Η φωτογραφία μου
Master of Science in Economics, Athens University of Economics and Business.

Μια τρύπα στο νερό…

Όταν πετάς μια πέτρα στο νερό, δημιουργούνται μικρές αναταράξεις, αλλά η στάθμη του νερού δεν αλλάζει. Όσο μεγαλύτερη είναι η πέτρα, τόσο μεγαλύτερες οι αναταράξεις, που από ένα σημείο και πέρα μοιάζουν με κύματα… Ο εντυπωσιασμός του θεατή μεγαλώνει αντιστοίχως, αλλά η στάθμη του νερού παραμένει η ίδια. Η σκληρή διαπραγμάτευση της νέας κυβέρνησης με τους πιστωτές θυμίζει το συγκεκριμένο φυσικό φαινόμενο, με μια υπερφυσική προσθήκη για την ελληνική οικονομία: Η στάθμη του νερού, αντί να κατεβαίνει –όπως στόχευε το υπερφίαλο πέταγμα της πέτρας–, ανεβαίνει! Και, αν συνεχιστεί η άνοδος, κινδυνεύουμε σε λίγο να πνιγούμε!

Για περισσότερο από ένα μήνα αναμένω με ανυπομονησία να ακούσω, επιτέλους, από τα ΜΜΕ μια μέρα ότι καταλήξαμε σε οριστική συμφωνία με τους πιστωτές μας, ώστε να μπορέσω να την αποτιμήσω, να δω τι κερδίσαμε – τι χάσαμε… Και βάσει αυτής να γράψω στο Reporter.gr. Μάταια… Οι μέρες περνούν και το πρόβλημα, βέβαια, είναι όχι ότι δεν έχω την απαιτούμενη βάση για να γράψω, αλλά ότι αυξάνεται εκθετικά η αβεβαιότητα για το μέλλον, στο οποίο έχουμε εναποθέσει όλες τις ελπίδες μας για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Οι πολιτικοί μας ταγοί άργησαν απελπιστικά να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει πιο υφεσιογόνο μέτρο από την αβεβαιότητα που συνεπάγεται η μη συμφωνία. Στο τέλος του προηγούμενου χρόνου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέβλεπε οικονομική ανάπτυξη 2,5% για φέτος. Τώρα, μετά την πολύμηνη και ατελέσφορη μέχρι σήμερα διαπραγμάτευση, προβλέπει οριακή ανάπτυξη 0,5%, χωρίς να αποκλείει τη στασιμότητα ή την ύφεση.

Αν κάνουμε ταμείο, θα δούμε ότι κάναμε μια τρύπα στο νερό! Τι κερδίσαμε; Χαμηλότερους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα; Ήταν ηλίου φαεινότερον ότι η τρόικα θα κατέβαζε τον πήχη και στην προηγούμενη κυβέρνηση. Μείωση επιτοκίων και επέκταση της περιόδου αποπληρωμής του δημόσιου χρέους; Δεν το έχουμε εξασφαλίσει ακόμα, αλλά κι αν ακόμα το εξασφαλίσουμε, θα είναι απόρροια μιας παλαιότερης απόφασης του Eurogroup και όχι επειδή χτυπήσαμε τη γροθιά στο τραπέζι!

Η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ και του κατώτατου μισθού στα 751 και η 13η σύνταξη έγιναν γαργάρα μέσα σε λίγους μήνες. Δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, αλλά αν είχα ψηφίσει, θα αισθανόμουν εξαπατημένος στο τετράγωνο! Το μόνο που μένει είναι ο Αλέξης Τσίπρας να πει από το βήμα της Βουλής το «Δει δε χρημάτων…» και να ζητήσει συγγνώμη από τους ψηφοφόρους, ομολογώντας ότι κι αυτός υπερτίμησε τα οφέλη που θα είχε η σκληρή διαπραγμάτευση από μια χώρα λογιστικά και οριακά πλεονασματική και, κυρίως, μοναδική αποκλεισμένη από κάθε πηγή δανειοδότησης…

Κάναμε όντως στροφή 360 μοιρών, γιατί επιστρέψαμε στην ίδια θέση που ήμασταν… Η περιστροφή γύρω από τον άξονά μας, όμως, είχε βαρύ κόστος. Οι παραγωγικές δυνάμεις ζαλίστηκαν και κράτησαν θέση άμυνας. Η βέβαιη ανάπτυξη για το 2015 έχει γίνει ήδη στασιμότητα. Το τραπεζικό μας σύστημα έχει αιμορραγήσει σχεδόν 30 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι αμφίβολο αν και πότε θα επιστρέψουν, δημιουργώντας νέες κεφαλαιακές ανάγκες στις πρόσφατα ανακεφαλαιοποιημένες ελληνικές τράπεζες. Ο κίνδυνος η αιμορραγία στις καταθέσεις να επιταθεί, ιδίως σε περίπτωση νέων εκλογών ή δημοψηφίσματος, δεν είναι κίνδυνος – είναι μαθηματική βεβαιότητα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει πλέον πρωτογενές έλλειμμα για φέτος, της τάξεως του 1,7% του ΑΕΠ. Με συνέπεια, υπερδιπλάσια μέτρα από εκείνα του email Χαρδούβελη, για να επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%.

«Κερδίσαμε κάτι;», θα αναρωτηθεί κάποιος. Την αποκάλυψη της αντιμνημονιακής προπαγάνδας, σίγουρα. Ότι δεν αρκεί να ψηφίσουμε πως είμαστε πλούσιοι και ότι θέλουμε να βγαίνουμε στη σύνταξη στα 50, ώστε οι επίσημοι πιστωτές μας να χρηματοδοτούν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού μας συστήματος. Ότι οι μισθοί δεν ανεβαίνουν με νομοθετικές παρεμβάσεις, αλλά ακολουθούν την παραγωγικότητα. Ότι δεν υπάρχει Ευρωζώνη α λα καρτ και ότι, όσο ισχυρή κι αν είναι η επιθυμία του ελληνικού λαού να παραμείνει στο ευρώ, αυτό δεν αρκεί… Η παραμονή είναι κολλημένη με οξυγονοκόλληση με δυσάρεστες υποχρεώσεις, σαν αυτές που ισχύουν για όλα τα υπόλοιπα μέλη αυτού του κλαμπ… Επιστροφή στο κολύμπι, λοιπόν.


Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 8 Ιουνίου 2015:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου