hATHNKrVshPR21rf/s1600/10.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXqCIj-p4SlHlPTs4gH80GrXpPwSugisuhVgzFyt95YRZCrTnvgxY1xDly3IkVp-lOrenpmV8bh1J0okNKWg0iAJtsjzjWHcEpapImpCSAc9F_54BkAs2ujkh9u4P7hATHNKrVshPR21rf/s400/10.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp-qlFFL3yGYwQOqXTqD1eueNPlC5qtZANGBuRgp2b9NNjA2eQb4DfBASjjj0HKYQOspk9yuavniU-9UcHUAb4apM6YyADyqpieyPoQq5gnsj7KpK37ofJJkDDCsCiMIFeZWQar7_jujQ6/s1600/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp-qlFFL3yGYwQOqXTqD1eueNPlC5qtZANGBuRgp2b9NNjA2eQb4DfBASjjj0HKYQOspk9yuavniU-9UcHUAb4apM6YyADyqpieyPoQq5gnsj7KpK37ofJJkDDCsCiMIFeZWQar7_jujQ6/s400/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%2591%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παρομοίως, οι καταναλωτικές δαπάνες της γενικής κυβέρνησης:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την οκταετία 1996-2003 αυξήθηκαν περίπου κατά 15 δισ. ευρώ (χονδρικώς, από τα 19 στα 34 δισ. ευρώ).</div>
<div style="text-align: justify;">
– Την εξαετία 2004-2009 αυξήθηκαν περίπου κατά 21 δισ. ευρώ (χονδρικώς, από τα 34 στα 55 δισ. ευρώ).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDtwusi0NCYkuS2KbYkqvd419IyYLvwPSENckrPKI-5vJFKbZ8v5khxpNXMX4NUD-PiD6zKuk3CoPv_nlIIZS_dB8Gh0BXzfDSMAB3tD8zto5Su4qiJK_WFD6G1UrAZ4kaSry2_iJXafRr/s1600/11.+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDtwusi0NCYkuS2KbYkqvd419IyYLvwPSENckrPKI-5vJFKbZ8v5khxpNXMX4NUD-PiD6zKuk3CoPv_nlIIZS_dB8Gh0BXzfDSMAB3tD8zto5Su4qiJK_WFD6G1UrAZ4kaSry2_iJXafRr/s400/11.+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%2528%25CE%25A3%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583.+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1OwDWmGV6GCvEFcJmprgMdVWKWiX8HQB3xy2Pv4X8XtLkwbI8mz_IBGh1sFylpyLQSNv7J8WzCr_04-LyHHNy6Bv-kN2GopwId2OPkQebcSIBmNRKAz1DD1jbrxdPDIfpBXw0YcnCNdC6/s1600/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1OwDWmGV6GCvEFcJmprgMdVWKWiX8HQB3xy2Pv4X8XtLkwbI8mz_IBGh1sFylpyLQSNv7J8WzCr_04-LyHHNy6Bv-kN2GopwId2OPkQebcSIBmNRKAz1DD1jbrxdPDIfpBXw0YcnCNdC6/s400/%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%258D%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%2594%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifbcN1RVH2KLMktfyJKiCOVDTmkcjIBZrCVxLFvaj9n3l5Om2_gk3udtyD3cK785J9XMegQaFls7UPeERZoq7-RYpHOJBTLoyOLIadhQnJ94psAuhwVSuSG-KUjA9Dp84AcwTuroLwjKg0/s1600/12.+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BC%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifbcN1RVH2KLMktfyJKiCOVDTmkcjIBZrCVxLFvaj9n3l5Om2_gk3udtyD3cK785J9XMegQaFls7UPeERZoq7-RYpHOJBTLoyOLIadhQnJ94psAuhwVSuSG-KUjA9Dp84AcwTuroLwjKg0/s400/12.+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BC%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258E.jpg" width="400" /></a></div>
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b>Πιο χαρακτηριστικά, οι κυβερνώντες την περίοδο 2004-2009 έφεραν μπροστά μια αύξηση των πρωτογενών δαπανών που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί τρία χρόνια αργότερα, αν έμενε ανέπαφος ο ρυθμός αύξησής τους από την περίοδο 1996-2003. Με την ίδια λογική, φαίνεται να αύξησαν και το δημόσιο χρέος όσο θα έπρεπε να αυξηθεί σωρευτικά στο τέλος μιας επιπλέον εξαετίας.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Εξωτερικό έλλειμμα</u></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το παζλ των τότε ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας συμπληρώνει το μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αποτέλεσμα ενός ανάλογου ανοίγματος μεταξύ της αξίας εξαγωγών-εισαγωγών υπέρ των δεύτερων. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOy3uzvZ0wShrWeEMkp7JsBwKsXF0F8hG8xuQilKlHtcbRp9O8vxgL4Pz3BMZ0LMO6CjChURR0Dl1Qu65htPJEfL12YXOV_Akib9NBiWJx4R0MrG9sk3BPP2J90-rctU5okIuwnc2jgJo-/s1600/13.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOy3uzvZ0wShrWeEMkp7JsBwKsXF0F8hG8xuQilKlHtcbRp9O8vxgL4Pz3BMZ0LMO6CjChURR0Dl1Qu65htPJEfL12YXOV_Akib9NBiWJx4R0MrG9sk3BPP2J90-rctU5okIuwnc2jgJo-/s400/13.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως μπορεί να δει κάποιος εξετάζοντας τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το έλλειμμα αυτό:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Έκλεισε πάνω από το 10% του ΑΕΠ την τελευταία χρονιά της οκταετίας 1996-2003.</div>
<div style="text-align: justify;">
– Περιορίστηκε κάτω από το 10% του ΑΕΠ τις δύο πρώτες χρονιές της εξαετίας 2004-2009, αλλά ξέφυγε εκ νέου το 2006, πλησιάζοντας το απίστευτο 16% του ΑΕΠ το 2007 και το 2008.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</b><br />
<br />
<b>Στις αρχές του 2004, που ο Κώστας Καραμανλής παραλάμβανε την πρωθυπουργία από τον Κώστα Σημίτη, η ελληνική οικονομία έτρεχε με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης σχεδόν 6% από τον προηγούμενο χρόνο. Αν και υπήρχαν σημαντικές ανισορροπίες στα δίδυμα ισοζύγια (γενικής κυβέρνησης και τρεχουσών συναλλαγών), φαίνονταν αντιμετωπίσιμες σε ένα περιβάλλον ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης.<br /><br />Η ήπια δημοσιονομική προσαρμογή, όμως, τις βελτίωσε μόνο ήπια και προσωρινά έως το 2006. Και με την ανάπτυξη να επιβραδύνεται σταδιακά ακολουθώντας τη μεταολυμπιακή αδράνεια, η Ελλάδα βρέθηκε το 2007, με το ξέσπασμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, με οικονομικές ανισορροπίες παρόμοιες σε όρους ΑΕΠ με εκείνες που είχε το 2003.<br /><br />Το χειρότερο, τη διετία 2008-2009, ανεξήγητα πώς, αντί να παρθούν περιοριστικά μέτρα, οι πρωτογενείς δαπάνες αφέθηκαν να ξεφύγουν τελείως, με αποτέλεσμα η τελευταία χρονιά της διακυβέρνησης Καραμανλή να κλείσει με <span style="color: red;">ένα πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα </span></b><b><span style="color: red;"><u>υπερτριπλάσιο</u></span> από εκείνο της τελευταίας χρονιάς της διακυβέρνησης Σημίτη</b><b>. Και με την ελληνική οικονομία σε <span style="color: red;">ύφεση</span> <span style="color: red;">πάνω από 4%</span>.