Υποσημειώσεις για τη Μακεδονία

Τώρα που η σκόνη από τα συλλαλητήρια φαίνεται να έχει κατακαθίσει, να θυμηθούμε μερικές αλήθειες που ηθελημένα ή αθέλητα μάς διαφεύγουν;

– Σύμφωνα με τον γεωγραφικό χάρτη, μόνο το 53% των εδαφών της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας ανήκει στην ελληνική επικράτεια.

Το ότι όποιος το αρνείται σημαίνει αυτόματα ότι δεν σέβεται τις συνθήκες ειρήνης φαίνεται να μη μας απασχολεί. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι επαναλαμβάνουμε αψήφιστα το σλόγκαν: «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική»;

– Από το τέλος των πολέμων, τα δύο τμήματα της Μακεδονίας που δεν ανήκουν στην Ελλάδα αναγράφονταν σε εγκυκλοπαίδειες με ονομασίες που περιείχαν τον όρο «Μακεδονία» («Νοτιοσλαβική Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Βαρδάρη», «Βουλγαρική Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Πιρίν»).

Για δεκαετίες, όμως, κανείς μας δεν είχε ενοχληθεί…

– Το 1992, η πορτογαλική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μάς προσέφερε μία συμβιβαστική λύση σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων, την οποία απορρίψαμε παρότι υποχρέωνε το γειτονικό μας κρατίδιο να απαλείψει και αναφορές από το Σύνταγμά του που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος μας. 

Προς τιμήν του, έστω και εκ των υστέρων, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα παραδεχόταν ότι η απόρριψη του περίφημου «πακέτου Πινέιρο» ήταν επιζήμια για τα ελληνικά συμφέροντα. Δυστυχώς, όμως, το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών είχε καταλήξει τότε στο οξύμωρο να υιοθετήσει επί της ουσίας την αδιέξοδη θέση του υπουργού Εξωτερικών που θα απομακρυνόταν από τη σύσκεψη και την κυβέρνηση...

– Το 1993, ο τότε διαμεσολαβητής του ΟΗΕ μάς πρότεινε την ονομασία «Νέα Μακεδονία», που επίσης απορρίψαμε.

– Το 1995, με την Ενδιάμεση Συμφωνία, αναγνωρίσαμε τα Σκόπια με μία προσωρινή ονομασία η οποία περιείχε τον όρο «Μακεδονία».

«Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά πάντως «της Μακεδονίας»!

– Στα χρόνια που ακολούθησαν, 133 από τα 193 κράτη του ΟΗΕ αναγνώρισαν τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα, δηλαδή «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Εμείς, όμως, με εξαίρεση την αναλαμπή του 2008, εξακολουθούμε να φαντασιωνόμαστε ότι μπορούμε να επιβάλουμε την –παράλογη– θέση μας σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη.

– Το 2008, επισήμως, δηλώσαμε ότι αποδεχόμαστε τη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για τα Σκόπια, εφόσον αυτή θα αφορούσε όλες τις χρήσεις.

Με τη διαφορά ότι δεν την αποδέχονταν πλέον εκείνα, ακόμα κι αν τους εξασφάλιζε την απρόσκοπτη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ.

Τέλος, είναι προφανές ότι το πολυσυζητημένο δημόσιο δάκρυ του μακεδονικής καταγωγής εθνάρχη, το 1992, –που κάποιοι εξακολουθούν ανερυθρίαστα να καπηλεύονται– απευθυνόταν κυρίως στη διεθνή κοινότητα. Στη δεύτερη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το θέμα άλλωστε, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε γίνει έξαλλος με τον νεαρό υπουργό Εξωτερικών και τις επιπόλαιες θέσεις που διετύπωνε (επιβεβαιώνεται στα Αρχεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή). Ενώ εξαρχής (σύμφωνα με μαρτυρία του τότε πρωθυπουργού) ήταν κάθετα αντίθετος με την πραγματοποίηση συλλαλητηρίων.

Εις το όνομα των Σκοπίων, η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να δρέψει τους καρπούς ενός πολύ επώδυνου σταθεροποιητικού προγράμματος της οικονομίας της (καθώς η τότε κυβέρνηση ανετράπη πριν ολοκληρώσει το έργο της), σπατάλησε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο και εν τέλει απομονώθηκε πλήρως… στον κόσμο της!

Υπό το πρίσμα αυτό, έστω κι αν δεν το διαλαλούμε, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες είμαστε περήφανοι που απουσιάζαμε από τα συλλαλητήρια. Όχι μόνο γιατί δεν επιθυμούσαμε να συγχρωτιστούμε κατά κανέναν τρόπο με γραφικούς ακροδεξιούς και λαϊκιστές από όλο το πολιτικό φάσμα.

Αλλά κυρίως γιατί δεν μπορούσαμε, δεν μπορούμε, για ακόμη μία φορά, ένα τέταρτο του αιώνα μετά, να αγνοήσουμε αλήθειες με τρόπο που η αγνόησή τους θα επιβεβαίωνε τη ρήση του εθνάρχη. Ότι κατοικούμε σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο…


Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 13 Φεβρουαρίου 2018:
http://www.reporter.gr/Apopseis/Apo-thesews/Stelios-Konteas/345292-Yposhmeiwseis-gia-th-Makedonia