Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2020

Σπανίως από τη συγκεκριμένη στήλη λαμβάνουμε κομματικές θέσεις. Και συνειδητά. Γιατί δουλειά των οικονομολόγων είναι να παραθέτουμε τα στοιχεία της οικονομίας χωρίς να μεροληπτούμε υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος ή πολιτικού ταγού. Αυτή τη φορά θα κάνουμε μια εξαίρεση… 

Έστω κι αν φαίνεται δευτερεύον ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όχι μόνο λόγω της αποψίλωσης των αρμοδιοτήτων του από τη συνταγματική αναθεώρηση του 1986. Αλλά και εξαιτίας των εκφυλιστικών φαινομένων που λαμβάνουν χώρα σ’ αυτή τη δημοκρατία (παρουσία Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, δημοψηφίσματα για το θεαθήναι, κόμματα χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα κ.ά.). 

Από αυτό το αξίωμα πέρασαν ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Κωστής Στεφανόπουλος. Εν ολίγοις, άνθρωποι με κύρος που όχι μόνο τίμησαν τον θεσμό, αλλά και τα προηγούμενα αξιώματα που τους εμπιστεύθηκε ο ελληνικός λαός, παράγοντας πανθομολογούμενο έργο. 

Σε λίγους μήνες το αν θα συνεχίσει ο Προκόπης Παυλόπουλος τη θητεία του στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού ή θα αντικατασταθεί θα τεθεί επί τάπητος. Ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, το 2015, ως βουλευτής, δεν συμμετείχε στην εκλογή του. «Δεν αντιστάθηκε στις “σειρήνες” του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας, τον Δεκέμβριο του 2008, και τέλος δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στη ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα» ανέφερε μεταξύ άλλων στην τότε δήλωσή του. Επομένως, η υπερψήφισή του το 2020 θα αποτελούσε μια τεράστια κυβίστηση… 

Λογικά, το πρόσωπο θα είναι άλλο, αφού όλα δείχνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εννοεί αυτά που λέει και τότε θα έχει το πάνω χέρι ως πρωθυπουργός. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είθισται να προέρχεται από την αντίπαλη παράταξη για να συμβολίζει τη συναίνεση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του Τόπου. Ακόμα κι αν συμπεριλάβουμε τις ανανεωτικές στην αντίπαλη, δύσκολα θα βρούμε μια προσωπικότητα με εμβέλεια στον Συνασπισμό. Ο Λεωνίδας Κύρκος δεν ζει πια… 

Αν το πρόσωπο είμαι αμιγώς πολιτικό, στο πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ΚΙΝΑΛ –που με τις ψήφους του το 2020 μπορεί να δώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών για την εκλογή– ξεχωρίζει ένας πρώην πρωθυπουργός με κύρος στο εξωτερικό και αδιαμφισβήτητο έργο, εν συγκρίσει με όσους προηγήθηκαν και –κυρίως– όσους ακολούθησαν. Που αξίζει να προταθεί από τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ… 

– Όχι μόνο γιατί έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη ως δωδέκατο πλήρες μέλος, αποτρέποντας την άτακτη χρεοκοπία της (που θα έφερνε μετά βεβαιότητας η ύφεση από τη μεταολυμπιακή αδράνεια και ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός του τέλους της νεοκαραμανλικής διακυβέρνησης). 

– Όχι μόνο γιατί στην οκταετία που διακυβέρνησε το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε σχεδόν κατά 40% σε σταθερές τιμές, απόρροια μεγάλων έργων υποδομής όπως η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», το μετρό της Αθήνας, η Αττική Οδός κ.ά. 

– Όχι μόνο γιατί επέτυχε την ανάληψη και άρτια διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (δίνοντας ένα ισχυρό επιχείρημα στο εθνικό όραμα μόνιμης τέλεσής τους στην Ελλάδα). 

– Όχι μόνο γιατί έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς την επίλυση του δυσεπίλυτου πολιτικού της προβλήματος (που παραμένει άλυτο από την καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν). 

– Όχι μόνο γιατί επί των ημερών του εξαρθρώθηκε η μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση που έδρασε στη χώρα, με αποτέλεσμα ο αρχηγός και η σπείρα της να βρίσκονται σήμερα στη φυλακή (έστω κι αν οι σημερινοί κυβερνώντες δίνουν άδεια σε καταδικασθέντες σε 11 φορές ισόβια, ενισχύοντας τα φαιδρά επιχειρήματα περί πολιτικών δολοφονιών). 

– Όχι μόνο για έδωσε οριστική λύση στο χρονίζον θέμα της βασιλικής περιουσίας, ελαχιστοποιώντας τη ζημιά από τη “φυσική καταστροφή”. 

– Όχι μόνο γιατί απέτρεψε την εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν πόλεμο με την Τουρκία (από καλοθελητές που ανέβαζαν αυθαιρέτως σημαίες σε βραχονησίδες και έφερναν με το έτσι θέλω στην ενδοχώρα –εκ των πραγμάτων αδύνατον να προστατευθούν– αλλοεθνείς ηγέτες). 

– Όχι μόνο γιατί τα φαινόμενα διαφθοράς που του χρεώνονται δεν αφορούσαν σε καμία περίπτωση τον ίδιο. Αλλά αμιγώς εσωκομματικούς του αντιπάλους ή πρώην συνεργάτες του που απομάκρυνε αμέσως. 

Αλλά κυρίως γιατί πρέπει επιτέλους ο πρώτος πολίτης της χώρας να έχει να παρουσιάσει έργο στην ενεργό πολιτική. Αντί ρητορικής δεινότητας που επικαλύπτει την απουσία του…

Δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του «European Business Review» στις 19 Φεβρουαρίου 2019:
http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=4819