</b></div><div style="text-align: justify;"><b><br />Εν συνόλω, η σύγκριση της εξαετίας 2004-2009 με την οκταετία που προηγήθηκε (περίοδοι που αντιστοιχούν στις πρωθυπουργικές θητείες του Κώστα Καραμανλή και του Κώστα Σημίτη) είναι αποκαλυπτική. <br /><br />Την εξαετία 2004-2009, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά σχεδόν 40 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερο από ό,τι την οκταετία 1996-2003, παρά τα δύο επιπλέον χρόνια της τελευταίας. Με τη διαπίστωση ότι <span style="color: red;">ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης του χρέους <u>διπλασιάστηκε</u></span> από την οκταετία στην εξαετία να σοκάρει.<br /><br />Το γεγονός, μάλιστα, ότι η εκρηκτική πορεία του δημοσίου χρέους στην εξαετία 2004-2009 δεν μπορεί να δικαιολογηθεί κατά κανέναν τρόπο από το μέγεθος των τόκων ή τον οικονομικό κύκλο</b><b> </b><b>καθιστά αδικαιολόγητη και την υπερχρέωση. Κάτι που επιβεβαιώνουν οι πρωτογενείς δημόσιες δαπάνες, που αυξήθηκαν σε ονομαστικούς όρους την εξαετία 2004-2009 περισσότερο από όσο είχαν αυξηθεί σε όλη την προηγούμενη οκταετία. Σαν η περίοδος Καραμανλή να “κατάπιε” μια αύξηση των πρωτογενών δαπανών που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί τρία χρόνια αργότερα... </b></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Με την αύξηση να αφορά κυρίως τις καταναλωτικές δαπάνες. Αφού, ανεξαρτήτως όλων αυτών των αριθμών της οικονομίας, είναι αδύνατον και να μνημονευθεί ένα μεγάλο έργο υποδομής από τη συγκεκριμένη περίοδο σαν αυτά που υλοποιήθηκαν την προηγούμενη οκταετία (Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών </b><b>«</b><b>Ελευθέριος Βενιζέλος</b><b>»</b><b>, Αττική Οδός, Μετρό Αθήνας). </b></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ελλείψει βάσιμων απαντήσεων από το πεδίο της οικονομίας για τα δημοσιονομικά αποτελέσματα της περιόδου Καραμανλή, αυτές πρέπει να αναζητηθούν στο πεδίο της πολιτικής. Αν και η εν λόγω αναζήτηση ξεφεύγει από τους στόχους του συγκεκριμένου άρθρου, όλα δείχνουν ότι η επιλογή της «ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής» υπαγορεύτηκε από τον φόβο αναβίωσης ενός εφιάλτη. Του εφιάλτη της «δεξιάς παρένθεσης» για το κόμμα που είχε εφαρμόσει άγρια λιτότητα κυβερνώντας την περίοδο 1990-1993 και έκτοτε έμεινε πολλά χρόνια εκτός εξουσίας. Αν και, ακόμα κι αυτή η πολιτική ανάλυση αδυνατεί να ερμηνεύσει τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της διετίας 2008-2009. </b><br />
<b><br /></b>
<b>Για να μη φτάσουμε, λοιπόν, να πούμε ότι για τη χρεοκοπία της Ελλάδας ευθύνεται ο θείος του Κώστα Καραμανλή, που μόνος εναντίον όλων έβαλε την Ελλάδα στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, ως δέκατο πλήρες μέλος, πριν από την κοινή προσχώρηση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, να συναινέσουμε τουλάχιστον και στο ότι είναι φύσει αδύνατον η ευθύνη να βαραίνει περισσότερο τον πρωθυπουργό που την ενέταξε στον σκληρό νομισματικό της πυρήνα –καθιστώντας ευρωπαϊκό το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα– από τον διάδοχό του – που το όξυνε αδικαιολόγητα;</b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr στις 7 Μαρτίου 2017.</i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i><br /></i></b>
<b><i>Δημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα Insider.gr στις 20 Μαρτίου 2017:</i></b><br />
<b><a href="http://www.insider.gr/apopseis/vlogs/41402/oktaetia-simiti-vs-exaetia-karamanli"><i>http://www.insider.gr/apopseis/vlogs/41402/oktaetia-simiti-vs-exaetia-karamanli</i></a></b><br />
<br />
<a href="http://www.economia.gr/el/article/entry/6457"></a><br />
<u>Υποσημειώσεις</u>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Η διακυβέρνηση του <b>Κώστα Σημίτη </b>διήρκεσε 8 χρόνια και 2 μήνες. Στις 18 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη Πρωθυπουργός από την κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος και παρέδωσε την πρωθυπουργία με τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004. Η διακυβέρνηση του <b>Κώστα Καραμανλή </b>διήρκεσε 5 χρόνια και 7 μήνες. Ανέλαβε πρωθυπουργός με τη νίκη του στις προαναφερθείσες εκλογές και παρέδωσε την πρωθυπουργία με την ήττα του στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Επομένως, στην εξαετία 2004-2009, οι δύο πρώτοι μήνες του 2004 και οι τρεις τελευταίοι του 2009 δεν θα έπρεπε να χρεωθούν στον <b>Κώστα Καραμανλή</b>. Εκ των πραγμάτων, όμως, πέντε μήνες στη διάρκεια μιας εξαετίας δεν μπορούν να νοθεύσουν τα γενικά συμπεράσματα γι’ αυτήν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οκταετία 1996-2003 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 80,7 δισ. ευρώ, από 100,8 σε 181,5 δισ. ευρώ. Και την εξαετία 2004-2009, κατά 119,6 δισ. ευρώ, από 181,5 σε 301,1 δισ. ευρώ. Επομένως, η διαφορά μεταξύ των δύο αυξήσεων ήταν 38,9 δισ. ευρώ.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε σταθερές τιμές 2010, το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 158,8 δισ. ευρώ το 1995, 217,4 δισ. ευρώ το 2003 και 239,1 δισ. ευρώ το 2009. Επομένως, την οκταετία 1996-2003 αυξήθηκε κατά 58,6 δισ. ευρώ, ήτοι 36,9% σε σχέση με τα 158,8 δισ. ευρώ του 1995. Και την εξαετία 2004-2009, κατά 21,7 δισ. ευρώ, ήτοι 10% σε σχέση με τα 217,4 δισ. ευρώ του 2003.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
4. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο ετήσιος μέσος όρος των τόκων που πλήρωσε το Ελληνικό Δημόσιο ήταν 10 δισ. ευρώ την περίοδο 1996-2003 και 10,4 δισ. ευρώ την περίοδο 2004-2009. Ο υπολογισμός του μέσου όρου προκύπτει αθροίζοντας τους τόκους έκαστης περιόδου και διαιρώντας το άθροισμα με το πλήθος των ετών (8 και 6, αντίστοιχα).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
5. Το 2006, η Eurostat έκανε δεκτή μια λογιστική αναθεώρηση του ελληνικού ΑΕΠ κατά 9,6% για τη συμπερίληψη της παραοικονομίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
6. Αν λάβουμε υπόψη ότι το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 80,7 δισ. ευρώ την περίοδο 1996-2003, η μέση ετήσια αύξηση την οκταετία ήταν 10,1 δισ. ευρώ. Παρομοίως, αν λάβουμε υπόψη ότι το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 119,6 δισ. ευρώ την περίοδο 2004-2009, η μέση ετήσια αύξηση την εξαετία ήταν 19,9 δισ. ευρώ. Άρα, επί της ουσίας, διπλάσια τη δεύτερη περίοδο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
7. Αν λάβουμε υπόψη ότι οι πρωτογενείς δαπάνες αυξήθηκαν κατά 37,6 δισ. ευρώ την περίοδο 1996-2003, η μέση ετήσια αύξηση την οκταετία ήταν 4,7 δισ. ευρώ. Επομένως, αν ο ρυθμός παρέμενε σταθερός, η αύξηση κατά 41,9 δισ. ευρώ της περιόδου 2004-2009 θα έπρεπε να λάβει χώρα σε 8,9 χρόνια (και όχι σε 6 όπως έλαβε).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
8. Αν λάβουμε υπόψη ότι το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 80,7 δισ. ευρώ την περίοδο 1996-2003, η μέση ετήσια αύξηση την οκταετία ήταν 10,1 δισ. ευρώ. Επομένως, αν ο ρυθμός παρέμενε σταθερός, η αύξηση κατά 119,6 δισ. ευρώ της περιόδου 2004-2009 θα έπρεπε να λάβει χώρα σε 11,8 χρόνια (και όχι σε 6 όπως έλαβε).</div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-67756135821315626792017-02-28T12:05:00.001-08:002017-03-01T01:01:24.481-08:00Πρωτογενές Πλεόνασμα VS Τόκοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>Φαίνεται λογικό να μην επιτρέπεται σ’ ένα υπερχρεωμένο κράτος να αυξάνει το χρέος του σε απόλυτα νούμερα. Κατά πόσο, όμως, τα πρωτογενή πλεονάσματα μπορούν να φτάνουν για την εξόφληση του συνόλου των τόκων, ώστε να επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι τόκοι δημοσίου χρέους που πλήρωνε κατ’ έτος το ελληνικό κράτος ήταν ανέκαθεν υψηλότεροι από όσους κατά μέσο όρο όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Με την εφαρμογή του PSI το 2012 να μειώνει την απόσταση, όπως φαίνεται ανάγλυφα και στο γράφημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTMHMHPDdJ-38DI10P00QIk1EoBZ2bzDPGtIPwV5lpIaTHoXjrvxpk5xRp65k2dSyBR0NV60P4EjgxIMf0fI-Jge9dHzCPTLhmJp7Q7-phhy-6WMYJkrJlDh6hD2GamKwNX-RXiyDSulDd/s1600/1.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25B6%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTMHMHPDdJ-38DI10P00QIk1EoBZ2bzDPGtIPwV5lpIaTHoXjrvxpk5xRp65k2dSyBR0NV60P4EjgxIMf0fI-Jge9dHzCPTLhmJp7Q7-phhy-6WMYJkrJlDh6hD2GamKwNX-RXiyDSulDd/s400/1.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25B6%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συγκρίνοντας, όμως, την Ελλάδα με το Βέλγιο και την Ιταλία –σύγκριση περισσότερο εύλογη, εφόσον πρόκειται για το τρίο των υπερχρεωμένων κατά τη σύσταση της Ευρωζώνης–, μπορούμε να δούμε ότι οι τόκοι ήταν πάνω-κάτω οι ίδιοι για τα τρία κράτη. Με εξαίρεση τη χρονιά πριν από την εφαρμογή του PSI, όταν οι τόκοι που κλήθηκε να πληρώσει το ελληνικό κράτος ξεπέρασαν το 7% του ΑΕΠ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5ogA-OR4bAD1_e9IJvfhMHii9cL_4mqr_bDhbC73CFHdWqbWyVckxLMI2kCkfmSJfjs-eywfv9HcFiGrvPxqGMiLQtVv8bXAmXc3Y7URiW05PvElW8r2xgIuTAmO1H5fdwtLrvU9LV8_S/s1600/2.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2599%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5ogA-OR4bAD1_e9IJvfhMHii9cL_4mqr_bDhbC73CFHdWqbWyVckxLMI2kCkfmSJfjs-eywfv9HcFiGrvPxqGMiLQtVv8bXAmXc3Y7URiW05PvElW8r2xgIuTAmO1H5fdwtLrvU9LV8_S/s400/2.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2599%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI0mJy_mhl1IzLlh3xlZKlsh66Xi2iYn3uuqh30Jx28VVBPfJMRT4D-Gi8-r58tDM2EjtZjxuojOVoFkMiXAxcWq0FeMxgK6u-1lQpr72XRpLiA400uFcwdgtcplKDxgNWw3y4IvXZD99S/s1600/3.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584o+%25CE%2592%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI0mJy_mhl1IzLlh3xlZKlsh66Xi2iYn3uuqh30Jx28VVBPfJMRT4D-Gi8-r58tDM2EjtZjxuojOVoFkMiXAxcWq0FeMxgK6u-1lQpr72XRpLiA400uFcwdgtcplKDxgNWw3y4IvXZD99S/s400/3.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584o+%25CE%2592%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα, θέτοντας σε αντιπαραβολή τους τόκους με τα πρωτογενή πλεονάσματα, για να εξετάσουμε αν τα τελευταία αρκούν για να τους εξοφλούν, θα διαπιστώσουμε ότι:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα, αλλά αναμένεται για το 2018, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Καθώς για την ίδια χρονιά η Επιτροπή προβλέπει το μέγιστο πρωτογενές πλεόνασμα και τους ελάχιστους τόκους που είχε ποτέ ως προς το ΑΕΠ της η Ελλάδα. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, μέχρι και το 1995 που δίνονται στοιχεία, το πρωτογενές μας αποτέλεσμα ήταν είτε αρνητικό είτε μικρότερο από τους τόκους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2Fn4VKotww_wycsXC8byya6XG3Ld5tbZDQv7Ckri7MKLZ-X_lpDIlENNA4BOF5F8Jh7yT_K5vJoJbeYEVCucNc0LfJ_nB6Ka1ZNlQVz41KiMqNUithUUs8VeSQIX42rTkX1k1qMfMATag/s1600/4.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD++%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2Fn4VKotww_wycsXC8byya6XG3Ld5tbZDQv7Ckri7MKLZ-X_lpDIlENNA4BOF5F8Jh7yT_K5vJoJbeYEVCucNc0LfJ_nB6Ka1ZNlQVz41KiMqNUithUUs8VeSQIX42rTkX1k1qMfMATag/s400/4.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD++%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Κατά μέσο όρο, στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης δεν έχει συμβεί ποτέ (και μόνο δύο χρονιές έφτασε κοντά στο να συμβεί).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgow8gRvre_UINuRLG_2HZH8BIBKEc5wtxKf3TBqwCCD9V56CL0vVFadjKRrL1_yONVAG99fQfHyWFzexSV_wRIyBKlPoVJmmG6RMav2z-acqrSrqYHzqfsUE9xrJc7A-zTJ0VNwawKs4k6/s1600/5.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25B6%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgow8gRvre_UINuRLG_2HZH8BIBKEc5wtxKf3TBqwCCD9V56CL0vVFadjKRrL1_yONVAG99fQfHyWFzexSV_wRIyBKlPoVJmmG6RMav2z-acqrSrqYHzqfsUE9xrJc7A-zTJ0VNwawKs4k6/s400/5.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25B6%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Στη χώρα με το δεύτερο υψηλότερο δημόσιο χρέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ιταλία, επίσης δεν έχει συμβεί ποτέ (ούτε έφτασε κοντά στο να συμβεί).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5E5k8z-5V45kkZ1Lf3fFCcDTMEyT3-laZ0LMY701rpcGEsiENWuLgumcRe7WX0XfYXfmGqzhyphenhyphenLtLI2hlNw6sv3df5dm1DL78uS14ShaZJ8W-2pIhW24fo2Et30c_lhjx4hA2xhCJYzdC-/s1600/6.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2599%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5E5k8z-5V45kkZ1Lf3fFCcDTMEyT3-laZ0LMY701rpcGEsiENWuLgumcRe7WX0XfYXfmGqzhyphenhyphenLtLI2hlNw6sv3df5dm1DL78uS14ShaZJ8W-2pIhW24fo2Et30c_lhjx4hA2xhCJYzdC-/s400/6.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2599%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
– Μόνο στο πιο πειθαρχημένο δημοσιονομικά Βέλγιο έχει συμβεί. Τέσσερις χρονιές, έστω και οριακά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju2XvCIazOsS3RcRQTR-pR1w4vC-g2LCiOoE1GO35hT0MvuIs2qC2jbdrxLiy5mPM2zDYenxIbCf-DVKh2fryN3PY9FAHW2WfxjEwOCOFx4SO5gDYh9_TPJyrrjX3t7Io4qN4cxRT8kr-s/s1600/7.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2592%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju2XvCIazOsS3RcRQTR-pR1w4vC-g2LCiOoE1GO35hT0MvuIs2qC2jbdrxLiy5mPM2zDYenxIbCf-DVKh2fryN3PY9FAHW2WfxjEwOCOFx4SO5gDYh9_TPJyrrjX3t7Io4qN4cxRT8kr-s/s400/7.+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2592%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν το Ελληνικό Δημόσιο επιστρέψει στις αγορές με το τέλος του Γ΄ Μνημονίου, θα μπορεί να ανακυκλώνει τα χρεολύσια με νέο δανεισμό, έχοντας και τυπικά μοναδικό πονοκέφαλο για την εξυπηρέτηση του χρέους του τους τόκους που πρέπει να εξοφλεί.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκ των πραγμάτων, οι προβλέψεις για μετά το 2018 είναι πολύ επισφαλείς. Αν, όμως, λάβουμε υπόψη τα στοιχεία που είχε δώσει ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους και υιοθετήσουμε τη μετριοπαθή υπόθεση για ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 1,5%, μπορούμε να δούμε ότι οι τόκοι που θα πρέπει να πληρώσει το ελληνικό κράτος:</div>
<div style="text-align: justify;">
– Καμία χρονιά δεν είναι μικρότεροι από το 3% του ΑΕΠ.<br />
– Την τετραετία 2021-2024 ξεφεύγουν και είναι παντελώς αδύνατο να εξοφληθούν με πρωτογενή πλεονάσματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR1eSWqTZvNkhEOVxLv0e41wXECaTzQSQ12xCmv4oM6zt3JSpQ4lTvp732D0HrrVup0ZDIisr9MIW3x6ipfcbP4c1wM7M3gfCbU1mhjwSe7GAoH5N73Zr8TU13a3RWwwGsy6Q3zdKbpV0U/s1600/8.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2588%25CE%25B7+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR1eSWqTZvNkhEOVxLv0e41wXECaTzQSQ12xCmv4oM6zt3JSpQ4lTvp732D0HrrVup0ZDIisr9MIW3x6ipfcbP4c1wM7M3gfCbU1mhjwSe7GAoH5N73Zr8TU13a3RWwwGsy6Q3zdKbpV0U/s400/8.+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2588%25CE%25B7+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%25A4%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Προφανώς, τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι εκ των ων ουκ άνευ για ένα υπερχρεωμένο κράτος όπως το ελληνικό. Αναπόφευκτη, όμως, φαίνεται και η –λελογισμένη, έστω– αύξηση του χρέους του σε ονομαστικούς όρους, κρίνοντας από την εμπειρία κι άλλων μελών της Ευρωζώνης. Η εξόφληση του συνόλου των τόκων μιας χρονιάς από το πρωτογενές πλεόνασμα που θα παραχθεί είναι μάλλον αδύνατη για οποιοδήποτε κράτος.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ως εκ τούτου, ο εύλογος στόχος της μείωσης του λόγου δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ πρέπει να επιδιωχθεί κυρίως μέσω της επίτευξης υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μάλιστα, η πάση θυσία παραγωγή πολύ υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων είναι πιθανό να έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα, σπρώχνοντας την οικονομία σε έναν φαύλο κύκλο ισχνής ανάπτυξης από την έλλειψη δημοσιονομικού χώρου που θα προκαλεί η επιδίωξή τους.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πιο απλά, ΑΕΠ και πρωτογενή πλεονάσματα είναι συγκοινωνούντα δοχεία για κάθε εθνική οικονομία. Δεν συμφέρει, επομένως, ούτε τους επίσημους πιστωτές της Ελλάδας να της ζητούν να κυνηγάει σαν σκύλος την ουρά της, για να παράγει ένα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, εκ φύσεως υφεσιογόνο. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα αποτελούσε επανάληψη του λάθους της μνημονιακής περιόδου να επιβληθεί μονομερώς μια πρωτοφανής λιτότητα. Σε μια χώρα που μπορεί γενικώς η λιτότητα να είχε καταστεί αναπόφευκτη λόγω του μεγέθους των ελλειμμάτων. Αλλά σήμερα ομολογείται ότι θα έπρεπε να μην εφαρμοστεί μ’ αυτόν τον ακραίο τρόπο, εμπροσθοβαρώς.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μοιάζει παράλογο να δοθεί εκ νέου υπερβολική δόση του ίδιου φάρμακου στον ίδιο ασθενή –μόνο και μόνο επειδή δεν το έπαιρνε όταν έπρεπε–, αψηφώντας για ακόμη μία φορά τον κίνδυνο η υπερβολή να το μετατρέψει σε τοξικό. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αν, τέλος, η πληρωμή των τόκων εξ ολοκλήρου από πρωτογενή πλεονάσματα είναι αδιαπραγμάτευτη για τους πιστωτές, μήπως θα έπρεπε να διαπραγματευτούν τη μετακύλιση των τόκων σε βάθος χρόνου, ώστε να μην ξεπερνούν κατ' έτος (όπως δείχνουν οι προβολές στο μέλλον) το 3% του ΑΕΠ;</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr την 1η Μαρτίου 2017:</i></b><br />
<b><i><a href="http://www.economia.gr/el/article/entry/6398">http://www.economia.gr/el/article/entry/6398</a></i></b><br />
<b><i><br /></i></b></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-27745064637950661592017-02-18T18:59:00.002-08:002017-02-19T17:57:42.977-08:00Το ΑΕΠ των ελλειμμάτων <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<i>Πόσο ήταν το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν </i><i>(ΑΕΠ) </i><i>της Ελλάδος προτού η οικονομία της βυθιστεί στην ύφεση; Μήπως, επί της ουσίας, έχει
μόνο ακαδημαϊκή σημασία το μέγεθός του, αφού επρόκειτο για ένα ΑΕΠ φούσκα –
φουσκωμένο από τεράστια ελλείμματα που δεν πρόκειται ποτέ στο μέλλον να
ξαναβρούν χρηματοδότες;</i></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ΑΕΠ της Ελλάδας, σε τρέχουσες τιμές, ήταν 242 δισεκατομμύρια ευρώ το 2008 και 176 δισεκατομμύρια ευρώ το 2016. Δηλαδή, περισσότερα από 65 δισεκατομμύρια φαίνεται να εξανεμίσθηκαν στο διάστημα αυτό.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUZORx2xR2YLZEAEInl9K1Iv6KdwAVrwNPUB-lz3aD-0TPdOAmW-q4EnAR6FLYjdAoLVSdw2TW6BCfnJkhqXI2-q2u8H3ZmLisFbbrPEor1WWMx1Gq2WM9ZVnTKUXTqtnszecOrI73_iBW/s1600/1.+%25CE%2591%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2595%25CE%25B3%25CF%2587%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258A%25CF%258C%25CE%25BD+%25282008%252C+2016%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUZORx2xR2YLZEAEInl9K1Iv6KdwAVrwNPUB-lz3aD-0TPdOAmW-q4EnAR6FLYjdAoLVSdw2TW6BCfnJkhqXI2-q2u8H3ZmLisFbbrPEor1WWMx1Gq2WM9ZVnTKUXTqtnszecOrI73_iBW/s400/1.+%25CE%2591%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2595%25CE%25B3%25CF%2587%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%258A%25CF%258C%25CE%25BD+%25282008%252C+2016%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Αν, όμως, εξετάσει κάποιος το μέγεθος των ελλειμμάτων του 2008 στο ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, θα αντιληφθεί ότι τα 242 δισεκατομμύρια ευρώ εκείνου του ΑΕΠ δεν αντιστοιχούσαν στις παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b><u>Δίδυμα Ελλείμματα</u><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Το 2008, αναλογικά με το ΑΕΠ, η Ελλάδα είχε έλλειμμα:</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– μεγαλύτερο του 10% στο ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης, ήτοι το
υψηλότερο μεταξύ και των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
υπερτετραπλάσιο του μέσου όρου τους,</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– κοντά στο 16% στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ήτοι το
δεύτερο<sup>1</sup> υψηλότερο μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
και δωδεκαπλάσιο του μέσου όρου τους.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Το 2009, αναλογικά με το ΑΕΠ, η Ελλάδα είχε έλλειμμα:</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– μεγαλύτερο του 15% στο ισοζύγιο γενικής κυβέρνησης, ήτοι το
υψηλότερο μεταξύ και των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπερδιπλάσιο
του μέσου όρου τους,</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– 12,5% στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ήτοι το υψηλότερο
μεταξύ και των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και… 125 φορές τον μέσο
όρο τους (καθώς εκείνος ήταν πολύ κοντά στο μηδέν).</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_DK2ErcxuqTSdKVddZTamls6z7u5yqJUIkrmZvsa2vIYn4AQpgFbxvFXj-RxkgpAg6g-xrU-JoXB4Cp2rKukJkl5x4HwCxcz0GaXg2TR0miEvmoeY39eZ5GxBpZbU3MI0T69TljH6DFqU/s1600/2.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_DK2ErcxuqTSdKVddZTamls6z7u5yqJUIkrmZvsa2vIYn4AQpgFbxvFXj-RxkgpAg6g-xrU-JoXB4Cp2rKukJkl5x4HwCxcz0GaXg2TR0miEvmoeY39eZ5GxBpZbU3MI0T69TljH6DFqU/s400/2.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2593%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2582+%25CE%259A%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW5lhj-UxaVeo43AT6HuqbLzu_dsGcLt3uEsRQQbG1MwNCAN4Rn_U0qibwoB2igjP3O41u9Ys_BSIZZ3NIa9hsXWWpPM-GBWPRVP0G-tzL317TNdR1ngtaKz5e9Bm0VyRqld4oq43-znnj/s1600/3.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW5lhj-UxaVeo43AT6HuqbLzu_dsGcLt3uEsRQQbG1MwNCAN4Rn_U0qibwoB2igjP3O41u9Ys_BSIZZ3NIa9hsXWWpPM-GBWPRVP0G-tzL317TNdR1ngtaKz5e9Bm0VyRqld4oq43-znnj/s400/3.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B6%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CF%258E%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα δίδυμα ελλείμματα ξέφυγαν τελείως στη χώρα που θα ανέμενε κανείς ότι θα ήταν η τελευταία που θα της επιτρεπόταν κάτι τέτοιο. Ο λόγος; Το δημόσιο χρέος της. Από χρόνια, το υψηλότερο μεταξύ των «28». Το 2009, πάνω από 125% του ΑΕΠ, ήτοι περισσότερες από 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ υψηλότερο από το μέσο αντίστοιχο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU1G98sLzd8_6HoMcceAFaYZd56HU-TjxbzmR8HiNVy3ofscsgUrN0_3x1A3fyfNrYyXfz_2-aJUD4x74nSKZnseEXORVQi6TTjuQnhf-dLUe5UvwnKYeIddX_3hKXxKNVki7xskh8S9kq/s1600/4.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU1G98sLzd8_6HoMcceAFaYZd56HU-TjxbzmR8HiNVy3ofscsgUrN0_3x1A3fyfNrYyXfz_2-aJUD4x74nSKZnseEXORVQi6TTjuQnhf-dLUe5UvwnKYeIddX_3hKXxKNVki7xskh8S9kq/s400/4.+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Εν ολίγοις, μια φούσκα ορατή δια γυμνού οφθαλμού, που αργά ή γρήγορα θα έσκαγε. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση έμελλε απλώς να αποτελέσει τη βελόνα.</b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b><u>Σύνθεση του ΑΕΠ<o:p></o:p></u></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Εάν εξετάσει κάποιος και τη σύνθεση του ΑΕΠ της Ελλάδος το
2009, βάσει της γνωστής μακροοικονομικής ταυτότητας<sup>2</sup>, θα διαπιστώσει
ότι:</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– τη μερίδα του λέοντος καταλάμβανε η κατανάλωση, κυρίως η
ιδιωτική και δευτερευόντως η δημόσια,</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– οι επενδύσεις είχαν μικρότερο μερίδιο από τη δημόσια
κατανάλωση,</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– οι καθαρές εξαγωγές ήταν πολύ αρνητικές, λόγω της
μεγάλης αξίας των εισαγωγών.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOzN6JrqflSdxfqE-SwPwGGYdKtwufh1zaL2pLnlZ_PewvkTjN2cUPwRgKccw-ja0t48tSgjz80WeKadmZRZ31AlmoFT-T49bNp2rydDZCkH66JEWasZPqPy4hxflOy4XHj5XxxcjS0GIt/s1600/7.+%25CE%25A3%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="162" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOzN6JrqflSdxfqE-SwPwGGYdKtwufh1zaL2pLnlZ_PewvkTjN2cUPwRgKccw-ja0t48tSgjz80WeKadmZRZ31AlmoFT-T49bNp2rydDZCkH66JEWasZPqPy4hxflOy4XHj5XxxcjS0GIt/s400/7.+%25CE%25A3%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Εν συγκρίσει μάλιστα με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της
Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), η Ελλάδα, αναλογικά με το ΑΕΠ, το 2009 είχε:</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– Την υψηλότερη κατανάλωση, σχεδόν 93% έναντι 81% στην
Ε.Ε., σύμφωνα με στοιχεία της <span lang="EN-US">Eurostat</span>.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
– Τη χαμηλότερη ακαθάριστη αποταμίευση, κάτω από 6% έναντι
σχεδόν 20% στην Ε.Ε., σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.<br />
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCYRmxo1z8etT5kZSfw-T72VJdh7sEhErRuM2dvepE1k1h0-rJJ7Fe_POYMSm7hGAscRgX0OCWGr5Px7XdNRsSdDqR1FCFCjH9NKqYNNdN0GSMIkqXlkWTuSq9pPBktcmXjt1LaTW9VZ2B/s1600/5.+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCYRmxo1z8etT5kZSfw-T72VJdh7sEhErRuM2dvepE1k1h0-rJJ7Fe_POYMSm7hGAscRgX0OCWGr5Px7XdNRsSdDqR1FCFCjH9NKqYNNdN0GSMIkqXlkWTuSq9pPBktcmXjt1LaTW9VZ2B/s400/5.+%25CE%25A3%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1mSBnoUPR8fz8AvFUbK6KO7CD4G1CV-hBMxESCtbI-hX4xU7BsysyYn8liCNXVzGOrQ6GFCpo7u21sUP3CPXqItW7Ufl1GPThDju08DpaMBfCAlWmo66NEtvK20sDVLy3vhnQTNQ0w6d_/s1600/6.+%25CE%2591%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1mSBnoUPR8fz8AvFUbK6KO7CD4G1CV-hBMxESCtbI-hX4xU7BsysyYn8liCNXVzGOrQ6GFCpo7u21sUP3CPXqItW7Ufl1GPThDju08DpaMBfCAlWmo66NEtvK20sDVLy3vhnQTNQ0w6d_/s400/6.+%25CE%2591%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AF%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF+2009.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
Το χειρότερο είναι ότι, παρά τη συρρίκνωση κατά 1/4 του
ΑΕΠ, τα ελληνικά μερίδια έχουν βελτιωθεί μάλλον οριακά<sup>3</sup>.</div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<b>ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ</b><br />
<br />
<b>Τη διετία 2008-2009, η ελληνική οικονομία φαινόταν αναπτυγμένη μ' ένα πλασματικό ΑΕΠ, πλασμένο από υπέρογκα δίδυμα ελλείμματα – τα υψηλότερα μεταξύ όλων των οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σ’ ένα ΑΕΠ όπου η κατανάλωση είχε το υψηλότερο και η αποταμίευση το μικρότερο μερίδιο από όλα τα αντίστοιχα μερίδια.<br /><br />Το ότι η ίδια οικονομία ήταν φορτωμένη μ’ ένα δυσθεώρητο δημόσιο χρέος, επίσης το υψηλότερο μεταξύ των «28», καθιστούσε θέμα χρόνου τον αποκλεισμό της από τις αγορές δανειακών κεφαλαίων. <br /><br />Μ’ αυτά τα ζοφερά δεδομένα και παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, η μνημονιακή λιτότητα είχε πάψει να αποτελεί εναλλακτική επιλογή πολύ πριν η απουσία δυνητικών πιστωτών το 2010 τη μετατρέψει σε πλήρη μονόδρομο. <br /><br />Σήμερα, με ισοσκελισμένα πλέον τα δίδυμα ελλείμματα, μετά τις αιματηρές θυσίες των τελευταίων ετών, το –μειωμένο κατά 65 δισ. ευρώ σε τρέχουσες τιμές– ΑΕΠ είναι, χωρίς αμφιβολία, πιο κοντά στις παραγωγικές της δυνατότητες. <br /><br />Υπ’ αυτήν την έννοια, το προ κρίσης ΑΕΠ ανήκει στο παρελθόν, αφού αποκλείεται να επιτραπεί ξανά στην Ελλάδα να το αποκτήσει ακόπως μέσα από ελλείμματα. Παρά μόνο κοπιωδώς, μέσα από πλεονάσματα, βασισμένα σε επενδύσεις και εξαγωγές…</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<b><i>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr στις 19 Φεβρουαρίου 2017:</i></b></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<i><b><a href="http://www.economia.gr/el/article/entry/6280">http://www.economia.gr/el/article/entry/6280</a></b></i></div>
<div class="MsoBodyText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<u>Υποσημειώσεις</u>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το υψηλότερο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το είχε το 2008 η Βουλγαρία (22,1% του ΑΕΠ) και ακολουθούσε η Ελλάδα (15,8% του ΑΕΠ).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2. Σύμφωνα με τη μακροοικονομική ταυτότητα, το ΑΕΠ είναι το άθροισμα της κατανάλωσης, των δημόσιων δαπανών, των επενδύσεων και των καθαρών εξαγωγών. Εντοπίσαμε τα μεγέθη των αντίστοιχων μεταβλητών («private final consumption expenditure», «total final consumption expenditure of general government», «gross capital formation», «net exports of goods and services») στη βάση δεδομένων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3. Η κατανάλωση διαμορφώθηκε στο 89,6% του ΑΕΠ το 2013, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Eurostat. Η ακαθάριστη αποταμίευση στο 10,3% του ΑΕΠ το 2016, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ενώ, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η σύνθεση του ελληνικού ΑΕΠ το 2016 είναι διαφορετική κυρίως ως προς τις καθαρές εξαγωγές (που είναι πλέον οριακά αρνητικές) και τις επενδύσεις (που έχουν μειωθεί αισθητά). Το μερίδιο της ιδιωτικής κατανάλωσης είναι οριακά αυξημένο και της δημόσιας κατανάλωσης οριακά μειωμένο σε σχέση με το 2009.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzBPYJ57uI7YAdG8EqqjXKfrr689CJgXBtZeVAHq5QY3bTr9xl39yfHS78Rpc3biTtB93-AUmyHgVsPMuzN6yWbcWgOhkxqGddAHjb7K7slNKn0ESEuxkHCenFVoU59ZN4t1Nd48eDNJV/s1600/8.+%25CE%25A3%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="166" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzBPYJ57uI7YAdG8EqqjXKfrr689CJgXBtZeVAHq5QY3bTr9xl39yfHS78Rpc3biTtB93-AUmyHgVsPMuzN6yWbcWgOhkxqGddAHjb7K7slNKn0ESEuxkHCenFVoU59ZN4t1Nd48eDNJV/s400/8.+%25CE%25A3%25CF%258D%25CE%25BD%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%2595%25CE%25A0+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2016.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1198772755692401717.post-76097896680582535752017-02-16T18:05:00.000-08:002017-04-20T06:46:40.443-07:00Πρωθυπουργικές και υπουργικές ευθύνες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<i>«Απέτυχα από τη στιγμή που η προσπάθεια για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας κατέληξε στα βράχια της 6ης Ιουλίου» ομολόγησε ο <b>Γιάνης Βαρουφάκης </b>σε τηλεοπτική του συνέντευξη, εκτιμώντας ότι «η ρήξη θα έπρεπε να είχε γίνει πιο νωρίς, την 24η Φεβρουαρίου». Προτού φτάσουμε, όμως, στην “περήφανη” διαπραγμάτευση του 2015, ας θυμηθούμε κάποιες κομβικές στιγμές στη νεότερη ιστορία του Τόπου μας στις οποίες ο Πρωθυπουργός και ο εκάστοτε υπουργός του δεν είχαν το ίδιο μερίδιο ευθύνης για την πολιτική αποτυχία.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Πρώτο Σταθεροποιητικό Πρόγραμμα της Ελληνικής Οικονομίας (1985-1987)</u>: </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ανδρέας Παπανδρέου – Κώστας Σημίτης</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τον Νοέμβριο του 1987, ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας <b>Κώστας Σημίτης</b> εξωθείται σε παραίτηση. Αιτία είναι μια… “διευκρίνιση” του πρωθυπουργού<b> Ανδρέα Παπανδρέου</b> κατά την ημέρα κατάθεσης του κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή, με την οποία ο τελευταίος αλλάζει –χωρίς καμία συνεννόηση με τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό– την εισοδηματική πολιτική που ο προϋπολογισμός προέβλεπε. Στην επιστολή παραίτησής του προς τον Πρωθυπουργό, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας αναφέρει χαρακτηριστικά: <i>«Η εισοδηματική πολιτική αποφασίστηκε μετά από συνεχείς συνεδριάσεις και σε απόλυτη συμφωνία μαζί σας. Η ανατροπή της δεν με βρίσκει σύμφωνο. Ανέλαβα το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για να επαναφέρω στην ελληνική οικονομία σταθερότητα και να θέσω τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Η πολιτική των δύο τελευταίων ετών συνέβαλε ουσιαστικά προς αυτόν τον στόχο. Η χθεσινή εξέλιξη διακυβεύει τις προσπάθειες δύο ετών»</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ακολουθώντας τις πολιτικές του <i>«<b>Τσοβόλα,</b> δώσ’ τα όλα»</i> και μια πρωτοφανή πολιτική αστάθεια, το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει ακάθεκτο τη γραμμική αύξησή του. Απόρροια ενός απαράδεκτου εκλογικού νόμου, τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις θα διεξαχθούν σε λιγότερους από δέκα μήνες (1989-1990), για να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Ονομασία των Σκοπίων (1992)</u>: </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Κωνσταντίνος Μητσοτάκης – Αντώνης Σαμαράς</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τον Απρίλιο του 1992, μετά τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών για το ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ο τότε πρωθυπουργός<b> Κωνσταντίνος Μητσοτάκης </b>αποπέμπει τον <b>Αντώνη Σαμαρά </b>από το Υπουργείο Εξωτερικών. Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, ο τελευταίος έχει παρουσιάσει επτά σημεία δράσης που έχουν προκαλέσει την οργισμένη αντίδραση όχι μόνο του Πρωθυπουργού, αλλά και του τότε προέδρου της Δημοκρατίας <b>Κωνσταντίνου Καραμανλή</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εν συνεχεία, ο αποπεμφθείς υπουργός θα ιδρύσει νέο κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη, προτρέποντας κυβερνητικούς βουλευτές να αποσκιρτήσουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα προκαλέσει, ουσιαστικά, την πτώση της κυβέρνησης <b>Μητσοτάκη</b>, την αιφνίδια διακοπή ενός ακόμη σταθεροποιητικού προγράμματος της ελληνικής οικονομίας πριν από την ολοκλήρωσή του και τη διεξαγωγή πρόωρων εθνικών εκλογών, που θα επαναφέρουν στην πρωθυπουργία τον <b>Ανδρέα Παπανδρέου</b> σε βεβαρημένη υγεία, αδύναμο να ασκήσει τα καθήκοντά του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ως προς την ουσία του θέματος που αποτέλεσε θρυαλλίδα όλων αυτών, η Ελλάδα, οχυρωμένη πίσω από τη μαξιμαλιστική θέση <i>«κανένα όνομα “Μακεδονία” ή παράγωγο του»</i>, θα σπαταλήσει πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο, θα απομονωθεί διεθνώς και το ένα κράτος μετά το άλλο θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Χρηματιστηριακή Φούσκα (1999)</u></b><b>:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Κώστας Σημίτης – Γιάννος Παπαντωνίου</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στον ανασχηματισμό του Οκτωβρίου του 2001, ο τότε πρωθυπουργός <b>Κώστας Σημίτης</b> μετακινεί τον <b>Γιάννο Παπαντωνίου </b>από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, στο οποίο βρισκόταν από τον Σεπτέμβριο του 1996, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Λίγους μήνες πρωτύτερα, ο λεγόμενος τότε και «τσάρος της Οικονομίας» έχει διαπράξει το σοβαρότατο σφάλμα να προβεί δημόσια σε αισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία του γενικού δείκτη του Χρηματιστηρίου Αθηνών, βασιζόμενος στην πορεία της ελληνικής οικονομίας. Στο ίδιο λάθος, βέβαια, έχουν υποπέσει, παράλληλα μ’ εκείνον το 1999, ευυπόληπτοι τραπεζίτες, πασίγνωστοι δημοσιογράφοι και πρόεδροι των μικροεπενδυτών. Ακόμα και ο τότε πρωθυπουργός, αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό, δεδομένου ότι χαρακτηριζόταν ανέκαθεν από παραγωγικότητα έργων παρά λόγων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εκ των υστέρων, όπως είχαμε αναλύσει και σε <a href="http://konteas.blogspot.gr/2016/01/2015-14-2016.html">προηγούμενο άρθρο</a> μας, θα γίνει αντιληπτό σε όλους ότι η πορεία του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου δεν εξαρτάται τόσο από την πορεία της εθνικής οικονομίας, όσο από τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις (φούσκα των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας το 2001, ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια χαμηλής εξασφάλισης στις ΗΠΑ το 2007), τις οποίες προφανώς κανείς δεν μπορεί ούτε να προβλέψει ούτε να ελέγξει. Έτσι ώστε να είναι φαινομενικά παράλογο να αναζητούνται πολιτικές ευθύνες για την πτώση του δείκτη την περίοδο 2000-2003 ή να πιστώνονται πολιτικά κέρδη για την άνοδό του την περίοδο 2004-2007. Η εγκληματική άγνοια, όμως, των λαλίστατων το 1999 σε υπεραισιόδοξες προβλέψεις παρέσυρε εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες πολίτες να αγοράσουν μετοχές μεταξύ των 5 και 6 χιλιάδων μονάδων, με τραγική συνέπεια να καταγράψουν μεγάλες οικονομικές ζημιές, ως επί το πλείστον μη ανακτήσιμες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>Δημοσιονομικός Εκτροχιασμός (2008-2009)</u>: </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Κώστας Καραμανλής – Γιώργος Αλογοσκούφης</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στον ανασχηματισμό του Ιανουαρίου του 2009, ο τότε πρωθυπουργός <b>Κώστας Καραμανλής</b> αφήνει εκτός κυβέρνησης τον μέχρι πρότινος υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών <b>Γιώργο Αλογοσκούφη</b>. Προηγουμένως, ο τελευταίος έχει αντιληφθεί την επιτακτική ανάγκη λήψης μέτρων μείωσης των δίδυμων ελλειμμάτων της ελληνικής οικονομίας απέναντι στο τσουνάμι της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, αλλά –όπως εκμυστηρεύεται εκ των υστέρων– λαμβάνει από τον προϊστάμενό του τη μνημειώδη απάντηση: <i>«Άσ’ τα για αργότερα»</i>. Η πολυσυζητημένη δημόσια δήλωση του περί «θωρακισμένης οικονομίας», πριν παραδώσει τον υπουργικό θώκο, γίνεται προφανώς για επικοινωνιακούς λόγους, αφού ο υπουργός Οικονομικών δεν νοείται να εκπέμψει μηνύματα που θα προκαλέσουν πανικό σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Λίγους μήνες αργότερα, ο <b>Κώστας Καραμανλής</b> θα καταλάβει κι εκείνος τη σοβαρότητα της κατάστασης προκηρύσσοντας πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Επισήμως για να πάρει περιοριστικά μέτρα, ανεπισήμως για να αποδράσει από την εξουσία και να μη βρεθεί αντιμέτωπος με τον αποκλεισμό του Ελληνικού Δημοσίου από τις αγορές. Αυτή η καθυστέρηση, όμως, θα επιδεινώσει περαιτέρω τα δημοσιονομικά μεγέθη, αφού τα ελλείμματα θα ξεφύγουν ακόμη περισσότερο από την αναβολή λήψης μέτρων. Το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα θα κλείσει το 2009 πάνω από το 10% του ΑΕΠ, όπως και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Η ελληνική οικονομία, που ήταν επισήμως σε ύφεση από τον προηγούμενο χρόνο, θα βυθιστεί περαιτέρω μέσα σ’ αυτήν. Για να ακολουθήσει, εν τέλει, ένας Αρμαγεδδών μέτρων για τον ισοσκελισμό των ελλειμμάτων, από την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις κάλπες, όπως και από αυτές που θα τη διαδεχθούν. Υπό την πίεση πλέον των επίσημων δανειστών, χάρη στους οποίους θα αποφευχθεί η τυπική χρεοκοπία (ή, κατά μία οικονομική ερμηνεία, θα αναβληθεί επ’ αόριστον).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><u>“Περήφανη” Διαπραγμάτευση (2015)</u></b><b>:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αλέξης Τσίπρας – Γιάνης Βαρουφάκης</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 6 Ιουλίου 2015, μία ημέρα μετά το δημοψήφισμα-παρωδία, ο υπουργός Οικονομικών <b>Γιάνης Βαρουφάκης</b> υποβάλλει την παραίτησή του. Της –ομολογουμένως πλέον και από τον ίδιο– καθυστερημένης παραίτησης έχει προηγηθεί ένα εξάμηνο άγονων διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς, με στόχο την αλλαγή στη φιλοσοφία της οικονομικής πολιτικής που επιβάλλουν στην Ελλάδα και τη ριζική αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της. Στο τέλος, τίποτα από τα δύο δεν θα εφαρμοστεί. Το χειρότερο, όλοι οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας, που τον προηγούμενο χρόνο είχαν πρασινίσει, θα γίνουν εκ νέου κατακόκκινοι. Οι προβλέψεις για ισχυρή ανάπτυξη θα διαψευσθούν, η αιμορραγία των καταθέσεων θα είναι δίχως προηγούμενο από την αρχή της κρίσης και θα διακοπεί μόνο με το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων, η χρηματιστηριακή αξία των ελληνικών τραπεζών θα κατακρημνιστεί και μια νέα ανακεφαλαιοποίησή τους θα καταστεί αναπόφευκτη. Με το συνολικό κόστος να <a href="http://konteas.blogspot.gr/2016/07/825.html">υπολογίζεται</a> σήμερα σε πάνω από 80 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να υπογράψει ένα τρίτο Μνημόνιο ανάλογης δανειοδότησης, δεσμευόμενη να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018, έστω κι αν <a href="http://konteas.blogspot.gr/2017/02/blog-post.html" target="_blank">δεν κατάφερε ποτέ</a> κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο τότε πρωθυπουργός <b>Αλέξης Τσίπρας</b> θα παραμείνει –ανεξήγητα πώς– μέχρι και σήμερα στην πρωθυπουργική καρέκλα, έχοντας υποστεί στο μεσοδιάστημα οβιδιακή μεταμόρφωση ως προς τη ρητορική του για το σχίσιμο των Μνημονίων, τη διαγραφή του χρέους, την κατάργηση της λιτότητας και του ΕΝΦΙΑ – μεταμόρφωση την οποία ο ίδιος θα αποδώσει σε πρότερες «αυταπάτες». Ο τότε υπουργός Οικονομικών, ιθύνων νους της “περήφανης” διαπραγμάτευσης, θα εξακολουθήσει να υπερασπίζεται τα ισχυρά επιστημονικά θεμέλια των οικονομικών του προτάσεων, έστω κι αν δεν είναι τόσο εκείνα που αμφισβητήθηκαν. Όσο η τραγική καθυστέρησή του στην κατανόηση του συσχετισμού δυνάμεων και στο αυταπόδεικτο ότι η πολιτική χαράσσεται από τους πολιτικούς βάσει του δίκαιου του ισχυροτέρου και όχι από τους οικονομολόγους βάσει της οικονομικής επιστήμης. Στα οποία, εν πολλοίς, θα συγκλίνει σήμερα με την ομολογία του πως άργησε να παραιτηθεί. Το γιατί ο προϊστάμενός του δεν είχε –όπως όφειλε– πιο έγκαιρη αντίληψη των πραγμάτων δεν θα απαντηθεί ποτέ… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εν κατακλείδι, αν και η πρόσφατη ελληνική ιστορία διδάσκει ότι, για την αποτυχία πολιτικών μείζονος σημασίας, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έφεραν είτε οι εκάστοτε πρωθυπουργοί (εγκατάλειψη πρώτου σταθεροποιητικού προγράμματος της ελληνικής οικονομίας, δημοσιονομικός εκτροχιασμός 2008-2009) είτε οι αρμόδιοι υπουργοί τους (Μακεδονικό, χρηματιστηριακή φούσκα), ο ιστορικός του μέλλοντος θα αντιμετωπίσει ως ξεχωριστή περίπτωση την “περήφανη” διαπραγμάτευση, αδυνατώντας να χρεώσει σαφώς προς τη μία ή την άλλη πλευρά την τεράστια ζημιά που προκάλεσε…<br />
<br />
<br />
<i><b>Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 17 Φεβρουαρίου 2017:</b></i><br />
<i><b><a href="http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/315044-Prwthypoyrgikes-kai-ypoyrgikes-eythynes">http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/315044-Prwthypoyrgikes-kai-ypoyrgikes-eythynes</a></b></i><br />
<i><b><br /></b></i></div>
</div>
Στέλιος Κοντέαςhttp://www.blogger.com/profile/12567125871053281691noreply@blogger.com0